Einder schreef:Leetje schreef:Hoe komt het dat jou levercel weet dat hij een levercel is en je huidcel weet dat hij een huidcel is, terwijl ze uit dezelfde DNA bestaan?
Mijn verklaring is dat dat komt door een bepaalde energie, een bepaalde trilling. Ik kan niet uitleggen HOE dat werkt. Zo ver ben ik nog niet...
Het stamcelonderzoek ik ook zo ver nog niet, en ik doe mijn best om niet cynisch te worden hier, maar met wat wél al geweten is, weten we dat het niet te verklaren is door 'een bepaalde energie', laat staan een trilling. Dit is zo erg complexe en voor de geneeskunde zo belangrijke materie dat er momenteel aan honderden universiteiten parallel onderzoek wordt uitgevoerd om de basisprincipes van celdeling duidelijk te krijgen. De dag komt namelijk steeds dichter bij dat het stuurbaar wordt. Toekomst: stel je verliest een nier.. dan groeien we een nieuwe nier uit je eigen cellen.
En nu toch één cynische opmerking, enkel bedoeld om mensen te laten nadenken over wat hier allemaal beweerd wordt op vlak van werkzaamheid.. of wil je liever dagelijks homeopathische anti-afvalstoffen-tinctuur als je nier faalt?
Zolang er geen duidelijke verklaring is hoe t werkt, zie ik niet in waarom je afwijzend staat tegen een energie verhaal. Mij heb je hier niet mee overtuigd.
Bovendien er zijn echt wel onderzoeken die bewijzen dat er een energie prikkel onthouden is door water, ook daarvan weten ze nog niet HOE t werkt, maar wel dat er zoiets bestaat. Ik heb ze niet paraat dan moet ik gaan zoeken. Maar ze zijn er echt.
Zwerte schreef:@leetje: wat betreft het 'weten' van cellen welke cel ze zijn, daarvoor verwijs ik even naar het stukje van einder hier boven mij. Daar is de wetenschap nog niet over uit en kan ik dus ook geen antwoord op geven, behalve dat ik zelf ook geen idee heb.
Wat betreft het andere heb ik wel meer antwoord: een hart klopt dankzij de anatomie en fysiologie hiervan. Klinkt heel flauw, maar we begrijpen heel goed hoe een hart klopt en dat gaat veel te ver om hier te beschrijven. Het hele samenspel van zenuwen, hormonen, neurotransmitters, natrium/kalium etc zorgen ervoor dat de spiercellen samentrekken et voila: een kloppend hart. Gaat er ergens iets fout in dit hele proces, dan bestaat de kans dat het hart ermee stopt. Ik zie dit soort dingen dus heel feitelijk en zie geen reden om te denken dat er nog iets anders moet meespelen, de fysiologie verklaart het voor mij meer dan voldoende.
Maar waar komt die "fout" vandaan? Waarom faalt zo'n systeem ineens?
Ik vind de verklaring vanuit de stof, vanuit de materie dus echt onvoldoende.
Je doodde lichaam heeft nog steeds dezelfde zenuwen, hormonen, mineralen etc. Natuurlijk verandert er wel iets. En natuurlijk kun je dood gaan doordat iets echt niet meer functioneert, maar hoe komt dat? Waar komt dat vandaan? Maar er zijn ook "gezonde" mensen die dood gaan aan een hartstilstand. Waarom gaat er bij die mensen ineens iets fout? Terwijl ze dezelfde hormonen, neurotransmitters etc hebben?
Interessante discussie, ik weet alleen niet of het echt behoort bij dit topic waar het ging om ervaringen?