Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-01-19 19:03

Geplaatst: 09-01-19 19:03

wittepit schreef:
Gloa schreef:
Wat nu als ze een hele lichte pssm1 heeft en ze met aangepaste voeding prima kan functioneren?

Als ze een hele lichte vorm zou hebben zou de eigenaresse denk ik niet op deze leeftijd al in deze richting gezocht hebben.

Ze zoekt deze richting op omdat het zou kunnen dat, niet omdat het nu al daadwerkelijk zo is.

Dan heb ik het over het (ernstig) lijden onder pssm1, niet over het wel of niet hebben van de aandoening

**Geplaatst**: 09-01-19 19:30

Re: Drager pssm1, slacht of verkopen?

Geplaatst: 09-01-19 19:30

Wat Zapata schrijft aan symptomen zijn helemaal niet perse licht.
Dit toonde mijn paard ook en die was hartstikke kapot (biopt) met veel pijn die als ‚lui‘ gezien werd door anderen.

**Geplaatst**: 09-01-19 19:51

Geplaatst: 09-01-19 19:51

Gaan we nu over op het opdringen dat het paard in kwestie toch echt wel heel kapot is en heel veel pijn heeft en toch best ingeslapen kan worden, zelfs al zegt de eigenaar dat het volgens haar met de pijn wel meevalt?

**Geplaatst**: 09-01-19 19:58

Geplaatst: 09-01-19 19:58

bigone schreef:
Ik ben echt verbaasd dat mensen een paard drachtig maken die vaak last heeft van terugkerende peesklachten, zwangerschaphormonen hebben veel invloed op pezen en banden. En jij hebt het over een vaak kreupel lopend paard dus ze heeft echt een chronische ontsteking aan die pees. Hoe ik over het lijden beeindigen denk staat dus staat dus lijnrecht tegen jouw opvatting. Want ondanks het kreupelen is ze happy en krijgt ze gewoon jaarlijks een veulen, ik vraag me werkelijk af waar het paard beter mee af is. wat dat betreft is het inderdaad jammer dat ze niet kunnen praten, doen ze wel alleen die taal word maar door weinigen begrepen.

Eigenlijk bevestig met je reacties net het punt dat ik probeer te maken met mijn reacties in dit topic.
Namelijk dat men hier (en bokt algemeen) heel snel is om te roepen dat inslapen wel het beste zal zijn.
Zonder enige voorkennis en gebaseerd op een minimum aan info.
Denk jij echt oprecht dat je achter een computerscherm kan inschatten wat het beste is voor een dier dat je nog nooit gezien hebt?
Hoe zwart-wit, geen enkele nuance. Elk dier met een chronische ziekte of blessure is blijkbaar beter af dood?
Ik ben oprecht gechoqueerd.

En wat mijn paard betreft volg ik liever het advies van experts die wel over alle info beschikken en eveneens kritisch meekijken wat wel en niet kan.

**Geplaatst**: 09-01-19 20:00

Geplaatst: 09-01-19 20:00

Luckystory schreef:
[ Elk dier met een chronische ziekte of blessure is blijkbaar beter af dood?

Je zegt het zelf eigenlijk al he! Chronisch.....dus komt niet meer goed, en ja voor een vluchtdier is dood dan een stuk prettiger.

**Geplaatst**: 09-01-19 20:02

Geplaatst: 09-01-19 20:02

Malle1970 schreef:
Luckystory schreef:
[ Elk dier met een chronische ziekte of blessure is blijkbaar beter af dood?

Je zegt het zelf eigenlijk al he! Chronisch.....dus komt niet meer goed, en ja voor een vluchtdier is dood dan een stuk prettiger.

Ach nee hoor, echt niet. Paarden kunnen perfect leven met een mankementje hier en daar, het zijn de mensen die niet met een onberijdbaar paard kunnen leven.

**Geplaatst**: 09-01-19 20:03

Geplaatst: 09-01-19 20:03

Gini schreef:
Gaan we nu over op het opdringen dat het paard in kwestie toch echt wel heel kapot is en heel veel pijn heeft en toch best ingeslapen kan worden, zelfs al zegt de eigenaar dat het volgens haar met de pijn wel meevalt?

Als ze haar nog niet een tijd op pijnstilling gehad heeft dan weet ze dat dus gewoon niet. Als je een vroege onset hebt dan kan al dat gedrag wat ze beschrijft gewoon symptoom zijn ipv lastig karakter.

**Geplaatst**: 09-01-19 20:10

Geplaatst: 09-01-19 20:10

Daarnaast, een diagnose als pssm is helemaal niet zo extreem ver gezocht hoor.
Bij Amerikaanse rassen wordt daar al heel snel aan gedacht en ook op getest.
Bij elk spierdingetje eigenlijk wel...
En nu het zo'n hype is al helemaal.

Toevallig heb ik zelf ook een paard die er ooit van verdacht is, zo'n 15 jaar geleden was dat.
Simpelweg omdat ze QH bloed heeft en op die moment wat problemen met de spieren had. Dat was zowat het eerste idee waar men toen mee afkwam.

**Geplaatst**: 09-01-19 20:12

Geplaatst: 09-01-19 20:12

Luckystory schreef:
bigone schreef:
Ik ben echt verbaasd dat mensen een paard drachtig maken die vaak last heeft van terugkerende peesklachten, zwangerschaphormonen hebben veel invloed op pezen en banden. En jij hebt het over een vaak kreupel lopend paard dus ze heeft echt een chronische ontsteking aan die pees. Hoe ik over het lijden beeindigen denk staat dus staat dus lijnrecht tegen jouw opvatting. Want ondanks het kreupelen is ze happy en krijgt ze gewoon jaarlijks een veulen, ik vraag me werkelijk af waar het paard beter mee af is. wat dat betreft is het inderdaad jammer dat ze niet kunnen praten, doen ze wel alleen die taal word maar door weinigen begrepen.

Eigenlijk bevestig met je reacties net het punt dat ik probeer te maken met mijn reacties in dit topic.
Namelijk dat men hier (en bokt algemeen) heel snel is om te roepen dat inslapen wel het beste zal zijn.
Zonder enige voorkennis en gebaseerd op een minimum aan info.
Denk jij echt oprecht dat je achter een computerscherm kan inschatten wat het beste is voor een dier dat je nog nooit gezien hebt?
Hoe zwart-wit, geen enkele nuance. Elk dier met een chronische ziekte of blessure is blijkbaar beter af dood?
Ik ben oprecht gechoqueerd.

En wat mijn paard betreft volg ik liever het advies van experts die wel over alle info beschikken en eveneens kritisch meekijken wat wel en niet kan.

Ik zeg nergens dat meteen de spuit er in moet, dat kan alleen de eigenaar bepalen, echter, jij haalt jouw chronisch geblesseerd paard aan als voorbeeld dat ze gewoon nog een leuk leven leid. Waarbij ik inderdaad mijn vraagtekens zet. En een kreupelend paard is een paard met pijn, op het moment dat ze dat laten zien ben je de normale pijngrens allang voorbij. Een paard is een prooidier en zal zo lang mogelijk proberen te voorkomen dat anderen zien dat ze pijn hebben. Jouw merrie is alpha merrie om zo te kunnen overleven en niet omdat ze dat perse wil zijn.

**Geplaatst**: 09-01-19 20:21

Geplaatst: 09-01-19 20:21

Waarom denk je dat een paard geen pijn toont? Ik zie perfect aan mijn paarden wanneer er ergens een scheet dwars zit. Je hebt er die al dramatisch gaan kreupelen als ze op een steentje hebben gestaan of een dikke insectenbult hebben op de verkeerde plek. (Zeker die Iberiërs die ik nu heb rondlopen. Die hebben best gevoel voor drama.)
Zoiets hangt toch echt van elk paard apart af. TS heeft dit paard al jaren, sinds ze een veulen was.
Ik vermoed dat ze wel een inschatting kan maken en dat gedragsveranderingen haar wel zouden opvallen?

**Geplaatst**: 09-01-19 20:33

Geplaatst: 09-01-19 20:33

Luckystory schreef:
Daarnaast, een diagnose als pssm is helemaal niet zo extreem ver gezocht hoor.
Bij Amerikaanse rassen wordt daar al heel snel aan gedacht en ook op getest.
Bij elk spierdingetje eigenlijk wel...
En nu het zo'n hype is al helemaal.

Toevallig heb ik zelf ook een paard die er ooit van verdacht is, zo'n 15 jaar geleden was dat.
Simpelweg omdat ze QH bloed heeft en op die moment wat problemen met de spieren had. Dat was zowat het eerste idee waar men toen mee afkwam.

Het is geen hype.
Gelukkig bestaat de wetenschap er en kunnen ze nu dus pinpointen in het dna.

Het bestaat al sinds wij paarden gebruiken;

Tying up, maandagsziekte, spierbevangen.

Hier een uitleg in Jip en Janneketaal

Citaat:
Pssm is er in vele jaren,misschien zelfs eeuwen ingegroeid.
Het is een selectie uit dieren en hun bruikbaarheid.
Een werkpaard moest vroeger van zonsopkomst tot met zonsondergang werken.
Kreeg weinig tijd om zich vet te eten.
De paarden met pssm maakten de beste kans om een hele dag te werken omdat hun spieren het minste aan vulling verloren.
Gezonde spieren geven alles en worden daardoor sneller "leeg" en moe .
Terwijl in de pssm spieren de reserves niet zo snel loslaten en het paard dus langer door kon werken met hetzelfde voer.
Voor boeren was dat een reden om met pssm paarden te fokken.
En wanneer een paard "maandagsziekte" kreeg of "bevangen" raakte brachten ze het naar de slacht.
(Dat kun je ook zien als symptomatisch)
Ik denk dat dat de reden is dat pssm zo ver in de rassen is geslopen.

En ja,het is al vele jaren bekend maar de reden dat het bij de meeste werkpaarden (en dus ook bij de Tinkers) niet zo serieus is genomen komt door de spier opbouw en structuur die afwijkt van de Amerikaanse rassen.
De Tinkers die topsport lopen hebben afgepast dieet en serieuze training.
Juist de pssm kan voor dat extra stukje "swung" zorgen in de sport.
Maar het gen defect is aanwezig.

Onze huidige paarden worden steeds "bewuster" gehouden.
Er is veel meer bewustwording gekomen voor het juiste voer,hoe het paard gehuisvest wordt en hoe we de training op moeten bouwen.

We zijn nu ,als hobby ruiter, bezig om ons gedominiceerde paard terug weer naar de natuurlijke basis te zetten.
Nu kom je pssm tegen maar ook cpl en eczeem.
Deze paarden verdwenen vroeger ook naar de slacht wanneer ze daar echt last van kregen.

Ik weet nog dat 20 jaar geleden de boertjes mij afraadden om paarden van de markt te kopen.
Die stonden daar niet voor niets.
Want toen betekende het voor een "bevangen paard" nog vaak de dood wanneer ze bevangen werden.
Nu zeggen we gewoon,natuurlijke bekapper,geen gras meer en speciaal voer en je paard kan gewoon oud worden.

Dat is bij het grootste deel van alle pssm paarden ook!
De meeste pssm paarden kunnen met een goed manegement gewoon volledig bruikbaar worden of blijven.
Maar helaas komen er ook steeds meer pssm paarden , waarbij het gendefect iets groter is , al eerder in de problemen.
Daar openbaart het zich al terwijl het dier nog een veulen is.
En ook kiezen we er tegenwoordig voor om het dier "beter" te willen maken.
25 jaar geleden "ruimde je het dier op" .

Dus niet pssm is nieuw maar "onze" manier van paarden houden en wetenschap vernieuwd en veranderd.
Het bewust voor je dier kiezen.
We willen meer over onze paarden weten en kunnen nu door simpele testen zelf er achter komen wat een paard mankeert.
Social media is een grote bron van infomatie.
Daardoor lijkt iedereen overal veel van af te weten.
Maar persoonlijke ervaring en wetenschappelijk onderzoek zijn eigenlijk de juiste info bronnen.

**Geplaatst**: 09-01-19 20:41

Geplaatst: 09-01-19 20:41

Malle1970 schreef:
Luckystory schreef:
[ Elk dier met een chronische ziekte of blessure is blijkbaar beter af dood?

Je zegt het zelf eigenlijk al he! Chronisch.....dus komt niet meer goed, en ja voor een vluchtdier is dood dan een stuk prettiger.

Ik heb geen enkel probleem met paarden met een chronische ziekte oud laten worden. Onze zomereczemer is inmiddels 22 en is al 21 jaar in de familie en die gaat ook echt niet ingeslapen worden. Punt is dat zijn zomereczeem met management vrijwel pijnvrij te houden is voor hem: opletten met het juiste voer, een graasmasker in de wei en een deken in de zomer en hij is jeuk- en pijnvrij. Sterker nog, hij heeft (net zoals veel ZE-paarden) op latere leeftijd elk jaar minder jeuk.

Chronisch pijn bij progressieve (en vooral steeds pijnlijkere) aandoeningen is voor mij iets compleet anders, zeker als je dat combineert met een baasje die redeneert 'als hij écht slecht gaat lopen of zuur wordt dan trakteer ik hem op een weekje pijnstillers'. Hoe ver moet een enthousiast, paardsociaal en mensgericht paard wel niet zijn voordat hij zuur gaat kijken naar zijn baas en naar wordt richting kuddegenoten?

Ik snap ook niet dat mensen blijven geloven dat als een paard nog gewoon actief of zelfs een leider in de kudde is, hij geen pijn kan hebben, want als een paard écht pijn zou hebben dan zouden ze niet meer bewegen en alle andere paarden in elkaar slaan...
Hier zijn naast [***] helaas nog twee paarden ingeslapen. Allebei waren ze de baas in hun eigen kudde, streng doch rechtvaardig, en op een rechtvaardige wijze heel erg duidelijk aanwezig in de kudde: heel erg gefocust op zorgen dat nieuwe of jonge paarden zich netjes gedragen en niemand uit de band zou springen of anderen zou bedreigen. Perfect functionerende kuddeleiders zou je zeggen die in galop door de wei gingen, mee speelden en direct erbovenop zaten als iemand iets deed wat niet door de beugel kon, geen zombies of verzuurde rotzakken die iedereen het licht uit de ogen sloegen. Ik heb degene die bij [***] de kuddebaas was menig uur geobserveerd om te ontdekken waar hij als kuddeleider allemaal op lette en hoe hij met zijn ruinen en hun gedrag omging.
Het ene paard bleek al jaren een onzichtbare ontsteking te hebben die het botweefsel aangetast had waardoor het onmogelijk werd om de hals zonder pijn te bewegen, de ander had blijkbaar jaren eerder in een weideongeluk een been half afgescheurd (nooit iets laten zien) waardoor dat nu in feite alleen nog met littekenweefsel aan de rest van het lijf vastzat en pijnvrij bewegen absoluut niet meer mogelijk was. Het enige wat aan deze paarden te zien was was dat ze humeurig/onmogelijk waren als ze moesten werken, in de wei waren ze juist heel erg actief als rangorde scheppende dieren. En ook apart: eentje begon de laatste maand voor het inslapen honden uit de wei te jagen.

Toen ze tijdens de onderzoekstrajecten pijnstillers kregen werden ze ineens vriendelijk tijdens trainingen, maar wat nog opvallender was; ze stopten volledig met politieagent spelen tegen maar waren gewoon een onzichtbaar lid van de kudde die graasde en de andere paarden kroelde. Dat door de jaren heen steeds meer regelneef spelen was helemaal niet 'de natuur', of opklimmen in de rangorde of leiderschap, maar krampachtig proberen alle kuddegenoten braaf en voorspelbaar te houden, en waarschijnlijk ook nog maar heel weinig meer van anderen kunnen hebben. Deze paarden functioneerden allebei volgens ons nog heel goed, lichamelijk actief en zeer duidelijk aanwezig in de kudde. Pas met pijnstillers bleek dit ordescheppende gedrag dwangmatig en door pijn bepaald te zijn, en toen ze op een dag niet meer terugkwamen daalde er een enorme rust neer over beide kuddes. Ze bleken nooit een politieagent nodig gehad te hebben, want de enige ordeverstoorders waren de politieagenten zelf.
Dat was voor mij een enorme eye-opener, omdat ik een van die twee echt als het ultieme voorbeeld van de strenge doch rechtvaardige leider zag - en dat in werkelijkheid allemaal overtrokken gedrag bleek dat alleen maar ontstond door pijn.

[***] stond juist heel laag in rang, speelde met zijn vriendjes en had als geestelijk nog compleet gezond paard een heel normaal en onopmerkelijk leven in de ruinengroep. Toen hun 'leider' van de ene op de andere dag verdween veranderde er niets in de groep, behalve dat iedereen wat relaxter was met het binnenhalen/buitenzetten. Toen [***] als lichamelijk compleet kapot maar geestelijk nog helemaal fit paard ingeslapen werd heeft de groep volgens de stalhouder echt gerouwd: zijn beste vriend wilde sowieso niet meer de wei op zonder hem en de rest graasde een paar dagen heel dicht op elkaar terwijl ze normaal gesproken over de hele wei uitgespreid graasden.
Het is waarschijnlijk projectie van mijn kant, maar ergens geeft dit me het idee dat hij inderdaad nog écht écht [***] was voor zijn vrienden, en niet al veranderd in een karikatuur van zichzelf door pijn.

Dus ja, als ik terugkijk op die drie paarden die niets van pijn of beperkingen lieten zien in het dagelijkse kuddeleven en alledrie chronisch pijn hadden en echt uit hun lijden verlost moesten worden, dan geloof ik echt helemaal niets meer van dat paarden chronische pijn laten zien - iets wat ook aan mij bevestigd werd toen ik het er met Utrecht over had. Het enige wat ik zeker weet is dat zulke paarden niets ergers kunnen treffen dan een baasje die uit naam van liefde voor het leven hun lijden blijft rekken en rekken en rekken, want ze galopperen nog steeds door de wei en gaan nog steeds mee met de kudde...

@ TS: Goed dat je de merrie al op een PSSM-vriendelijk voer/paddock beleid hebt staan. Zie je nu ook al verschil, of blijft ze nog steeds traag als je haar aan het werk probeert te zetten? Dat laatste is namelijk echt een probleem, want PSSM 1 paarden hebben (in tegenstelling tot PSSM 2 paarden) juist heel erg veel en gelijkmatige beweging nodig om 'gezond' te blijven, ik heb zelfs het idee dat dat nog meer voor warmbloeden geldt dan koudbloeden. Als een paard door de spierschade al niet meer in staat is om dat minimumniveau van training aan te kunnen, dan voorspelt dat weinig goeds voor de toekomst. Dat was in a nutshell ook het probleem bij mijn PSSM 2 paard: hij had in feite veel training nodig om gezonde spieren aan te maken, maar kon eigenlijk geen enkele training aan omdat dat dan meteen een nieuwe aanval van spieratrofie uitlokte. Dan sta je met je rug tegen de muur.

**Geplaatst**: 09-01-19 20:43

Geplaatst: 09-01-19 20:43

Dat zeg ik toch net, dat het niets nieuws is :o?

Elke DA met een minimum aan ervaring met Amerikaanse rassen, zal al jaar en dag een diagnose als pssm overwegen bij een spierbevangen paard.
Helemaal niet ver gezocht dus.

De hype bestaat er uit dat het nu afdoende getest kan worden bij andere rassen dan QH. En dat het daardoor nu veel in de media komt.

**Geplaatst**: 09-01-19 20:49

Geplaatst: 09-01-19 20:49

Luckystory schreef:
Dat zeg ik toch net, dat het niets nieuws is
Elke DA met een minimum aan ervaring met Amerikaanse rassen, zal al jaar en dag een diagnose als pssm overwegen bij een spierbevangen paard.
Helemaal niet ver gezocht dus.

De hype bestaat er uit dat het nu afdoende getest kan worden bij andere rassen dan QH. En dat het daardoor nu veel in de media komt.

Dat is dan toch goed?

Jij doet overkomen alsof het een negatief iets is.

**Geplaatst**: 09-01-19 20:53

Geplaatst: 09-01-19 20:53

Luckystory schreef:
De hype bestaat er uit dat het nu afdoende getest kan worden bij andere rassen dan QH. En dat het daardoor nu veel in de media komt.

Dat eerste heeft toch niets met een hype te maken?
Dat tweede kun je natuurlijk wel als een hype willen zien: er is veel meer aandacht voor de 'nieuwe' ziekte PSSM in de (social) media en daardoor laten meer mensen hun paarden erop testen. Dat vind ik alleen maar positief. Ik zou dat alleen maar als negatief willen bestempelen als mensen door de berichten in de media PSSM1 op hun paard gaan projecteren maar tegelijkertijd te lui/bang/gierig zijn om ze erop te laten testen en ze dus als PSSM 1 paard gaan behandelen terwijl er in werkelijkheid misschien een heel ander probleem speelt - bijvoorbeeld een probleem dat juist absoluut niet tegen het PSSM 1 management kan.
Dat noem ik een gevaarlijke hype, maar dat mensen zich bewust worden van een ziekte, de symptomen herkennen en dus hun verantwoordelijkheid nemen en hun paard laten testen... Hoe is dat een hype?
En wat is jouw tegenvoorstel? Het er gewoon niet over hebben zodat mensen nog jaren in het duister blijven tasten over waarom hun paard maar niet voorwaarts is, spieren verliest en steeds met hoefbevangenheid, hoefzweren en spierbevangenheidsklachten worstelt - zonder dat ze weten hoe ze kunnen helpen?

**Geplaatst**: 09-01-19 21:09

Geplaatst: 09-01-19 21:09

@xyzutu2: Als je twijfelt of een paard pijn heeft, is dat toch makkelijk te testen? Zoals je zelf schrijft, zet hem op stevige pijnstillers en kijk wat er gebeurt.
En elke gedragsverandering kan voor elk paard iets anders betekenen.
Zo ben ik ooit thuis gekomen van vakantie waarbij de verzorger van de paarden de opmerking maakte dat mijn paard 'zo lief was' vandaag. Nou, ik ben direct naar de wei gegaan om daar het betreffende paard op 3 poten aan te treffen. Spronggewricht compleet aan gort en een week later lag ze op de operatie-tafel.
Dat was er namelijk eentje waarbij 'lief' niet echt van toepassing was. (In haar idiote puberjaren alleszins niet, ze is gelukkig gekalmeerd met ouder te worden

)
Mijn kuddeleidster had al kuddeleidster-ambities toen het een dropje van een jaarling was. Die liep als Iberisch onderdeurtje volwassen warmbloedmerries van 30 cm groter rond te sturen. En of ze nu op pijnstilling staat of niet, dat verandert niets aan haar karakter. Ze is altijd lief, kalm en zeer eigenzinnig. Daar verandert wat bute helemaal niets aan.

Ik denk dat je als eigenaar wel degelijk ongemak en chronische pijn opmerkt. Kleine dingen soms. Eén van mijn ouwetjes bijvoorbeeld die zodra het kouder wordt, net de rest wat meer uit de weg gaat. Eerder aan de rand van de kudde gaat staan dan er middenin. En wat vaker haar eten laat afpikken door haar vriendin. Die heeft artose en kan niet zo goed tegen koud, nat en winderig weer. Dan weet je dat ze een slechte dag heeft. Iemand die het paard niet kent, zou dat niet opmerken.
Of een andere die bij het opzij gaan net wat anders wegdraait over een voorvoet. Waarbij je je afvraagt of je spoken ziet. En 3 weken later komt er opeens een hoefzweer uit die voet.
Als eigenaar zie je zoiets nu eenmaal.

En hoe je pijn en lijden inschat is voor iedereen ook persoonlijk.
Iedereen zijn grenzen liggen anders.
Maar ik vind wel dat we de dingen in perspectief moeten blijven zien. Een gewrichtspijntje of wat stijvige spieren vallen wat mij betreft niet onder 'ondraaglijk lijden'. Ze maken alleen een paard wel onbruikbaar als rijpaard. En daar zal voor velen het schoentje wringen...

**Geplaatst**: 09-01-19 21:16

Geplaatst: 09-01-19 21:16

Onali schreef:
Dat is dan toch goed?

Jij doet overkomen alsof het een negatief iets is.

Oh nee, de opmerking die gemaakt werd, was: 'Dat het toch wel ernstig was als men al overwoog om te testen voor pssm.'
Ik wilde alleen maar zeggen, dat ik niet anders weet dan dat bij Amerikaanse rassen pssm al snel overwogen wordt.

**Geplaatst**: 09-01-19 21:34

Geplaatst: 09-01-19 21:34

Ik schrik dat veel mensen slachten zeggen... vind dat erg egoïstisch als het paard nog een prima leven kan hebben. Er is vast nog iemand die het paard ook een goed tehuis kan geven en dat zal moeilijk zijn om te vinden en vergt geduld, maar het is mogelijk. Vind het niet eerlijk om zomaar een leven te nemen. Dan maar langer volhouden zonder klik...

**Geplaatst**: 09-01-19 21:37

Geplaatst: 09-01-19 21:37

@ Luckystory: ik ben het met je eens dat je gedragsveranderingen vaak al kunt zien. Maar er zijn genoeg mensen die gedragsveranderingen door pijn niet willen zien, en genoeg paarden die bij pijn helemaal geen gedragsverandering laten zien maar zich koste wat kost groot houden. Ik ben bang voor de eigenaren die daar licht over denken.

Luckystory schreef:
En hoe je pijn en lijden inschat is voor iedereen ook persoonlijk.
Iedereen zijn grenzen liggen anders.
Maar ik vind wel dat we de dingen in perspectief moeten blijven zien. Een gewrichtspijntje of wat stijvige spieren vallen wat mij betreft niet onder 'ondraaglijk lijden'.

Ik zie gewrichtspijn zonder de mogelijkheid te hebben om dat gewricht te ontlasten juist als heel ernstig, net als chronische stijfheid die voortkomt uit spierpijn zonder de mogelijkheid te hebben om die spieren te ontzien. Als mens ga je bij zulke ernstige pijnklachten op de bank liggen en haal je het gewicht van die gewrichten en spieren, en als je echt nodig naar de wc moet dan rol je die tientallen kilo's die je weegt daar wel vanaf. Voor een 500 kilo zwaar hoefdier bestaat dat scenario niet: het is staan of sterven. Als dat staan chronisch lijden wordt dan ben je niet meer bezig met het leven verlengen, maar lijden verlengen.
Daarom ben ik ook altijd zo blij als mensen besluiten met pijnstillers te testen of een stijf of wat sukkelend paard pijn heeft - en vind ik het zo verschrikkelijk als ze vervolgens besluiten om hun paard af en toe op een kuurtje pijnstillers te zetten als het paard narrig en zuur wordt of écht slechter gaat lopen, met als argument 'want chronisch op pijnstillers zetten is ook niet gezond'.
Als je zegt 'mijn paard kan door zijn PSSM/artrose/weetikveel niet zo goed tegen kou en regen en is dus in de hele herfst en winter altijd wat stijver of narriger maar dat hoort er gewoon bij, dat betekent niet dat hij pijn heeft of echt ergens last van heeft...' dan word ik bang voor het welzijn van dat paard. Het kan zijn dat je de jackpot gewonnen hebt en dat zeldzame paard in de wei hebt staan dat in staat is om kreupel, stijf en narrig te zijn terwijl hij 100% pijnvrij is, maar ik acht die kans niet heel groot...
En om weer on topic te komen: bij een PSSM warmbloed is die kans realistisch gezien 0,0%.

**Geplaatst**: 09-01-19 21:58

Geplaatst: 09-01-19 21:58

xyzutu2 schreef:
Ik zie gewrichtspijn zonder de mogelijkheid te hebben om dat gewricht te ontlasten juist als heel ernstig, net als chronische stijfheid die voortkomt uit spierpijn zonder de mogelijkheid te hebben om die spieren te ontzien. Als mens ga je bij zulke ernstige pijnklachten op de bank liggen en haal je het gewicht van die gewrichten en spieren, en als je echt nodig naar de wc moet dan rol je die tientallen kilo's die je weegt daar wel vanaf. Voor een 500 kilo zwaar hoefdier bestaat dat scenario niet: het is staan of sterven. Als dat staan chronisch lijden wordt dan ben je niet meer bezig met het leven verlengen, maar lijden verlengen.
Daarom ben ik ook altijd zo blij als mensen besluiten met pijnstillers te testen of een stijf of wat sukkelend paard pijn heeft - en vind ik het zo verschrikkelijk als ze vervolgens besluiten om hun paard af en toe op een kuurtje pijnstillers te zetten als het paard narrig en zuur wordt of écht slechter gaat lopen, met als argument 'want chronisch op pijnstillers zetten is ook niet gezond'.
Als je zegt 'mijn paard kan door zijn PSSM/artrose/weetikveel niet zo goed tegen kou en regen en is dus in de hele herfst en winter altijd wat stijver of narriger maar dat hoort er gewoon bij, dat betekent niet dat hij pijn heeft of echt ergens last van heeft...' dan word ik bang voor het welzijn van dat paard. Het kan zijn dat je de jackpot gewonnen hebt en dat zeldzame paard in de wei hebt staan dat in staat is om kreupel, stijf en narrig te zijn terwijl hij 100% pijnvrij is, maar ik acht die kans niet heel groot...
En om weer on topic te komen: bij een PSSM warmbloed is die kans realistisch gezien 0,0%.

Leeftijd komt nu eenmaal met gebreken. Je gaat toch niet van een +20 jarige verwachten dat hij even fluks en soepel door de weide draaft als een 6-jarige? Net als dat je van een oud paard niet mag verwachten dat hij nergens artrose heeft. Volgens mij, ga je lang mogen zoeken hoor om een +20 jarige te vinden die gaaf is op foto. En artrose houdt nu eenmaal niet zo van koud en regen en wind.
Daarnaast heb je even goed perfect gezonde paarden die narrig kunnen worden van slecht weer. Ze zijn niet allemaal even water-en winddicht.

Vind je ouderdom dan ook een reden om een dier alvast in te slapen?
Want ook dan gaat een paard zich aanpassen aan zijn ouder wordende lichaam en zijn veranderende mogelijkheden. Oude knoken hebben wat meer opstart-tijd nodig en alles gaat wat minder vlot. Dat heeft uiteraard ook invloed op het karakter en gedrag van een dier.
Dat is bij mensen niet anders. Denk maar aan het cliché van de oude brompot.
Ik vind het totaal willen uitschakelen van enige pijn een illusie. Ouder worden alleen al...
Mijn lijf voelt ook niet meer hetzelfde als toen ik 16 was hoor.

En pijn impliceert niet persé lijden. Dat is eerder een glijdende schaal. Aan de eigenaar om daar aandacht voor te hebben en de grenzen te bepalen.

**Geplaatst**: 09-01-19 22:11

Geplaatst: 09-01-19 22:11

Ik weet niet waar je uit opmaakt dat ik vind dat alle twintigjarigen ingeslapen moeten worden? Ik schreef toch dat mijn 20+ jarige pony met zomereczeem ook nog steeds leeft? Dus waar is deze conclusie op gebaseerd?
Zoals ik al schreef: ik heb geen enkel probleem met paarden met chronische ziektes en gebreken in leven houden. Wel vind ik dat áls je paard eenmaal stijver/korter/afwijkend gaat lopen je het aan je paard verplicht bent om regelmatig (laten we voor het gemak zeggen jaarlijks) met pijnstillers te kijken of achter die afwijkingen niet al pijn schuilt. Als vervolgens blijkt dat jouw paard inderdaad stopt met korter en stijver lopen en een brompot zijn, dan moet je daar je conclusies uit trekken. Sommige mensen trekken misschien dan inderdaad de conclusie 'Ach, iedereen heeft wel een pijntje als ze ouder worden, ik vind dat mijn paard best met die pijn kan leven want het hoort gewoon bij ouderdom en dus ga ik hem niet chronisch op pijnstillers zetten of in laten slapen.'
Ik zou dat niet over mijn hart kunnen verkrijgen.
Aan de andere kant, nog erger vind ik de mensen die redeneren 'mijn paard is oud en dan hoort stijfheid en knorrigheid en een afwijkende manier van lopen er gewoon bij dus ik ga niet eens de moeite doen om regelmatig met pijnstillers te checken of hij niet echt pijn heeft, zolang ik er als baas mee kan leven is het goed.'
Bij dat soort mensen mag je gewoon geen paard met een chronische, progressieve en steeds pijnlijkere ziekte zoals PSSM achterlaten - en als je het risico loopt dat jouw PSSMer bij zo iemand in de handen valt dan zou mijn keuze absoluut zijn om voor inslapen te gaan. Paarden kunnen zo vreselijk oud worden met zo vreselijk veel pijn...

Want dat is waar het in dit topic om gaat: een paard met PSSM, niet de shetlander met zomereczeem of de tinker met hanetred van de buren.

**Geplaatst**: 09-01-19 22:22

Geplaatst: 09-01-19 22:22

Dan ga jij niet veel paarden hebben die ooit de bejaarde leeftijd gaan bereiken. (Geen waarschijnlijk)
Dingen zoals stijvig zijn, opstart problemen hebben, narrig worden bij koud en nat weer, korter lopen etc... natuurlijk komt dat voort uit pijn of ongemak. En natuurlijk wordt dat minder bij pijnstilling.
En dat ga je tegen komen bij ouder wordende paarden als ook bij paarden die mogelijk ziek of geblesseerd zijn. Aan de eigenaar om zoiets op te merken en te managen.
100% pijnvrij is simpelweg een illusie.
Hoeveel van ons hebben zelf chronische mankementen? Spring jij zelf nog elke ochtend vrolijk, fris en soepel uit je bed, of heb je toch ook enkele onderdelen die eerst een beetje gerodeerd moeten worden voor je ze niet meer voelt zeuren?
Als wij zoiets voor onszelf draagbaar vinden, waarom zijn we dan zo enorm streng voor onze paarden?

**Geplaatst**: 09-01-19 22:52

Geplaatst: 09-01-19 22:52

Luckystory schreef:
Hoeveel van ons hebben zelf chronische mankementen? Spring jij zelf nog elke ochtend vrolijk, fris en soepel uit je bed, of heb je toch ook enkele onderdelen die eerst een beetje gerodeerd moeten worden voor je ze niet meer voelt zeuren?
Als wij zoiets voor onszelf draagbaar vinden, waarom zijn we dan zo enorm streng voor onze paarden?

Ik denk dat daar in realiteit moet staan: als wij zoiets voor onszelf draaglijk kunnen maken.
Ik heb mensen in mijn omgeving die hun leven niet meer draaglijk vinden, maar die geen mogelijkheid hebben om het op welke manier dan ook te verbeteren of te beeindigen. Ik wou werkelijk dat ik het voor ze kon beeindigen, net zoals ik dat paarden toewens die het hele jaar met pijnklachten rondlopen en überhaupt niet zelfstandig in staat zijn om die klachten draaglijk te maken of te houden.
Ik weet niet precies vanaf welke leeftijd jij paarden bejaard noemt, maar onze pony's zijn 20+ en still going strong, geen enkele reden om die in te laten slapen. Als ze minder gaan bewegen en uit regelmatige tests met pijnstillers blijkt dat ze in elke afzonderlijke beweging die ze als normaal vrolijk paard zouden willen maken geblokkeerd worden door pijn en er medisch gezien niets te verbeteren is, dan is er geen haar op mijn hoofd die erover denkt om ze gewoon gezellig oud te worden met een lichaam en geest die door pijn vervormd worden tot een chronisch stijf, narrig en kort lopend wezen.
Noem het egoistisch van me, maar ik wens ze dat niet toe.

**Geplaatst**: 09-01-19 23:08

Geplaatst: 09-01-19 23:08

Luckystory, niet om het een of ander, maar voor iemand die wijst naar de rest van de reageerders dat ze zo makkelijk oordelen over een situatie die ze niet kennen vind ik dat jij dat ook behoorlijk hard doet.

Xyzutu2; dikke props voor jou, ik ken maar weinig mensen die zo liefdevol gezorgd hebben voor hun paard en zo lang doorgezocht hebben naar de signalen van het paard omdat je onderbuik zei dat het niet klopte. Volgens mij kunnen paarden in hun handjes/hoefjes knijpen als ze bij jou hun bejaarde leeftijd mogen bereiken.

Nu ga ik weer op mijn handen zitten. Ik word heel ongenuanceerd anders.

**Geplaatst**: 09-01-19 23:23

Geplaatst: 09-01-19 23:23

xyzutu2 schreef:
Ik denk dat daar in realiteit moet staan: als wij zoiets voor onszelf draaglijk kunnen maken.

Maar dat kunnen we toch even goed voor onze paarden?
Het paard waarover dit topic gaat heeft amper symptomen en is volgens de eigenaresse pijnvrij.
Waarom zou dan niet geprobeerd kunnen worden of dit probleem onder controle te houden is voor dit paard?

xyzutu2 schreef:
Als ze minder gaan bewegen en uit regelmatige tests met pijnstillers blijkt dat ze in elke afzonderlijke beweging die ze als normaal vrolijk paard zouden willen maken geblokkeerd worden door pijn en er medisch gezien niets te verbeteren is, dan is er geen haar op mijn hoofd die erover denkt om ze gewoon gezellig oud te worden met een lichaam en geest die door pijn vervormd worden tot een chronisch stijf, narrig en kort lopend wezen.

Maar heb je het nu over functionaliteit of over een paard dat altijd 100% pijnvrij is?
Als je het over functionaliteit hebt, ben ik het met je eens.
100% pijnvrij kan ik mij eerlijk gezegd niet voorstellen bij 20+ paarden.