Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-10-25 14:57

Geplaatst door de TopicStarter : 22-10-25 14:57

Het is een slimme dame. Zodra ze doorheeft dat wij haar elke dag die pijnstilling komen geven, is het gedaan. Wormenspuit bijv (ze elk voor- en najaar krijgt) gaat er zonder problemen in. Daar is ze van de groep echt de braafste mee. Het zou weliswaar makkelijker gaan als ze de hele dag op stal zou staan, maar dat is nou eenmaal niet zo.

Als we foto’s zouden laten maken, naar welke kliniek kunnen we dan het beste heen? Wolvega kan het uitzoeken met zichzelf, dus misschien Emmeloord? Moet ook eerlijk zeggen dat ik daar niet al te beste ervaringen mee heb, daar weten ze ook goed hoe ze portemonnee leeg kunnen trekken. Een budget opstellen is wel een goed idee.

Voor zo ver ik kan herinneren is ze ‘s winters niet hengstig. Haar gedrag naar ons toe als ze hengstig is, veranderd ook niet in vergelijking met niet hengstig zijn. Tijdens de dracht was ze misschien iets knuffeliger? dan anders, maar verder geen bijzonderheden. Dracht is verder ook goed verlopen.

Ze heeft ook een periode naf oestress gehad, maakte ook weinig verschil.

En het blijft een dier, dus dat ze soms heet uit de kan komen is geen enkel probleem. Misschien is mijn begrip van braaf wat anders dan die van anderen :')

Heb veel gekken in de hand gehad, dus dat vertekend mijn beeld misschien wel een beetje. Een bokkend paard staat voor mij niet meteen gelijk aan niet braaf. Als dat elke keer gebeurt, ja. Maar dit zijn misschien 5/6 instanties geweest over 5 jaar verspreid.

Qua temperatuur: als het kouder wordt, trekt ze snel de buik op, wordt ze ook nukkiger naar de kudde en dan gaat er ook vrijwel meteen een deken op. Zodra er een deken op ligt en deze past bij de temperatuur, blijft ze vriendelijk naar de rest. Haar vacht ziet er super uit, ze is net een glimworm.

Qua trainer ivm gedragsproblemen: aan gedacht en ook al gehad. Weliswaar niet iemand met een grote naam, maar wel verscheidene mensen die getraind zijn door een van hen (oa Lamstra, Parelli en een Portugees iemand waar ik zo de naam even niet meer van weet). Maar als op een gegeven moment zo’n iemand zegt dat je dr beter in kan slapen, dan zegt dat wel genoeg denk ik. Daarnaast hebben mijn schoonmoeder en ik ook al veel kennis en kunde in huis en kunnen dingen voor elkaar krijgen, die anderen niet lukken. Ook genoeg trainers benaderd die zich er niet eens aan willen wagen.

En bedankt voor het doorsturen Earth! Ik ga het even doorlezen.

Edit: we zitten in de kop van Overijssel trouwens. Dus als iemand een specifiek iemand weet die zou kunnen helpen in deze regio, graag.

**Geplaatst**: 22-10-25 15:01

Re: Paard met moordneigingen

Geplaatst: 22-10-25 15:01

Geen dank. Ik zou naar Emmeloord gaan en gewoon aangeven dat je per se foto's wil laten maken nav gedrag. Ik snap sowieso niet dat Wolvega daar niet in mee is gegaan.

**Geplaatst**: 22-10-25 15:02

Geplaatst: 22-10-25 15:02

Zo jammer dat je geen goede dierenarts op je pad had, want dat is bij dergelijk aanhoudend gedrag stap nummer 1. Ik denk dat alle andere tips voorlopig vulling zijn. Gezien de regio waar je zit gaan mijn adresjes jou niet verder helpen, maar ik hoop dat iemand jou de naam van een goede dierenarts kan geven.

**Geplaatst**: 22-10-25 15:05

Geplaatst: 22-10-25 15:05

Dat klinkt wel heftig, ook het gedrag onder het zadel.
Mijn merrie is in de winter ook wat minder gelukkig met gefrut aan dr lijf. Zijn de darmen uit balans wordt dat (veel) erger en krijg ik ook nog wel eens een bokje om de oren als het heel extreem is. Wat het precies is qua winter ben ik ook nog steeds niet over uit, maar heb inmiddels vaker gelezen van (met name merries

) die in de winter wat minder polonaise aan hun lijf willen, dus misschien is dat niet eens iets heel 'bijzonders'.
Maar...dat is nog steeds iets heel anders dan wat jij omschrijft. Dit klinkt alsof er een onderliggende oorzaak is. Ik zou zoals al geopperd inderdaad ook richting hals denken, puur omdat dat nogal eens vage klachten geeft. Of misschien iets als pssm, waardoor ze in de winter fysiek meer moeite heeft? Als ze dit al jaren zo heeft lijkt een tumor me weer minder voor de hand liggen, die groeien toch meestal zou je denken...

**Geplaatst**: 22-10-25 15:49

Re: Paard met moordneigingen

Geplaatst: 22-10-25 15:49

Is ze in al die jaren al eens onderzoek gedaan naar maagzweren?

**Geplaatst**: 22-10-25 15:52

Geplaatst: 22-10-25 15:52

Ik lees het als een paard dat vooral het contact met mensen niet vertrouwt, en daarin geleerd heeft dat ze geen andere uitweg heeft dan vol in de aanval / paniek gaan. Het gaat goed zolang het goed gaat, maar bij problemen slaat de situatie heel snel door.

Omdat je geen problemen op de kudde beschrijft, ze daar niet wordt uitgesloten of gepest, en daar dus blijkbaar ook niet ongelukkig is, zou ik denken dat er geen sprake is van hele ernstige pijn. Een paard dat chronisch last heeft trekt zich ook terug uit de kudde, of wordt ook door andere kuddegenoten getriggerd.

Op basis van die combinatie zou ik verreweg de meeste medische onderzoeken gewoon lekker laten, de kans op extra negatieve ervaringen is veel groter dan op een nuttige uitkomst.

Dan zou ik vooral aan de gang gaan met het werken aan kleinere stappen van nee zeggen. Ten eerste: echte aanvallen gewoon beschouwen als een heel duidelijk en nadrukkelijk signaal van grote stress, en dan dus weggaan. Normaal is dit het proces dat aanleert dat zulke agressie werkt, maar hier denk ik dat het helpt als ze leert dat het betrouwbaar werkt voor haar, omdat ze dan ook de keuze heeft om het minder sterk te doen. Dat klinkt heel tegenstrijdig, maar het is denk ik juist de neiging om er tegenin te gaan van ons mensen die de intensiteit in stand houdt. Door duidelijk te maken dat het geen strijd is, zelf rustig te blijven en haar boodschap te accepteren vermindert hopelijk de intensiteit.

Dat betekent ook dat je al veel eerder let op overige stresssignalen en signalen die aangeven dat ze eigenlijk niet helemaal ok is met de situatie. Die kun je dan versterken door gewoon te wachten: je communiceert met haar dat je het ziet, en dat zij de tijd krijgt om te bepalen hoe verder. Meestal zie je paarden dan na een tijdje ontspannen: oh ja, dat kan ik ook eigenlijk wel. Soms niet, en dan is het mooi geweest voor dat moment.

Je schrijft in je eigen reactie 2 belangrijke dingen: er hoeft niet per se meer met haar gewerkt te worden, en als het gevaarlijk blijft is het klaar. (Terecht overigens.) Omarm dat: verwacht echt gewoon niets met haar en focus vooral op wat je haar kunt bieden en wat zij aan mag geven.

**Geplaatst**: 22-10-25 16:01

Geplaatst: 22-10-25 16:01

Je tweede alinea is helaas absoluut niet altijd het geval.

Ik heb een paard gehad met vergelijkbaar gedrag als ts en dat was een zeer lief en geliefd paard in de kudde, maar van binnen helemaal kapot.

**Geplaatst**: 22-10-25 16:02

Re: Paard met moordneigingen

Geplaatst: 22-10-25 16:02

Sterker, ik heb hier een volledig kapot paard die zelfs nog steeds baas van de kudde is en de orde van de dag bepaalt.
Maakt haar niet minder stuk helaas.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-10-25 16:15

Geplaatst door de TopicStarter : 22-10-25 16:15

Shadow0 schreef:
Ik lees het als een paard dat vooral het contact met mensen niet vertrouwt, en daarin geleerd heeft dat ze geen andere uitweg heeft dan vol in de aanval / paniek gaan. Het gaat goed zolang het goed gaat, maar bij problemen slaat de situatie heel snel door.

Omdat je geen problemen op de kudde beschrijft, ze daar niet wordt uitgesloten of gepest, en daar dus blijkbaar ook niet ongelukkig is, zou ik denken dat er geen sprake is van hele ernstige pijn. Een paard dat chronisch last heeft trekt zich ook terug uit de kudde, of wordt ook door andere kuddegenoten getriggerd.

Op basis van die combinatie zou ik verreweg de meeste medische onderzoeken gewoon lekker laten, de kans op extra negatieve ervaringen is veel groter dan op een nuttige uitkomst.

Dan zou ik vooral aan de gang gaan met het werken aan kleinere stappen van nee zeggen. Ten eerste: echte aanvallen gewoon beschouwen als een heel duidelijk en nadrukkelijk signaal van grote stress, en dan dus weggaan. Normaal is dit het proces dat aanleert dat zulke agressie werkt, maar hier denk ik dat het helpt als ze leert dat het betrouwbaar werkt voor haar, omdat ze dan ook de keuze heeft om het minder sterk te doen. Dat klinkt heel tegenstrijdig, maar het is denk ik juist de neiging om er tegenin te gaan van ons mensen die de intensiteit in stand houdt. Door duidelijk te maken dat het geen strijd is, zelf rustig te blijven en haar boodschap te accepteren vermindert hopelijk de intensiteit.

Dat betekent ook dat je al veel eerder let op overige stresssignalen en signalen die aangeven dat ze eigenlijk niet helemaal ok is met de situatie. Die kun je dan versterken door gewoon te wachten: je communiceert met haar dat je het ziet, en dat zij de tijd krijgt om te bepalen hoe verder. Meestal zie je paarden dan na een tijdje ontspannen: oh ja, dat kan ik ook eigenlijk wel. Soms niet, en dan is het mooi geweest voor dat moment.

Je schrijft in je eigen reactie 2 belangrijke dingen: er hoeft niet per se meer met haar gewerkt te worden, en als het gevaarlijk blijft is het klaar. (Terecht overigens.) Omarm dat: verwacht echt gewoon niets met haar en focus vooral op wat je haar kunt bieden en wat zij aan mag geven.

Voor een groot deel ben ik het met je eens. Dit is ook hoe we haar de afgelopen jaren benaderd hebben en waar we de resultaten mee hebben behaald waardoor ze nu zo is. Maar het blijft gevaarlijk. Wellicht niet meer constant, maar ze blijft het wel.

**Geplaatst**: 22-10-25 16:28

Geplaatst: 22-10-25 16:28

Ik denk dat het ook uitmaakt of een paard vindt dat het te kapot is om in een kudde te kunnen functioneren (zoals Dak destijds), of niet, en dat dat niet persé overeen hoeft te komen met het klinische beeld wat wij mensen zien.

Al denk ik hier niet aan een fysiek probleem maar meer aan een mensenprobleem. Al dan niet gepaard met iets van fysiek ongemak (soort restschade in het lichaam van het gebeurde), maar dat dat niet de kern is. Eerder iets wat ooit fysiek en/of mentaal pijn heeft gedaan en dat dat getriggerd wordt door de mensen in haar huidige omgeving, die zich daar niet van bewust zijn maar wat bij dit paard het gebeurde wel weer naar boven haalt. En het kan gewoon onwijs lastig zijn om dan te achterhalen wat het is. Kan bij wijze van spreken de kleur van je jas zijn, of de manier waarop je ademhaalt of een bepaald piepje van een kruiwagenwiel

Zie het verband maar eens te leggen met alle factoren die er op een stalling en met interactie met de mens aanwezig kunnen zijn.

**Geplaatst**: 22-10-25 16:32

Geplaatst: 22-10-25 16:32

Ehm ik heb een Belisar merrie gehad, Belisar is de vader van Houston met exact hetzelfde gedrag.

Zodra er een halster/ hoofdstel om zat was het een super braaf paard. Maar als je dat niet had dan viel ze aan..in de wei en in de stal.

Het enige wat hier werkte was echt iedere week een Join up doen (Monty Roberts methode) en haar op speciale manieren blijven benaderen en altijd op blijven letten.

Het gedrag werd wel iets beter naarmate ik haar langer had. Na twee osteopaat behandelingen (die ze bijna vermoordde) en heel consequent mee omgaan. Nu was zij niet helemaal gezond en had HKO en ik vermoed dat ze wel pijn in haar lijf had door compensatie.

Ik sluit me er dus bij aan om uit te sluiten of er iets onderliggends is, en ik zou ook EVCM mee nemen in dat onderzoek omdat ik dit meer gehoord heb bij Houstons.

Het kan een En/En verhaal zijn, en een stukje karakter en iets onderliggends.
Is dit paard ooit röntgenologisch gekeurd geweest?

**Geplaatst**: 22-10-25 16:35

Geplaatst: 22-10-25 16:35

Het is wel een heel mooi paard om te zien en een goede conditie volgens de foto's. Op die rijfoto ziet ze er heel ontspannen uit. En een leuk veulen. Helaas zou ik niet weten hoe deze gedragsproblemen aan te pakken ts, ik word meteen bang als een paard begint te dreigen en dan wordt het verder niets meer. Jij hebt enorm veel geduld met haar gehad!

**Geplaatst**: 22-10-25 16:42

Geplaatst: 22-10-25 16:42

Ik zou trouwens zelf ook wel denken dat er winst te behalen is in het grondwerk. Bij die van mij ging ik nooit zonder zweep de wei in, omdat ze weggejaagd moest kunnen worden als ze op je af kwam om aan te vallen. Dat doet een goede leider namelijk, het paard wat lager in rangorde staat wegjagen en bepalen waar zij loopt ipv andersom.

En positieve associaties opbouwen met jullie, dus op stal vastzetten en een bak voer geven bijvoorbeeld.

**Geplaatst**: 22-10-25 16:54

Geplaatst: 22-10-25 16:54

Na twee regels wist ik welke Pipi….
Ik lees mee!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-10-25 17:21

Geplaatst door de TopicStarter : 22-10-25 17:21

Oh geloof me, van grondwerk hebben we zo ongeveer alles al gedaan. Een heel groot deel heeft mijn schoonmoeder gedaan onder begeleiding van een instructeur. Het precieze weet ik er niet van, maar ik weet dat ze heel veel gewerkt hebben aan het nemen van ruimte (zowel mens als paard) en het accepteren van (het aangeven van) je grenzen. Daar is al onwijs veel winst behaald.

Consequent zijn we wel en een osteopaat is er al eens bij geweest. Als we dat niet zouden zijn was er al lang een dooie gevallen. Ik durf met 99% zekerheid te zeggen dat het een en/en verhaal is. Én gedrag én lichamelijk iets.

Ook durf ik wel te zeggen dat de positieve associaties met ons er wel zijn. Eten doet ze vaak bij een van ons, dan wel vast dan wel los. Een paard benadert je niet uit vrije wil als ze je niet leuk vindt, toch?

Het maakt bij haar ook niet wat je er aan hebt. Niks, halster, touwhalster, hoofdstel met bit, hoofdstel zonder bit, ander soort hoofdstel, anders soort bit. Wel een zadel, niet een zadel, barebackpad, ander zadel, passend zadel, niet passend zadel. Ik weet niet wat voor optomingen je nog meer kan bedenken, maar waarschijnlijk maakt dat ook geen verschil.

**Geplaatst**: 22-10-25 17:35

Geplaatst: 22-10-25 17:35

Het lastige is, dat als het wel bijvoorbeeld een neurologisch probleem is, het paard er zelf ook niks aan kan doen.
Natuurlijk moet je jezelf en anderen beschermen, maar straffen is in zo'n geval tegelijkertijd ook ontzettend rot voor het dier zelf.
Nu weet je niet óf dit überhaupt het geval is, vandaar dat het handig is om röntgenfoto's te laten maken, zeker van de hals en rug.

Laatst bijgewerkt door Saga op 22-10-25 18:02, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-10-25 17:36

Geplaatst: 22-10-25 17:36

Ik ben wel oprecht benieuwd waarom dit paard nooit door de medische molen is gehaald? Omdat er 1 dierenarts zei dat er aan de buitenkant niks zichtbaar was?

**Geplaatst**: 22-10-25 17:51

Re: Paard met moordneigingen

Geplaatst: 22-10-25 17:51

ECVM dacht ik idd ook aan, werd hier eerder al even genoemd

**Geplaatst**: 22-10-25 18:20

Geplaatst: 22-10-25 18:20

Eens met Elisa, zoals bijna altijd. :')

Het is een Houston dus dat zijn pittige karakters. De Houston merrie die ik kende was ook een lastige vosmerrie. Ik denk zeker dat je gelijk hebt dat het lichamelijk en gedrag is. Ik zou ook ECVM foto’s laten maken. Zou me niks verbazen als daar iets zit.

**Geplaatst**: 22-10-25 18:31

Geplaatst: 22-10-25 18:31

Nou ja, bij een paard van 21 ga je altijd wel wat vinden natuurlijk.

De vraag is dan of het de mede-oorzaak is van de symptomen die de TS beschrijft.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-10-25 18:36

Geplaatst door de TopicStarter : 22-10-25 18:36

Maar wat ik me dan afvraag. Stel het is ECVM. Zou haar gedrag dan al niet eerder hadden moeten beginnen? Ze liep met haar eerste eigenaar wedstrijden op M2 dressuur. Dat vraagt regelmatige training en inspanning, dus dat zou dan haast die klachten wel moeten triggeren. Hoewel ze toen al een pittige dame was, was ze niet zoals ze nu is.

**Geplaatst**: 22-10-25 18:47

Re: Paard met moordneigingen

Geplaatst: 22-10-25 18:47

Seniores priores geeft bij mijn uitermate beleefde merrie een reactie alsof je op een tikkende tijdbom zit. Dat gezegd hebbende, is er ooit getest op maagzweren? Hoe vaak doet de merrie wat per week qua training?
Heb je er ooit een goede chiropractor bij gehad?

**Geplaatst**: 22-10-25 18:48

Geplaatst: 22-10-25 18:48

Is er iets wezenlijks veranderd tussen toen en nu?
Iets gebeurd?
Weleens andere voeding geprobeerd?
Mocht je willen sparren; je weet me te vinden.

**Geplaatst**: 22-10-25 18:53

Geplaatst: 22-10-25 18:53

FernandoO schreef:
Maar wat ik me dan afvraag. Stel het is ECVM. Zou haar gedrag dan al niet eerder hadden moeten beginnen? Ze liep met haar eerste eigenaar wedstrijden op M2 dressuur. Dat vraagt regelmatige training en inspanning, dus dat zou dan haast die klachten wel moeten triggeren. Hoewel ze toen al een pittige dame was, was ze niet zoals ze nu is.

Dat hoeft absoluut niet. Sommige paarden met ECVM laten nooit duidelijke symptomen zien.
Sommige beginnen al als veulen, sommige als ze 8 zijn, etc.

**Geplaatst**: 22-10-25 18:54

Geplaatst: 22-10-25 18:54

FernandoO schreef:
Maar wat ik me dan afvraag. Stel het is ECVM. Zou haar gedrag dan al niet eerder hadden moeten beginnen? Ze liep met haar eerste eigenaar wedstrijden op M2 dressuur. Dat vraagt regelmatige training en inspanning, dus dat zou dan haast die klachten wel moeten triggeren. Hoewel ze toen al een pittige dame was, was ze niet zoals ze nu is.

Daar is niks van te zeggen. Paarden lopen soms jaren met klachten of aandoeningen. Soms kunnen ze compenseren in hun lichaam, soms zijn er wat rijtechnische problemen of staak/gedragsproblemen maar wordt nooit gedacht aan röntgenologische afwijkingen. Hals en rugproblemen kunnen lang sluimeren zonder te worden opgemerkt. Aan de benen worden ze kreupel, hals en rug geven vaak vage klachten en gedragsproblemen. Er zijn maar weinig paarden die uit zichzelf moordneigingen hebben, dan hebben ze of een hersentumor of ergens pijn (vaak neurologische pijn). Ja het is een Houston, dat zijn geen makkelijke paarden. Maar aan de andere kant hoor je ook halsafwijkingen bij dat bloed. En dan heb je beetje kip en ei verhaal. 21 is al een flinke leeftijd. Moet je nog willen weten of ze iets mankeert of niet? Geen idee. Maar een paard met moordneigingen is nooit oké. Niet voor de eigenaar want dat is levensgevaarlijk en wachten op ongelukken, maar ook voor het paard niet oké.