gomir schreef:Dan lijkt het me een heel zinvol plan om een artikel te schrijven voor het Nederlands tijdschrift voor diergeneeskunde. Is vast wel een co-assistent of intern op de kliniek die daar tijd voor heeft en dat vakblad wordt enorm goed gelezen door dierenartsen. Dan wordt het sneller herkend met dus evt. snellere verplaatsing naar kliniek + verwijderen van andere dieren uit de risicovolle omgeving. Daarnaast zal het het ook deels wel een preventieve werking hebben, want dierenartsen komen natuurlijk ook wel veel bij mensen thuis en zien dus ook veel m.b.t. het houden van de dieren.
En als er helemaal niemand tijd voor heeft wil ik het ook wel op papier zetten, maar dan moet de dierenarts de medische gegevens er zelf nog aan toevoegen.
Aantonen d.m.v. bloedonderzoek zal denk ik lastig zijn, omdat het in dit geval om toxines gaat. Misschien dat dat met geavanceerde technieken wel mogelijk is, maar ik vind daar in de literatuur niet direct iets over bij eerdere casusbeschrijvingen, ook niet in de humane casuïstiek.
Fijn dat de leverancier jullie zo tegemoet gekomen is, die zullen zich inderdaad ook wel rotgeschrokken zijn...En petje af voor jullie houding richting hen ondanks het zware verlies van 2 maatjes!
Helemaal mee eens. Heb jij enig idee wie ik daarvoor zal kunnen contacten?