Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Popstra schreef:Langere tijd boxrust is juist funest bij spat! Bewegen moeten ze zodat de gewrichten gesmeerd blijven.
Piekosjj schreef:Wat een interessant topic, heb nog niet alles gelezen maar ga ik zeker doen.
Bij mijn merrie is vorige week spat geconstateerd. Ze is pas 5 en in top conditie dus dat is even een grote schok. Ze is een harddraver en ik gok dat het uit haar 'draversdagen' komt. De DA zei dat de spat er zeker al langer zit, maar hoe lang kan je natuurlijk nooit weten. Ze heeft een hele grote scheur in haar hoef tot boven de kroonrand, en aan precies dat been heeft ze nu ook spat. De hoef is geen probleem meer, maar heeft ze zeker wel pijn aan gehad en ik gok dat ze een ander loopritme heeft gecreëerd om die hoef zo min mogelijk te belasten, en daardoor haar hele lichaam zich anders is gaan gedragen. Voordat ze kreupel werd van de spat had ze ook een minuscule afwijking in haar gang daar van. Ze is verder nooit eerder kreupel geweest en heeft zelfs in mei nog een fantastisch 50 km endurance debuut gelopen en een maand daarvoor goedgekeurd op de buigproef. Daarna heeft ze heel rustig aan gedaan dus in die tussentijd kan ze zeker geen spat hebben ontwikkeld. Ze werd kreupel na een training op de baan 3 weken geleden dus ik gok dat het galopperen door de bochten te zwaar voor haar was. Ik zit de hele tijd te denken: wat als, wat als, wat als, ik bijv niet op de baan was wezen trainen. Ik troost mezelf er maar mee dat die spat er 99% zeker er al zat en het vroeg of laat toch boven water zou komen. We lijken er nu in ieder geval op tijd bij te zijn, er is nog niet té veel schade aan het gewricht.
Ze is vorige week ingespoten met corticosteroids en hyaluron. Ik ben zelf voedingsdeskundige dus op 'eigen aanranden' () geef ik haar nu NAF joint supplement met oa glucosamin, MSM, hyaluron en nog wat andere ingredienten. Ze moet nu nog twee weken op rust in een klein weitje (24/7) en elke dag mogen we een wandelingetje maken van zo'n 10 min. Dat is wel even een schok voor mijn endurance paard in top wedstrijdconditie die heel graag werkt.
Ze verveelt zich echt dood maar ze doet het gelukkig allemaal braafjes en doet geen gekke dingen in haar kleine weitje.
Zo op het oog vind ik haar nu prima lopen, maar ik durf haar niet zelf voor te draven op het asfalt, bang dat ze nog steeds erg slecht loopt. Over twee weken moeten we weer terug naar de kliniek dus ik laat het oordeel over aan de DA. De prognose vind ik lastig. Een vriendin zei dat ze iemand kende die nog internationaal endurance reed met een paard met artrose (niet per se spat). De DA durfde nu nog niet echt te vertellen of ze ooit uberhaupt pijnvrij en/of rijdbaar zou zijn, ze wou daar pas over oordelen na het terugzien. Endurance rijden is sowieso van de baan, zelfs áls ze zo goed zou gaan lopen denk ik niet dat ik die gok aan zou durven. Ze mag nu gewoon lekker hobby paard worden en wellicht over een jaar of 2 een veulentje krijgen ofzoiets.
Popstra schreef:Maar dat is toch logisch!? Ze zuigen zich vol bloed
Wat zou dit doen dan?