Cerosa schreef:Jeetje! 5maanden terug al weer. Wat gaat de tijd snel. Weet nog dat je het topic opende. Wat fijn dat jullie er weer samen zo op uit kunnen. Langzaam aan zorgen vrij denk ik zo, stapje voor stapje!
Ja ergens is het "alweer 5 maanden", maar ergens is het ook nog steeds "pas 5 maanden". Ik krijg steeds een beetje meer rust en minder angst voor nog zoiets. Maar als ze dan donderdag avond echt zichtbaar moe erbij staat dan ben ik toch nog wel ongerust, ook al weet ik dat het erbij hoort.
Jet schreef:Oh, wat top! Nog maar 5 maanden geleden en dan al weer zoveel kunnen doen, geweldig! Zo snap ik dat mensen nog een keer een koliekoperatie overwegen bij een volgend paard. Super dat het zo goed gaat, ga zo door!
Ik zou inderdaad direct weer een koliekoperatie overwegen, ook al weet ik dat het heel anders kan aflopen. Sterker nog, zou dit paard ooit nog een keer de pech krijgen (ik hoop het toch echt niet) dan zou ik ook haar nog een keer laten opereren.
Chess, hij ziet er goed uit! Gibbie kan inderdaad ook zo gek doen met longeren, dus we (ik
) hebben een compromis gemaakt. De eerste paar minuten mag ze compleet uit haar plaat gaan, daarna is het tijd om te werken. Dan maak ik ook pas de touwtjes vast en doe ik de elastieken band om haar achterhand. In de wei doet ze ook meermaals per dag zo gek als een deur, en hoewel ik dat doodeng vond de eerste keren is er nog steeds niets gebeurd, dus ik probeer dat maar los te laten.
linda2008 schreef:Wat fijn dat het nog steeds allemaal goed gaat
Chess en Kaitlyn, kunnen jullie al zeggen dat je bijna terug bent op "oude niveau" qua africhting en conditie? En hoe lang heeft dat geduurd? Hoe lang hadden jullie ze nu precies weer onder het zadel?
Gibbie is 14 januari geopereerd, en 29 februari zat ik er voor het eerst weer op. Dus dat was net geen 7 weken na de operatie.
Nog niet helemaal, maar ik ben misschien ook wat voorzichtiger dan nodig. Morgenavond hebben we dus voor het eerst weer dressuurles, maar ik denk dat we dressuurmatig wel weer op dezelfde lijn zitten als voor de operatie. Ik begin nu ook pas tegen dingen aan te lopen, waar ik voor de operatie ook tegenaan liep. Vorige week hebben we voor het eerst weer een stukje contragalop gedaan, overgang galop - stap - galop, klein stukje appuyement. Een wissel van de ene naar de andere kant sprongen we al een aantal weken en overgang stap - galop ook, maar galop - stap is moeilijker voor haar, maar dat deed ze verbazingwekkend goed.
Inmiddels kunnen we dan zo'n 2 uur naar buiten, voornamelijk stap, paar stukken draf en een klein galopje, daar is ze naderhand zichtbaar moe van. Eerder kon ze makkelijk een halve dag mee naar buiten en was er niks aan te merken.
Een paar weken geleden hebben we op ongeveer BB niveau (80/90 cm) rond gesprongen op stal, voorheen zaten we op L (110/115cm) niveau in training, en we zouden net de overstap gaan maken voordat ze geopereerd werd. Van het weekend wil ik eens naar een andere locatie om daar voor mezelf wat te kunnen oefenspringen, en dan ook aanvoelen wat ze aan kan. Over een aantal weken gaan we dan eens een rondje B springen ergens.
Dus nee ze is er nog niet, maar begint er wel grotendeels te komen. Buiten rijden hebben we natuurlijk heel weinig gedaan, en wil dat nu eigenlijk wekelijks gaan doen. Even genieten van het feit dat ik met die lange dagen ook na het werk op buitenrit kan.
De laatste keer met springen was ze echt nog superfit daarna (wel relatief kort gereden), maar hebben we nog heel weinig mee gedaan, dus even afwachten hoe dat blijft gaan. Maar nu gaat het hard hoor, we gaan steeds intensiever trainen, steeds wat meer/langer/zwaarder (beetje afhankelijk van wat we doen en hoe zij aanvoelt). Ik blijf wel met alles luisteren naar Gibbie, merk ik dat het te zwaar is dan doen we een tandje minder. Maar je moet ook stapjes vooruit maken omdat ze anders niet sterker worden of meer uithoudingsvermogen krijgen. Dat vind ik soms nog wel een lastige grens hoor. Ik voelde mij donderdagavond ook wel een beetje schuldig toen ze op stal stond, maar vrijdags was ze weer helemaal fit. Dat was wel een geruststelling; ze mogen best eens moe zijn, als ze daar maar wel snel van herstellen en ze er niet dagen lang last van hebben.
Zo weer een hele lap tekst.