Citaat:
Vraag:
Waarom wordt homeopathie als alternatief beschouwd of juist waarom niet als alternatief worden beschouwd?
Antwoord:Wat staat er in het Nederlandse woordenboek bij het woord alternatief? Alternatief: op andere begrippen gevestigd. Afwijkend van het heersende. Dus de homeopathie gaat uit van een andere zienswijze dan de reguliere zienswijze. Als we er dan weer het woordenboek op naslaan en we zoeken de tegenhanger voor alternatief, regulier of allopathie, dan staat er: Allopathie: geneesmethode waarbij men door de geneesmiddelen uitwerkingen zoekt voort te brengen, die de ziekteverschijnselen tegenwerken, in tegenstelling tot homeopathie.
Homeopathie betekent het gelijke met het gelijkende genezen. Dus niet bestrijden door b.v. antibiotica, maar uitgaan van het zelfgenezend vermogen dat ieder mens heeft. Dit zelfgenezend vermogen toont zich heel duidelijk bij b.v. het herstel van een wond. Zonder ons zelfgenezend vermogen of onze levenskracht, zou deze wond namelijk gewoon open blijven staan en niet dichtgroeien.
Maar soms is het zelfgenezend vermogen niet optimaal in staat om te genezen dat niet meer omdat de mens te verzwakt is. Dan gaat men met behulp van homeopathische geneesmiddelen dat zelfgenezend vermogen meer stimuleren. De homeopathische middelen hebben de overeenkomst met de klachten van de patiënt. Het zelfgenezend vermogen krijgt daarmee de stimulans of prikkel om de klachten te gaan herstellen. Even een herinnering dat het iets vergeten was……namelijk de klachten te overwinnen. Met de invoering van de Wet Uitvoering Geneeskunst (WUG) in 1865 ontstond er een scheiding tussen de universitair geschoolde artsen en de andere bestaande geneeswijzen. Deze artsen kregen op deze wijze een
wettelijke bescherming. Voor die tijd was er slechts sprake van een aantal concurrerende geneeswijzen. De term alternatieve geneeswijze kwam in Nederland eigenlijk pas sinds de jaren 80 van de twintigste eeuw in opgang, nadat de Commissie Muntendam een rapport uitbracht aan de Nederlandse regering met aanbevelingen om een aantal alternatieve behandelingen toe te laten en wetenschappelijk te onderzoeken. Om begrip te krijgen voor de alternatieve geneeswijze zou men naar de geschiedenis van de geneeskunde kijken. Daarin zijn een aantal belangrijke geleerden van invloed geweest.
Aristoteles werd geboren in 384 v.Chr. te Stageira (Chalkidice), als zoon van de befaamde arts Nicomachus, lijfarts van koning Amyntas II of III van Macedonië (= grootvader van Alexander de Grote). Aristoteles bestudeerde een groot aantal zaken in onder andere bewegingen (wordingen) in de natuur en de biologie, en kwam onder de indruk van de ordening en doelmatigheid daarin. Dit bracht hem tot de uitspraak "De natuur doet niets vergeefs". In zijn visie bestaat de wereld uit de vier elementen aarde, water, lucht en vuur, omgeven door de ether, het z.g. 'vijfde lichaam', en daarbuiten sfeerlagen, waarvan de buitenste die van de vaste sterren zou zijn. De uiterste sfeer is in zijn visie God, de Onbewogen Beweger. Van de werken van Aristoteles is helaas veel verloren gegaan.
Paracelsus werd in 1493 te Zwitserland geboren. Paracelsus ging uit van het inzicht, zo boven, zo beneden. Het universum is op de verschillende niveaus volgens overeenkomstige patronen opgebouwd. De mens, als microkosmos, bevat alles wat er in de macrokosmos te vinden is. "Alles wat er in de grote wereld is, niet meer en niet minder, is ook in het menselijk lichaam aanwezig. Dezelfde soorten hout, stenen, kruiden etc. die er in de buitenwereld zijn, zijn er ook in de mens, alleen niet in dezelfde gedaante als in de elementen…
Wie in staat is de gedaanten ervan in het menselijk lichaam te herkennen - dus: dit is de saffier in de mens, dat de Mercurius, dit de cipres, dat flos cheiri etc. - die heeft het boek van het menselijk lichaam juist bestudeerd en doorgrond."
Homeopaten zien in hem de grote voorloper omdat hij, zonder het tot een systeem of methode uit te bouwen, het principe van homeopathische geneesmiddelkeuze heeft beschreven en toegepast. Hij gaf de prachtige beschrijving van wat zich later tot de homeopathische geneeswijze zou ontwikkelen: "De vertegenwoordigers van de vierde richting heten spiritales, omdat ze in staat zijn de geesten van de kruiden en wortels te overmeesteren en hun te gebieden de zieke die zij hebben gevangen en ziek gemaakt, van zijn kwaal te bevrijden. Net als wanneer een rechter iemand in het blok sluit: dan is hij ook de enige die hem kan helpen. Want het blok is van hem en de sleutel ook; alleen hij kan het weer opendoen. Op dezelfde wijze worden de geboeide zieken door de geesten van de kruiden bevrijd."
Tot aan het eind van de 18e eeuw bestonden geneeskundige handelingen voornamelijk uit aderlatingen, primitieve operaties en botzettingen, laxeerkuren, braakkuren en bloedzuigers, en door het gebrek aan hygiënisch inzicht was het resultaat van de behandeling veelal ongewis. In een reactie op de slechte resultaten van de medische wetenschap van die tijd ontstond aan het eind van 18e eeuw de door Samuel Hahnemann ontwikkelde homeopathie. Het principe van de homeopathie is het gelijksoortigheidbeginsel similia similibus curentur. Een ziekte kan genezen worden door een patiënt een middel toe te dienen dat in onverdunde vorm bij een gezonde persoon gelijksoortige symptomen zou oproepen als die waaraan de patiënt lijdt.
Het doel van een homeopathische behandeling is het sterker worden van de mens. Niet de bacteriën en virussen die er overal in de wereld zijn bestrijden. Maar zorgen dat men zelf een sterk immuunsysteem heeft. Zodat als er iemand in Uw omgeving hoest, U niet tot degene behoort die daar vatbaar voor zijn. Ondanks het feit dat er ontzettend veel onderzoek verricht is in de reguliere geneeskunst, vindt men op het internet bij de meeste, zo niet bij álle chronische ziekten dat deze ziekten nog niet te genezen zijn. Beter is wellicht om terug te gaan naar vóór 1865 met de daaraan toegevoegde stelling: wie geneest heeft gelijk...
(Antwoord komt van de Stichting Hahneman)