Ik lees hier gewoon mijn eigen verhaal

Heb er 1 van 30 jaar, maar als je paard in goede conditie is voor zijn doen, dan doet de dierenarts het hier niet eens..
Ik zou het ook niet eens willen.. het zou niet eens in mij opkomen.. ls het echt niet meer gaat dan is het anders..
Maar zolang hij nog geniet, nee nooit niet.
Ik denk al 5 winters lang dat hij het niet redt en steeds als de eerste zonnestralen weer op het weiland schijnen rent hij er weer vrolijk in..
Het moet natuurlijk geen egoisme worden om hem te houden..
Heb ook een gedicht gevonden van iemand anders waar ik steeds weer wat aan heb..
Als twee bruine ogen vragen,
Help mij, want ik voel me niet fijn,
Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde,
Egoïstisch zijn?
Als je van de dierenarts hoort,
Dit komt nooit meer goed,
En ze krijgt steeds meer pijn,
Mag je dan omdat je haar niet kan missen,
Egoïstisch zijn?
Als twee trouwe ogen zich sluiten voorgoed,
En je zonder haar naar huis toe moet,
Met een halster in je hand,
En je hart vol pijn,
Dan probeer je jezelf te overtuigen,
Ik mocht niet egoïstisch zijn.
Al die tijd met zijn tweetjes,
Elke dag samen was een feest,
En in al die tijd,
Is ze zelf niet een keer,
Egoïstisch geweest.