Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-01-18 13:15

Geplaatst door de TopicStarter : 22-01-18 13:15

liedje89 schreef:
Ik zou persoonlijk bij een uitzichtloze situatie ook niet perse willen wachten tot het paard het zelf opgeeft, imo is dat leed wat je je dier ook kan besparen.

Dit is waar ik dus ook mee zit. Ik wil mijn merrie niet laten leven totdat het écht niet meer kan. Klinkt misschien scheef, en het is ook echt niet zo dat ik haar af laat maken als ze topfit en gelukkig is. Maar om haar echt tot het bittere einde te laten vechten wil ik ook niet... Daarom ook dat ik verwacht dat ze het niet allemaal zomaar toelaat. Maar misschien zit ik daar fout in. Weet ook niet wat ik later zelf zou willen, zolang mogelijk leven of zo kort mogelijk lijden...?

**Geplaatst**: 22-01-18 13:15

Geplaatst: 22-01-18 13:15

Heb echt zo veel respect voor jullie die hier zo open hun verhaal kunnen vertellen.
Ik moet ze enkel lezen en zit al met tranen, heb (gelukkig) nog nooit een paard moeten laten gaan
en hoop dit ook nog lang te kunnen uitstellen maar de verhalen stellen enerzijds wel gerust

**Geplaatst**: 22-01-18 13:23

Geplaatst: 22-01-18 13:23

Eapy schreef:
liedje89 schreef:
Ik zou persoonlijk bij een uitzichtloze situatie ook niet perse willen wachten tot het paard het zelf opgeeft, imo is dat leed wat je je dier ook kan besparen.

Dit is waar ik dus ook mee zit. Ik wil mijn merrie niet laten leven totdat het écht niet meer kan. Klinkt misschien scheef, en het is ook echt niet zo dat ik haar af laat maken als ze topfit en gelukkig is. Maar om haar echt tot het bittere einde te laten vechten wil ik ook niet... Daarom ook dat ik verwacht dat ze het niet allemaal zomaar toelaat. Maar misschien zit ik daar fout in. Weet ook niet wat ik later zelf zou willen, zolang mogelijk leven of zo kort mogelijk lijden...?

...mijn Knollie is zogezegd van ouderdom gestorven.
Maandag vrolijk op de wei gezet
na maandagavond niet gegeten
dinsdag tevreden suffend op de wei gezet
- aan het einde van de middag ingeslapen.

Een soort van combinatie van zo lang mogelijk leven en niet of nauwelijks lijden.

Uiteraard heb je het niet altijd voor het zeggen, maar dit was in principe zoals ik het ook voor haar wilde.

**Geplaatst**: 22-01-18 13:28

Re: Keuzes mbt euthanasie paard - wat is wijsheid?

Geplaatst: 22-01-18 13:28

Ik heb afgelopen jaar afscheid genomen van 2 merries. En bewust tegelijk.

1x 24 jaar en versleten in de benen (atrose) maar zeer goed in het koppie en enorm veel moeite met haar pensioen
1x 20 jaar en fit en gezond op 1 CPL been na en dat bloedde en ging open en stonk en CPL wordt niet meer beter.

Bewust gewacht tot na de zomer en bewust gedaan voor het natte seizoen ivm beide kwalen.

Samen op de trailer en beide smorgens vroeg geschoten.
Na een nare ervaring met inslapen leek me dit de beste keuze omdat ik van merrie 1 wist dat ze tegen verdoving vecht.

Ja heel moeilijk 2 paarden die je al heel lang hebt 2 hele lieve merries. Maar denk voor de paarden, ons voor de achterblijvers in de wei de beste oplossing.
Het is heel snel gegaan en ze zijn tot het laatste moment samen geweest.

Beide paarden niet voor consumptie (eentje melanomen en andere CPL)

**Geplaatst**: 22-01-18 13:30

Re: Keuzes mbt euthanasie paard - wat is wijsheid?

Geplaatst: 22-01-18 13:30

Mijn paard was nooit echt op zijn gemak op vreemd terrein dus daarom wilde ik hem absoluut niet op een vreemde plek laten sterven. En hij was nog levenslustig genoeg hoor, maar ondanks dat ging het echt heel rustig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-01-18 13:35

Geplaatst door de TopicStarter : 22-01-18 13:35

Tulandro schreef:
Mijn paard was nooit echt op zijn gemak op vreemd terrein dus daarom wilde ik hem absoluut niet op een vreemde plek laten sterven. En hij was nog levenslustig genoeg hoor, maar ondanks dat ging het echt heel rustig.

Dit heb ik ook (nog). Merrie heeft altijd in de wedstrijdsport gelopen. Altijd als we op vreemd terrein aankomen wordt ze onwijs hyper en krijgt ze zin om te presteren. Dat zal altijd in haar blijven vrees ik..

**Geplaatst**: 22-01-18 13:49

Geplaatst: 22-01-18 13:49

Eapy schreef:
Tulandro schreef:
Mijn paard was nooit echt op zijn gemak op vreemd terrein dus daarom wilde ik hem absoluut niet op een vreemde plek laten sterven. En hij was nog levenslustig genoeg hoor, maar ondanks dat ging het echt heel rustig.

Dit heb ik ook (nog). Merrie heeft altijd in de wedstrijdsport gelopen. Altijd als we op vreemd terrein aankomen wordt ze onwijs hyper en krijgt ze zin om te presteren. Dat zal altijd in haar blijven vrees ik..

Ja daarom wilde ik graag dat hij werd ingeslapen op een relaxed plekje. Als je een dierenarts met ervaring hebt dan komt dat helemaal goed hoor.

**Geplaatst**: 22-01-18 14:02

Geplaatst: 22-01-18 14:02

@Janneke dat is ook geluk hebben natuurlijk. Dat je paard een kort of geen echt "ziekbed" heeft aan het eind is natuurlijk het fijnste voor iedereen. Maar bij veel gaat dat aftakelen natuurlijk veel trager en hoewel ik levenslust zeker wel iets vind om in overweging te nemen als je moet besluiten om een paard in te slapen of niet is het natuurlijk niet altijd zo dat het altijd eerlijker is om een paard met levenslust ook perse nog veel langer in leven te houden. Zoals die merrie in ons geval of onze pensionado die een heel wisselende conditie had (veel last van weersveranderingen ed) daar was er nog wel levenslust maar wachten tot die uidooft is dan alleen maar uitstel en imo soms ook onnodig leed voor je paard.
Onze oude is trouwens ook heel vredig in geslapen hoor, inslapen gaat natuurlijk 99% van de keren gewoon netjes en goed. Maar slachten gaat bij de meesten ook gewoon rustig. Wanneer het een naar beeld wordt is wanneer het paard al dood is natuurlijk...

Ik zou trouwens niet durven zeggen dat de kundigheid van een DA te maken heeft met het al dan niet vredig gaan van je paard. De DA die die merrie bij ons op stal heeft ingeslapen vind ik verder zeker kundig en ik heb ook nooit verhalen uit de omgeving gehoord dat ze dit niet zou kunnen oid. Ik denk dat het gewoon een samenloop van omstandigheden was dat dit paard niet vredig is ingeslapen.

**Geplaatst**: 22-01-18 14:22

Geplaatst: 22-01-18 14:22

Hoi ts, wat goed dat je hier al over nadenkt. Gelukkig is je paard nog piepjong. 15, ze kan vast nog 20 jaar mee.

Ik heb niet alle posts gelezen, dat vind ik moeilijk.

Mijn paard is ingeslapen met T61. Het is wel een spuit, maar het werkt acuut op de hersenen en het paard is binnen een seconde hersendood. De organen volgen met een paar seconden erna.

Mijn paard heb ik laten eten uit een emmer met al haar maatjes om zich heen op de meest vertrouwde plek die ze kende. De dierenarts had geen witte jas aan, scheelt ook. Ze zette de naald in de ader hoog op de hals. Mijn paard tilde zijn hoofd uit de emmer van au, dat prikt en klapte bijna meteen erna overleden op de vloer.

Ze heeft er behalve die prik, niets van gemerkt.

**Geplaatst**: 22-01-18 14:29

Geplaatst: 22-01-18 14:29

Tulandro schreef:
Ik ben bij het inslapen van verschillende paarden geweest en dat ging zo ontzettend vredig! Dat echte vechten heb ik nog nooit gezien.

Het is zo fijn voor de paarden dat je ze op hun eigen plekje in kan laten slapen, zonder de stress van een vreemde omgeving. Wilde je dit toch even meegeven.

Dan sluit ik daarbij aan dat ik juist wel dat vechten heb gezien bij inslapen, ondanks dat het volgens de regelen der kunst gebeurde. Paard van 29, dat niet wilde omvallen maar vocht om te blijven staan en na het vallen vocht om weer op te staan.

**Geplaatst**: 22-01-18 14:36

Geplaatst: 22-01-18 14:36

Helaas heb ik vorige week ook een van onze oudere paarden (20+) moeten laten gaan. Chronisch dampig, hij kon bijna niet meer eten omdat zij zich constant verslikte door het hoesten. En hij had ook artrose aan beide voorbenen. Hij was altijd enorm hard voor zichzelf en enorm levenslustig, trok normaalgezien nog dagelijks een sprintje. Maar nu werd hij mager en zelfs op een grote wei stapte hij alleen nog maar rond terwijl zijn vriend vrolijk rondcrosste, terwijl hij normaalgezien juist degene was die de andere opjutte.
Hij was altijd braaf geweest bij de DA, maar hield niet van gefrunnik aan zijn lijf en stond bij de DA wel altijd hyperalert. Ik had ook wat verhalen gelezen van paarden waarbij het inslapen moeilijk ging, en was daar ook bang voor.
Maar ook bij hem is het eigenlijk heel vredig gegaan. We hebben hem vlakbij de poort van de paddock laten gaan, zodat hij dichtbij zijn paardenvriendje was. Hij stond rustig wat grasjes te knabbelen toen hij van de DA een injectie kreeg om heel rustig te worden. DA heeft toen nog wat met ons gepraat, en heeft echt zijn tijd genomen. Toen heeft hij de injectie gezet waardoor alles zou stilvallen. Hij had ons gewaarschuwd dat het vallen een akelig beeld is, en dat sommige paarden nog proberen terug op te staan. Maar dat was niet het geval, hij is kort na de injectie rustig neer gegaan en toen was hij eigenlijk al weg. Voor zijn vriendje was dat wel moeilijk, die heeft staan schreeuwen, staan steigeren en rondgecrosst, want hij voelde wel aan wat er gebeurde. We hebben toen nog bij ons paardje kunnen gaan zitten, hem kunnen strelen en echt afscheid kunnen nemen. De DA is gebleven tot zijn hart echt stilstond, van oogreflexen testen was bij ons geen sprake. Hoe moeilijk ik het ook vond, en hoe veel pijn het ook doet, ik ben echt blij dat het zo rustig en vredig verlopen is. Gaf voor mij ook bevestiging dat hij eraan toe was, hij ging er gewoon zo rustig in mee. Toen hij eenmaal dood was, heb ik zijn paardenvriendje even laten snuffelen als afscheid. Dat heeft die ook gedaan, maar de grasjes errond waren al snel interessanter. Ik heb wel niet het idee dat het afscheid nemen veel gedaan heeft voor paardenvriendje, want hij is de rest van de dag toch compleet over zijn toeren geweest.
Onze dochter van 5 heeft enkele uren later ook nog afscheid kunnen nemen, ze heeft hem nog uitgebreid kunnen strelen en een afscheidszoen gegeven. Dit was voor haar ook belangrijk om het te kunnen plaatsen.
Er zijn idd strikte regels mbt waar het paard moet liggen om het door Rendac te laten ophalen. Wij hebben een buurman met een vorklift gevraagd om hem te verplaatsen, daar wilde ik zelf niet bij zijn omdat ik niet wilde dat dat mijn laatste beeld van hem zou zijn. Je moet niet thuis zijn wanneer Rendac komt. Ik was dat toevallig wel, en heb de vrachtwagen wel gehoord maar ben ook heel bewust niet gaan kijken. Nu heb ik een mooi vredig laatste beeld van hem, en daar ben ik heel blij mee.

Ik ben er mij van bewust dat ons andere oudje het waarschijnlijk ook geen jaren meer gaat trekken. Die is wel super bang voor dierenartsen en naalden. Ik kan alleen maar hopen dat als de tijd gekomen is, dat hij dan ook aanvoelt dat het genoeg geweest is, en dat hem een even rustig en vredig einde gegund is.

Sterkte voor iedereen die ook recent zo'n moeilijke beslissing heeft moeten maken!

**Geplaatst**: 22-01-18 14:48

Geplaatst: 22-01-18 14:48

Ik heb paarden tot nu toe altijd op een kliniek laten inslapen. Enkele keren omdat ter plekke duidelijk was dat de prognose slecht was, en enkele keren ervoor gekozen om ze daarheen te brengen omdat ik geen dood paard aan de weg wilde hebben liggen. Is alle keren heel rustig gegaan, met lieve meelevende DA's. In Utrecht begeleiden ze het gaan liggen zelfs, zodat ook dat altijd gecontroleerd gebeurt.

Vorige maand had ik er één die op eigen houtje overleed, waar ik bij was. En ik kan zeggen dat dat 'zelfstandig' dood gaan precies hetzelfde ging als geholpen door een DA. Gaan liggen, paar keer ademhalen, paar keer met de benen trekken en het was klaar.

Het aan de weg laten leggen (loonwerker met vorkhef) en de Rendac was snel en met veel medeleven geregeld, dus als ik nog eens noodgedwongen thuis moet laten inslapen, weet ik dat dat dus ook goed kan. Heb het ophalen ook niet gemerkt, terwijl ik thuis was.

**Geplaatst**: 22-01-18 21:04

Geplaatst: 22-01-18 21:04

Eapy schreef:
Dit is waar ik dus ook mee zit. Ik wil mijn merrie niet laten leven totdat het écht niet meer kan. Klinkt misschien scheef, en het is ook echt niet zo dat ik haar af laat maken als ze topfit en gelukkig is. Maar om haar echt tot het bittere einde te laten vechten wil ik ook niet... Daarom ook dat ik verwacht dat ze het niet allemaal zomaar toelaat. Maar misschien zit ik daar fout in. Weet ook niet wat ik later zelf zou willen, zolang mogelijk leven of zo kort mogelijk lijden...?

Ik zou inderdaad ook niet tot het bittere einde doorgaan, maar ik heb wel al voor mezelf uitgemaakt dat het wel echt duidelijk moet zijn dat het levenslijntje gewoon op is. Een verzorgpaard is eens ingeslapen zonder dat er in mijn ogen echt 'iets' gedaan. Zelfs een exacte diagnose is er nooit gesteld geweest, DA gokte op koliek. En dat heeft mij echt heel veel moeite gekost om die dood te aanvaarden. Nu ben ik er niet meer zo verdrietig om, maar zelfs als ik nu terugdenk aan die dag kan ik eigenlijk alleen maar denken aan wat we niet gedaan hebben. Dus ik heb wel voor mezelf uitgemaakt dat het bij mijn eigen paard echt wel 99% zeker moet zijn dat er geen andere optie meer is of dat het leven van dit punt af aan alleen maar lijden zou zijn.

**Geplaatst**: 22-01-18 23:30

Re: Keuzes mbt euthanasie paard - wat is wijsheid?

Geplaatst: 22-01-18 23:30

Ik denk zoals ik al eerder zei dat je niet naar de leeftijd moet kijken, maar altijd wel voorbereid moet zijn dat je een besluit moet nemen. Wij zijn bijv al 3x een jonger paard verloren/laten inslapen. Onze oudjes van 19, 20, 20 en 25 huppelen nog vrolijk rond en zijn we niet met afscheid bezig. Hoewel we wel weten dat het zomaar kan gebeuren, want ze worden geen 100. Toen ik er vanwege de leeftijd wel aan dacht, maakte ik mezelf gek.
Ik weet gewoon hoe het werkt en heb altijd mn telefoon en het noodnummer van mn veearts.

Wat ik het probleem vind van schieten is toch echt dat de kudde geen afscheid kan nemen. Die van ons lopen 24/7 samen, waarvan de new forest en shet al 15 jaar samen, dus ik vind dat echt belangrijk.

**Geplaatst**: 23-01-18 00:06

Geplaatst: 23-01-18 00:06

Mijn oudje heb ik recent 28-12 inlaten slapen . Qua omgang met DA en hoefsmid een makkelijk paard .
Hij is bijna 28 jaar geworden , en is ingeslapen op de plek waar hij 11 jaar lang dag en nacht 24/7 buiten heeft gelopen met drie vriendjes .
Ik zou dus nooit ervoor hebben gekozen hem na 11 jaar op een trailer te moeten zetten om naar het slachthuis te rijden .
Weg van z,n vriendjes , stress , hinniken en een hoop gedoe .
Hij is heel rustig en vredig gegaan , in z,n vertrouwde omgeving . Daarna konden de anderen afscheid nemen .
@ Superpony , dat vond ik ook heel belangrijk . Het afscheid nemen door de anderen .
De kleinste pony duwde hem nog zo van “he kom , sta nu op “

Afbeelding

**Geplaatst**: 23-01-18 09:50

Geplaatst: 23-01-18 09:50

Janneke2 schreef:
Ik kan me voorstellen dat als je dier nog vol levenslust is het inslapen anders verloopt.
(Maar hoezo zou je het dier dan afmaken...?)

Een paard dat erg kreupel is kan nog perfect vol levenslust zitten. Een van onze paarden had zware spat in beide achterbenen, op de foto gezet en bleek dat het echt een verloren zaak was. Ze was 10 jaar oud dus in dat opzicht nog in de fleur van haar leven, nog erg wild en onstuimig, heel vrolijk. Maar als ze 1 keer los mocht en een paar hoge bokken gooide moest ze een week op stal recupereren. En dat is dan een week zonder de box te verlaten buiten een halfuurtje aan de hand. Op de weide kon ze al een jaar niet omdat ze zich zelf steeds meer kreupel ging lopen doordat ze nog zo fris in de kop was maar haar lijf gewoon niet meer mee wilde. Ze liep gewoon zo slecht, niet alleen meer op de achterbenen maar het verschoof ook helemaal naar de voorbenen en de rug omdat ze zo geforceerd liep om pijn te ontwijken. Dan is het voor ons duidelijk geweest dat het zo langer niet kon. Dus een dier dat vol levenslust zit afmaken is nog veel moeilijker dan eentje die je het gevoel geeft dat het goed geweest is.

**Geplaatst**: 23-01-18 10:02

Geplaatst: 23-01-18 10:02

Afschieten kan ook op locatie (noodslachting), dus dat zou op je eigen stal een optie zijn wanneer je dit niet erg vind.
Ik heb zelf ervaring met een hysterische oude merrie bij de veearts inslapen. (bijna 30) En mijn jongere (16) ruin op zijn eigen plekkie in laten slapen (acuut).
Allebei zijn heel netjes, zonder stress, zonder ook maar 1 moment te hebben gevochten gegaan.
Mijn ruin was echt een vechter, maar ook hij ging zo snel en netjes liggen en is met zijn hoofd op mij schoot ingeslapen. Wel bleef hij extreem lang doorademen waardoor er een aantal keer bijgespoten is. Maar absoluut geen enkele onrust.

Ik denk dat je het het beste even met je VA kan bespreken. De doseringen die ze voorafgaand krijgen met euthanasie zijn namelijk vaak anders dan die van een behandeling. Je VA kent je paard en kan het beste een inschatting maken.
En als je VA wel twijfel heeft is noodslachting dus nog een optie.

**Geplaatst**: 23-01-18 10:30

Re: Keuzes mbt euthanasie paard - wat is wijsheid?

Geplaatst: 23-01-18 10:30

mijn eerste paard was echt een nachtmerrie met inslapen,dus daardoor was ik best bang geworden om een paard die toch al zo'n afkeer had tegen DA om over inslapen te denken,heb echt gezworen dat hij naar de slacht zou gaan..

en zo anders en netjes is het wel gelopen,ik ben nu veel minder 'bang'voor het inslaap proces als na de ervaring van mijn eerste paard

**Geplaatst**: 23-01-18 14:32

Geplaatst: 23-01-18 14:32

Een jaar geleden stond ik voor deze moeilijke keuze.

Mijn pony was een dráma met prikjes en DA bezoekjes. Maar het inslapen ging zó vredig. Hij heeft geen kik gegeven, niet gevochten, niks. In totaal heeft hij 3 prikken gehad (volgens mij was het een roesje, narcose en tot slot het dodelijke spuitje). Het 'omvallen' (daar was ik bang voor) ging volgens het boekje, netjes door de benen ging hij liggen. De DA legde steeds alles uit en vroeg bij elk prikje of ik er klaar voor was, of ze verder mocht gaan, ze gaf echt de tijd. Met zijn koppie in mijn armen is hij gegaan.

Ik heb het overigens wel op de kliniek laten doen. Het blijft natuurlijk gewoon afschuwelijk, maar hij is heel 'mooi' gegaan, in alle rust.

**Geplaatst**: 23-01-18 15:20

Re: Keuzes mbt euthanasie paard - wat is wijsheid?

Geplaatst: 23-01-18 15:20

Die van mij ging trouwens de verkeerde kant op met het gaan liggen... bijna op de VA :')

Maar ging gelukkig wel heel rustig liggen.
Volgens mij was dat Uni zijn laatste trucje.

**Geplaatst**: 23-01-18 17:05

Re: Keuzes mbt euthanasie paard - wat is wijsheid?

Geplaatst: 23-01-18 17:05

Het is toch wel een groot verschil of je er plotseling voor komt te staan en moet besluiten, of dat je er naartoe hebt kunnen leven. Niet eens per se wat je kiest, maar wel hoe je de keus moet maken en het kan ervaren.

Onze veearts vond het heel belangrijk dat een paard ontspannen is en vredig kan gaan. Die 7 jarige was echt anti spuitjes, dus nam de veearts even afstand. Ik kon hem gewoon vasthouden, maar zodra hij wilde spuiten, was het wel een beetje drama. Ik heb op dat moment wel even zijn bovenlip gepakt, omdat het langer duren en meer stress in mijn ogen negatief was. Na de eerste sedatie leek hij suf, maar zodra de veearts weer kwam, zat er toch nog teveel weerstand in en dat wil je niet.

Ons paard daarvoor was in Utrecht ingeslapen en al heel suf na de eerste spuit en was ook snel weg.

Ik ga het niet met elkaar vergelijken en denk nu ook aan de andere paarden. Het inslapen moet fijn gaan, maar de andere paarden moeten daarna nog door. Ons stel is echt hecht en ik vind afscheid nemen voor hun echt belangrijk.