Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-05-21 10:44

Re: hoe nu verder, getraumatiseerde eigenaar....

Geplaatst: 11-05-21 10:44

Ok, en stalling is dus de andere reden waarom ik geen paarden meer heb.

Ik denk dat huisvesting zeker ook een hele hoop doet. Maar ja, dan moet je inderdaad wel de goede huisvesting vinden. Ik heb uiteindelijk mijn paard verhuisd naar een plek 35 min verderop. Maar ook daar waren de paddocks iets kleiner dan ik idealiter had gewild. En de bodem natter en modderiger dan goed was voor zijn hoeven. Het is echt hels om de juiste stalling hier te vinden.

**Geplaatst**: 11-05-21 10:59

Geplaatst: 11-05-21 10:59

Ik gok zo dat ik mij straks bij jullie kan aansluiten

We zitten op dit moment nog vol in het proces van uitzoeken wat er in vredesnaam loos is met de daarbij behorende zorgen en stress.
Maar mezelf kennende zie ik straks, als alles achter de rug is, elk klein dingetje waarvan je niet zeker weet of ze dat voorheen ook hadden of deden.

**Geplaatst**: 11-05-21 12:23

Re: hoe nu verder, getraumatiseerde eigenaar....

Geplaatst: 11-05-21 12:23

Zo heb ik iemand bij mij op stal staan, haar paard heeft 3 beenbreuken gehad (scheuren niet dwars door natuurlijk). Dat is ook de reden dat ze destijds bij ons is gekomen, een kleinere kudde en meer plek.

Ze controleerd haar paard net zo obsessief als jij beschrijft, ik sta dan ook regelmatig met de mond vol tanden dat te bewonderen. Kleine plekjes of schrammetjes worden compleet gewassen/gedesinfecteerd en iedere dag opnieuw geirriteerd, het imumsystem van het paard zou inmiddels een behoorlijk stuk lager zijn vraag je mij. Maar goed haar paard, haar keus en daar bemoei ik mij verder niet mee. Ze vraagt mij en haar vriendin regelmatig om ook te kijken naar iets en onze mening te geven. Vaak komen haar vriendin en ik uit op dezlefde conclusie; niets aan de hand.
Dat neemt ze dan ook wel van ons aan en ziet zelf ook wel enigzins in dat het misschien wat overdreven is.

Maar wat ik tegen ieder hier op stal zeg; Jouw paard, jouw keuzes (mits die verantwoord zijn natuurlijk, een beetje gezond verstand gebruiken en een ieder de stalregels naleeft). Zo vindt ik niet dat ik beslis welke hoefsmid of dierenarts iemand moet gebruiken. Wat hier toch wel redelijk gebruikelijk is op een aantal stallen.

**Geplaatst**: 11-05-21 12:55

Geplaatst: 11-05-21 12:55

Kortom; de conclusie kan uit voorgaande gemaakt worden dat er bij je in de buurt (op minder dan een half uur afstand) geen enkel geschikt pension is voor je paard(?)

Wat zou de oplossing zijn om je paard dan gezond te houden, zodat je zelf ook weer onbezorgd plezier erin krijgt?

Soms lukt het simpelweg niet om het lijstje met eigen eisen/wensen aan te laten sluiten bij wat een paard aan behoeftes/vermogens/gezondheidsperikelen heeft. Dan is het een kwestie van oplossingen zoeken en/of keuzes maken. En dat valt niet mee.

**Geplaatst**: 11-05-21 13:20

Geplaatst: 11-05-21 13:20

superpony schreef:
nine1987 schreef:
En toch denk ik dat in de huisvesting een deel van het probleem zit.. Je geeft zelf aan, hij staat op stal en wordt in de molen gezet.. Welke kans heeft hij dan om zijn lijf correct te ontwikkelen?

99 van de 100x is dat ook echt het probleem.

Mijn ruin waar we dus lang zochten naar het probleem en uiteindelijk bij de peesblessures en artrose achter zijn uitgekomen is 24/7 naar buiten gegaan. In pension nog wat beperkingen gehad, maar toen een eigen plek. Hij had wel altijd ups and downs.

1,5 jr geleden aan huis gekomen en vrijwel direct een pp aangelegd. Vanaf dag 1 tot de laatste dag ruim een maand geleden nu heeft hij goed gelopen en ook weleens gek gedaan.

Mijn merrie van 28 is dan wel goed, maar als ik haar en dr dochter van 14 bezig zie, draai ik me echt weleens om.

Toch kies ik hun welzijn boven mijn gevoelens. Ik slaap erg op de geluiden, maar toch gaat er niks boven happy paarden.
En hier echt meerdere paarden steeds weer laten wennen van stal naar 24/7 buiten. Wel altijd met de keus van schuilen, kunnen altijd droog liggen, overal eten etc.

Echt elk paard is ervan opgeknapt, zonder uitzonderingen dat zie ik ook steeds weer bij anderen om me heen.

De rest verandert er echt niet van. Ik kan een boek schrijven over hele nare ongelukken in stallen en dan hebben we het nog niet over alle andere mentale en fysieke ongemakken door stilstaan, kwalen door stilstaan etc.

Je gevoel blijft hetzelfde. Paard op stal gehad, lange zoektoch naar wat ie mankeerde, zien achteruit gaan en dan afscheid moeten plannen.
Paard dat 24/7 buiten liep, maar dusdanige problemen had, dat we hem moesten laten gaan. Had ie al voor hij bij ons kwam, dus overgang was te laat. Hij had wel veel plezier met in een kudde staan, op onderzoek gaan etc. Maar het afscheid plannen was klote.

Mijn 23 jarige ruin, kreeg ruim een maand geleden uit het niks 's ochtends een hartaanval. 's Avonds rond 23uur laatste ronde niks aan de hand en 's ochtends wakker van het balaa, omdat hij zich tegen de schuur deur liet vallen.

Het gevoel is niet anders. Ik voel me niet beter bij opsluiten. Risico's heb je overal. Op stal en onweer; kan van alles mis gaan, helaas gezien en meegemaakt ( brand). Maar inslag in de wei kan ook.
Ze kiezen zelf hun veilige plek en hebben steun aan elkaar, dus vertrouw daarop. Maar heb ook vaak; zal je net zien, krijgt de jongste wat. Niet dat dat erger of minder erg is, maar het is wel realistisch gezien het paard met meeste toekomst.

Ondanks mijn eigen zorgen, zijn dat wel MIJN zorgen en niet het probleem van de paarden of van anderen. Ik heb het er weleens over en kan dan relativeren door een gesprek met mijn man of een kennis. Maar kinderen en dieren geven sommige mensen veel zorgen en andere kunnen loslaten. Maakt niet uit hoe je het doet of wat je doet. Dat zit gewoon in je.

Amen.

Stal hier in de buurt ging er prat op: alles wat hier komt te staan wordt rustiger.

Dat klopte ook. Er ging elk jaar een ton (1000kg) magnesium over z'n weides want dat was het zwakke punt in z'n grondsamenstelling. Magnesium helpt bij het verwerken van prikkels. Dat is overigens niks nieuws onder de zon. Was ook niet waarom ie het deed; hij wilde goede verhoudingen in z'n grond. Maar magnesium is kritisch op veel plekken in de NL-bodem dus een tekort is niet altijd raar. Hij had daar oog voor maar het hielp 'm ook waarom paarden rustiger werden. Naast rust, reinheid en regelmaat was ook hun vitamine/mineralen voorziening wat beter dan gemiddeld in NL.

Hij voerde dus een ijzeren discipline in voeren, binnen en buiten zetten en groepssamenstelling.
Hij lette erop dat paarden die bij elkaar pasten, ook naast elkaar op stal stonden.

Natuurlijk zijn ook daar weleens ongelukken gebeurt maar sorry, die waren bij nader inzien altijd te wijten aan stom, soms zelfs onnadenkend handelen van mensen.

**Geplaatst**: 11-05-21 13:47

Geplaatst: 11-05-21 13:47

Dus als ik het goed snap wil jij niks aan jouw eisen aanpassen? Afstand, grote binnenbaan? Want dat zijn menselijke luxes natuurlijk. En je hebt er stress van. Mijn advies: doe hem weg. Dit is geen leven voor een paard en jij wordt er gek van. Lomp doen buiten doen ze omdat ze te weinig buiten komen of te weinig plek hebben of omdat de groep idd onstabiel is. Allemaal op te lossen.
Het is zo verschrikkelijk jammer dat dit soort houden nog goedgepraat wordt.

Sport je zelf ook naast het rijden? Dat geeft vaak al veel inzicht naar hoe een lijf functioneert en hoe de schijnbaar onbelangrijke dingen juist zoveel impact hebben. Mentale rust en geluk, kunnen doen waar je blij van wordt, meerdere uren per dag met zeer lichte intensiteit bewegen, veel veranderen van houding, voldoende indrukken en prikkels om je heen zonder te druk te zijn, ...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-05-21 14:05

Re: hoe nu verder, getraumatiseerde eigenaar....

Geplaatst door de TopicStarter : 11-05-21 14:05

Dus omdat ik een goede bodem wil, niet 45 minuten in de auto wil zitten (want ik heb naast dat mijn leven om mijn 2 paarden draait, ook nog een ander leven) en mijn paard er niet 8 uur per dag uit komt, moet ik mijn paard die al 9 jaar onderdeel van ons leven is weg doen.
Het enige wat niet in het ideaal plaatje van bokt past is dat hij niet hele hele jaar door 8 uur per dag in een groep buiten staat. En zelfs toen hij dat wel stond, stond ik er meer naast dan dat ik erop zat.

Bijzonder dat ik hier ook nog op reageer.

**Geplaatst**: 11-05-21 14:16

Geplaatst: 11-05-21 14:16

Ja we begrijpen elkaar

desnoods nog in paddocks alleen met een draadje tussen. 8u is voor mij gewoon het absolute minimum. Stapmolen/werken/aan de hand grazen is voor mij allemaal niet ‘los buiten’.

Je bent niet verplicht om paarden te houden of ergens te wonen e.

**Geplaatst**: 11-05-21 17:37

Geplaatst: 11-05-21 17:37

@ ts ik begrijp je helemaal. Ik houd mezelf ook altijd bewust afzijdig als het gaat om stalling en dergelijke. Iedereen moet gewoon lekker doen waar hij of zij zich goed bij voelt en een eigenaar kent zijn paard het beste. Ik weet hoe lastig het is om een blessurepaard te managen. Zeker als ze niet zuinig op hunzelf zijn. Je hoeft je ook helemaal niet te verantwoorden.

**Geplaatst**: 11-05-21 19:04

Geplaatst: 11-05-21 19:04

Ik kom eventjes advocaat van de duivel spelen... Alhoewel ik het er uiteraard mee eens ben dat extra beweging bevorderlijk is voor de gezondheid, is het helaas niet zo dat 8u in de paddock of 24/7 in een paddock paradijs überhaupt voldoende beweging betekent. Als ze hooi krijgen gaan ze hoofdzakelijk de kauwbewegingen oefenen

zodra het eten op is staan ze alsnog 95% van de tijd stil. En dat nog losgezien van het feit dat de meeste "actieve" stallen belachelijk weinig ruimte hebben tov aantal pensionpaarden. Niet voor niets zijn de meeste bewoners van "paardenvriendelijke" stallen met obesitas aan het kampen... En ook al heb je winterpaddocks van enkele hectaren groot staan ze toch grotendeels stil waar het eten ligt.

Dat 15 minuutjes debiel als een bezetene rennen in de paddock of wei is belangrijk voor de rust in het hoofd, zeker! maar of je daarmee blessures voorkomt is zachtjes gezegd twijfelachtig :')

Ik ben persoonlijk een grote voorstander van vrije beweging, dat wel, maar dan meer gelet op het mentale welzijn, sociale behoeften end. dan beweging aan zich. Voor de beweging zou ik eerder dagelijks met het paard gaan wandelen of lange stapritten gaan maken zodat ze aan de nodige kilometers komen

@ivy_power89 ik begrijp je struggle, na tweede blessure van mijn paard uit het niets ben ik ook ongezond geobsedeerd met elke verdikking op haar benen en als ze een keer vrij onschuldig struikelt ofzo ben ik bereid om haar met spoed naar de kliniek te brengen want dat zie ik enkel nog als een teken van beginnende peesblessures :')

Na veel wikken en wegen heb ik uiteindelijk besloten om zowel mezelf als mijn paard tot rust te laten komen door haar minstens paar maanden 24/7 in de wei te laten. Niet zozeer omwille de ernst van haar blessures, de prognose is namelijk gunstig, maar meer met het oog op ons mentale welzijn. Ik moet er alleen nog achter komen of het de wijsheid is

ik weet wel zeker dat mijn paard heel rustig is buiten in de kudde, rustiger dan ooit op stal, daarom durf ik het wel aan he.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-07-21 12:44

Geplaatst door de TopicStarter : 06-07-21 12:44

deze getraumatiseerde eigenaar moet nu officieel in therapie.
Want we hebben de volgende blessure te pakken, vanwege het wederom debiel doen in de wei.
Op naar weer 6 weken stappen

Inmiddels met meerdere deskundige erover gehad hoe ik hem blessure vrij houd.
Paddock paradise? 24/7 ergens op een wei?
Maar bij de vorige blessure waar hij 3 maanden 24/7 op de wei heeft gelopen, kreeg ik wel eens een appje, ik kijk nu naar een paard dat debiel door de wei gaat, dus dat gaat de oplossing ook niet zijn.
Paddock paradise is ook geen optie, omdat dit paard in kwestie nogal van het spelen is, en daar de andere paarden behoorlijk mee irriteert.

Voor nu gaan we de strijd maar weer aan. het is gelukkig niet een hele ernstige blessure, dus over 6 weken hoop ik toch wel weer richting het opbouwen te kunnen.

**Geplaatst**: 06-07-21 13:21

Re: hoe nu verder, getraumatiseerde eigenaar....

Geplaatst: 06-07-21 13:21

Jeetje wat een brokkenpiloot heb je. Helaas heb ik niet het ideale advies voor je en snap ik heel goed dat je zelf meteen overal van schrikt.

Kan je mijn verhaal vertellen: Verschillende kleine punten, uiteindelijk een kreupelheid, gewrichten ingespoten. Nog niet helemaal zuiver, hoefstand aangepast > peesblessure. het klinkt nu heel kort door de bocht maar dit heeft 2 jaar, met oppakken en weer stil zetten ingehouden.

Toen de peesblessure erbij kwam was ik 'er klaar mee'. Ik wilde dit mijn paard niet meer aandoen en heb wedstrijd rijden overboord gegooid (liep ook Z1). Ik heb ze 3 maanden overdag wei s'nachts stal lekker paard laten zijn en na 3 maanden laten controleren, toen ik merkte dat ze echt weer aan de gang wilde. Het was een lichte blessure en wij hadden het geluk dat deze 90% genezen was, wel wat littekenweefsel en verder wat kracht opbouwen, dus groen licht om het rijden voorzichtig op te pakken.

Dit heb ik enorm langzaam opgebouwd, 2 max. 3 x in de week en dit heb ik een jaar gedaan, waarin de duur en de intensiteit van het rijden heel langzaam steeds meer is geworden. Inmiddels zijn we alweer 1,5 verder en loopt ze nog steeds goed. 2 dagen achter elkaar rijden doe/durf ik niet meer. Heb ik een zware training gehad, doen we die keer erna rustig aan. Heb ik een twijfel over een iets warmer of dikker been, doen we rustiger aan. Inmiddels liep ze weer bijna op Z niveau, met 3x in de week rijden en lang niet altijd echt trainen. Ernaast zijn we leuke dingen gaan doen, werken aan de hand, neckrope, een x een buitenritje en gewoon wat tutten.

Even dacht ik dat wedstrijden er weer in zat, maar door omstandigheden lig ik er nu zelf uit.

Ik weet niet of dit voor jou ook geldt, maar voor mij scheelde het (met de nodige tranen en aanpassing) erg veel dat ik de prestatie/wedstrijden en de drang om echt te trainen kon laten gaan. En mijn 'happy atlete' voorop kon stellen.

Het is voor jou wel echt een nadeel dat ze veel op stal staat en zichzelf niet heel houdt buiten. Daar heeft mijn paard juist enorm veel gehad dat ze veel vrolijker is geworden. Helaas kan ik je hier ook geen nuttig advies in geven, hopelijk heb je wel wat aan het overige verhaal

.

**Geplaatst**: 06-07-21 13:24

Geplaatst: 06-07-21 13:24

Ik ben er vorige keer maar niet op in gegaan, maar ik heb echt mn hele leven in Almere gewoond EN paarden gehad. dwz van 1981 tm 2009. Er waren toen nog veel minder plekken voor paarden dan nu. Ja, soms moesten we verder reizen, maar wat er niet is, is er niet en als je paarden wil houden, moet je wat. Het is niet de goedkoopste omgeving, maar ook nog niet de duurste.

Rond Almere zijn er zeker wel pp's. Soms nog in ontwikkeling en aan het verbeteren, maar heel veel mensen zien daar hun paard vooruitgaan.

Ik vraag me dan echt af wie jouw deskundigen zijn? Vaak is het dat mensen dat toch binnen hun eigen kring zoeken.

Het aantal pp's groeit en het aantal mensen die dat als positief ervaren ook.

Ik heb het elders al geschreven een keer, maar mensen zijn niet eerlijk. Ze zoeken een stal, gaan bij diverse plekken kijken en kiezen voor de stal die hun past. Afstand, financiele deel, luxe en een beetje paarden verzorging.

Gaan ze naar een pp kijken en komen ze bij 1 plek nog in ontwikkeling of wat beperkter of midden in een regen periode, scheren ze alle pp's pver 1 kam. Waar overigens een beetje nattigheid helemaal niet erg is.
Wij hebben echt nooit paarden met mok of rotstraal en dat had mijn merrie toen ze 19 was en verwaarloosd bij ons kwam wel, dus ze is er zelfs vanaf gekomen zonder teveel middeltjes.

Een paard mag gewoon spelen. Daar is helemaal niks mis mee. Als de rest het zat is, speelt mijn ruin ook met zijn skippy bal.
En mijn merrie kan echt wel een draak zijn, maar dat lossen ze echt wel op.
Daarom heeft een pp juist voordelen. Er zijn diverse plekken om samen te zijn, te rusten of te eten etc, maar ze kunnen ook weg van elkaar, wat ook tussendoor gebeurt.

Ik had er eerst 6 samen lopen, die echt niet allemaal perfect matchte, ex stal paarden die ook niet allemaal de kans, tijd en mogelijkheid hadden gehad om met andere paarden te communiceren.

Ik heb zelfs op een stal gestaan waar paarden binnen werden gezet als ze gingen rennen en gek doen. Nou.........dan hebben mensen het dus echt niet begrepen.

Paarden met blessures worden vaak geremd, mogen weinig en zeker paarden die ook als zgn sportpaard gehouden worden, veel alleen staan, weinig buiten etc, gaan raar gedrag vertonen. Maar je ziet enorm veel paarden van ene blessure in de andere vallen. En dan komen mensen altijd met smoesjes dat het een andere blessure is, ergens anders door komt etc, maar vaak is het gewoon door een zwakheid, gek doen, niet gewend zijn aan diverse ondergronden etc.

Onze paarden gaan over een steile heuvel, niet elk pad is altijd 100% vlak en de wei soms ook niet, maar ze leren. Het zijn juist de paarden die alleen op een vierkant paddockje en een biljart laken lopen die niks leren en zich snel blesseren.

Je paard geeft echt iets aan, zowel met gedrag als fysieke gezondheid. Je kan nog jaren aanmodderen en van ene blessure naar andere gaan, tegen dingen aanlopen en misschien uiteindelijk ergens wegzetten op pensioen. Maar de goede pp's, ook in de polder zijn wel wat gewend en hebben ervaring. Die zien juist veel gedragsverandering.

Maar uit je eigen wereldje stappen is soms moeilijk. Overigens kan je in het bos, rechtuit ook heel goed opbouwen en vrijwel alle dressuur oefeningen trainen. Ik doe buiten alle zijgangen en overgangen en ik ben niet eens ene dressuur ruiter.

Als het een merrie is, zou ik haar misschien dekken en een jaar wegzetten. Of tussendoor in het bos oppakken. Mijn merrie is nu aardig rustig, nu ze drachtig is. Dat is niet de reden geweest om te dekken, want we redden ons samen wel. Maar ze is wat gemoedelijker momenteel.

**Geplaatst**: 06-07-21 13:31

Geplaatst: 06-07-21 13:31

Ik herken je verhaal wel. Hier ook na de peesblessure enorm voorzichtig geweest, zag vanalles en heb stalgenootjes en dierenarts meerdere keren laten voelen of kijken.
Na een jaar kon ik zonder al te veel "angst" weer rijden en ook wel genieten. Maar helaas ging het toen weer mis, wat ik ondanks voorzichtigheid oprecht niet heb zien aankomen.
Ik ben ook bang dat ik nu nooit meer helemaal zorgeloos durf te rijden en of ik nog wel echt durf op te bouwen -O-

.

**Geplaatst**: 06-07-21 13:31

Geplaatst: 06-07-21 13:31

ivy_power89 schreef:
deze getraumatiseerde eigenaar moet nu officieel in therapie.
Want we hebben de volgende blessure te pakken, vanwege het wederom debiel doen in de wei.
Op naar weer 6 weken stappen

Inmiddels met meerdere deskundige erover gehad hoe ik hem blessure vrij houd.
Paddock paradise? 24/7 ergens op een wei?
Maar bij de vorige blessure waar hij 3 maanden 24/7 op de wei heeft gelopen, kreeg ik wel eens een appje, ik kijk nu naar een paard dat debiel door de wei gaat, dus dat gaat de oplossing ook niet zijn.
Paddock paradise is ook geen optie, omdat dit paard in kwestie nogal van het spelen is, en daar de andere paarden behoorlijk mee irriteert.

Voor nu gaan we de strijd maar weer aan. het is gelukkig niet een hele ernstige blessure, dus over 6 weken hoop ik toch wel weer richting het opbouwen te kunnen.

Gedoe komt vaak ook door het grote contrast tussen zomerhuisvesting en winterhuisvesting.
Continuïteit is het allerbelangrijkste om ze goed te houden. Continuïteit in de groep, in de huisvesting en in voeding.
Ik durf te wedden dat een meer 'paardgerichte' plek je heel veel voordeel gaat opleveren, daar durf ik mijn schoen voor op te eten.

Punt is nu eenmaal dat een paard een bewegingsdier is.... en niet even, maar vrijwel continue. Alle organen, weefsels, spijsvertering, luchtwegen, benen en hoeven zijn ontworpen om vrijwel nooit stil te staan.
Lastig in te voelen voor ons mensen die het heerlijk vinden om op onze kont te zitten. Maar een paard dat altijd kan bewegen, is het paard dat het langste gezond blijft.
Een paard dat veel stilstaat heeft nu eenmaal een verminderde functionaliteit van benen en hoeven, welke optimaal functioneren door altijd te bewegen. En blessure heb je dan snel te pakken.
Men denkt dan dat het aan de weidegang ligt, maar de weidegang is dan gewoon de spreekwoordelijke druppel.

Doe eens een oproepje en kijk eens wat er komt, ga overal kijken en eens voelen hoe het zou zijn als je paard daar woont.

**Geplaatst**: 06-07-21 13:58

Geplaatst: 06-07-21 13:58

Wat een herkenning hier zeg! pfoe..
Ook ik heb wat blessure leed mogen doormaken. 2 keer zelfde been, zelfde pees blessure, totaal een anderhalf jaar stilgezet. Tussendoor trap op schouder van zijn weidemaatje waarbij hij 3 weken rust heeft gehad en daarna opbouwen. Vlak daarna van nieuw paard een dusdanig verkeerd aangekopen trap van een nieuw paard dat het gehecht moest worden. ( kijken of het samen kon / antwoord was dus `nee`. ) en daar gingen we weer naar weken rust en weer opbouwen.
Nog steeds hang ik ik na tweede peesblessure in gedachten vast in de `wat zie ik`modus..ik spreek het niet meer uit, ik vraag er ook niet naar bij stalgenoot...die is inmiddels moe van me..
Maar..Ik doe wat ik denk dat goed is. Vind ik de bodem van de bak te zwaar..rijd ik niet. Vind ik zijn been niet droog genoeg..koelen en stappen...ik doe waar ik me goed bij voel...en wat de rest ervan vind, zal mij mijn anus oxideren. Daarmee geef ik mezelf iets van gemoedsrust. Mijn paard, mijn besluiten, mijn verzorging, mijn rust in het koppie. Ik moet wel zeggen, dat het gezegde `tijd heelt...` klopt wel redelijk..ik schiet niet meer direct in paniek modus bij het zien van een schram...is zijn slechte been niet zo droog als ik graag zie, pas ik gewoon beweging aan van gaan rijden naar aan de hand stappen, en morgen zien we wel weer. Stapje voor stapje gaat het beter...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-07-21 16:26

Geplaatst door de TopicStarter : 06-07-21 16:26

Buuk schreef:
Wat een herkenning hier zeg! pfoe..
Ook ik heb wat blessure leed mogen doormaken. 2 keer zelfde been, zelfde pees blessure, totaal een anderhalf jaar stilgezet. Tussendoor trap op schouder van zijn weidemaatje waarbij hij 3 weken rust heeft gehad en daarna opbouwen. Vlak daarna van nieuw paard een dusdanig verkeerd aangekopen trap van een nieuw paard dat het gehecht moest worden. ( kijken of het samen kon / antwoord was dus `nee`. ) en daar gingen we weer naar weken rust en weer opbouwen.
Nog steeds hang ik ik na tweede peesblessure in gedachten vast in de `wat zie ik`modus..ik spreek het niet meer uit, ik vraag er ook niet naar bij stalgenoot...die is inmiddels moe van me..
Maar..Ik doe wat ik denk dat goed is. Vind ik de bodem van de bak te zwaar..rijd ik niet. Vind ik zijn been niet droog genoeg..koelen en stappen...ik doe waar ik me goed bij voel...en wat de rest ervan vind, zal mij mijn anus oxideren. Daarmee geef ik mezelf iets van gemoedsrust. Mijn paard, mijn besluiten, mijn verzorging, mijn rust in het koppie. Ik moet wel zeggen, dat het gezegde `tijd heelt...` klopt wel redelijk..ik schiet niet meer direct in paniek modus bij het zien van een schram...is zijn slechte been niet zo droog als ik graag zie, pas ik gewoon beweging aan van gaan rijden naar aan de hand stappen, en morgen zien we wel weer. Stapje voor stapje gaat het beter...

Haha jouw instelling moet ik ook hebben :')

aan mijn anus oxideren :')

Wat betreft de deskundige, meerdere DA's en fysio's
Lijken mij niet de eerste de beste.
Zoals ik al eerder heb aangegeven, paard heeft in een groep gelopen maar daar heb ik hem al een keer stokkreupel uit de wei gehaald, met een operatie er achter aan. Prima dat andere paarden aangeven dat ze er niet van gediend zijn, maar als door klappen mijn paard constant in de kreukels ligt, pas ik daar echt voor.

Met de PP's in Almere en omstreken ben ik bekend en er zijn een aantal waar ik voor geen goud mijn paarden zou neer zetten. En dat komt door leerlingen die hun paarden daar hebben gehad en gillend zijn vertrokken.

Ik ga overigens niet weer de discussie aan over hoelang ik in de auto wil en kan zitten. Ik heb dit topic niet geopend om door andere mensen te laten bepalen dat ik een uur per dag enkele reis moet rijden om de ideale stal te hebben.

Ik was puur opzoek naar ervaringen van andere getraumatiseerde paarden eigenaren

**Geplaatst**: 06-07-21 16:43

Geplaatst: 06-07-21 16:43

Ik begrijp je volkomen. Bij mij heeft het wel een half jaar geduurd voor ik geen "mankementjes" meer zag.

ivy_power89 schreef:
Daar wil ik wel op inhaken.
Wie in omgeving flevoland op max 30 minuten een stal vind, waar buitenzetten in de prijs zit, waar geen kleibodem is, goede 20x60 binnenbaan is, DROGE paddocks zijn en min 3x pd ruwvoer wordt gevoerd en ook nog eens minimaal kleine groepen zijn, dan hoor ik het graag. Want zoals ik eerder aangegeven heb, mijn paard liep in een groep buiten, wat resulteerde in glijpartijen, operatie vanwege botsplinters, ernstige mok, hechtingen etc.

Ik sta op een fantastische stalling in Kuinre, Cinnic Stables. Niet duur, volpension.
Prachtige 20x60 buitenbaan met goede bodem, prachtige binnenbak, droge paddocks, stapmolen. In de zomer in kleine groepjes op de wei (kleigrond, dus alleen in de zomer)
Mijn paard staat met 1 ander paard op een stuk van ruim een hectare, en zo zijn er nog 3 groepjes van 2 of 3 paarden. Paarden hebben in principe 24/7 toegang tot ruwvoer (goede kwaliteit hooi aangevuld met stro)
Stalhouder heeft veel ervaring en kunde binnen de paardenwereld en draait zelf mee op GP niveau.

Maar ik zou dat zelf véél te ver rijden vinden vanuit Almere. Al staat hier wel een jongedame met haar paard die zelf uit Amsterdam komt. Zij komt geloof ik 3 of 4 dagen per week.

Laatst bijgewerkt door Matheno op 06-07-21 16:49, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 06-07-21 16:49

Geplaatst: 06-07-21 16:49

ivy_power89 schreef:
Buuk schreef:
Wat een herkenning hier zeg! pfoe..
Ook ik heb wat blessure leed mogen doormaken. 2 keer zelfde been, zelfde pees blessure, totaal een anderhalf jaar stilgezet. Tussendoor trap op schouder van zijn weidemaatje waarbij hij 3 weken rust heeft gehad en daarna opbouwen. Vlak daarna van nieuw paard een dusdanig verkeerd aangekopen trap van een nieuw paard dat het gehecht moest worden. ( kijken of het samen kon / antwoord was dus `nee`. ) en daar gingen we weer naar weken rust en weer opbouwen.
Nog steeds hang ik ik na tweede peesblessure in gedachten vast in de `wat zie ik`modus..ik spreek het niet meer uit, ik vraag er ook niet naar bij stalgenoot...die is inmiddels moe van me..
Maar..Ik doe wat ik denk dat goed is. Vind ik de bodem van de bak te zwaar..rijd ik niet. Vind ik zijn been niet droog genoeg..koelen en stappen...ik doe waar ik me goed bij voel...en wat de rest ervan vind, zal mij mijn anus oxideren. Daarmee geef ik mezelf iets van gemoedsrust. Mijn paard, mijn besluiten, mijn verzorging, mijn rust in het koppie. Ik moet wel zeggen, dat het gezegde `tijd heelt...` klopt wel redelijk..ik schiet niet meer direct in paniek modus bij het zien van een schram...is zijn slechte been niet zo droog als ik graag zie, pas ik gewoon beweging aan van gaan rijden naar aan de hand stappen, en morgen zien we wel weer. Stapje voor stapje gaat het beter...

Haha jouw instelling moet ik ook hebben aan mijn anus oxideren

Wat betreft de deskundige, meerdere DA's en fysio's
Lijken mij niet de eerste de beste.
Zoals ik al eerder heb aangegeven, paard heeft in een groep gelopen maar daar heb ik hem al een keer stokkreupel uit de wei gehaald, met een operatie er achter aan. Prima dat andere paarden aangeven dat ze er niet van gediend zijn, maar als door klappen mijn paard constant in de kreukels ligt, pas ik daar echt voor.

Met de PP's in Almere en omstreken ben ik bekend en er zijn een aantal waar ik voor geen goud mijn paarden zou neer zetten. En dat komt door leerlingen die hun paarden daar hebben gehad en gillend zijn vertrokken.

Ik ga overigens niet weer de discussie aan over hoelang ik in de auto wil en kan zitten. Ik heb dit topic niet geopend om door andere mensen te laten bepalen dat ik een uur per dag enkele reis moet rijden om de ideale stal te hebben.

Ik was puur opzoek naar ervaringen van andere getraumatiseerde paarden eigenaren

Het gaat niet om specialisten, externe adviezen en of je daar wel of geen waarde aan kunt en moet hechten.

Het gaat om JOUW INSTELLING! Precies zoals in je eerste zin schrijft.

Lees daarna de stukken van Superpony en reflecteer dat op je handelen rondom je eigen paard. Dan heb je niet onbelangrijke handvaten om je te helpen.

**Geplaatst**: 06-07-21 17:40

Geplaatst: 06-07-21 17:40

Ik zie heel snel hoefbevangenheid, soms staan paarden gewoon raar, soms zijn paarden gewoon stijf.
Gelukkig is dat met voelen etc. ook te bewijzen waardoor ik het snel kan loslaten.

Ik heb er twee om laten inslapen beiden als gevolg van ppid/cushing.
De eerste had helemaal geen symptomen en werd spontaan heel extreem bevangen, met forse kanteling hoefbeen.
De tweede had wel veel last van de cushing en werd ook vrij spontaan hoefbevangen onder strict management, niet heel extreem, maar die had zo veel andere kwalen dat de hoefbevangenheid de druppel was zeg maar.

Nare rot ziekte