Maarten21 schreef:Hoi,
laten we allereerst effe een onderscheid maken tussen de twee beroepen paardentand-ARTS en de gebitsvergzorger.
Niemand is het toegestaan om zich beroepsmatig arts te noemen (en zo te werken) indien deze geen universitaire medische studie heeft gevolgd en succesvol heeft afgerond.
Paardentandartsen die men noemt, zijn in feite volgens de wet, geheel terecht, gebitsverzorgers. Zij kunnen niet meer dan een normale dierenarts.
Uiteraard ben ik van mening dat de gemiddelde dierenarts niet altijd 100% deskundig is, maar de erkende paardendierenartsen zeer zeker wel.
Sterker nog: zij kunnen veel meer dan de gebitsverzorgers.
De gebitsverzorgers mogen volgens de wet geen handelingen verrichten bij het paard waar bloed bij ontstaat en mogen ook zeer zeker geen sedativa (zoals rompun(xylazine), domosedan(detomidine), etc) toepassen. Deze twee dingen beperken hun bezigheid dus tot een beperkter scala aan mogelijkheden, welke een DA wel allemaal kan doen.
In de praktijk heb ik dikwijls paarden gezien die echt niet zonder een goede dosis sedatie kondern worden behandeld. Zou je dus in die gevallen in eerste instantie een gebitsverzorger erbij hebben gehaald, welke dus uit oogpunt van veilig en verantwoord werken toch sedatie nodig blijkt te hebben. Dan zal deze alsnog een DA erbij moeten halen.
Met andere woorden, kans op een dubbele rekening (los van het feit dat het meerendeel van de erkende paardenDA-en een hoger kennis -en praktijknivo hebben). Indien men mij niet geloofd: toevallig vorige maand nog een dergelijk geval meegemaakt...
Er zijn een aantal paardendierenartsen in NL die zich extra hebben verdiept en toegelegd op het gebit. Indien U het beste wilt voor Uw paard, dan zit U bij dezen zeer goed.
Groetjes,
Maarten
een ding staat vast, de door jou zo afgekraakte paardengebitsverzorgers krijgen gemiddeld meer paardengebitten voor hun vijl dan de meeste erkende paardenartsen. simpele rekensom: meer gezien, meer ervaring, meer handigheid, ook in het behandelen van "moeilijke paarden".
uiteraard kunnen niet alle paarden zonder sedatie behandeld worden, maar vele wel. en het beschadigen van de wang is niet het meest erge, dat er kan gebeuren. er lopen ook nog slagaders in de mond die beschadigd kunnen worden als het paard een plotselinge onverwachte beweging maakt. paarden die dat doen kunnen inderdaad beter een sedatiemiddel toegedient krijgen. Kleine moeite om de dierenarts erbij te halen als dat nodig is.
natuurlijk weet iedereen dat gebitsverzorgers wettelijk niet mogen sederen. So what, dan komt er toch en dierenarts bij om dat te doen. Wat is het probleem?
en wat het geval betreft dat je vorige maand mee hebt gemaakt, kan ik ook nog wel wat feiten uit de kast halen.....