Meissie krijgt nu duivelsklauw.....zijn we mee begonnen om haar een beetje van de pijn af te helpen maar.........
ik raak nu zo vreselijk in de war.......
Toen ze nog goed was, was onze grootste hobby....spelen samen in de paddock.
ik zeg boe en zij doet of ze schrikt, ik ren mee....en zij kan lekker veel harder ect.
Hiertoe heb ik haar de laatste 2 jaar niet meer kunnen verleiden, ze had de puf niet, geen zin.......
Vandaag kwam ik op stal, haal haar er uit, en het valt me gelijk op dat ze wel erg vlot was voor een paard met 3 pijnlijke benen.....
Ze mocht in de longeercirkel voor 4 uurtjes........
Ze keek me al aan of ze zeggen wilde.......kom je er niet bij?????
Ze liep al ietsje meer heen en weer, daar was ik al blij mee, en ze keek weer wat beter uit haar oogjes.
Totdat 1 van de andere paarden in de wei een sprintje trok......ze deed mee....ging ook rennen en bokken, lol maken???????
Ik dacht, dat is toeval, dat is maar even omdat ze te veel energie heeft.
Ik ga naar haar toe en direct daagt zij mij uit om te komen spelen.
Dit liet ik me onder geen voorwaarde afnemen natuurlijk, die pezen acht wat doet het er nog toe.......we gaan er even lekker voor.
Wat een mooi kadootje zeg!!!!! Ik kon lachen en janken tegelijk.
Ik had verwacht dat ze er een reactie op zou gaan geven, weer sloom zou worden, pijn zou krijgen.........maar nee.
Ik heb haar aan de hand nog lekker laten grazen maar ze bleef wakker en de uitdrukking op haar koppie was weer helemaal zoals ik haar het liefste zag.......
Ik zag geen pijn en verbittering meer maar een dame die de kaas niet van haar brood liet eten, ze had praatjes, was eigenwijs en opdingerig. Weer die ondeugende boef waar je je handen aan vol hebt........heerlijk......maar......
Zou ze gewoon een opleving hebben gehad?
Zou de duivelskauw zo goed werken dat ze zichzelf weer kan zijn?
Ik kan haar toch niet in laten slapen als ze blij is???
Vandaag hang ik in een gouden lijstje........ik wacht nu morgen even af.......