Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-23 11:41

Re: 5 jarige pony met kogel artrose, inslapen of verkopen?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-23 11:41

Bedankt! Ik zal naar het product kijken.
En dankjewel senna21.

Ik wilde ook aan mijn angst werken, maar dat gaat niet als ik niet aan de longe mag. In het verleden heb ik lessen met hem genomen aan de longe om te werken aan mijn angst. Zo durfde ik te stappen en te draven. Maar zodra het touw eraf is durf ik niks meer. Rondje stappen misschien. Het vervelende is dat ik op andere pony’s nog wel durf te rijden. Ik ben niet bang voor rijden in het algemeen, ik ben bang voor rijden op hém. Dat maakt de beslissing nog lastiger voor mij. Ik vind het echt een leuke pony, hij is ook leuk. Nieuwsgierig, speels, maar wel erg onvoorspelbaar onder het zadel.

**Geplaatst**: 10-02-23 11:45

Geplaatst: 10-02-23 11:45

senna21 schreef:
Wat een moeilijke keuze TS. Dat is het al met een gezond paard, laat staan wanneer er artrose in het spel is.
Een konik is ook een ras wat niet bij iedereen past. Zeker niet de gemakkelijkste.
Wanneer je hem zelf niet kunt houden, lijkt mij inslapen een eerlijke optie, maar ook heel moeilijk.
Maar het is beter om dit te bespreken met mensen die jou en het paardje kennen. Vanachter een scherm weten wij natuurlijk veel te weinig om je goed te kunnen adviseren.
Ik hoop voor je op een wonder. Wijsheid gewenst!

Een eerlijke optie? Voor wie?

Ik begrijp dit werkelijk niet.. Ik begrijp niet hoe iemand een 5-jarige kan afschrijven, omdat hij niet meer intensief bereden kan worden. Er zijn nog zooo ontzettend veel dingen die hij wél kan, ook met artrose. En zeker nu de artrose nog zo licht is. Met een beetje opsparen en wat geluk, heeft hij nog 15 jaar te gaan, 15 vrolijke en comfortabele jaren. Niet onder het zadel, maar wel paardwaardig en kwalitatief.

Inslapen is pas eerlijk als het paard pijn heeft, in die mate dat hij niet meer comfortabel is en dat ook niet meer kan/zal worden. .

Mijn merrie liep niet meer als een veulen door de wei te stuiteren toen ze 19 jaar was. Maar ze was wel gelukkig en relatief pijnvrij. De pijn speelde pas echt op afgelopen december.
Ik zou niet met mezelf hebben kunnen leven als ik haar vroeger had laten gaan, toen ze er nog lekker comfortabel en waardig bij stond. Ze genoot van het kroelen met vriendjes, van een lekker beschut stalletje, van haar hooi, van haar slobber. Van elke wortel, van elke poetsbeurt, van aandacht. Van in het zonnetje staan, en van met mij te gaan grazen bij de buren.

Het paard is afgeschreven wat betreft serieus rijden.
Maar is hij daardoor ook afgeschreven om te leven?

TS, niemand verplicht je om met hem te rijden. Dat hoéft niet, dat moét niet. Laat dat idee los, rijden is geen verplichting. Je kan ook aan de hand gaan wandelen.

**Geplaatst**: 10-02-23 11:50

Geplaatst: 10-02-23 11:50

LWDaisy schreef:
TS, niemand verplicht je om met hem te rijden. Dat hoéft niet, dat moét niet. Laat dat idee los, rijden is geen verplichting. Je kan ook aan de hand gaan wandelen.

Nee, dat hoeft inderdaad niet. Maar ik kan uit ervaring vertellen dat het voor mij frustrerend was... op een gegeven moment had ik twee paarden staan, één met een peesblessure en één oude merrie die gewoon op was. En ik miste het rijden.
Dus ik ben uiteindelijk op een ijslander van een vriendin gaan rijden, later nog op haar PRE. Hoe lief mijn paarden ook zijn, ik rijd graag

en dan is het gewoon irritant dat je er twee hebt staan waarmee je juist dat niet kunt doen.
Egoïstisch? Ja, vast wel, maar ik heb ze wel voor mijn plezier.
Ik hoef niet intensief te rijden, maar ik vind het gewoon te leuk om het helemaal niet te kunnen doen.
En voor TS kan dat natuurlijk ook zo werken.

Inmiddels is de oude merrie overleden, mijn ruin met de peesblessure genezen van inmiddels drie peesblessures en heb ik er een jonge ruin bij. Ik rijd nog niet veel (gemiddeld 1,5 keer per week) maar ik wil het niet missen

**Geplaatst**: 10-02-23 11:54

Geplaatst: 10-02-23 11:54

Eens met mijn voorganger! Lekker wandelen buiten, lange lijnen op het erf of ook buiten, vrijheidsdressuur. Er zijn nog zoveel leuke dingen die je samen kan doen. Het is mij nog niet geheel duidelijk hoe ernstig de artrose precies is, en hoeveel pijn hij heeft. Persoonlijk vind ik het opvallend dat inslapen gelijk wordt overwogen. Geen kritiek naar jou TS, ik benader dit vanuit mijn eigen oogpunt en ervaringen, en de band die ik met mijn paard heb. Om het even in perspectief te zetten, dit zal voor iedereen anders zijn.

**Geplaatst**: 10-02-23 11:57

Geplaatst: 10-02-23 11:57

Achterom schreef:
LWDaisy schreef:
TS, niemand verplicht je om met hem te rijden. Dat hoéft niet, dat moét niet. Laat dat idee los, rijden is geen verplichting. Je kan ook aan de hand gaan wandelen.

Nee, dat hoeft inderdaad niet. Maar ik kan uit ervaring vertellen dat het voor mij frustrerend was... op een gegeven moment had ik twee paarden staan, één met een peesblessure en één oude merrie die gewoon op was. En ik miste het rijden.
Dus ik ben uiteindelijk op een ijslander van een vriendin gaan rijden, later nog op haar PRE. Hoe lief mijn paarden ook zijn, ik rijd graag en dan is het gewoon irritant dat je er twee hebt staan waarmee je juist dat niet kunt doen.
Egoïstisch? Ja, vast wel, maar ik heb ze wel voor mijn plezier.
Ik hoef niet intensief te rijden, maar ik vind het gewoon te leuk om het helemaal niet te kunnen doen.
En voor TS kan dat natuurlijk ook zo werken.

Inmiddels is de oude merrie overleden, mijn ruin met de peesblessure genezen van inmiddels drie peesblessures en heb ik er een jonge ruin bij. Ik rijd nog niet veel (gemiddeld 1,5 keer per week) maar ik wil het niet missen

Bij mij stond rijden helemaal onderaan mijn lijstje, maar dat is natuurlijk niet voor iedereen zo, daar heb je zeker wel gelijk in.

Ik vind het niet eerlijk voor zo'n jonkie.. Ik vind het niet eerlijk hoe dieren worden afgeschreven en zelfs worden ingeslapen wanneer ze niet perfect blijken te zijn of niet aan onze wensen blijken te voldoen.
Maar waarschijnlijk reageer ik ook extra emotioneel omdat dit me heel nauw aan het hart ligt, en ik zelf zo heb gevochten voor het comfort van mijn eigen lieve merrie, met dezelfde diagnose. Mijn hart kan er niet bij dat niet iedereen hetzelfde doet - maar misschien is dat niet helemaal eerlijk. Ik mag mijn verwachtingen niet aan anderen opleggen. Maar ik vind het zo zonde..

**Geplaatst**: 10-02-23 12:00

Geplaatst: 10-02-23 12:00

Zou je wel naar buiten durven met een begeleider aan de hand erbij die hem vast heeft met een touwtje ts? Dan kun je over je angst met hem heen raken. Verder zijn er ook leuke dingen die je ernaast kan doen ipv longeren. Je kunt buiten bvb ook lange teugelen naast natuurlijk het aan de hand wandelen. Dat is net rijden, alleen dan loop je ernaast.

**Geplaatst**: 10-02-23 12:07

Geplaatst: 10-02-23 12:07

LWDaisy schreef:
Inslapen is pas eerlijk als het paard pijn heeft, in die mate dat hij niet meer comfortabel is en dat ook niet meer kan/zal worden. .

Ik vind je inderdaad vrij hard reageren. Je zal maar voor deze keuze staan. Ik heb te doen met TS. Zeker als je eigenlijk al eerder twijfels had over of dit paard bij je past.

Ik pik even je bovenste zin eruit. Ik vind namelijk dat inslapen ook eerlijk is als je een paard niet het juiste kan bieden en verkoop een risico is op pijn en ongemak. Ik vind dat eerlijker naar het paard toe dan 'm verkopen. Tenzij je echt een passend huis kan vinden, soms lukt dat mij en soms niet.

Ik ga ook geen paard houden die ik alleen maar aan een touwtje kan wandelen en bang voor ben. Mag iedereen wat van vinden, maar ik heb mijn paarden daar niet voor. Dat mag een ieder ook besluiten. Ik zie bij mij op stal ook echt mensen hun totale plezier kwijt raken omdat een paard vooral nog veel kost en heel veel zorg geeft. Is ook rot. Tuurlijk is het voor het paard ook rot, maar het is toch ook zo dat iemand mag zeggen: dit wil ik niet meer?

Ik vind de dierenarts wel vrij stellig over het inspuiten. Die van mij moest 5 jaar lang ingespoten worden, maar ging daardoor nog wel 5 jaar mee, eerst voor de sport en daarna recreatief.

**Geplaatst**: 10-02-23 12:10

Re: 5 jarige pony met kogel artrose, inslapen of verkopen?

Geplaatst: 10-02-23 12:10

LWDaisy, je vergeet iets...dat het bij jouw paard zo ging betekent niet dat dit voor ieder dier zo gaat. Dus geen eerlijke vergelijking.
Waarom zou een paard bijvoorbeeld nog 5 jaar mee moeten gaan (even als voorbeeld van Ruitje) om nog op te rijden of te wandelen oid?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-23 12:21

Re: 5 jarige pony met kogel artrose, inslapen of verkopen?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-23 12:21

Dankjewel ruitje en kinke. Lwdaisy ik snap je reactie hoor, echt waar. Maar in dit geval is het niet zo simpel besloten. Jij hebt een hechte band met je paard en beschouwde haar op moment van diagnose als maatje voor het leven als ik dit zo lees. In mijn geval wilde ik hem eigenlijk al verkopen omdat ik het gevoel had dat onze klik niet verder gaat dan een fijne knuffelsessie. Meisje hier op stal kon meer met hem in 3 sessies dan ik in bijna 2 jaar.
En over het inspuiten, ik denk dat hij vooral doelde op inspuiten als ik hem hou. Ik had hem verteld over de angst en dat ik al niet meer reed. Wellicht dat hij bij een ambitieuze ruiter een ander advies had gegeven.
En ik zou misschien aan een touwtje durven stappen, maar heb niemand die dat structureel of überhaupt met me zou kunnen doen. Sorry, lijkt wel alsof ik elk idee wil afwimpelen. Dat is niet zo, echt niet. Maar als het een simpele oplossing had had ik dit topic niet geopend denk ik.

**Geplaatst**: 10-02-23 12:23

Geplaatst: 10-02-23 12:23

Kinke schreef:
LWDaisy, je vergeet iets...dat het bij jouw paard zo ging betekent niet dat dit voor ieder dier zo gaat. Dus geen eerlijke vergelijking.
Waarom zou een paard bijvoorbeeld nog 5 jaar mee moeten gaan (even als voorbeeld van Ruitje) om nog op te rijden of te wandelen oid?

Met het kopen van eender welke dier ga je een verbinding aan. Jij als mens bent ( door de wet bepaald ) verantwoordelijk voor het welzijn van het dier in jouw eigendom. Een jong dier inslapen vanwege artrose aan 1 been is een hele makkelijke weg. Het ontrekken aan je verantwoordelijkheid. Ik vraag mij af of de gemiddelde dierenarts dit een voldoende medisch mankement vind dat inslapen rechtvaardigd.

**Geplaatst**: 10-02-23 12:27

Re: 5 jarige pony met kogel artrose, inslapen of verkopen?

Geplaatst: 10-02-23 12:27

dat is veel te kort door de bocht Pareltjes. Ik denk dat niemand vindt dat je een paard moet laten inslapen terwijl het niet ziek is/geen pijn heeft etc.
Het laten inslapen van een dier dat niet meer pijnloos door het leven kan is juist je niet onttrekken aan je verantwoordelijkheid (nee, dit is nog niet duidelijk in het geval van TS haar paard)
Ik bedoel met mijn vraag, waarom zou een dier dan nog perse 5 jaar moeten leven, of is 3 jaar ook ok? Of moet dat minstens 10 jaar nog? Het paard heeft hier geen weet van, die weet niet dat hij wel 30 kan worden.

**Geplaatst**: 10-02-23 12:30

Geplaatst: 10-02-23 12:30

Lange lijnen deed je graag ?
Dit kan toch nog steeds? Hoeft niet op een volte maar je kan de hele bak door toch? Dan maak je geen volte zoals bij longeren.

Ik heb ook 2 paarden waar ik niks meer mee doe, beide hebben artrose. Moet ik die dan ook maar laten inslapen omdat ze niet meer te rijden zijn en alleen maar op de weide staan? In draf en galop is 1 kreupel, en ja soms moeite met rechtstaan. Maar hij oogt vrolijk.

**Geplaatst**: 10-02-23 12:34

Geplaatst: 10-02-23 12:34

@ Jeika

Meerdere wegen leiden naar Rome. Kleine aanpassingen kunnen soms al een wereld van verschil maken.
Zoals voeding bijvoorbeeld. Lage suikers hoge omega’s. Dat heeft een groot effect op het onder controle houden van ontstekingen. Ontstekingen = pijn.

Afhankelijk waar de atrose gelocaliseerd is kun je grote of minder grote resultaten behalen. Warmte, gedoseerde beweging, en tijdig rust op een zacht en droog bed kunnen wonderen verrichten. Het moet in beweging blijven om geen spierafbraak te krijgen. Maar niet teveel zodat gewrichten juist over belast raken. Die spiervorming kan een stuk extra “ draagkracht “ geven waardoor de artrose ( afhankelijk van de locatie ) minder belast zal worden.

Dan je angst. Het is jouw angst en heeft met de pony niets vandoen. Het kan dan ook nooit een reden zijn om hem op die gronden te laten inslapen. Wel om hem een ander thuis te geven. Dat brengt opstakels met zich mee.

Ik zie twee opties een ander passend thuis of hij blijft met wat aanpassingen. De grootste aanpassing zal jij moeten leveren. Aan de slag met je angsten en het bijstellen van je doelen. En dat maakt jezelf sterker en weerbaarder. Ik gun het jou én je pony van harte!

**Geplaatst**: 10-02-23 12:39

Geplaatst: 10-02-23 12:39

LWDaisy schreef:
senna21 schreef:
Wat een moeilijke keuze TS. Dat is het al met een gezond paard, laat staan wanneer er artrose in het spel is.
Een konik is ook een ras wat niet bij iedereen past. Zeker niet de gemakkelijkste.
Wanneer je hem zelf niet kunt houden, lijkt mij inslapen een eerlijke optie, maar ook heel moeilijk.
Maar het is beter om dit te bespreken met mensen die jou en het paardje kennen. Vanachter een scherm weten wij natuurlijk veel te weinig om je goed te kunnen adviseren.
Ik hoop voor je op een wonder. Wijsheid gewenst!

Een eerlijke optie? Voor wie?

Ik begrijp dit werkelijk niet.. Ik begrijp niet hoe iemand een 5-jarige kan afschrijven, omdat hij niet meer intensief bereden kan worden. Er zijn nog zooo ontzettend veel dingen die hij wél kan, ook met artrose. En zeker nu de artrose nog zo licht is. Met een beetje opsparen en wat geluk, heeft hij nog 15 jaar te gaan, 15 vrolijke en comfortabele jaren. Niet onder het zadel, maar wel paardwaardig en kwalitatief.

Inslapen is pas eerlijk als het paard pijn heeft, in die mate dat hij niet meer comfortabel is en dat ook niet meer kan/zal worden. .

Mijn merrie liep niet meer als een veulen door de wei te stuiteren toen ze 19 jaar was. Maar ze was wel gelukkig en relatief pijnvrij. De pijn speelde pas echt op afgelopen december.
Ik zou niet met mezelf hebben kunnen leven als ik haar vroeger had laten gaan, toen ze er nog lekker comfortabel en waardig bij stond. Ze genoot van het kroelen met vriendjes, van een lekker beschut stalletje, van haar hooi, van haar slobber. Van elke wortel, van elke poetsbeurt, van aandacht. Van in het zonnetje staan, en van met mij te gaan grazen bij de buren.

Het paard is afgeschreven wat betreft serieus rijden.
Maar is hij daardoor ook afgeschreven om te leven?

TS, niemand verplicht je om met hem te rijden. Dat hoéft niet, dat moét niet. Laat dat idee los, rijden is geen verplichting. Je kan ook aan de hand gaan wandelen.

Ik bedoel dit echt met alle respect, maar ik lees in jouw posts dat je dit heel erg op jezelf en jouw situatie betrekt omdat jouw verlies nog zo recent is. Ik denk alleen niet dat dit topic hiervoor helemaal de plaats is, juist omdat je dit soort situaties beter kan bekijken zonder al te veel emotionele inslag erbij. Daarnaast is het ook niet realistisch om jouw situatie over elke andere situatie heen te leggen, want de kans is groter dat die niet hetzelfde is dan wel...

TS: ik begrijp zelf heel goed jouw afwegingen. Persoonlijk zal ik zelf nooit een paard kreupelend door de wei laten gaan, want dan hebben ze gewoon echt pijn. Als ik dan hier lees dat iemand zegt dat haar paard in draf en galop kreupel is, en niet goed overeind kan komen... daar draait mijn maag echt van om. Voor een vluchtdier is dat echt een hele oncomfortabele manier van leven.
Ik zou een poging doen om hem pijnvrij te krijgen, en dan op pensioen te zetten. Stel er voor jezelf een budget aan vast, want ik begrijp echt wel dat je geen 4000 euro gaat investeren in een pony die als hoogst haalbare een paar extra jaar pijnvrij erbij krijgt. Probeer eerlijk te zijn naar jezelf en naar je pony, wie weet komt er nog iets op jullie pad waardoor hij wel de rest van zijn leven pijnvrij kan slijten.

**Geplaatst**: 10-02-23 12:44

Geplaatst: 10-02-23 12:44

Kinke schreef:
dat is veel te kort door de bocht Pareltjes. Ik denk dat niemand vindt dat je een paard moet laten inslapen terwijl het niet ziek is/geen pijn heeft etc.
Het laten inslapen van een dier dat niet meer pijnloos door het leven kan is juist je niet onttrekken aan je verantwoordelijkheid (nee, dit is nog niet duidelijk in het geval van TS haar paard)
Ik bedoel met mijn vraag, waarom zou een dier dan nog perse 5 jaar moeten leven, of is 3 jaar ook ok? Of moet dat minstens 10 jaar nog? Het paard heeft hier geen weet van, die weet niet dat hij wel 30 kan worden.

Weet jij hoeveel pijn een dier dragelijk vind om zich niet te hoeven neerleggen bij de dood? Pijngrenzen schuiven op. Ik kan daar persoonlijk over mee praten. Dragelijkheid van pijn is per individu verschillend. En hiermee boren we ook het moeilijkste aan. Wanneer is het genoeg?

Voor mij is dat het moment wanneer een dier niet meer wil óf niet meer kan. Maar ook geen moment eerder. Ook de wil tot leven dienen we te respecteren naar mijn inzien. Ook al is het voor ons soms “ ongemakkelijk “ om te moeten aanzien. Leeftijd en duur is totaal niet belangrijk in deze.

**Geplaatst**: 10-02-23 12:52

Geplaatst: 10-02-23 12:52

Jeika schreef:
Dankjewel ruitje en kinke. Lwdaisy ik snap je reactie hoor, echt waar. Maar in dit geval is het niet zo simpel besloten. Jij hebt een hechte band met je paard en beschouwde haar op moment van diagnose als maatje voor het leven als ik dit zo lees. In mijn geval wilde ik hem eigenlijk al verkopen omdat ik het gevoel had dat onze klik niet verder gaat dan een fijne knuffelsessie. Meisje hier op stal kon meer met hem in 3 sessies dan ik in bijna 2 jaar.
En over het inspuiten, ik denk dat hij vooral doelde op inspuiten als ik hem hou. Ik had hem verteld over de angst en dat ik al niet meer reed. Wellicht dat hij bij een ambitieuze ruiter een ander advies had gegeven.
En ik zou misschien aan een touwtje durven stappen, maar heb niemand die dat structureel of überhaupt met me zou kunnen doen. Sorry, lijkt wel alsof ik elk idee wil afwimpelen. Dat is niet zo, echt niet. Maar als het een simpele oplossing had had ik dit topic niet geopend denk ik.

Ik snap wel wat het is om geen klik te hebben met je paard, en ook om gewoon bang te hebben van je paard.
Ik had ook een 5-jarige waar ik huilend van ging lopen.. Dus echt - ik snap het.
Het verschil tussen jouw 5-jarige en de mijne, is dat de mijn 100% gezond was. Ik heb hem met een gerust hart kunnen verkopen op die manier. Ik had ook tijd zat om hét huisje/stalletje voor hem te zoeken.

Bij jou ligt dat moeilijker.. Je zou een jonkie verkopen dat met de juiste pijnstiller niet kreupel zal lopen, en waar niets aan te zien is. Jij zal met de angst zitten dat je niet weet hij terecht komt. In eerste instantie weet je dat nog wel, maar je weet nooit hoe het daarna verder loopt.

In de ideale wereld verkoop je hem voor een symbolische prijs aan je hartsvriendin en ben je daardoor de rest van jullie leven gerust dat hij een heerlijk lui-lekker-leventje tegemoet gaat daar.

Als je moet verkopen aan een onbekende, brengt dat risico's met zich mee.
Ik snap dat jij (en anderen) daarom verder denken, en vinden dat inslapen eerlijker is, dan het risico nemen dat hij ergens terecht wordt waar zijn fysieke ongemakken genegeerd zullen worden.
Misschien is dat ook wel zo. Misschien komt hij God mag weten waar terecht, en denk je dan achteraf "had ik hem toch maar laten inslapen, dat was beter geweest dan (bijvoorbeeld) op een manege terecht komen en daar 6 lesuren per weekenddag moet meedraaien terwijl zijn lichaam daar helemaal niet voor geschikt is".

Wat moeilijk zeg.

Heb je de tijd en de financiën om hem te houden, terwijl je naar hét perfecte plekje voor hem (bij iemand anders) op zoek gaat? Met het risico dat dat ook niet 100% zekerheid biedt? Ik bedoel - je kan hem verkopen aan iemand die hem hemel op aarde kan bieden - tot die persoon 3 jaar later financieel zo in de sh*t zit dat hij/zij toch ook zal moeten verkopen. Dat is mijn 5-jarige een paar jaar na de verkoop overkomen - en hij werd van de ene naar de andere gestuurd, en ondertussen is elk spoor opgedroogd en God mag weten waar hij uiteindelijk terecht gekomen is.. Ik ben gestopt met zoeken, heb mezelf wijsgemaakt dat hij in het buitenland staat en dat mijn zoektocht daarom niets oplevert. Zo ontzettend zonde - het meisje dat hem van mij kocht was de perfecte eigenaar en ruiter voor hem - maar zij kwam door omstandigheden in de problemen en kon de kost niet meer dragen. Dat is helaas de realiteit.

Zo was de realiteit ook voor ons. Ik nam een gezonde 9-jarige over, die 6 maanden later werd afgeschreven voor het rijden. Ik heb haar hemel en aarde beloofd - en was in de mogelijkheid haar dat te bieden. Ik beweer niet dat het over rozen liep, ik heb boterhammen met choco gegeten om haar supplementen te kunnen betalen wanneer het financieel moeilijk was. Maar ik ben haar op de eerste plaats blijven zetten, en boterhammen met choco zijn ook lekker. Ik heb mijn verantwoordelijkheid genomen, Godzijdank was ik in de mogelijkheid om dat te kunnen doen. Ik heb me in wat bochten moeten wringen, maar ik neem mezelf daardoor nu niets kwalijk - ik heb het goed gedaan. Ik heb mijn paard de luxe kunnen geven een fijn pensioen te mogen beleven, jarenlang.

Ik ga akkoord met Pareltjes. Je hebt een verantwoordelijkheid. Ik snap dat het moeilijk is, wanneer je "de klik" niet hebt, en dat het nog moeilijker is wanneer je ook echt bang bent van je paard. Maar TS, je bent geloof ik alleen bang in het zadel he?
Mijn eigen DA wilde in december nog niet aan inslapen denken. Toen was de kreupelheid er al duidelijk, maar het was ook duidelijk dat mijn merrie zich bezeerd had, en dat we haar er weer bovenop konden krijgen in een paar dagen tijd. Helaas is ze een maand later hervallen, en was het véél erger dan de maand ervoor. Mijn paard liep plots zijwaarts, was duidelijk gevallen. We weten niet hoe/wat - was het een beroerte, is ze uitgeschoven, is ze misschien gevallen toen ze wilde rechtkomen na een dutje/rolpartij, ... Dat weten we dus niet. We weten (zien aan alles) alleen dàt ze gevallen is, en dat dat resulteerde in zijwaarts lopen en overduidelijk veel pijn. Pas toen kwam laten inslapen aan de orde, terwijl dat een maand eerder niét het geval was. En toen was ze evengoed 20 jaar en zat ze vol artrose en ondertussen ook spat - maar toen was ze nog zo comfortabel dat van inslapen geen sprake was. Ik schrik ervan dat er DA'en rondlopen die wél aan inslapen denken bij een 5-jarige die nog perfect gelukkig, pijnvrij en waardig kan leven, alleen dan zonder zadel op de rug..

Mocht ik financieel sterker staan, zou ik de jouwe vandaag nog ophalen. Maar het hoofdstuk "een eigen paard" is voor mij afgesloten.. Want puntje bij paaltje: we moeten er heel wat voor doen en laten en voor over hebben. De prijzen zijn alleen maar gestegen de afgelopen jaren, en ik kan me niet voorstellen dat ik alles wat ik voor mijn Daisy over had, zou overhebben voor een paard waar ik niet dé klik mee heb..
Als je zou verkopen - zoek iemand waar je paard dé klik mee heeft. Zo iemand zet hem met plezier als grasmaaier in, zonder daar ook maar 1 seconde van "werken" tegenover te stellen. Maar verdorie, het is een speld in een hooiberg..

**Geplaatst**: 10-02-23 12:58

Geplaatst: 10-02-23 12:58

ElSea schreef:
Ik bedoel dit echt met alle respect, maar ik lees in jouw posts dat je dit heel erg op jezelf en jouw situatie betrekt omdat jouw verlies nog zo recent is. Ik denk alleen niet dat dit topic hiervoor helemaal de plaats is, juist omdat je dit soort situaties beter kan bekijken zonder al te veel emotionele inslag erbij. Daarnaast is het ook niet realistisch om jouw situatie over elke andere situatie heen te leggen, want de kans is groter dat die niet hetzelfde is dan wel...

TS: ik begrijp zelf heel goed jouw afwegingen. Persoonlijk zal ik zelf nooit een paard kreupelend door de wei laten gaan, want dan hebben ze gewoon echt pijn. Als ik dan hier lees dat iemand zegt dat haar paard in draf en galop kreupel is, en niet goed overeind kan komen... daar draait mijn maag echt van om. Voor een vluchtdier is dat echt een hele oncomfortabele manier van leven.
Ik zou een poging doen om hem pijnvrij te krijgen, en dan op pensioen te zetten. Stel er voor jezelf een budget aan vast, want ik begrijp echt wel dat je geen 4000 euro gaat investeren in een pony die als hoogst haalbare een paar extra jaar pijnvrij erbij krijgt. Probeer eerlijk te zijn naar jezelf en naar je pony, wie weet komt er nog iets op jullie pad waardoor hij wel de rest van zijn leven pijnvrij kan slijten.

Ik denk dat je gelijk hebt

Ik merk dat de emoties hoog opspelen bij mij, omdat het voor mij idd nog allemaal heel recent is. Ik laat het daarom om die reden hierbij, ik ga vanaf nu op mijn vingers zitten en lees hier bewust niet meer mee. Omdat ik idd merk dat ik vanuit mijn gevoel reageer, en dat is niet 100% eerlijk naar TS toe.

TS, ik wens je veel wijsheid en sterkte toe bij je moeilijke dilemma. Het enige wat ik je nog wil meegeven is dat er veel meer ruimte zit tussen wit en zwart

Je mag me altijd een PB sturen, mocht je daar behoefte aan hebben. Als dat niet zo is, is het ook goed

Veel succes, wat je ook doet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-23 13:02

Re: 5 jarige pony met kogel artrose, inslapen of verkopen?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-23 13:02

Dankjewel Lwdaisy en succes met het verwerken van je verdriet. Nogmaals ik begrijp je reactie.

**Geplaatst**: 10-02-23 13:05

Geplaatst: 10-02-23 13:05

Dat er DA's zijn die nu met de huidige economie en de ervaring van wat er gebeurt met dieren die stuk zijn voor inslapen zijn is helemaal niet vreemd. Dieren die stuk zijn, maar te managen moet je zelf houden, kan dat niet dan is het idd slager/inslapen. Niet iedereen kan zo'n dier houden, laat zo'n eigenaar dan aub de stap nemen van bij stuk enkel dood uit handen, bij slechte economie is er geen plek voor (dus op de trailer voor slacht ergens buitenland) en bij goede markt wordt er mee gerommeld om er ergens een naieve koper mee op te zadelen. Oud, stuk, chronische aandoening dieren de handel in schuiven moet je gewoon niet doen. Die houd je zelf al dan niet op volpension pensioenstal of zeker wetende dood uit handen.

**Geplaatst**: 10-02-23 13:07

Geplaatst: 10-02-23 13:07

Het is volgens mij gewoon heel lastig. Kijk zoals ts al zegt, heb je nou een hele goede band met het dier dan heb je uiteraard een bepaalde drang om met hem iets op te bouwen, maar ook om daar in te investeren. Die band is er niet, dan snap ik dat je niet teveel wilt investeren in tijd en geld, hoe banketstaaf ook voor het paard. Met hem houden zou je dus jezelf te kort doen, want een paard is gewoon een luxedier en dan ja, wil je gewoon wel dat je wat aan je paard hebt en er wat voor terug krijgt. En als die band er niet is, wat krijg je dan terug?
Maar verkopen is ook tricky, want we kennen allemaal de markt en we weten niet wat er gebeurt als hij op de markt terecht komt. Je kunt een fijne koper treffen, maar je hebt nooit de garantie dat het paard blijft staan waar hij staat. En meestal zeuren mensen dat de eigenaar zelf de verantwoording moeten nemen, nu wil ts dat doen en is het voor sommigen weer niet goed.

Ts, ik ben benieuwd wat er uit de echo komt, sterkte met wat je dan ook beslist. :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-23 13:15

Re: 5 jarige pony met kogel artrose, inslapen of verkopen?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-23 13:15

Dank jullie wel.

earth je vat het goed samen. Ik laat sowieso weten wat er uit de echo en het opnieuw uitverdoven komt vanmiddag.

**Geplaatst**: 10-02-23 13:30

Geplaatst: 10-02-23 13:30

Pareltjes schreef:
Weet jij hoeveel pijn een dier dragelijk vind om zich niet te hoeven neerleggen bij de dood? Pijngrenzen schuiven op. Ik kan daar persoonlijk over mee praten. Dragelijkheid van pijn is per individu verschillend. En hiermee boren we ook het moeilijkste aan. Wanneer is het genoeg?

Nee, dat weet ik niet, en dat weet jij ook niet. Maar om dan maar te zeggen dat het dier moet blijven leven omdat je anders iets ontvlucht of je verantwoordelijkheid niet neemt....nee. Dat bij een mens een pijngrens verschuift doet niet terzake. We hebben het hier over dieren die niet kunnen beredeneren dat deze pijn went, of dat het ff doorbijten is etc.etc.

Pareltjes schreef:
Voor mij is dat het moment wanneer een dier niet meer wil óf niet meer kan. Maar ook geen moment eerder. Ook de wil tot leven dienen we te respecteren naar mijn inzien. Ook al is het voor ons soms “ ongemakkelijk “ om te moeten aanzien. Leeftijd en duur is totaal niet belangrijk in deze.

Waarom zou je dat moeten respecteren? En zolang ze niet kunnen praten weet je nooit helemaal zeker of het dier niet meer wil of kan. Je kunt ook redeneren dat je het dier dan tegen zichzelf moet beschermen, omdat de pijn in de toekomst alleen maar erger gaat worden.
We redeneren en nemen beslissingen als mens zijnde. Toevallig deze week nog iemand in een FB groep, paard zwaar hoefbevangen, lastige eter en wilde geen buut eten. Haar redenering: paard voelt zelf aan of het goed voor hem is. Mijn redenering....geen zware pijnstilling in die situatie is dierenmishandeling.

**Geplaatst**: 10-02-23 14:01

Geplaatst: 10-02-23 14:01

LWDaisy schreef:
senna21 schreef:
Wat een moeilijke keuze TS. Dat is het al met een gezond paard, laat staan wanneer er artrose in het spel is.
Een konik is ook een ras wat niet bij iedereen past. Zeker niet de gemakkelijkste.
Wanneer je hem zelf niet kunt houden, lijkt mij inslapen een eerlijke optie, maar ook heel moeilijk.
Maar het is beter om dit te bespreken met mensen die jou en het paardje kennen. Vanachter een scherm weten wij natuurlijk veel te weinig om je goed te kunnen adviseren.
Ik hoop voor je op een wonder. Wijsheid gewenst!

Een eerlijke optie? Voor wie?

Ik begrijp dit werkelijk niet.. Ik begrijp niet hoe iemand een 5-jarige kan afschrijven, omdat hij niet meer intensief bereden kan worden. Er zijn nog zooo ontzettend veel dingen die hij wél kan, ook met artrose. En zeker nu de artrose nog zo licht is. Met een beetje opsparen en wat geluk, heeft hij nog 15 jaar te gaan, 15 vrolijke en comfortabele jaren. Niet onder het zadel, maar wel paardwaardig en kwalitatief.

Inslapen is pas eerlijk als het paard pijn heeft, in die mate dat hij niet meer comfortabel is en dat ook niet meer kan/zal worden. .

Mijn merrie liep niet meer als een veulen door de wei te stuiteren toen ze 19 jaar was. Maar ze was wel gelukkig en relatief pijnvrij. De pijn speelde pas echt op afgelopen december.
Ik zou niet met mezelf hebben kunnen leven als ik haar vroeger had laten gaan, toen ze er nog lekker comfortabel en waardig bij stond. Ze genoot van het kroelen met vriendjes, van een lekker beschut stalletje, van haar hooi, van haar slobber. Van elke wortel, van elke poetsbeurt, van aandacht. Van in het zonnetje staan, en van met mij te gaan grazen bij de buren.

Het paard is afgeschreven wat betreft serieus rijden.
Maar is hij daardoor ook afgeschreven om te leven?

TS, niemand verplicht je om met hem te rijden. Dat hoéft niet, dat moét niet. Laat dat idee los, rijden is geen verplichting. Je kan ook aan de hand gaan wandelen.

Ik snap jou wel maar ook TS.
Niet iedereen wil of kan een paard dat niet meer bereden kan worden aanhouden.
Wat naar een paard toe veel oneerlijker is, is het paard dan maar verkopen of weggeven als weide maatje. Dit diertje is nog jong.. wie weet in welke slechte omstandigheden hij dan op termijn nog beland.
Denkend vanuit het perspectief van het paard is inslapen dan best een eerlijke keuze.
Want zoals ik al eerder schreef. Hij weet niet dat hij doodgaat.
Hij weet wel / voelt wel de gevolgen van een voor hem eerlijke situatie.

Daarnaast: langdurig kreupelen is pijn. In natuur is zo’n dier ten dode opgeschreven.
Zeker bij vlucht dieren die laten pijn om die reden pas heel laat zien.
Wat is er dan eerlijk vanuit het perspectief van het paard, om een dier waarbij er geen verbetering mogelijk is, door te laten leven?

Ik vind het juist goed dat TS de mate van pijn en artrose nog eens met haar DA bespreekt en dat zij nadenkt over wat voor dit paard de mogelijkheden zijn en de eerlijkste keuze.

**Geplaatst**: 10-02-23 14:02

Geplaatst: 10-02-23 14:02

Kinke schreef:
Pareltjes schreef:
Weet jij hoeveel pijn een dier dragelijk vind om zich niet te hoeven neerleggen bij de dood? Pijngrenzen schuiven op. Ik kan daar persoonlijk over mee praten. Dragelijkheid van pijn is per individu verschillend. En hiermee boren we ook het moeilijkste aan. Wanneer is het genoeg?

Nee, dat weet ik niet, en dat weet jij ook niet. Maar om dan maar te zeggen dat het dier moet blijven leven omdat je anders iets ontvlucht of je verantwoordelijkheid niet neemt....nee. Dat bij een mens een pijngrens verschuift doet niet terzake. We hebben het hier over dieren die niet kunnen beredeneren dat deze pijn went, of dat het ff doorbijten is etc.etc.

Pareltjes schreef:
Voor mij is dat het moment wanneer een dier niet meer wil óf niet meer kan. Maar ook geen moment eerder. Ook de wil tot leven dienen we te respecteren naar mijn inzien. Ook al is het voor ons soms “ ongemakkelijk “ om te moeten aanzien. Leeftijd en duur is totaal niet belangrijk in deze.

Waarom zou je dat moeten respecteren? En zolang ze niet kunnen praten weet je nooit helemaal zeker of het dier niet meer wil of kan. Je kunt ook redeneren dat je het dier dan tegen zichzelf moet beschermen, omdat de pijn in de toekomst alleen maar erger gaat worden.
We redeneren en nemen beslissingen als mens zijnde. Toevallig deze week nog iemand in een FB groep, paard zwaar hoefbevangen, lastige eter en wilde geen buut eten. Haar redenering: paard voelt zelf aan of het goed voor hem is. Mijn redenering....geen zware pijnstilling in die situatie is dierenmishandeling.

Pijn beredeneer je niet, dat onderga je. Op je dogredenen ga ik niet in. Die zijn voor jouw rekening.

**Geplaatst**: 10-02-23 14:31

Geplaatst: 10-02-23 14:31

da's gemakkelijk. Jouw vergelijking over jouw pijn en dat je grenzen verschuiven...wat is dat dan?
Pijn beredeneer je echt wel als mens. Over welke pijnstilling helpt, welke manier van bewegen wel of geen pijn doet. Hoe lang het duurt voor je pijnstilling gaat werken etc.etc.