Geplaatst: 26-06-14 21:12 pien_2010 schreef:Indrukwekkend Joolien en hoe nu verder met je paard? Een geknakte kogel klinkt toch wel ernstig. Is er nog kans op genezing en wie gaat dat doen? Ik kan me goed voorstellen dat je geschokt bent. Heeft toch altijd iets hokus spokus vind ik en dat heeft gewoon iets griezeligs.
pmagnetiseur goed gedaan!
Ik heb ook je site bekeken en je profiel dus al wat vragen die ik had heb je al beantwoord. Persoonlijk denk ik dat veel meer kinderen met genezende of andere gaven geboren worden maar dit na de pubertijd verliezen. Ben je het daar mee eens?
Kinderen zijn gevoeliger dan volwassen. Met volwassen worden, worden veel natuurlijk dingen afgeleerd. Het hoeft niet zo te zijn dat ieder kind een paranormale gave heeft.
Dit schrijf ik dan uit eigen ervaring als het gaat om een van mijn eigen kinderen die bijzondere dingen heeft laten zien als manneke en zich zeer bewust was tot zijn grote verdriet, dat na de pubertijd, hij zijn gaven kwijt zou zijn hetgeen ook uitgekomen is. Gebeurd dat vaker dat verlies van gave na de pubertijd?
Nee iemand die een gave heeft gekregen raakt die niet kwijt. Wel kan hij of zij besluiten er niets mee te doen. Het wordt sterker als je er meer mee doet, maar bij niets verdwijnt het nooit helemaal
Vanuit die ervaring heb ik wel een vraag aan je. Als kleintje had hij het wel eens over "dat hij een helper was" dus dat hij deel uit maakte van een groep. Een keer werd hij wakker als klein manneke met de woorden dat K. weer beter zou worden (was helemaal in de poeier geslagen door een paard en men vreesde voor zijn leven want inwendig waren er te veel beschadigingen kortom een groot drama op stal was dat). Mijn zoon vertelde dat hij K. met helpers 's nachts geholpen had en dat het goed zou komen met K. Die dag zei hij geruststellend tegen de vrouw van de man dat het allemaal goed zou komen, die hem daarop over zijn bol aaide met een treurige glimlach. De troost van een kind zo ervoer zij dat. Maar diezelfde dag bleek dat haar man wonderbaarlijke progressie had geboekt waar men niets van begreep en alles goed zou komen. Joolien toen was IK echt geschokt. Dit is de eerste keer dat ik er over schrijf, heb dat altijd bij me gehouden zo bizar vond en vind ik het.
Dit kan idd zeer goed duiden op een zienende gave
Zowel aan deze kant als ik hem goed begrepen heb als aan de andere kant zouden helpers zitten. Maak jij ook deel uit van een groep of geheel of werk jij "alleen"? Kun je het uitleggen wat hij bedoelde, hij was zo klein dat ik alleen maar geluisterd heb en hem niet heb willen belasten met mijn vragen c.q. geschoktheid.
Dat ligt eraan ik werk stoffelijk alleen. En als ik samen werk, dan met mijn moeder. Daarnaast heb ik nog een leermeester die ook de leermeester van mijn moeder was. Ik wilde vroeger ergens "bij" horen en erkenning halen, maar dat bleek een illusie. Zodra ik met mijn verstand niet enigszins kan volgen wat er gebeurd dan haak ik af. maw de voeten op de grond. Met die groep ben ik gestopt. Ik heb zelf mensen wel begeleid en ga een samenwerking ook niet uit de weg, maar het moet wel klikken. Ik werk bijv ook samen met een DA.
Maar….. onstoffelijk werk ik met velen. Ik ben nooit alleen. Een van mijn voormalig collega’s en goede vriend van mijn moeder deed heel veel met paarden. Hij is daar mijn grote voorbeeld en gaat regelmatig mee.
Mensen die op mijn behandeltafel plaats nemen zeggen wel eens wie hield dan mijn voeten vast? Ik niet zeg ik dan lachend want ik zat daar achter mijn buro (de behandeling gaat soms door ook als ik geen handoplegging meer doe)
! Heb hier op bokt al meerdere discussies gehad. Als iemand met argumenten komt of vragen dan probeer ik die zo goed mogelijk te beantwoorden.
Ik zit op mn werk maar de sfeer is echt klote en daardoor ben ik zo moe en lusteloos. Zou wel wat positieve energie willen 
