Update:
Eindelijk, donderdag ochtend belde de behandelend arts.
Ze had de uitslag van de eiwitten in het bloed die ze gescheiden had, en ze kon er eigenlijks niks verkeerds in zien, zag er heel normaal uit.
Dus ik opgelucht

maar toch ook weer niet, want de pony gaat nog steeds achteruit, dus wat heeft ze dan
De arts zei dat ze heeeeel in de verte een lichte, vage aanwijzing had gevonden in het bloed wat wijst op de spierziekte E.M.N.D., welke niet te genezen is.
Dus ik gelijk in de stress, wat nu
Volgens de arts was het , als dat het is, in een begin stadium, en nog moeilijk aantoonbaar.
We konden wel terug naar de kliniek, maar dat had weinig zin zei ze, we konden dan beter even afwachten tot het wat beter aantoonbaar is.
Ondertussen is het goed als we vitamine E en Selenium door haar voer doen, baat het niet dan schaadt het niet.
Ze ging nu zelf naar het buitenland, en de 14de zou ze bellen, als ze terug is, om te bespreken wat wij willen
Wat wij willen is actie
Dus hebben mijn zusje en ik het besproken en toch een afspraak in de kliniek gemaakt voor dinsdag, om een spierbiopsie te laten nemen, dat is de enige mogelijkheid om er achter te komen of ze die ziekte heeft of niet.
Helemaal zeker weten we het dan nog niet, maar we bidden dat er niks uit komt, zodat we verder kunnen zoeken.
Komt er niks uit dat onderzoek, dan kunnen we heeeel dankbaar zijn

en dan hopen we dat Erik Laarakker haar wil onderzoeken.
Want behalve die aanwijzing, lopen we tegen een muur.
Vandaag is er voor het eerst een Holist (heet dat zo???) geweest, zij kan lichaam en geest in balans brengen enzo, was heel indrukwekkend!
Ze is ongeveer twee uur bezig geweest met de pony, en kwam tot de conclusie dat haar vier benen ijskoud zijn vanaf de knie, ze zou niet aarden, en ze noemde tot drie keer toe de galblaas, maar dat had dan met die merediaan te maken.
Ook hoorde we het woord hout vaak, en haar leeftijd 11, ze is nu sinds 15 mei twaalf, en haar conclusie was, dat de pony het niet meer ziet zitten.
De vrouw vroeg zich af of ze beinvloed kan zijn, of mensen dingen tegen haar gezegt zouden kunnen hebben waardoor ze het niet meer ziet zitten.
Verder zou ze vol zitten met schuldgevoelens.
Het klinkt heel vaag, maar het was heel appart, en het raakte mij enorm, af en toe moest ik toch flink slikken.
Het is normaal gesproken een super sterke en positieve pony, en als je dan zulke dingen hoort, is dat niet fijn.
Maar ik vrees dat ze gelijk heeft, de pony staat de laatste dagen veel in een hoekje, reageert versuft als we haar roepen.
Zij raadt ons aan om elke dag lekker een stukje met haar te gaan wandelen, dagelijk wat Bach druppels door haar water en over twaalf dagen komt ze weer om te kijken of ze weer positiever in het leven staat...
Wordt vervolgd....