Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-07-24 17:03

Geplaatst: 26-07-24 17:03

Zolang ze niet kreupel zijn, geen duidelijke tekenen van pijn vertonen (gezicht, chagrijnig, niet meer sociaal), af en toe nog eens gek kunnen doen, goed eten en drinken, zelf op kunnen staan/rollen (al dan niet met wat stijfheid of kreuntjes) vind ik het een paardwaardig bestaan. En alles mag dan bij mij blijven leven, zou dat nooit anders willen en dan zou ik mezelf niet aan kunnen kijken in de spiegel.
Ik heb er 1tje op officieel pensioen (23, OCD en nu dan lichte artrose) en die gaat wel nog wekelijks mee op wandeling aan de hand. Inmiddels rij ik zelf nog zelden dus staan ze eigenlijk allemaal op pensioen, ook de jongere

Maar wil er soms nog wel eens een ritje mee buiten maken, vooral stap en soms een drafje.

Ze lijken allemaal content en vrolijk en doe er veel mee, dat scheelt misschien.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-24 17:05

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-24 17:05

Daihyo schreef:
Die van mij is bijna 4 jaar geleden met vervroegd pensioen gegaan. Hij heeft spat aan 1 achterbeen, veroorzaakt door trauma. De dierenarts gaf ook aan dat er inderdaad een verschil is tussen pijnvrij en paardwaardig. Pijnvrij is die van mij ook niet dagelijks. Hij heeft vooral wat last na een rare beweging. Als hij bijvoorbeeld toch een rondje rent, maar verkeerd de bocht doorgaat. Of soms met opstaan. Dan loopt hij een paar passen niet helemaal okee.
Maar zolang hij nog gaat liggen en kan opstaan, regelmatig nog even uit zijn dak gaat en er goed uitziet mag hij lekker met pensioen op onze pp staan. Wordt dat problematisch, dan wordt hij ingeslapen.

Ik heb hem overigens wel op supplementen staan: glucosamine, msm en magnesium. En afgelopen winter heeft hij een tijdje op duivelsklauw gestaan voor pijnstilling. Omdat het zo nat was, was het op plekken ook wat gladder en daar had hij moeite mee. Maar dat is echt voor tijdelijk om een periode door te komen.

Hij moest er overigens wel aan wennen. Van 5 dagen in de week onder het zadel (veel buitenritten of in de bak), naar pensioen. Hij heeft daar echt wel een dip van gehad. En soms nog steeds wel. Kan helemaal opbloeien als hij een zadel op krijgt. Dus voor zijn mentale welzijn doen we 1x in de week een stapritje onder het zadel van 15-20 minuten. Verder wandel ik regelmatig of wat vrijheidsdressuur. Hij heeft dat mentaal wel nodig.

Maar zolang hij dit nog doet (de haflinger), gaat het goed genoeg zeg maar
[ Video ]

[ Video ]

Dit is inderdaad hoe ik er eigenlijk ook in sta.
Mooi dat je het zo doet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-24 17:07

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-24 17:07

ual_95 schreef:
Chicken01 schreef:
Wanneer is jou paard een weide paardje geworden (vervroegd pensioen) en met welke blijvende blessure(s)?
En hoe heeft dat uitgepakt op termijn? Werd hij/zij er gelukkig van of juist niet?

Mijn merrie heeft ook spat in beide achterbenen. Ze is nu 19 en heb haar 2 jaar geleden op pensioen gedaan waarbij ze 24/7 kan bewegen. Vóór deze verhuizing zat inslapen in mijn gedachten, omdat ze duidelijk ongemak had (goed kreupel in draf, niet mee kunnen met de rest). Ik wilde echter alles geprobeerd hebben. Nu, 2 jaar verder), heeft ze geen injecties meer nodig, hoeft ze geen duivelsklauw meer en leg ik er weer eens zadel op voor een stapritje door het bos. Bovenal kan ze weer mee met de rest. Ik heb het idee dat ze happy is.

Wat fijn om te horen.
Dat geeft de burger moed.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-07-24 17:09

Re: Wanneer op de wei met welke blijvende blessures

Geplaatst door de TopicStarter : 26-07-24 17:09

Voor mij is niet kunnen rijden ook absoluut geen issue.
Ik vind vooral de interactie, de band belangrijk.
We werken vanaf de grond (licht grondwerk, rechte stukken lange lijnen in men-positie en maken snack-wandelingetjes samen.
Daar genieten we beide van.

**Geplaatst**: 26-07-24 17:10

Geplaatst: 26-07-24 17:10

ruitje schreef:
Ayasha schreef:
Hier eentje op 18 die een peesblessure op liep op weide. Blessure is genezen en in theorie kan ik hem weer op pakken maar hij is 19 inmiddels… Ik vind het prima om gewoon met ze te knuffelen ook. Zolang hij zijn sprintjes kan trekken zonder pijn ben ik tevreden. Geen pijn hebben is wel een vereiste. Als ze onregelmatig zijn en dat is niet op te lossen houdt het op. Ik geloof niet dat een paard onregelmatig kan zijn onder ongemak.

Ik denk niet dat je een algemene conclusie kan trekken over zulke dingen. Heb mijn hele leven meerdere paarden gehad. Mijn huidige pensioné krijgt niet minder aandacht. Hij wordt gewoon geborsteld, manen geknipt zoals toen hij nog wedstrijden liep.
Het een hoeft het ander niet uit te sluiten. Daar ben je echt zelf bij. Dat je dat niet wil doen is helemaal prima overigens maar hou die conclusie wel bij je eigen persoon.

Ik heb doorheen de jaren meerdere grasmaaiers gehad. Meestal pensioen-gerechtigd. Eentje als grasmaaier gekocht.

Deels mee eens, maar als pensionstalhouder is dat ook weer niet zo. Ik heb ze gehad als gratenpakhuis van 30 met een koliekaanval en een eigenaar die de beslissing niet durfde nemen....

Mijn 'conclusie ' is dat je wel te laat kan zijn maar niet te vroeg.

Maarja, kan je dat een ander opleggen? Ook niet als stalhouder, dus dan houd ik het inderdaad toch maar zoveel mogelijk voor mezelf maar ik vind er wel wat van. Als dat me koud gaat laten ben ik misschien wel minder veroordelend maar weet niet of dat gezond is

Snap je reactie niet goed. Mijne was op popstra over dat meerdere paarden hebben je anders doet denken.

Ik zou nooit een paard dat ongezond is in leven willen houden omdat ik het verdriet niet aan kan. Dat is gewoon niet oké. Maar ik heb ook periodes gehad dat ik er zes had staan waarvan maar eentje gereden kon worden. Daar stonden drie gepensioneerden tussen, 1 a pony die wel nog fit was maar niet kindvriendelijk was, eentje die te jong was en dan mijn rijpaard. Ik heb doorheen mijn leven nooit minder dan drie paarden gehad en meestal meer en vaak zat periodes dat er meerdere gepensioneerden tussen stonden maar ziek = ziek en pijn = pijn. Dan houdt het op. De voorwaarde is een volwaardig leven kunnen leiden en daar versta ik ook onder dat ze gezond genoeg moeten zijn om een sprintje te trekken. Ze moeten 100% paard kunnen zijn.

**Geplaatst**: 26-07-24 17:24

Re: Wanneer op de wei met welke blijvende blessures

Geplaatst: 26-07-24 17:24

Zonder pijn een sprintje kunnen trekken is bij mij ook de graadmeter. Kan dat niet, dan neem ik afscheid. Ik denk dat we vaker te laat zijn dan te vroeg.

**Geplaatst**: 26-07-24 17:34

Re: Wanneer op de wei met welke blijvende blessures

Geplaatst: 26-07-24 17:34

Momenteel staat mijn paard met een blessure. Nog niet zeker (volgende week afspraak bij kliniek).
Maar mocht het zo wezen waar ik bang voor ben gaat ze op pensioen. Maar eis is wel, het moet eerlijk tegenover haar blijven. Nu vrees ik bij haar wel dat enkel op rust ze niet leuk gaat vinden. Maar als ze bv wel af en toe lekker kan wandelen dan komt het wel goed.

**Geplaatst**: 26-07-24 19:35

Geplaatst: 26-07-24 19:35

Een van onze paarden verstuikte op 9 jarige leeftijd zijn hoefgewricht, gewoon op de wei.
Hij is nooit meer 100 % goed geworden, maar heel wat mensen zagen er niks aan.
Toch liep hij niet 100% goed.
We hebben hem op pensioen gezet en hij heeft nog 20 jaar lol getrapt.
Blij, speels, kwajongensstreken. Vorig jaar hebben we hem laten inslapen. Een koliekoperatie op zijn 29ste wilden we hem niet meer aandoen. En nee, hij was geen gratenpakhuis maar zag er nog perfect uit.

Was hij volledig pijnvrij? Nee, waarschijnlijk niet. Had hij een paardwaardig bestaan? Absoluut.
Tot het laatst gestoeid met zijn maatjes op de wei, rennen, bokken….tot op zijn laatste ochtend, voor de fatale koliek kwam, toen hebben we samen nog touw getrokken en touw tussen zijn tanden en dan flink schudden met dat hoofd. Net zoals een hond dat doet, dat vond hij prachtig. Geen spijt gehad van het feit, dat hij 20 jaar een dure grasmaaier geweest is.

Maar wat als hij nu echt zichtbaar pijnlijk kreupel was geweest en pijn had laten blijken, of er ongelukkig bij was geweest, dan was hij maar 9 geworden.

Dus ja, wat moet je doen. Ik denk dat dat echt af moet hangen van hoe “slecht” je paard is en wat zijn karakter is.

**Geplaatst**: 26-07-24 19:42

Re: Wanneer op de wei met welke blijvende blessures

Geplaatst: 26-07-24 19:42

@ Ayasha, was niet echt specifiek op jou gericht, had je beter niet kunnen quoten, excuus!

**Geplaatst**: 26-07-24 19:56

Geplaatst: 26-07-24 19:56

Chicken01 schreef:
pmarena schreef:
Als het dier redelijk pijnvrij is en een fijne plek heeft waar die zich zelf wel kan vermaken de hele dag, dan zou ik zeggen dat je met elke blessure gerust minsten een jaartje aan kan kijken wat dat doet met je paard

Ik bedoel eigenlijk meer een vervroegd pensioen. Dus niet een jaartje wegzetten om later weer op te kunnen pakken. Het betreft een paard van 13 jaar met meerdere blessures waaronder spat in beide achterbenen. Er worden nu behandelingen gedaan, maar dat is natuurlijk van tijdelijke aard. De vraag is, wat ga je doen als de behandeling niet meer of onvoldoende aanslaat. En wat is pijnvrij? Ik heb een chronische ziekte en ben nooit 100% pijnvrij. Kan ik daarmee leven? Ja. Ik vind pijnvrij een moeilijk begrip. Snap je wat ik bedoel? Wanneer zie je aan een paard of het pijnvrij op de wei is of dat het acceptabel is of niet meer? Vind dat een heel lastig vraagstuk.

Vandaar ook dat ik specifiek zeg REDELIJK pijnvrij

Voor mij is dat als je ziet dat een paard er zelf prima mee kan leven. Gewoon zijn / haar ding doet, lekker met maatjes klooit, uit eigen wil rondlopen, grazen, rollen, dutjes doen enz.

Mareentje heeft een jaar lang niet willen draven / galopperen omdat ze last had van een voetje. Liep daar ook kreupel op. Maar ze stapte wel als een kievit rond, had al haar benodigdheden bij stal maar ging toch over het hele terrein rondlopen. Was vrolijk, deed verder alles. Tja die vindt het dan dus nog goed genoeg zelf

Na een dik jaar was haar blessure vastgegroeid en stoof ze wel weer door de wei en over de track.
Heeft nog een jaar of 10 met pensioen gestaan, tot april dit jaar toen ze ineens stopte met eten en zichzelf ineens niet meer was.
Je zag aan haar dat ze zich niet meer goed in haar lijf voelde en toen heb ik op een zondagochtend de stekker er uit getrokken omdat ik heel sterk het gevoel had dat het een halve dag / paar uur later wel eens een hele nare bloedspoed / stress situatie zou kunnen gaan worden.

Dat was toen ineens wèl het moment, hoe ze er toen bij stond en wat ze toen uitstraalde.... :(:)

Ze is rond de 30-32 jaar geworden....

Dus ik zou zeggen: als je je paard een beetje kent, KIJK er naar en dan zie je wel of het voor het dier zelf nog niet klaar is of wel.
Of als je weet / voelt dat het binnenkort (hele) foute boel zal zijn, trek dan op tijd de stekker er uit.

Maar er is niks mis mee om het gewoon een jaartje aan te kijken, hoe het pensioen is voor je dier

En of je er eventueel wat aan kan schaven om het beter te laten werken. En dan gewoon elke keer kritisch te kijken of het nog okee / goed genoeg is.

Let dan ook op dat je bij je paard kijkt, zonder dat het dier je ziet. En vraag ook je stalgenoten naar hun mening.
Want een "ziek" dier kan ineens erg opleven voor de eigenaar en dan krijg je een vertekend beeld :(:)

**Geplaatst**: 26-07-24 20:02

Geplaatst: 26-07-24 20:02

ruitje schreef:
@ Ayasha, was niet echt specifiek op jou gericht, had je beter niet kunnen quoten, excuus!

Haha geen probleem.

was alleen even in de war. _O-

**Geplaatst**: 26-07-24 20:17

Geplaatst: 26-07-24 20:17

Mijn pony staat momenteel met een blessure kootringband, daarbij ook al artrose (SI & lumbaal) & astma waarvoor dagelijks medicatie noodzakelijk.
Ik gun haar met mijn hele hart een fijn pensioen op de weide, maar ze staat al (of pas) sinds 1 april stil en de fysio is inmiddels 2 keer geweest waarbij haar lijf beide keren zeer vast (beton.

) en pijnlijk was.

Ik kan haar absoluut niet een pijnvrij pensioen geven. Zij moet een goed spiercorset hebben om uit haar lichamelijke compensatie te komen. Dan is ze niet 100% pijnvrij want de artrose verdwijnt niet maar ze is wel acceptabel als haar spieren het werk doen.

Voor ons is het half augustus heel spannend. Ik hoop dat ze klinisch en op de echo genoeg verbeterd is om haar te kunnen revalideren. Anders zal ik omwillen van haar lijf die dan uit gecompenseerd raakt, afscheid moeten nemen.

Veel mensen zetten hun paard op de wei met pensioen want vaak blessure dus dan gunnen we hem dat nog. Maar meerendeel van die paarden lopen echt met ongemak dagelijks, totdat ze een keer niet meer op kunnen staan vd artrose maar naar mijn mening ben je dan al veel te laat.

**Geplaatst**: 26-07-24 20:29

Re: Wanneer op de wei met welke blijvende blessures

Geplaatst: 26-07-24 20:29

Wat een mooi topic dit. Ik heb een arbeidsongeschikte Shetlander, een Gelders paard wat nu met haar 2de checkligament blessure bezig is (voor het leuke aan het andere been als vorige keer) en 2 weken geleden heb ik gehoord dat het paard waar ik wedstrijden mee wilde gaan rijden ook niet meer op die manier getraind kan worden, mag haar nog mee met een rondje om de kerk maar ook dat met restricties… Fokmerrie zou wel nog kunnen. Maar ik heb net in april de fjord gekocht omdat ik geen 4 paarden meer wilde… Beide paarden zijn 10 jaar oud

dus zit momenteel echt in een dilemma wat te doen en hoe gaan we de toekomst in.

**Geplaatst**: 27-07-24 07:25

Re: Wanneer op de wei met welke blijvende blessures

Geplaatst: 27-07-24 07:25

Ik heb een 5 jarige die met 3 jaar een OCD operatie heeft gehad die verkeerd is gegaan waardoor ze nu progressieve artrose heeft. In draf is ze goed kreupel. Vorig jaar een veulen mee gefokt, maar het fokken wil nu niet lukken en het is me afgeraden om daar volgend jaar mee door te gaan omdat ze niet drachtig te krijgen is. Een enorme teleurstelling. En wat nu....of in de toekomst eigenlijk..

**Geplaatst**: 27-07-24 07:53

Geplaatst: 27-07-24 07:53

Ik heb mijn paard op zijn 20e gekocht en hoewel ik hoop dat hij tot minstens zijn 35 fit mee blijft gaan op ritjes, is hij nu al sinds het voorjaar niet rad in draf. Hij is nu 24. Inmiddels een dure behandeling gestart omdat er gelukkig niet enorm veel mis is en herstel goed mogelijk, maar als hij niet hersteld blijft hij een hele dure grasmaaier denk ik. Hij is namelijk in stap helemaal rad. Op zachte bodem een drafje en galopje gaat op goede dagen ook gewoon. Hij kan nog lekker rollen en soepel opstaan en staat nog heerlijk tussen de kudde. Dus inslapen is hij zeker niet slecht genoeg voor vinden zowel de dierenarts als ik. Wandelingetjes vindt hij ook nog heerlijk. Maar echt verdere belasting zal de behandeling voor moeten aanslaan. Ik wist wat ik deed met het kopen van een 20 jarige, maar ook op jongere leeftijd kunnen ze wat krijgen. Het is echt mijn maatje en ik ken hem al 14 jaar nu en zomaar de stekker eruit trekken als hij nog redelijk pijnvrij lekker zijn ding kan doen en mee kan op een wandelingetje buiten? Nee dat klinkt niet fair in mijn oren. Als hij echt achteruit zou gaan en wel continu pijn heeft vind ik het anders, maar met wat hij nu heeft aan zijn knie is dat duidelijk niet het geval.