De oudere (langere) bokkers onder ons herinneren zich vast het verhaal van de Pennybitch en Lorenzo nog wel ? Schieten is ook niet altijd snel over! Die verhalen zullen zich niet zo snel de ronde doen, de reden kan ik raden en is ook logisch. Vele eigenaren zijn zelf niet bij het schieten, maar laten een "kennis" dit doen. Als er iets fout gaat, of gruwelijk fout zoals destijds, dan zal de "kennis" niet zo snel aan de eigenaar gaan vertellen dat het paard niet gelijk dood was. Veel makkelijker om te zeggen dat het "zo" voorbij was toch ?
Ik kan me details niet herinneren, maar ze was er zelf bij en het was een doodsstrijd.
In mijn hoofd zijn deze verschrikkelijke keuzes erg situatiegebonden. Ik heb zelf mijn merrie moeten laten gaan vorige zomer en ik heb toen gekozen voor inslapen. De reden hiervoor was dat ze na haar ongeval, waarbij er nekwervels beschadigd waren, die op zich de zenuwen beschadigd hebben, heel moeilijk stond. Ze heeft 3 dagen op kliniek De Bosdreef gestaan in Moerbeke waas. De dag dat de harde beslissing gevallen is (hoewel ze sinds de dag van het ongeval in mn hoogd zat), heb ik gekozen voor inslapen. Mn merrie lag al meer dan 24u neer, op 1 zijde, kon zich niet omdraaien, kon niet opstaan, zelfs niet met de hulp van 5 personen, en in een draagsingel hing ze maar gewoon ipv steun te zoeken. Dan is de keuze "inslapen vs slacht" iets "gemakkelijker". Haar ophalen en naar het slachthuis brengen was gewoonweg geen optie. Ik was er zelf niet bij, en daar heb ik geen spijt van. Mijn meid moest niet nog een uur lijden, tot ik terug zou zijn van mn werk, en ik zou het gewoonweg niet aankunnen. Volgens de behandelende arts is alles heel rustig verlopen, alsof ze die ochtend zelf al de beslissing genomen had, om ermee op te houden.
Alvast veel sterkte met het nemen van je keuze, en ga op je gevoel af in deze zaak. In beide gevallen doen er wel negatieve als positieve verhalen de ronde.
Gister kwam ik op stal aan en begon al meteen te huilen, het was immers de laatste keer dat ik hem kon poetsen en knuffelen enz. Op een gegeven moment kwamen mijn zus en moeder ook. Ook mijn zus begon te huilen. Wij voor de laatste keer foto's maken, zijn laatste biertje geven, laatste keer poetsen. Na een tijdje toch maar weer op stal gezet, komt mam aan en zegt: Je moet NU mee komen. Ik dacht nee dat wil ik helemaal niet. Nou toch maar mee gelopen naar de manege eigenaar, zegt die: Ik ben net 10 minuten geleden gebeld, en we hebben een wei gevonden voor je paard waar die voor niets kan staan. Als hij daar weg moet dan komt hij terug naar de manege en mag hij hier gratis staan (paard wat ik heb was eerst van de manege eigenaar)
Ik moest toen huilen van opluchting. Er viel een last van mijn schouders. Vanmorge zijn we hem gaan brengen (in reuver, 15 min van ons vandaan) hebben met hem geknuffeld. Toen we wegreden met de trailer keek Lucifer om en volgens mij dacht die: He maar ik moet toch mee in de trailer... Ik mag zo vaak langskomen als ik wil. Dus vanmiddag na mijn stage na hem toegereden water gegeven en een appel gegeven. Hij stond heel tevreden te eten.
Ik ben zo blij dat iemand dit doet en dan ook nog voor niets!
Dat is echt heel erg fijn Maar als ik me het goed heriner had ik ergens gelezen dat hij niet pijnvrij op de wei kon ? In ieder geval als dit een oplossing is zou dat echt super zijn voor beide !
Op dit moment weet ik het ook allemaal even niet meer. Want toen ik hem afgelopen week op de manege in de wei zag lopen zag het er niet verkeerd uit. Terwijl die 2 weken geleden echt heel kreupel liep. Naja ik ben nu toch opgelucht dat ik hem dit nog kan gunnen.
fijn dat je zo'n goeie oplossing hebt kunnen vinden!
Ik zou alleen wel goed in de gaten blijven houden of hij wel een paardwaardig leven heeft, als je begrijpt wat ik bedoel... Dat je wel de beslissing kan blijven maken, ondanks dat hij nu gratis ergens staat je niet egoïstisch zult zijn als hij straks echt veel pijn heeft en de medicatie niet goed meer werkt. Bedoel dit absoluut niet rot hoor, blijf wel op je paardje letten, dat is het enige wat ik je wil zeggen..
Hoorde het van Ank Lisette, maar echt super geregeld zo! Was laatst ook al af en toe aan t kijken in de wei, maar heel verkeerd vond ik hem niet lopen. Zag er in elk geval niet uit alsof hij veel pijn had, hij rende als een idioot achter Nice Boy aan!
ik was eerst fel tegen slachten, maar toen ik zelf de moeilijke keuze moest maken, en me er meer in ging verdiepen leek de slager me gewoon logischer.. Eerder had ik het beeld als zoveel van: mijn paard word ingeslapen in zijn fijne stalletje.. En dan? Hoe haal je een dood zwaar paard uit een stal?? Doorzagen?? Nee dat gaat niet, dus moet het paard al buiten worden ingeslapen, zodat ie daar een tijdje op de oprit mag liggen, en opgetakeld mag worden.. Ja, dat is fijn.. Niet dus.. Slachten klinkt zo wreed, zo zielig.. Maar voor mijn gevoel is het beter.. veel beter, hoewel ik ook wel weet dat dat ook niet altijd perfect kan gaan, toch voel ik me er beter bij.. en ik denk veel meer mensen die zich erin gaan verdiepen.
Je kunt je paard in zijn eigen wei laten inslapen, ideaalste is naast een pad, dan hoef je alleen de draad weg te halen en kan er zonder gezeul gewoon geladen worden... Mijn paarden werden allebei de dag erna opgehaald.
Ik vind nog steeds: als het paard dood is, is de ziel eruit en maakt het niet meer uit of die wordt opgetakeld in een kraanwagen of opgetakeld in een slachterij. Of in een trailer gesleurd voor crematie....het is nu eenmaal een groot dier dat je niet in en dekentje kan begraven.
dus als het paard dood is maakt het ook niet uit dat t opgegeten word;) Ik vind het makkelijker om paard bij een slager te brengen, neer te schieten, en dat ze daar het lichaam hebben, Dan dat ik op stal dat dode dier nog heen en weer zou moeten zien hangen enz.. Dat hoeft bij de slager niet.