
Mooie leeftijd, maar dat maakt het verdriet er natuurlijk niet minder om.
Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Misty12 schreef:Ik ga deze groep verlaten. Gisteren was de dag waarvan je hoopt dat die nooit komt, maar waarvan je weet dat die ooit komt. Gisteren hebben we ons allerliefste paard, mijn maatje, Irma in laten slapen op 29 jarige leeftijd. Ze was savonds in de wei gaan liggen en kon en wilde ook niet meer in de benen komen. Ik werd gebeld door mijn dochter die op stal was en toen ik kwam gaf ze amper nog een teken van herkenning. Toen was de beslissing snel gekomen en de dierenarts laten komen. Ze is echt heel rustig en kalm in geslapen, zonder gekke stuiptrekkingen of andere nare dingen. Voor ik er was hadden de andere paarden uit de groep al afscheid genomen. Ik heb het niet gezien, maar mijn dochter vertelde dat dit heel bijzonder was. Tot aan het einde toe heeft ze genoten van alle ritjes samen met haar grote vriend Rakesh. Ze is bijna 14 jaar lang bij ons geweest. Samen met mijn dochter hebben we heel veel fijne herinneringen aan alle gekke dingen die we samen gedaan hebben.
Misty12 schreef:Ik heb ook vrede met de situatie. Irma gaf duidelijk aan dat het nu echt genoeg was. De laatste 2 weken liep ze niet lekker, dus heb ik ook niet gereden. Ik heb gewandeld, gepoetst, geknuffeld, lekker verwend. Maar tijdens haar laatste buitenrit met haar grote vriend liet ze nog even zien dat ze nog even mee kon. Even drammen omdat je wil draven en dan net een neus lengte voor want je moest toch echt voorop. Ook al kon Rakesh stukken harder, hij moest genoegen nemen met de 2de plaats en dat deed hij ook. En zelf aangeven dat je nog een galopje wil maken. Ook Irma was bijna tot het eind fit en vrolijk. Natuurlijk wil je ze nog niet missen, maar dan wel fit en gezond. Ik had zelf de beslissing al genomen dat ik haar deze zomer nog wilde laten lopen en lekker genieten. En dan afscheid nemen in de herfst. Ik wilde haar niet nog een winter mee laten maken. Ze vond het zelf goed zo.