Caily schreef:Ik denk dat het heel erg afwachten is op meer onderzoek of je kan stellen dat p1/p1 per definitie symptomatisch is, n/p1 alle kanten op kan, en n/n goed gaat. Naar mijn inziens is in praktijk namelijk absoluut niet zo zwart wit als jij het nu probeert te stellen. En dan zwijgen we nog over wisselwerking met vormen van pssm2. Niet alleen die genen waarop getest kan worden, maar ook de tot op heden onvindbare genen. Want hoe komen de negatief geteste paarden anders aan hun klachten? En wie weet is er een wisselwerking met een gen wat nog niet gevonden is, want hoe kunnen positieve paarden anders vaker dan eens levenslang klachtenvrij zijn?
En dan heb je bij trekpaarden ook nog de factor cpl. Deze twee aandoeningen versterken elkaar enorm, en werken elkaar qua dieet behoorlijk tegen.
Naar mijn idee zijn de kansen echt niet te voorspellen; hij krijgt er wel last van, of niet, 50/50. Maar zo’n jonkie gezond groot brengen en opleiden is al een overwinning opzich, dat moet je liggen. Bijvoorbeeld castratie is ook een risico, ook op symptomatisch worden trouwens. Anders zou ik in jouw plaats op zoek gaan naar een dier wat nu al een fijn rijpaard is.
Ik begrijp heel goed dat de praktijk vooral heel grijs is en we nog verschrikkelijk veel niet weten. Maar als je nu voor een keuze staat dan zoek je wel naar omkadering en dingen vereenvoudigen.
De mijne heeft ook cpl en dat heeft inderdaad een wisselwerking met pssm1. Maar mijn ervaring is dat management en voeding juist heel erg overeen komen. Sinds mijn dame op pssm1 beleid staat is namelijk de hele mijten en cpl problematiek als sneeuw voor de zon verdwenen.
Ik heb nooit anders gedaan dan jong kopen en zelf opleiden. Van dit ras zou ik echt nooit een volwassen dier kopen juist vanwege die medische handleiding en ook vanwege hun kracht en noodzaak aan goede basis opvoeding