Jet schreef:Het zou zomaar kunnen dat ze jou spiegelde de afgelopen tijd. Jij slecht in je vel en in je constitutie, zij ook. Jij weer beter, Mirre ook weer opknappend. Je weet het niet hoor en het legt wel een hele druk op je als je denkt dat het echt zo is, maar het lijkt er zomaar wel op.
Dat vind ik zelf het moeilijkste: dat het zo op en neer gaat. Gaat het nou maar steeds beroerder, dan is de keuze echt wel snel en goed te maken, maar juist omdat ze iedere keer weer opkrabbelt en weer vrolijk is wordt het heel lastig zo.
Toch is het misschien goed om juist als het een tijdje redelijk goed gaat afscheid te nemen, dan gaat ze in een "goede" periode en niet als ze zich miserabel slecht voelt...
Wikken en wegen, wegen en wikken... Hou je taai hoor!!!
Wat heb je dit toch weer mooi weten te verwoorden. En wat je zegt kan goed kloppen. Altijd als ik niet lekker in me vel zit of ziek ben is Mirre dat ook(andersom komt ook voor). Er zijn een keer mensen geweest die met energie van de paarden werken, die waren verbaasd dat wij zo in contact staan en hun hadden dit voorheen nog niet bij andere eigenaren met paarden meegemaakt, zij gebruikten Mirre en mij als voorbeeld hoe het contact met je paard zo sterk is en elkaar respecteert en naar elkaar luistert
Natuurlijk moet je er maar net in geloven, en ik doe dat (als hun zo overrompeld zijn en ons als voorbeeld gebruiken is het lijkt mij echt wel zo)
Ik heb meerdere dingetjes uitgeprobeerd of het echt zo is, en daarom geloof ik het nu ook zeker wel. Al is het raar om voor sommige mensen te geloven.
Ook wat je zegt over het op en neer gaan, dat is zeker het allermoeilijkst! Dan denk je : nu is het goed, maar dan knapt ze toch weer opeens langzaam op (ik was ook net weer beter dus zij ook haha :p )
Daarom mag ze nu paard zijn, en we houden haar goed in de gaten. Ik heb mijn grens gesteld en dat is als zij ongelukkig gaat worden of weer hard achteruit gaat en/of pijn lijdt. Hier staat mijn vader achter