muiszje schreef:Mijn pony van 36 is nog topfit, maar ik merk dat het allemaal een beetje begint af te takelen. Ik heb al 3 jaar lang gezegd: dit is de laatste winter voor haar. Maar toch blijf ik maar doorgaan. Wanneer is het genoeg? ik verleg mijn grenzen jaar op jaar
Welke grenzen heb je de afgelopen drie jaar verlegd? In mijn herinnering heb je al eens eerder getwijfeld en het twijfelen gaf haar tijd, het weer werd weer beter en ze verbeterde weer iets.
Welke grenzen heb je nu voor jezelf?
Citaat:
Mijn oude pony heeft een hartruisje (Wat opzich helemaal niet raar is voor haar leeftijd) en heeft al, sinds ik haar ken, fikse artrose. De artrose lijkt heel erg stabiel en ze heeft wel pijn, maar ze rent af en toe nog vrolijk rond in de wei. We wandelen elke dag en we maken nog lol samen in de bak. Haar algehele uitstraling is dat van een speelse, vrolijke pony die wat belemmeringen ondervind. (vaak aan het knikkebollen, dementeren,, moeilijk eten.,etc)
Wanneer zijn de laatstgenoemde items ontstaan? Volgens mij was het moeilijke eten er al even. Maar het knikkebollen en dementeren is dacht ik iets recenter...
Hoe duidelijk merk je nu ten opzichte van 3 jaar geleden dat ze meer/hetzelfde/minder pijn heeft?
Citaat:
Ik zorg al zeker 10 jaar met volledige passie voor haar, maar elke keer als de winter eraan komt ben ik als de dood dat ze het niet haalt. Ik heb mezelf altijd voorgenomen dat ze in het najaar ingeslapen moet worden en die kou niet mee hoeft te maken.
Voor de overige bokkers, ik ken TS persoonlijk.
Als er iemand is die goed, maar dan ook heel goed voor haar pony zorgt is zij het wel. Ik ken niemand (ook niet op bokt, dat wil niet zeggen dat ze er niet zijn) die nog zo actief met een 36-jarige pony bezig is.
TS zie ik in weer en wind (staat even verderop in de polder) naar haar pony gaan en met haar pony wandelen, pony staat altijd buiten met vriendjes en als TS zelf niet kan, gaat er altijd iemand anders met de pony wandelen etc. Menig dier kan jaloers zijn op Pep!
Wel meen ik mij ter herinneren dat als jij zelf voor langere tijd (zeg meer dan een week i.v.m. vakantie) weg bent, je ook altijd schrikt van haar algehele conditie. Niet omdat er dan niet goed voor haar gezorgd wordt, maar ze oogt toch vaak minder fit. Volgens mij houdt jij haar ook op de been met alle liefde en aandacht.
L. geen idee of mijn mening er iets toe doet voor jou, maar de liefde, aandacht en tijd die jij aan haar hebt gegeven in al die jaren... Pep was meer dan 10 jaar terug eigenlijk al afgeschreven, je hebt haar toen gered en wie had gedacht dat ze zo zou opknappen en het nog zo lang zou volhouden?
Ik denk dat je eerder te lang zal doorgaan met haar dan dat je er te vroeg een eind aan maakt.
Dit moment is altijd moeilijk, maar niemand en dan ook niemand die de situatie van dichtbij kent, zal het in zijn hoofd halen om te zeggen dat je er te vroeg een punt achter hebt gezet. Want dat is gewoon weg niet zo, al zou je morgen die beslissing nemen (bedoel ik niet verkeerd!).
Verder denk ik ook, dat als je nergens 'nieuw paard' had genoemd, niemand hierover had gestruikeld en had gezegd: "Ga op je gevoel af!".
Maar ik vind het in dit geval misschien wel de druppel, jij hebt keihard gewerkt om Pep te onderhouden, hebt haar een superfijn pensioen gegeven (een echt penny-verhaal voor de lezers!) en je hebt nu de kans om verder te gaan met een jong beest. Iets wat je al zo lang, zo graag wilt en altijd hebt uitgesteld vanwege Pep. Niet alleen vanwege geld, vooral vanwege tijd en aandacht.
Welke keus je nu ook maakt, ik ben er van overtuigd dat als jij erachter staat het de juiste is.
Hmm, het zijn wel heel veel veren geworden... Wel in je schoenen blijven lopen hè

?
(Oh en bel toch even met van Veen over thuis schieten, dan is het ook snel over en heb je de stress van het vervoer niet. Wie weet wat hij kan betekenen!
En alle vragen zijn bedoeld om voor jezelf te beantwoorden, niet voor bokt.)