Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-10-12 07:56

Re: Accute paniek aanvallen? of ergens pijn?

Geplaatst: 09-10-12 07:56

Even een virtuele knuffel. Dit is zo ontzettend moeilijk. En ja... ik weet helaas maar al te goed waar ik over praat. En ook ik ken die breekmomenten erg goed. Ik heb zelf ook niets anders dan ellende gehad de laatste jaren en steeds opnieuw weer beslissingen moeten nemen. Je weet de uitkomst nooit. Was dat maar zo....

Wacht het advies van moerbeeke af. Misschien op de foto voor je eigen gevoel (ik neem aan dat de operatie niet onmiddellijk hoeft te gebeuren?) Probeer een goede inschatting te maken van zijn lijf en als je gaat voor de operatie... neem dan ruim de tijd daarvoor opdat je kunt sparen en ziet wat zijn lijf verder nog doet.

Heel veel sterkte in deze rotperiode van onwetendheid en twijfel

**Geplaatst**: 09-10-12 07:59

Re: Accute paniek aanvallen? of ergens pijn?

Geplaatst: 09-10-12 07:59

Wat we al zeiden, check eerst die benen, zijn die niet goed, dan stop je er mee, zijn we wel goed dan heb je nog weer tijd om na te denken. Blijft gewoon moeilijk. :(:)

**Geplaatst**: 09-10-12 09:12

Geplaatst: 09-10-12 09:12

mister@ ik zou echt nergens aan beginnen voor dat de benen nagekeken zijn.
ik heb zelf helaas ook veel achter de rug met mijn paarden en ik ben bang dat je baas wel gelijk heeft.
denk voor jezelf heel goed na wat je wilt doen en hoever je wilt gaan.
probeer dat en ga niet over die streep [hoe moeilijk ook]

**Geplaatst**: 09-10-12 10:36

Re: Accute paniek aanvallen? of ergens pijn?

Geplaatst: 09-10-12 10:36

VAn mijn kant ook heel veel sterkte gewenst. Ook ik weet heel goed wat je doormaakt. Heb zelf zo'n soort gevalletje hier lopen die inmiddels drie keer is geopereerd {kompleet andere dingen overigens dan bij jouw paard}, vier keer onder narcose is geweest, nierproblemen heeft {overigens op dit moment wel onder controle} en verder allerlei vage problemen. Heel goed paard, super fijn karakter, zelf gefokt uit een moeder en oma die hoog in de sport liepen. Hij heeft alles in principe mee en toch doet ie het nét niet. Paard heeft een kapitaal gekost inmiddels {hij had heel erg veel mazzel dat we onze vorige boerderij met winst verkocht hadden, anders hadden we dat nooit op kunnen brengen}, maar ik heb inmiddels wel heel erg mijn twijfels of ie het ooit echt gaat doen {maar als ie het ook echt gaat doen, dan is het ook wel een hele goeie...}. Het lijkt wel of zulk soort paarden gewoon van de ene ellende in de andere vallen. Bij mijn paard zijn het wel telkens problemen geweest die echt op te lossen waren, maar toch..... Ik denk niet dat ik ooit weer zo'n heel gedoe overhoop ga halen. Is financieel niet op te brengen en emotioneel hakt het er ook behoorlijk in. Misschien moet je er even afstand van nemen en vraag je af wat je iemand anders zou adviseren in zo'n geval. Echt verstandelijk redeneren. Maar nogmaalt, sterkte hiermee!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-10-12 11:24

Geplaatst door de TopicStarter : 09-10-12 11:24

als ik iemand anders zou moeten adviseren met deze questie had ik gezegd: stop ermee! dit wordt een never ending story die zowel jouw als je paard veel ellende gaat kosten. en financieel ook een aardig plaatje.

wat mij het meeste steekt is dat ik niet weet of hij pijnvrij is. het is allemaal leuk en aardig dat ik tijd nodig heb om na te denken over de situatie, maar voor hetzelfde geld loopt hij al een paar jaar met pijn, en laat ik dat doorgaan. en dat zou ik helemaal vreselijk vinden!
maar dat is iets wat of nooit bewezen kan worden.

gisteravond op stal stond ik er nog even met een paar meiden over te praten en toen zeiden zij ook dat ze hem altijd al zo super rustig en kalm vonden, en dat is hij geworden toen hij in de opfok stond, tussen 1 jaar en 2,5 jaar oud, en dat is precies de periode waarvan moerbeke zegt dat de ks is ontstaan/gegroeid.
ik heb hem zelfs laten checken toen hij bij mijn trainster op stal kwam om ingereden te worden omdat hij zoooooooo kalm was. hij stond daar de hele dag op stal, kreeg 5 kg sportbiks per dag (!!!!!) en als je hem in een paddock zette dan deed hij niks! een beetje rond struinen blaadjes eten, maar niet spelen en geen gekke sprongen helemaal niks.
en dat geeft mij ook zo'n onderbuik gevoel waar ik maar niet vanaf kan komen.

ik heb ook geen idee aan wat voor kosten plaatje ik moet denken om die benen op de foto te zetten (als het probleem al wel in zijn benen zit, kan natuurlijk ook nog bv in zijn nek zitten of artrose in zijn heupen, dan ben ik met die operatie nog steeds niet geholpen). en ergens in mijn achterhoofd heb ik ook het idee dat er (net als bij sliert) elke keer weer iets anders blijft komen. ik heb met mijn vorige paard ook 4 jaar lang ellende gehad, elke keer was het weer raak, dan weer kreupel, dan weer een gapend gat ergens, dan weer vast in zijn rug, en dat ging zo maar door. die weg wil ik niet nog een keer volgen.

ik weet dat ik smoke nu ook al 4 jaar heb en nog lang niet zoveel ellende heb gehad als met pacific, maar smoke is pas 1,5 jaar aan het werk (met flinke tussen pozen) en blessures komen altijd pas naar boven wanneer je een paard aan het werk zet.

afijn, ik wordt er helemaal akelig van, zit hier op mijn werk met tranen in mijn ogen als ik nog maar denk aan dat ik hem nooit meer zou zien. maar hard gezegd: dat is emotie en niet objectief.

**Geplaatst**: 09-10-12 12:07

Re: Accute paniek aanvallen? of ergens pijn?

Geplaatst: 09-10-12 12:07

Ik herken het allemaal. Zit momenteel met een zieke pony (na al 3 zieke paarden achter de kiezen), weet nu dat het allang speelt en begin nu ook zaken te beseffen, die ik wellicht eerder had moeten zien. Ze praten niet en soms sluipt het er zo in, dat het gewoon niet opvalt.

Een mogelijke optie... Thermografie. Maar dan wel door een professioneel iemand. Dat kan je wel een indicatie geven waar hij precies pijn heeft en wellicht richtpunten geven..Het is maar een idee hoor... je zult hoe dan ook je eigen gevoel moeten volgen. Maar ik kan mij voorstellen dat het handig is te weten waar je moet kijken, als je nog verder wilt kijken.

Sterkte trouwens.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-10-12 12:09

Geplaatst door de TopicStarter : 09-10-12 12:09

even spammen:

Afbeelding

dit is een paar weken geleden tijdens een fotoshoot

ik vind dit echt zo'n typisch beeld voor: he's my horse and i'm his human.

Laatst bijgewerkt door Miss_Arie op 09-10-12 12:19, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-10-12 12:18

Geplaatst door de TopicStarter : 09-10-12 12:18

liljebo schreef:
Ik herken het allemaal. Zit momenteel met een zieke pony (na al 3 zieke paarden achter de kiezen), weet nu dat het allang speelt en begin nu ook zaken te beseffen, die ik wellicht eerder had moeten zien. Ze praten niet en soms sluipt het er zo in, dat het gewoon niet opvalt.

Een mogelijke optie... Thermografie. Maar dan wel door een professioneel iemand. Dat kan je wel een indicatie geven waar hij precies pijn heeft en wellicht richtpunten geven..Het is maar een idee hoor... je zult hoe dan ook je eigen gevoel moeten volgen. Maar ik kan mij voorstellen dat het handig is te weten waar je moet kijken, als je nog verder wilt kijken.

Sterkte trouwens.

dat heb ik al besproken met moerbeke, maar de arts die ik had heeft zelf 4 jaar lang een studie gedaan naar thermografie en gaf aan dat het helemaal niks bevestigd of juist ontkracht. het is van zoveel zaken afhankelijk of er een juist beeld ontstaat dat dat eigenlijk onmogelijk is. bv als de zon schijnt kan je het al niet doen, de temperatuur moet ten alle tijden gelijk zijn, dus zowel binnen als buiten kan het dan al niet. heb je beschermers om gehad in de trailer is het beeld alweer compleet verkeerd, en zo kan je gigantisch veel dingen noemen waardoor je een verstoord beeld krijgt.
dus daar schiet je helemaal niks mee op.

ik heb er zelf geen ervaring mee, maar dit is wat die arts mij vertelde.

**Geplaatst**: 09-10-12 12:30

Re: Accute paniek aanvallen? of ergens pijn?

Geplaatst: 09-10-12 12:30

ah oké. Ik heb er zelf ook geen ervaring mee. Had alleen gehoord dat het een indicatie kon geven waar je moet gaan zoeken, maar heb daar verder ook geen onderzoeksrapporten van gelezen. Dus wellicht zie ik het dan idd te simpel. Jammer.
Lieve foto.

**Geplaatst**: 09-10-12 12:31

Geplaatst: 09-10-12 12:31

Probleem met pijn is natuurlijk ook: de ene loopt vrolijk rond met een gebroken poot en de ander staat te piepen als hij z'n teen stoot. Smoke geeft niet veel aan, en hij is na zijn opfok tijd niet echt veranderd qua gedrag, dus wat je nu ziet is ons normaalbeeld. Omdat je dus geen verschil ziet is het moeilijk om te beoordelen, heeft hij altijd al pijn en is dit gewoon de manier waarop hij dat laat zien, of voelt hij zich relatief ok en laat hij daarom niks 'raars' zien...

Hij is ook inderdaad een rustig, lief paard. Maar niet saai, doods of lamgeslagen. (en zo waren Fanc en Macx ook, waarvan we zeker weten dat Fanc wel pijn had en Macx niet) Dus ja, waar ligt de grens. Foto's zijn relatief gezien niet duur, locatie van mogelijke kreupelheids oorzaken zou redelijk goed te bepalen moeten zijn denk ik. (dus onderbeen, bovenbeen, rug, heup, meestal kan een beetje arts wel zien waar het ongeveer zit, dan zou je vervolgens van dat gebied een foto kunnen knippen).
Afhankelijk van wat daar uit komt zou je kunnen kiezen voor opereren van de rug. (of niet).

En daar zou ik persoonlijk de grens trekken, dan heb je alles gecheckt wat je kan checken, en weet je of een operatie een reëele optie is.
Vind het wel jammer dat Moerbeke nog niet gereageerd heeft, wie weet kunnen zij weer een compleet ander licht op de zaak werpen.
Verder is hij natuurlijk al regelmatig gecheckt/gedeeltelijk geröntgend, waar niet echt schrikbarende zaken naar boven kwamen. Als hij intussen wel aandoeningen heeft ontwikkeld zegt dat helaas ook genoeg denk, voor zo'n jonkie dat nagenoeg niks doet.

**Geplaatst**: 09-10-12 12:41

Geplaatst: 09-10-12 12:41

mister,je zou bij van dijk foto's/scan kunnen laten maken.
ik weet uit ervaring dat het daar redelijk betaalbaar is,het is dichtbij en ze hebben pas nieuw matriaal.

1 ding geef ik je wel mee.
een paard wat kreupelt heeft pijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-10-12 12:54

Geplaatst door de TopicStarter : 09-10-12 12:54

Fanci: dat is ook zo, het is voor ons eigenlijk niet te bepalen of dit echt smoke is of dat het smoke-met-pijn is.
gisteren opperde ik nog op stal het idee om een DA te bellen en een lading pijnstillers te geven, en dat voor een paar weken en eens kijken of zijn gedrag veranderd, dan weet je zeker dat hij geen pijn heeft. maar het risico is weer dat hij misschien wel helemaal stoned rond loopt, of dat hij gewoon zichzelf blijft omdat hij gewend is om zo te zijn.

moerbeke is helaas nooit zo erg rap met antwoorden op emails, helaas. ik hoop echt dat hij een ander idee of oplossing heeft, want ik weet nu eigenlijk ook niet zo goed meer wat te doen.

imo zegt het ook al heel veel dat als hij met +/- 2 jaar oud al KS heeft ontwikkeld. hij is lichamelijk niet goed. en we weten heel goed dat hij niet uit een gezonde lijn komt, mams heel slecht, paps is ook heel slecht, en een aantal kids ook niet goed of inmiddels ingeslapen.
ik probeer geen ergere dingen te zien dan er zijn, maar dit zet mij wel heel erg aan het denken dat ik, met mijn geluk altijd, echt niet het paard dan heb getroffen wat buitenom de ks helemaal goed is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-10-12 12:56

Geplaatst door de TopicStarter : 09-10-12 12:56

mariska32 schreef:
mister,je zou bij van dijk foto's/scan kunnen laten maken.
ik weet uit ervaring dat het daar redelijk betaalbaar is,het is dichtbij en ze hebben pas nieuw matriaal.

1 ding geef ik je wel mee.
een paard wat kreupelt heeft pijn.

ja dat sowieso! hij loopt niet voor de show zo!

ik ben geen fan van van dijk, ik kan er geen touw aan vast knopen wat hij zegt, al dat gemompel altijd. nee dan ga ik liever naar moerbeke, daar kunnen ze alles gelijk doen.

**Geplaatst**: 09-10-12 13:43

Re: Accute paniek aanvallen? of ergens pijn?

Geplaatst: 09-10-12 13:43

Die pijnstiller vind ik nog niet zo'n gek idee eigenlijk. Ik heb hier een vierjarige Jazz staan {een half zusje van mijn andere"geluksvogel" en die was echt heel lastig. Nou staat Jazz er ook wel om bekend natuurlijk, maar ja...eigen fok, moeder fijn dier, halfbroer ook fijn dier en zij was als veulen ook heel lief. Met zadelmak maken {wat ik uiteindelijk niet zelf heb gedaan, terwijl ik dat altijd zelf doe} was ze ook heel moeilijk. Eén en al wantrouwen, spanning , ontploffen etc. Terwijl dat gedrag verder in die merrielijn helemaal niet voorkomt. Degene die hem zadelmak maakte bleef maar zeggen; tja, het is wel een Jazz he! {overigens ging ie wel met heel veel rust met haar om, verder geen kwaad woord over hem}. Uiteindelijk heb ik d'r mee naar huis genomen {nadat ik er eerst van af was gevallen en hij daarna ook} en eerst maar weer een rondje dierenarts. Daar bleek dat 1 kant helemaal verkrampt was, diverste blokkades in rug etc. Ze had een jaar daarvoor een hele harde klap van d'r moeder gehad tegen d'r ribben {er zit nu dus ook een flinke deuk tussen twee ribben, precies op de plek waar je been ligt. Die plek tussen de ribben reageert ze niet meer op, maar door die klap schijnt er wel wat gebeurt te zijn in de rug {ontstaan van al die blokkades}. Onze dierenarts zit in duitsland en is verder niet echt bekend met het Jazz bloed, dus hij heeft geen vooroordelen. Hij was verbaast dat het paard uberhaupt iemand op zijn rug toegelaten had. Goed, paard behandeld {chiropractor} en 10 dagen metacam {pijnstiller en ontsekingsremmer}. En vanaf het moment na die eerste behandeling en ze op pijnstiller stond, keek ze kompleet anders uit d'r ogen! Geen wantrouwen meer, gewoon een normale, open blik. Dat paard moet al die tijd heel veel pijn hebben gehad, terwijl je er verder weinig aan merkte. Overigens mocht ze toen nog lang niet aan het werk. Inmiddels zijn we 8 weken verder en ze zou weer aan het werk mogen. Ze staat nu nog dag en nacht buiten {zit midden in een mega verbouwing, heb een dochter van 7 maanden en heb 12 paarden thuis staan, dus ernstig tijdgebrek} en zodra ze weer 's nachts binnen moeten, ga ik weer met d'r beginnen. Ik wil heel positief zijn, maar ben erg afwachtend. Buiten het feit dat ik 7 kleuren stront schijt {om het maar even netjes te omschrijven} om er weer op te stappen straks, heb ik er ook weinig vertrouwen in dat het nu wel goed is. Heel negatief, maar ja....positief denken gaat er wel een keer af na 15 jaar paarden ellende. Maar wat ik nou probeerde te zeggen {ik ook altijd met mijn lange verhalen} dat onze merrie vrijwel direkt anders werd. Misschien voor een ander niet echt zichtbaar, maar voor ons wel. Dus misschien is het wel het proberen waard. Overigens gebruikt mijn dierenarts wel thermografie {inderdaad een heel gedoe om het enigzins betrouwbaar te maken}, maar alleen ter aanvulling van zijn eigen oordeel en klinisch onderzoek. Het is zeker niet zaligmakend en er zijn zat dierenartsen die hun diagnose puur op de beelden van een thermografie stellen en dan gaat het nog wel eens mis.

**Geplaatst**: 09-10-12 13:55

Re: Accute paniek aanvallen? of ergens pijn?

Geplaatst: 09-10-12 13:55

15 jaar?.... ik zit hier nu met zo'n 5 jaar paardenellende en merk al dat het mij compleet afbreekt. 3 paarden zijn al ingeslapen, de vierde staat momenteel op de lijst daarvoor....

Waarom hebben we geen hobbelpaarden?

**Geplaatst**: 09-10-12 13:57

Re: Accute paniek aanvallen? of ergens pijn?

Geplaatst: 09-10-12 13:57

Omdat, als het goed gaat, het zo prachtig is......

**Geplaatst**: 09-10-12 14:12

Re: Accute paniek aanvallen? of ergens pijn?

Geplaatst: 09-10-12 14:12

precies fanci_mike.
Maar ik moet zeggen dat de lol er bij mij zo langzamerhand wel een beetje af gaat. Maar ja, ik probeer ook echt wel interesse te kweken voor andere dingen, maar ik ben nou eenmaal gezegend met maar 1 passie. {gelukkig hebben we nu een dochter....dan leer je vanzelf nog meer te relativeren....}

**Geplaatst**: 09-10-12 14:24

Re: Accute paniek aanvallen? of ergens pijn?

Geplaatst: 09-10-12 14:24

Vorig jaar was ik er ook even helemaal klaar mee. Toen ik na een pittig revalidatie proces van paardlief weer mijn eerst buitenritje maakt heb ik als een kind zitten janken. Hier ook veel pech, en je knokt je er gewoon steeds doorheen, stapje voor stapje. Ik kon geen grens zetten, klachten paard waren te vaag. Tot drie keer toe stond ik op het punt om op te geven, waana hij zelf ineens weer volop aan de knok ging. Ik weet van mezelf dus dat ik heel ver durf te gaan, maar er moet wel een reëele kans zijn.
Nu achteraf ben ik ook heel blij dat ik heb doorgezet, maar 2 paarden in laten slapen en 1 bijna anderhalf jaar lang ziek en op het randje hakt er gewoon wel in. Dat is gewoon zo. En hoeveel je daarvan kan hebben is voor een ieder verschillend.

**Geplaatst**: 09-10-12 14:28

Re: Accute paniek aanvallen? of ergens pijn?

Geplaatst: 09-10-12 14:28

Als het weer goed komt... weet je waarvoor je het doet. Maar na 3 paarden in laten slapen en de vierde op de nominatie, waar je al een eeuwigheid voor vecht, willen de twijfels wel erin sluipen, eerlijk gezegd....
Maar goed... dit is Misters topic. Wilde alleen duidelijk maken dat ik die breekmomenten erg goed ken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-10-12 14:33

Geplaatst door de TopicStarter : 09-10-12 14:33

het probleem is dat er heel veel verschillende ziektes/aandoeningen zijn die paarden kunnen krijgen, maar voor mij is er wel een zeer groot verschil tussen aandoeningen als spat/ks/artrose/hko en darm/lever/maag/andere ingewanden aandoeningen. imo is er bij ingewanden aandoeningen altijd de kans dat het GOED komt, en bij artrose/ks/spat gaat het niet over, je kan het in sommige gevallen stabiel krijgen, maar weg gaat het nooit.
die nieuwe methode die is ontwikkeld voor ks lost de ks zelf niet op, maar zorgt voor ruimte in de spieren waardoor de wervels wat meer ruimte krijgen, maar de botwoekering gaat er niet van weg.

dat zijn imo echt hele verschillende dingen.

hiermee zeg ik niet dat het allebei zeer ernstig kan zijn en eer voor allebei de soorten paarden moeten worden afgemaakt omdat het gewoon niet meer gaat.
ik weet in het geval van Fanci waar haar paard doorheen is gegaan, en ik weet ook dat vele andere hem uit zijn lijden hadden verlost. nu ben ik heel blij dat hij het heeft gered en op een gegeven moment nog de kracht had om toch nog te knokken, maar het heeft er ook heel anders uit gezien.

en we hebben geen van allen een glazen bol, misschien worden paarden te vroeg afgemaakt, maar in andere gevallen is het voor sommigen ook echt te laat.

als ze toch konden praten, dat zou het zoveel makkelijker maken.....

**Geplaatst**: 09-10-12 14:37

Geplaatst: 09-10-12 14:37

Ik denk dat we die allemaal kennen...helaas...
Maar op z'n moment kun je zelf alleen maar negatieve dingen zien, dat probeer ík aan te geven, en dan wordt je alleen maat ellendiger als iedereen slechts het negatieve aanhaalt, terwijl er ook positieve kanten kúnnen zijn (ik zeg niet dat dat per definitie zo is). En soms moet iemand je daar ook even op wijzen.
Zolang er geen reëel beeld te schetsen is maak je jezelf gek met allerlei scenario's, en dat is ook niet goed.

En als je het zelf niet meer red, kan dat ook een prima reden zijn om de knoop door te hakken, mits je dat naar jezelf toe kan verantwoorden...daar is niks mis mee.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-10-12 14:38

Geplaatst door de TopicStarter : 09-10-12 14:38

liljebo schreef:
Als het weer goed komt... weet je waarvoor je het doet. Maar na 3 paarden in laten slapen en de vierde op de nominatie, waar je al een eeuwigheid voor vecht, willen de twijfels wel erin sluipen, eerlijk gezegd....
Maar goed... dit is Misters topic. Wilde alleen duidelijk maken dat ik die breekmomenten erg goed ken.

ik ben er in een periode van 6 jaar 2 zelf kwijt geraakt en 1 was van mijn beste maatje, de volle baby broer van smoke die ik ook geboren heb zien worden en heb meegemaakt tot zijn dood.
dus ik weet heel goed wat het is.
en weet wat het met echte paarden-mensen (niet te verwisselen met mensen-met-paarden) doet, ze gaan zelf ook een stukje dood! zoals ze weleens zeggen dat je hart breekt en dat doet het ook echt!

**Geplaatst**: 09-10-12 14:57

Geplaatst: 09-10-12 14:57

Mister01 schreef:
en weet wat het met echte paarden-mensen (niet te verwisselen met mensen-met-paarden) doet, ze gaan zelf ook een stukje dood! zoals ze weleens zeggen dat je hart breekt en dat doet het ook echt!

Dat is ook zo. Twee van de drie ingeslapen paarden lagen mij heel erg aan het hart. Het derde paard... daar hield ik ook van, maar ze is hier maar kort geweest, waardoor de band minder sterk was.
Maar mijn toontje (profiel) en mijn tommy (maar 5 jaar geworden)(ook in het profiel)... die waren zo speciaal.
En nu Billy..Mijn agilitypony, maatje, wandelvriendje, kaboutertje wat overal mee op bezoek ging... nu staat hij op de nominatie... 7 jaar pas...geen ks/gewrichtsprobleem, maar cushing in combi met een ernstig leverprobleem (chronische ontsteking en deel van de lever al vervangen door bindweefsel) waarbij de behandelingen en dieet lijnrecht tegenover elkaar staan... En daar sta je dan weer...

Ik ben altijd gek geweest op paarden en vind het heerlijk om ze te hebben, maar de laatste jaren brengt het niets dan ellende en verdriet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-10-12 15:11

Re: Accute paniek aanvallen? of ergens pijn?

Geplaatst door de TopicStarter : 09-10-12 15:11

waar is de grens met zulk soort gevallen?
wanneer is het nog draaglijk om te blijven zorgen en wanneer begint het alleen maar zorgen te worden en totaal geen plezier en hobby meer.

begrijp me niet verkeerd, ik ben een dieren liefhebber met een hoog verantwoordelijkheids gevoel over al mijn dieren en zet ze niet bij het minste of geringste bij het grof vuil, maar ik kan heel goed begrijpen dat iemand er op een gegeven moment echt gewoon genoeg van heeft en het gewoon echt niet meer leuk is om nog paarden te hebben.

**Geplaatst**: 09-10-12 15:18

Re: Accute paniek aanvallen? of ergens pijn?

Geplaatst: 09-10-12 15:18

Klopt... maar ja... de ellende is... ik kan ze niet missen. Ik geniet van een simpel 'droog mennen' tochtje met Hälga, met wat grondwerk met Silja en met... nou ja, gewoon met eigenzinnige trulsa. Maar of ik er weer aan begin als deze paarden zouden wegvallen? Ik weet het niet. Ik doe ze zelf niet weg. Silja is eigenlijk totaal geen geschikt rijpaard, Hälga is een dame met toch wel aardig wat kwaaltjes en trulsa is een pony waar toch al niemand iets mee kon. Niemand zou ze willen. En ik kan echt niet verkopen. Ik hou teveel van ze. We worstelen maar gewoon door... maar die breekpunten... oh ja, die heb ik ook.