Shirley schreef:De mijne was bij toeval ook een halve Poitou (van vaders kant) maar ik denk/verwacht niet dat het iets is dat gerelateerd zou zijn aan het ras.
We hebben een kleine twee maanden met hem afgetobd in totaal.
Zes weken intensive care, inclusief het vervaardigen van een hijsinstallatie waarmee we hem konden optakelen en konden ondersteunen bij het staan zodat hij fijn kon plassen en mesten.
Liggend plassen is voor een mannelijk dier sowieso erg moeilijk.
Spieren die niet worden gebruikt hollen achteruit!
Ik zou als het enigszins mogelijk is toch proberen wat met haar te wandelen...
Ook is het belangrijk haar goed in de gaten te houden zodat je haar niet stoort in een zelfgekozen rustmoment.
Wij hadden de onze onder permanente camerabewaking om precies te kunnen volgen wat hij deed en direct te kunnen ingrijpen als hij zelf pogingen deed om op te staan.
Dit om uitputting en mogelijke verwondingen te voorkomen.
De dierenarts die hem destijds behandelde, wilde er ook een einde aan maken en ik heb toen (helaas veel te laat, had ik dat maar eerder gedaan!) een second opinion gevraagd bij een ander.
Deze begon gelijk met de injecties en dezelfde avond stond hij weer spontaan op eigen benen!
Het herstel heeft nog wel enkele weken geduurd, maar toen zag je hem ook letterlijk met sprongen vooruitgaan.
Wat het uiteindelijk geweest is, zullen we nooit weten, maar de leverondersteunende middelen zullen hem ongetwijfeld ook goed gedaan hebben, mede vanwege de vele medicijnen die hem zijn toegediend.
En het was zeker een zeer heftige tijd!
Qua extra werk, weinig slaap en veel emoties, maar als je er weer een blije ezel voor terugkrijgt, is het dat allemaal dik waard!
Een andere bokker benoemde dat een Ezelopvang ook 2 Poitou's had/heeft die ook een soort gelijk iets hebben gehad. Wellicht toch ras gerelateerd? Een zeldzaam iets? Waar wellicht weinig tot niks over bekend is? Even een hersenpinsel. Hoeft niet zo te zijn natuurlijk.
Heb het van de spieren gelijk even door geappt naar Gimli's fokker! Voor mijn gevoel zitten we hiermee wel op de goede weg. Het klinkt in ieder geval vrij logisch.
Kan ook verklaren waarom ze geen kracht in haar achterhand heeft op het moment, maar verder wel alles gewoon doet. Als je geen spierkracht hebt wilt opstaan moeilijk tot niet natuurlijk. Al helemaal niet voor een volwassen Poitou van rond de 400kg ong. die al dat gewicht overeind moet zetten en houden.
En pfoeh jeetje. Wat een heftige tijd allemaal zo zeg. Dat is niet niks wat je mee hebt gemaakt met je ezel, maar zo fijn dat hij er weer bovenop is gekomen! Dan is dat het allemaal zeker waard. Goed gedaan dat je toch door bent blijven vechten en zoeken!
Ik ben precies zo. Zoeken tot de juiste oplossing gevonden is. Zeker wanneer een dier aangeeft nog te willen.
Laten we hopen dat ik morgenavond of over een aantal dagen goed nieuws kan melden! Het is voor nu even afwachten wanneer Gimli's fokker morgen contact opneemt met de dierenarts en wat de dierenarts zegt/wilt doen etc. Keep you posted!
Zou mooi zijn dat we haar over een tijdje ook weer door de wei zien lopen.
Herken het met mijn Shet trouwens die flink bevangen was begin september en nu weer ondanks chronisch HB goed in zijn vel zit en zo af en toe weer een sprintje door de paddock trekt. Dan weet je gewoon waar je het voor doet
.
Zelfde met mijn voedster (konijn). Vorig jaar heeft ze een flinke EC aanval gehad. Halfzijdig verlamd geweest daardoor, maar ze wilde vechten voor haar gezondheid. Hele reis geweest, maar ze doet alles weer. Tijdje terug sprong ze zelfs weer op het hok. Dan is alles het echt allemaal waard geweest
.
Qua wormen. Alle dieren op stal zijn een paar weken terug ontwormd. Dus longwormen of wormen in het algemeen verwacht ik voor nu niet nee.
Wel super lief en fijn dat jullie nog zo blijven mee denken
.