Ik denk dat ik langzaam de gedachtengang achter homeopathie begin te begrijpen. Kijken of ik het in eigen woorden kan verwoorden, gewoon ter controle

.
1) In principe heeft het lichaam een bepaald zelfherstellend vermogen, en wil altijd terug naar een balans.
Dit onderschrijf ik, een mooi voorbeeld is inderdaad de glucosespiegel.
2) Het zelfherstellend vermogen reageert op prikkels, met een reactie in tegengestelde richting.
Dat het zelfherstellend vermogen reageert op prikkels is logisch, bijv. zoals het immuunsysteem reageert op een virus. 'In tegengestelde richting' vind ik wat moeilijk verwoord, ik zou eerder zeggen dat het lichaam probeert de prikkel of het resultaat van die prikkel (de kapotte bloedvaten bij het stoten van je hoofd) weg te nemen. Is dat ook een goede verwoording, of is dit al een essentieel punt waar ik dus iets niet snap?
3) Homeopatische middelen geven het lichaam een sterkere prikkel dan de oorspronkelijke ziektemaker. Het lichaam gaat dan deze sterkere prikkel wegnemen ipv de oorspronkelijke ziektemaker.
Hier weet ik eigenlijk niet of het lichaam echt zo werkt. Kan het maar 1 ding tegelijk? Ergens zou ik verwachten dat het lijf gewoon dubbel zo gestresst raakt omdat het twee dingen tegelijk moet oplossen?
4) Omdat de prikkel van het homeopatisch middel dezelfde klachten oproept als de oorspronkelijke prikkel, worden gelijktijdig met de klachten door het homeopatisch middel ook de klachten door de oorspronkelijke prikkel weggenomen.
Dit klinkt ergens aannemelijk, mits de klachten door dezelfde oorzaak kwamen. Bijv: als ik koorts had door een virus, en je weet met homeopatie mijn immuunsysteem harder aan het werk te zetten om het virus aan te pakken, dan zal de koorts weggaan. Maar als ik koorts had door oververhitting, denk ik dat een homeopatisch middel gericht op koorts door een virus niet zal werken. Wordt dit meegenomen in de keuze van het middel?
Eigenlijk klinkt het een beetje alsof je iemand extra ziek maakt zodat het lichaam harder gaat werken om zichzelf te genezen. Ik kan me voorstellen dat dit (soms) werkt, maar tegelijk kan ik me ook voorstellen dat het risico's met zich meebrengt. Hoe zit dat dan?
Op het 'hoe' loop ik wel nog vast. Als er daadwerkelijk nog moleculen werkzame stof in de oplossingen aanwezig zouden zijn vind ik dit logisch, maar dat is dus niet zo. Hoe kan het dan toch dat verschillende waters verschillende effecten hebben? Ik heb wel eens iets gelezen over de geheugenfunctie van het water/de alcohol, maar snapte dat niet helemaal. Water is een vrij simpel molecuul, twee H-tjes en een O met relatief weinig deeltjes (elektronen, neutronen, positronen). Waar in dat molecuul zit dan het geheugen, zit dat in het anders verdeeld zijn van de electronen? In het vliegpatroon van die dingen rondom de kern? Zijn ze net iets verder weg/dichterbij? Of denk ik nu weer veel te plastisch?