geerke schreef:ik denk dat er veel paarden rondlopen die niet 100% pijnvrij zijn...dat is namelijk niet te meten.
Dit paard wordt niets mee gedaan of van gevraagt.
Dat er paarden rondlopen die niet 100% pijnvrij zijn, rechtvaardigt niet dat dit paard met pijn door het leven moet.
En ook al wordt er niets van hem gevraagd, in deze situatie is het bekend dat hij iets ernstigs mankeert en daardoor pijn heeft.
funnyhorses schreef:Als je je paard goed kent en signalen herkent dan weet je hoever je met hem kunt gaan.
Een paard wat apatisch in een hoekje gaat staan of zich absoluut niet meer wil laten aanraken zijn denk ik heel duidelijke signalen van pijn.(als we het hebben over een lichamelijk defect)
Een paard in het wild overleeft op instinct door niet te laten zien dat het pijn heeft. Hier zijn uitzonderingen op (wij hebben eentje staan die bij een klein oppervlakkig wondje zich gedraagt of hij sterft, heel makkelijk omdat je direct ziet als er wat is), maar ik denk dat veel paarden pijn niet laten zien. Waardoor je zelfs als eigenaar, of persoon die het paard iedere dag verzorgt, niet in de gaten hebt hoe erg het eigenlijk is.
Ik zelf zou daar geen risico in nemen. Ik zelf vind het onaanvaardbaar een paard te laten lopen dat pijn heeft. Een paard heeft zelf geen keuze, kan niet nadenken op onze manier en dus ook niet bedenken dat het handiger en beter voor zijn eigen gezondheid is aan te geven dat het pijn heeft.
TS zegt het zelf al, het zou veel makkelijker zijn als ze konden praten. Maar dat kunnen ze nou eenmaal niet, en dus zal de eigenaar zelf een keuze moeten maken op basis van wat de DA zegt (en een ieder die het paard behandeld of zou kunnen behandelen).