Moderators: Coby, balance, Dyonne, Essie73, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Dartel schreef:Ik heb iets dergelijks meegemaakt met mijn Arabier. We zijn anderhalf jaar aan het dokteren geweest. Zij had af en toe paniekaanvallen. Dan stond ze bezweet en onrustig op stal at ook niet. Ze stond dan te trappelen tegen de deur omdat ze eruit wilde. Maar als ze eruit was wilde ze alleen in de paddock bij de stal en dan samen met haar grote vriend, dan kon ze heen en weer blijven lopen. Ze wilde bewegen. De aanvallen waren eerst eens in de maand, toen hebben we echo's gedaan van de eierstokken en dergelijke. Verschillende bloedonderzoeken, echo's, röntgenfoto's etc waar niets uit kwam. Het is 20 jaar geleden, toen was er ook minder mogelijk. Wij verdachten eerst de nachtschade die ergens in de paddock stond. Je blijft zoeken en niets vinden :-(
Het was altijd een ontzettend lief en relaxed paard, we hadden haar zelf gefokt. Vanaf haar 11e begon dit, toen werd ze ook onder het zadel onbetrouwbaar doordat ze ineens in paniek weg kon vliegen. Uit het weiland springen waar ze al jaren stond en in paniek de hele streek doorrennen, dwars door sloten. Na anderhalf jaar was ze nog maar een schim van haarzelf. Broodmager, onder de littekens en de hechtingen nog op haar hoofd omdat ze zichzelf in de stal verwondde. Ze was toen eigenlijk nooit meer helemaal rustig en op haar gemak. Ze werd ineens agressief naar de honden waar ze altijd goed mee overweg kon. We hebben toen besloten om haar niet meer naar Utrecht te brengen voor verder onderzoek, wat er ook uit zou komen het zou waarschijnlijk onbehandelbaar zijn. De verdenking was ook een hersentumor. Ze is naar de kliniek vervoerd om in te slapen, maar de dierenarts is eerst naar stal gekomen om haar te verdoven voor de reis. Hij vond het onverantwoord om haar zo op de trailer te zetten.
Het was een lange en moeilijke periode. Wel goed, niet goed, een beetje goed.... Dit proberen en dat proberen. Sommige dingen hielpen dan een dag of wat, en dan viel ze weer terug. De hoop en de teleurstelling zijn niet makkelijk. Alle tegenstrijdige adviezen en meningen. We hebben haar laten gaan, ze was zo ontzettend moe![]()
TS ik hoop voor jou dat het anders loopt, maar soms is laten gaan het meest liefdevolle dat je kan doen. Als niets helpt en je ziet je paard afglijden naar schim van zichzelf zonder uitzicht op beterschap wordt de keuzemogelijkheden steeds kleiner. En bij mijn paard was er absoluut geen sprake meer van een paardwaardig bestaan.
Jet schreef:Ik las al in het begin mee en was het topic toen even kwijt geraakt. Heb vandaag alles bijgelezen, ik hoop heel erg voor je dat deze methode bij hem aanslaat en dat je hem daarna weer als herboren terugkrijgt.
Mocht dat niet het geval zijn, zou ik zeker contact opnemen met Sportpaardenkliniek Wolvega als je dat nog niet gedaan hebt. Zij hebben behoorlijk wat mogelijkheden om te zien wat er mis is en kunnen eventueel ook een MRI van het hoofd maken om te zien of daar iets mis is. Je kan ze altijd vragen wat de kosten daarvan zijn en als dat onder de € 1.000,00 die je te besteden hebt kan blijven is het dat ook wel waard natuurlijk.
Heel veel sterkte en hopelijk komt het allemaal goed.
Overigens had mijn pony dit jaar ook een tijdje dat ze dit soort gedrag vertoonde, maar alleen in de paddock en niet op stal. Zij stond grotendeels op de paddock omdat ze hoefbevangen is geraakt in Juni. Dat ging prima, op een gegeven moment kwam er 's avonds een weidegenoot bij en heb ik haar weer wat grastijd gegeven, totdat ze overdag bij haar groepje in de wei stond en ze 's avonds met die weidegenoot in de paddock ging. Tot dan toe alles goed. De weidegenoot ging 14 dagen op vakantie, eind augustus tot half september. Nog ging het goed. De weidegenoot kwam terug en vanaf toen ging het mis. Ik heb haar er met moeite na 10 minuten uit kunnen halen en op stal gezet, weidegenoot ook maar op stal. Ze zagen elkaar niet, maar er stonden ook andere paarden op stal en toen was ze weer rustig. Dit heb ik drie dagen geprobeerd, drie dagen als een malle heen en weer rennen in die paddock, tegen die ander opbotsen, bijna tegen de hooibak die er al vanaf half juni stond aan rennen, kortom, ook niets ziend. Daarna heb ik dat opgegeven en haar 's avonds ( met weidegenoot) binnen gehaald. Ik ben heel benieuwd hoe het van het voorjaar gaat, ze mag de eerste maanden echt niet op de wei...