Citaat:Ik ben er echt van overtuigd dat de beste verdoving op zo'n moment jouw en jouw zus aanwezigheid is geweest voor jouw paard. Dat noemen ze liefde. Daar kan geen middel tegenop.
Tom[/quote]
Heel mooi gezegd, en een waarheid als een koe!
Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Citaat:Ik ben er echt van overtuigd dat de beste verdoving op zo'n moment jouw en jouw zus aanwezigheid is geweest voor jouw paard. Dat noemen ze liefde. Daar kan geen middel tegenop.
Zo'n groot dier waar je jaren lief en leed mee hebt mogen delen en dan moet ik je een keuze gaan maken hoe het verder moet. Ik vond deze topic dan ook erg interessant. Pas zei iemand mij dat zij met het slachthuis de "beste" ervaring had, het dier is dan meteen op plaats van bestemming en merkt het het minste van, ze waren heel vriendelijk geholpen. Ze had ook eerder een paard in laten slapen maar dat vondt ze een nare ervaring. Bij het slachthuis gaat het sneller, met inslapen heb je verschillende inentingen voor het zover is, plus dan nog het ophalen e.d.
. Gewoon thuis lekker inslapen en zonder al die nare dingen. Paardje_13 schreef:@sarosxx
je hebt helemaal gelijk als ik dat verhaal hoor zou ik bijna denken waarom zit ik niet op wielrennen, ik heb nog geen eigen paardje, maar als dat ooit zo is hoop ik dat zijn/haar einde niet zo verschrikkelijk is..............
mysa schreef:Rot he, sarosxx.......als ik jou zo hoor, thuis laten inslapen zonder al die nare dingen....... Als je het paard laat ophalen met een trailer is het al minder naar, en er is toch inmiddels ook een paardencrematorium, als je de gedachte aan wat er na het ophalen met het paard gebeurt nou zo naar vindt, kun je dat overwegen.
Zelf heb ik er niet zo'n moeite mee, wat er na de dood van het paard met hem/haar gebeurt. Tuurlijk zou ik ze 't liefst thuis willen begraven, maar dat mag echt niet met een paard hoor.
Ik heb tot nu twee paarden verloren, 1 in laten slapen, de ander ging dood toen de d.a. onderweg was, hartinfarct. Ik heb ze beiden door een trailer van Rendac op laten halen, gaat heel netjes, helemaal niet naar om te zien. Vervolgens zijn ze 'collectief gecremeerd', zoals Rendac dat noemt.
sarosxx schreef:mysa schreef:Rot he, sarosxx.......als ik jou zo hoor, thuis laten inslapen zonder al die nare dingen....... Als je het paard laat ophalen met een trailer is het al minder naar, en er is toch inmiddels ook een paardencrematorium, als je de gedachte aan wat er na het ophalen met het paard gebeurt nou zo naar vindt, kun je dat overwegen.
Zelf heb ik er niet zo'n moeite mee, wat er na de dood van het paard met hem/haar gebeurt. Tuurlijk zou ik ze 't liefst thuis willen begraven, maar dat mag echt niet met een paard hoor.
Ik heb tot nu twee paarden verloren, 1 in laten slapen, de ander ging dood toen de d.a. onderweg was, hartinfarct. Ik heb ze beiden door een trailer van Rendac op laten halen, gaat heel netjes, helemaal niet naar om te zien. Vervolgens zijn ze 'collectief gecremeerd', zoals Rendac dat noemt.
Het paardencrematorium heb ik van gehoord maar vind ik nogal prijzig, wat was het, 3,50 per kg. Ze weegt denk ik wel zo'n 600 a 650 kg dus kost zo'n 2100 a 2275 euro. Ik moet er gewoon niet bij nadenken wat er na die tijd met het paard gebeurd. Maar jah dan loop je op horse event en zie je al die dingen hihi toen kwamen er nare gedachtes bij me op. Inderdaad, het paard merkt er weinig van.
Maar hoe krijgen ze hem de trailer in? Stel als je hem thuis laat inslapen?
Mackie schreef:Nog even over het slachten: Een paard krijgt geen kogel door zijn hoofd, maar een pin die er 12 cm diep inschiet. Het paard is dan nog niet dood, maar wel van de wereld en als het goed gebeurd, komen ze ook niet meer bij. Het daadwerkelijke doden gebeurd met de borststeek, waarbij er zo'n snelle bloeddrukdaling plaats vindt, dat ze snel dood zijn. Dit voelen ze dan al niet meer, want door de pin zijn ze net zover weg als dat ze onder narcose zouden zijn
Citaat:Na het ontvangst in Son gaat het kadaver door een machine die het er allemaal stukjes van maakt die kleiner zijn dan 50 mm.
Dit doen ze omdat alles tot 85 graden verhit moet worden, ook helemaal binnen in, dit is de pasteurisatie.
Hierna gaan ze in de verwerking. Dit is een tank waar alles verhit wordt tot 133 graden voor 20 minuten lang. Op deze tank staat ook een flinke druk (3 bar). Dit is een beetje het idee van een snelkookpan.
De stukken die hier uitkomen worden gedroogd, en vervolgens ontvet.
Bij het ontvetten wordt het verdeeld in 2 dingen, namelijk meel en vet.
Het meel word weggebracht naar engergie bedrijven (eon ed) om te worden verbrand (bloedmeel schijnt ook goed te zijn voor je plantjes!)
Ook de vetten zijn goed bruikbare brandstof.
En het doel waar de rendac momenteel mee bezig is, is om zelf biobrandstof te gaan produceren waar al die vrachtwagens op zullen gaan rijden

mrie schreef:Ik was bij een van de slachthuisexcursies en heb de hersenen van het geschoten paard in mijn handen gehad. Ik geloof eigenlijk niets van je stelling dat het paard na het penschot nog leeft. Het is onmogelijk nog te leven met zo'n gat en deuk in je hersenen. Misschien stopt het hart niet meteen, dat kan. Dat is bij euthanaseren ook zo. Maar hersendood is heel erg dood en onomkeerbaar.
Citaat:Hersendood
Onder hersendood wordt verstaan het volledig en onherstelbaar verlies van de functies van de hersenen, inclusief de hersenstam en het verlengde merg. De persoon kan niet meer zelfstandig ademhalen. Alle hersenfuncties zijn uitgevallen en het lichaam kan de bloeddruk en temperatuur niet meer regelen. Deze toestand is juridisch gelijkgesteld aan de dood. Als de eventuele beademing wordt gestopt zullen alle weefsels snel beginnen af te sterven.
ma_rie_tje schreef:het is dus NIET nodig om een paard te steken, maar het versneld het proces wel.
Een paard dat niet gestoken wordt is NIET geschikt voor consumptie.
Mocht een paard neit voor consumptie zijn wordt het alsnog WEL gestoken om het proces sneller te versnellen zodat men verder kan gaan met werken.
mrie schreef:Marietje, dat bedoel ik nou, die stapel dat idee kan ik nog mee leven (heb je m'n frits toevallig gezien, hij was het mooiste paard van Nederland). Maar die machine...
Het maakte voor Frits natuurlijk niet meer uit, maar voor mij achteraf wel.....en dan kan ik weer janken hè. Houd dat dan nooit op.
http://calleocho.wordpress.com/2008/02/15/machinevoer/
sarosxx schreef:mrie schreef:Marietje, dat bedoel ik nou, die stapel dat idee kan ik nog mee leven (heb je m'n frits toevallig gezien, hij was het mooiste paard van Nederland). Maar die machine...
Het maakte voor Frits natuurlijk niet meer uit, maar voor mij achteraf wel.....en dan kan ik weer janken hè. Houd dat dan nooit op.
http://calleocho.wordpress.com/2008/02/15/machinevoer/
Gatverdamme, ik heb even gekeken bij die link maar als je die foto's ziet dan wil je toch niet meer dat je paard daar heen gaat![]()
![]()
Die hoeven, die gaan waarschijnlijk naar de hoefsmid opleiding, daar kunnen ze mee oefenen. Maar jah die moeten ook ergens op oefenen natuurlijk...
Gatsie, ik had die beelden liever niet willen zien.
mrie schreef:@SarosXX: Daarom staat er ook bij dat als je ze niet wilt zien je niet op de link moet klikken......Duh....
kon het niet laten om toch te kijken, ik had er al wel gedachtes bij hoe het zou gaan. Jah ik eet ook vlees, en jah liefst biefstuk
Als ik vlees op m'n bord heb denk ik er verder ook maar niet verder bij na. Mijn vader komt uit zuid italie en vroeger was het daar heel normaal dat daar de koeienkoppen buiten voor de winkel van de slager hingen, met alle vliegen erop, vond ik als kind zijnde ook erg vies. Ik heb ze vroeger ook wel een varken zien slachten, ging ook niet zo leuk. Dat dier krijste alles bij elkaar, leek wel een horror film met veel bloed. Toen was dat heel normaal op die manier, praat ik over dertig jaar geleden. Ik rij zelf dertig jaar, er zijn dan ook al verschillende paarden bij de slager beland maar die keuze heb ik toen niet hoeven maken. Nu met mijn eigen paard wil ik dat wel beetje op een manier afsluiten dat ik erna geen vervelende gevoelens over heb. Dat zou ook best wel eens de slager kunnen worden, ik laat ze in elk geval niet door de verzekering ophalen, ik wil dan ook wel zeker weten dat ze niet op een transport naar italie wordt gezet, of dat ze nog ergens rond loopt terwijl ik denk dat ze er niet meer is.
het paard merkt er nadien toch weinig van. Het is maar net wat je zelf de beste gevoel over hebt en waar je de beste herinneringen van over houdt toch? Geen enkele manier is de beste. Je zit toch met het een heel groot dood dier en die kun je niet zomaar even ergens laten, je moet er toch ergens mee heen. Dus jah bij het slachthuis heb je de minste rompslomp, gaat het sneller en je hebt niks voor je huis liggen. Maar goed, als ik die beelden zie krijg ik de rillingen maar ja dat ligt nu op dit moment bij mij ook even gevoelig omdat bij ons het moment nabij is.