Juridisch gezien denk ik dat TS een heel eind gaat komen, tenzij de dierenarts verklaard dat ingrijpen absoluut noodzakelijk was/ redelijkerwijze aannemelijk gemaakt kan worden dat ingrijpen absoluut noodzakelijk léék , en er dus sprake is van goede "zaakwaarneming" door de stalgenoot.
In elk ander geval wordt het lastig en lijkt het redelijk dat TS formeel gelijk krijgt.
Maar joh... of je de praktische consequenties daarvan moet willen ( stalgenoten die niet meer durven ingrijpen)
Zelf ooit in een dergelijke situatie gestaan. Paard van stalgenoot toonde niet fit/koliekerig. Op dat moment nog niet heel ernstig, maar voelde toch niet goed, en het dier had duidelijk wel last. Ik kende het paard in kwestie onvoldoende om echt een goede inschatting te maken. Stalhouder wilde geen Da bellen ( die is op sommige punten wat makkelijker dan ik, en wat huiveriger voor het de ander op kosten jagen). Eigenaresse van het paard was niet te bereiken én ik wist dat er die verdere middag niemand op stal zou zijn ( ook stalhouder niet).
Uiteindelijk heb ik besloten zelf de dierenarts te bellen, maar met daarbij wel in mijn achterhoofd dat dit mijn eigen voorzichtigheid was/ en dat wanneer eigenaar paard vond dat ik wel had kunnen wachten, ik zelf de rekening zou betalen. Gewoon omdat ik het voor mijn eigen gevoel niet kon verantwoorden om niets te doen.
Dit ook zo ingesproken op voicemail eigenaresse, zelf op de DA gewacht. Inderdaad behandeld voor koliek, maar na medicatie was het eigenlijk ook snel weer over. Een geval waarin het ook achteraf onduidelijk is of dit uiteindelijk met een meer behoudend beleid ook niet gewoon over was gegaan.
Als eigenaresse in dit geval had gezegd "joh.. mijn paard heeft vaker dit soort klachten/ dan doe ik zus en zo en dan is het ook weer over" en ze had de rekening niet willen betalen, had ik de rekening gewoon zelf betaald. Gewoon omdat ik me dan verantwoordelijk had gevoeld voor mijn eigen persoonlijke afweging ( die financiële consequenties heeft voor een ander) Mijn afweging in een situatie waarin niet zo duidelijk was/ werd hoe hoog de nood écht was ( paard was idd wel bekend met koliek achtige klachten bleek later), zou ik dan voor mijn eigen rekening laten komen.
Evengoed was het heel fijn dat eigenaresse waardering had voor mijn actie, en ondanks dat ze zelf mogelijk nog eerst x en y gedaan had, was ze blij met mijn alertheid en het tóch inschakelen van de dierenarts.
Vervolgens, bij het hernieuwd meemaken van de aarzeling van mijn stalhouder om de dierenarts in te schakelen , zelf wel weer heel erg duidelijk gemaakt dat ik hoop dat wanneer íemand denkt dat er iets is met een van mijn dieren, ze aub ZONDER aarzeling en overweging van het tijdstip, gewoon de DA bellen.
Mocht het dan achteraf niets zijn, dan gaat de rekening ook wel meevallen ( kunt hooguit pech hebben met weekendnachttarief denk ik dan), en valt de rekening niet mee...... Nou.. dan was er ook wat aan de hand
Tot op heden nog niet mee gemaakt dat er om elke scheet een DA wordt gebeld...
En zodra dat wel gedaan wordt.. .betaal ik gewoon de rekening. Is me heel wat waard als stalgenoten het durven om hun verantwoordelijkheid te nemen als ze denken dat er wat aan de hand is ( en dat ze zich niet af hoeven vragen of iets wel ernstig genoeg is...)