Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-07-23 13:16

Geplaatst: 10-07-23 13:16

Hier meerdere twintigers.

Meestal is 20 niet oud, dat klopt.
Maar uit ervaring weet ik dat het tussen 20 en 25 (of vroeger) ook héél snel bergafwaarts kan gaan.

Ik heb een paard van 29 die nog kerngezond is. Maar heb er ook één van 23 waarvan ik weet dat ze in haar laatste jaar / 2 jaar zit.

Mijn maatstaf is: zolang ze gelukkig en min of meer pijnvrij op de wei kunnen leven is het goed. Als dat niet meer kan, houdt het echt op.

Voor een paard maken die extra paar jaar niet zo heel veel uit denk ik..

Volg vooral de combinatie van je gevoel + wat financieel realistisch is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-07-23 18:39

Geplaatst door de TopicStarter : 10-07-23 18:39

Om nogmaals duidelijk te zijn : Ik vraag om ervaringen van mensen die zelf een ouder paard met blessures hadden en welke keuzes bokkers hebben gemaakt omtrent behandelingen, etc.

Vragen wat voor blessure het is/hoe paard in kudde ligt/of ze pijn heeft, etc, kan je doen, maar hier hoef en ga ik geen antwoord op geven. Ik vertrouw op de kunde van mijn dierenarts.

Ik vraag om ervaringen en deze zijn zeker nog welkom! Iedereen die ervaringen heeft gedeeld, alvast heel erg bedankt. Dit is zeer waardevol om als een referentiekader te gebruiken !

Laatst bijgewerkt door Karlijnxxx op 10-07-23 18:47, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-07-23 18:44

Geplaatst door de TopicStarter : 10-07-23 18:44

lotlot2 schreef:
Ik zit met een soortgelijk iets.

Paard van 20 en stond van t weekend ineens met een dik been. DA meteen laten komen en het is een chronische ontsteking. Recreatief rijden kan nog, maar dan moet je heel goed managen en plannen en er ook rekening mee houden dat er “slechte” dagen gaan komen.

Uiteindelijk na overleg ervoor gekozen om haar op pensioen te zetten, met af en toe een ritje buiten. Ook met de gedachte dat dit al haar 3e blessure in 2 jaar tijd is.

Heb je je paard eerst beter laten worden voor je haar op pensioen zette? Boxrust, revalidatietraject gedaan, etc? of lekker buiten gezet in de hoop dat het genas? Of iets daartussen in? Bedankt voor je ervaring te delen.

**Geplaatst**: 10-07-23 18:50

Geplaatst: 10-07-23 18:50

Jouw vraag is niet alleen maar bij oudere paarden relevant, maar ook bij paarden met blessures, waarbij de prognose onduidelijk is. Is behandelen zinvol is een vraag die je vooral zelf met de kennis en kunde van jouw dierenarts zal moeten beantwoorden. Het gaat er dan ook om wat jij zelf wilt. Voor je paard kun je het niet heel snel fout doen, zolang je er maar zelf verantwoordelijk voor blijft en het paard in je gezichtsveld
blijft.

Laatst bijgewerkt door Babootje op 10-07-23 18:52, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-07-23 18:52

Geplaatst: 10-07-23 18:52

Karlijnxxx schreef:
Om nogmaals duidelijk te zijn : Ik vraag om ervaringen van mensen die zelf een ouder paard met blessures hadden en welke keuzes bokkers hebben gemaakt omtrent behandelingen, etc.

Vragen wat voor blessure het is kan je doen, maar hier hoef en ga ik geen antwoord op geven. Ik vertrouw op de kunde van mijn dierenarts. Ervaringen zijn zeker nog welkom!

Je kan wel om de zaken heen draaien maar het ligt toch echt aan de (ernst van de) blessure.
Waar, wat, hoe.

En de ene persoon is de andere niet.
Ik kreeg te horen toen mijn fjord 21/ 22 was dat hij meerdere loszittende kiezen had.
Heb er toen samen met mijn DA over gepraat. Heb informatie gezocht bij stalgenoten, vriendinnen en zelfs de Paardenkamp.

Mijn conclusie was dat de toekomst heel onzeker ging zijn. Ik stond in een super mooie kudde, alles beperkt ivm koudbloeden, ook mede vanwege mijn hoefbevangen shet.

Als ik mijn fjord zou laten helpen, kon hij dan nog wel mee met dat beperkte voerbeleid of zou ik hem apart moeten zetten. Weg van zijn kudde.
En ja ik ben lui, ik kan en wil gewoon niet elke dag extra voer geven voor een zeer lange periode of mijn stalgenoten opzadelen met mijn probleem.

Daarboven op had ik het idee dat mijn fjord dementerend was. Hij liet hele rare gedragsveranderingen zien.

Ik heb er zeker meer dan een jaar goed over nagedacht. Voors en tegens tegenover elkaar gezet en het was absoluut geen makkelijke beslissing om te maken.

Uiteindelijk is hij nog 25 geworden en toen richting de winter ging het wel mis.

Met andere woorden, het doet er dus wel degelijk toe wat voor soort andere mankementen er aanwezig zijn. De ene blessure is veel beter te behandelen/ onder controle te houden dan het ander.

**Geplaatst**: 10-07-23 19:28

Geplaatst: 10-07-23 19:28

Ja ik heb er ervaring mee.
2 1/2 jaar geleden bij mijn paard van 21.

Die stond al met pensioen en had ineens een nare peesblessure. Bute en boxrust waarvan ik met de boxrust al dacht: oh god dat wordt wat. Daar was het gewoon geen paard voor. Toch een paar dagen gedaan maar hoe hij zich in de stal gedroeg was voor dat been ook niet handig

Dus ik hem op een klein stukje toch naar buiten gedaan. Ging 4 dagen goed toen begon hij de paaltjes al 1 voor 1 eruit te halen met zijn tanden hahahah. Ik heb er ook wel om gelachen. Het paste gewoon heel goed bij hem. Hij regelde het wel hoe hij meende dat het moest. Toen had de stalhouder er stroom op gezet maar hij ging er geloof ik op dag 5 gewoon door dat hij in de grote wei bij zijn vriendin kon staan.

Ik denk dan, tja het is een dier en je kan het niet uitleggen en ik had ook zoiets van: hij heeft zelf besloten.
Je kan hem dan wel weer achter een draadje zetten maar daar gaat hij dan met 5 minuten weer door.
Dat been was echt absoluut niet geweldig dus het was maar afwachten wat er zou gebeuren.

Mijn idee was altijd dat hij pijnvrij van zijn pensioen moest kunnen genieten.
Na iets van 2 dagen zag je duidelijk dat het struinen op de wei toch echt niet oké was en dat been werd steeds slechter. Ik heb dat nog wel even 2 extra dagen aangezien want je wilt ook niet te snel beslissen maar hij ging steeds vaker liggen en hij had er gewoon echt last van. Je wilt ook zeker niet te lang wachten dus toen ik hem liggend in de wei trof en ik eerst enorm schrok omdat ik even dacht dat het al voorbij was wist ik: het is tijd.
Als hij me zag was hij steeds nog blij en stond hij heel blij snel op. Tot op het laatst was het echt mijn Cooper zoals ik hem altijd kende en daar ben ik ook echt blij mee. Ik denk echt dat ik niet te vroeg maar ook niet te laat de beslissing genomen heb.

Bij de kliniek hoe hij zich gedroeg zo helemaal rond kijken. Oortjes erop. Helemaal nieuwsgierig. Toen vroeg zelfs 1 van de medewerkers zich nog af: wat doet dat paard hier voor inslapen?? Toen ik het been liet zien zei hij meteen: oh ja het is duidelijk dat gaat niet meer.

En toch was ik er blij mee hoe hij nog was daar. Als je begrijpt wat ik bedoel.

Nou ja lang verhaal. Geen idee of je er wat aan hebt. Sterkte met alles in ieder geval!

**Geplaatst**: 10-07-23 19:50

Geplaatst: 10-07-23 19:50

Karlijnxxx schreef:
Om nogmaals duidelijk te zijn : Ik vraag om ervaringen van mensen die zelf een ouder paard met blessures hadden en welke keuzes bokkers hebben gemaakt omtrent behandelingen, etc.

Vragen wat voor blessure het is/hoe paard in kudde ligt/of ze pijn heeft, etc, kan je doen, maar hier hoef en ga ik geen antwoord op geven. Ik vertrouw op de kunde van mijn dierenarts.

Ik vraag om ervaringen en deze zijn zeker nog welkom! Iedereen die ervaringen heeft gedeeld, alvast heel erg bedankt. Dit is zeer waardevol om als een referentiekader te gebruiken !

Ik heb een 21jarige merrie, die vorig jaar zware koliek deed (was al niet de eerste koliekaanval). Hoewel ik principieel tegen koliekoperaties was, heb ik haar toch opgeladen en naar de kliniek gebracht, en is ze met succes geopereerd. Ik kreeg er een dankbaar paard voor terug.

Paard stond al een jaar op de paddock (meestal alleen, soms met een vriendje) omdat ze hoefbevangen gevoelig was. Ging ik vroeger zielig gevonden hebben, maar ondanks dat ze hongerig is en ieder grasje graag meepikt, had ik nog steeds een happy horse. Ik heb wel geïnvesteerd in ruwvoerautomaten om mezelf teveel heen en weer geloop uit handen te nemen (want toen werkte ik niet bij de deur).

Begin januari weer koliek, ik had al een winterdip en zat in zak en as, maar het was gelukkig lichte koliek en ze was er snel weer bovenop. Twee weken later stokkreupel, ik dacht eerst weer bevangen, maar was maar op één been, dus tweede idee was hoefzweer. Inderdaad hoefzweer gevonden paar dagen later, maar ze knapte niet op. Dierenarts samen met hoefsmid van de kliniek laten komen, en zo peesblessure vastgesteld onderaan het been. Behandelingen met laser, pijnstiller (en maagbeschermer omdat de maximum dosis pijnstiller maar net genoeg was voor haar comfort), koelen, maar geen volledige boxrust, ze kon toch niet uit de voeten dus ze mocht verder op de paddock, lag soms zelfs neer van de pijn, was de hel om haar zo te zien. Dierenartse die behandelde met laser (andere dan die met de hoefsmid) vond het beeld van een erg pijnlijk paard niet kloppen met de lichte peesblessure, dus orthopeed ter plaatse laten komen. Die heeft hoger op de pees ook echo genomen, en de hele pees was heel slecht van kwaliteit, was bijna doorversleten.

Ze heeft wekenlang dat been nauwelijks gebruikt, cortisone mocht niet door haar hoefbevangenheid, volledige boxrust was niet goed voor haar darmen. Ondertussen weeral een verstoppingskoliek gehad (ze lustte het regenwater plots niet meer), enkele weken geleden at ze plots niet meer en stond ze te kwijlen (gelukkig opgelost met pijnstiller en tandarts).

Sinds enkele dagen - nu 6 maand na het begin van de blessure - durf ik zeggen dat ik vermoed dat ze nu in stap quasi pijnvrij is, gisteren ging ze zelfs al even galopperen en bokken. Ik heb heel vaak gedacht: het leven zou makkelijker zijn zonder haar (heb hier ooit een topic over geopend) want ik ging er zelf bijna aan onderdoor.

Maar het vreemde is: hoe meer gezondheidsproblemen ze krijgt, hoe meer haar vertrouwen in mij groeit. Zelfs de dierenartsen zijn haar vrienden, en als ik nu haar benen nog eens wil koelen, ga ik gewoon naar haar toe met de tuinslang, en blijft ze netjes staan. Ze is lief en sociaal, haalt wel eens streken uit, maar die levenslustige blik zegt alles. Zelfs als ze nooit meer helemaal correct loopt (is nu nog kreupel in draf) is dat voor mij voldoende om haar aan te houden, zelfs als ze niet meer met de andere paarden samen kan uit risico voor verdere blessures. Maar ik heb haar natuurlijk aan huis, scheelt ook een slok op de borrel.

Ik zeg telkens: als er nu nog iets bijkomt, is het einde verhaal. Tandprobleem dacht ik aan EOTHR, gelukkig niet het geval, probleem al opgelost, ook getest op cushing, heeft ze ook niet. Er is nog één en ander mis met haar bloedwaarden waardoor we nog een beetje met de handen in het haar zitten, maar misschien lost dit zich vanzelf wel op, ze ziet er momenteel niet meer uit alsof ze er last van heeft. Ze werd sowieso niet intensief gereden, is nu afgekeurd als rijpaard (al sluit ik een stapwandelingetje in de toekomst niet uit) maar ze is duidelijk blij dat ze er nog is - en ik ook.

**Geplaatst**: 10-07-23 20:10

Re: Ouder paard, wanneer wel/niet behandelen

Geplaatst: 10-07-23 20:10

Ik heb vrij recent mijn tinker laten inslapen.
Atrose waarmee ik haar niet meer pijnvrij kreeg. Ze had geen enkele goede dag meer.
Longproblemen waarvoor ze eigenlijk heel veel zou moeten bewegen. Maar wat niet kon door de atrose.
Ze is bijna 23 geworden.
Het was voor mijn paard eerlijker. Voor ons extreem moeilijk. Maar voor haar absoluut beter

**Geplaatst**: 10-07-23 20:56

Geplaatst: 10-07-23 20:56

Karlijnxxx schreef:
lotlot2 schreef:
Ik zit met een soortgelijk iets.

Paard van 20 en stond van t weekend ineens met een dik been. DA meteen laten komen en het is een chronische ontsteking. Recreatief rijden kan nog, maar dan moet je heel goed managen en plannen en er ook rekening mee houden dat er “slechte” dagen gaan komen.

Uiteindelijk na overleg ervoor gekozen om haar op pensioen te zetten, met af en toe een ritje buiten. Ook met de gedachte dat dit al haar 3e blessure in 2 jaar tijd is.

Heb je je paard eerst beter laten worden voor je haar op pensioen zette? Boxrust, revalidatietraject gedaan, etc? of lekker buiten gezet in de hoop dat het genas? Of iets daartussen in? Bedankt voor je ervaring te delen.

Nee. De dierenarts had verschillende opties, maar uiteindelijk raadde hij toch een (actief)pensioen aan. Ik mag haar nog licht blijven rijden en dan bouw ik langzaam af.

De reden dat hij een pensioen aanraadde, is omdat je straks al met al weer een jaar (en heel wat kosten) verder bent en het toch niet 100% overgaat. Daarbij was dit al de 3e (pees)blessure in 2 jaar tijd dus dat speelde ook zeker mee in de beslissing

**Geplaatst**: 10-07-23 22:16

Geplaatst: 10-07-23 22:16

Babootje schreef:
Jouw vraag is niet alleen maar bij oudere paarden relevant, maar ook bij paarden met blessures, waarbij de prognose onduidelijk is. Is behandelen zinvol is een vraag die je vooral zelf met de kennis en kunde van jouw dierenarts zal moeten beantwoorden. Het gaat er dan ook om wat jij zelf wilt. Voor je paard kun je het niet heel snel fout doen, zolang je er maar zelf verantwoordelijk voor blijft en het paard in je gezichtsveld
blijft.

Dit lijkt me een prima antwoord

Je vraag is ook zo ontzettend breed zonder enige informatie dat het logisch is dat iedereen in algemeenheden blijft antwoorden. De afweging ga ik behandelen ja of nee is van zoveel factoren afhankelijk dat iedereen wel een kantje vol kan schrijven. En begrijp me niet verkeerd, het is je goed recht om geen informatie te geven. Maar als je tussen de regels door leest denk ik dat iedereen wel een antwoord hierop geeft zo ondertussen.

Ik laat mijn paard van 3 inslapen met een chronisch probleem door een ongeluk. Ik kan behandelen tegen de pijn maar ik vind zelfs na 1 keer inspuiten dat haar gedrag niet verbeterd. Ik behandel niet door, maar dan ga ik wel inslapen en niet haar door laten sukkelen.

**Geplaatst**: 10-07-23 22:49

Geplaatst: 10-07-23 22:49

Of je verder behandelt of niet, is natuurlijk volledig afhankelijk van het probleem. Behandelen heeft m.i. niet altijd als doel om een probleem te verhelpen, maar vooral om het leven 'dragelijk' te maken.

Om terug te komen op jouw vraag
("De vraag is: wanneer zouden jullie stoppen met behandelen, het klinisch bekijken en/of je paard weer in de groep (24/7) laten met risico op verdere beschadigingen?");

Ik zou stoppen met behandelen als de slechte dagen de goede overheersen (lees: ik zou het paard laten inslapen). Tot die tijd zou ik het klinisch bekijken met eventuele ondersteuning van een supplement of een pijnstiller voor de lastige periodes. Daarnaast zou ik het paard vooral paard laten zijn. Als jouw paard zich het prettigst voelt in de kudde, lijkt me dat duidelijk.

Ik snap jouw situatie; ik zit in dezelfde met mijn 18-jarige merrie met (lelijke, niet vastgroeiende) spat. Nu is het zomer en warm, waardoor ze soepeler en makkelijker beweegt. Ik ondersteun haar met een supplement. Afgelopen winter heeft ze twee cortico-injecties gehad. Dit heeft haar de winter redelijk goed geholpen. Aankomende winter bekijk ik het weer. Mijn merrie staat 24/7 buiten, is een wandelpaard en geniet van het gras. Ze heeft veel meer goede dagen dan slechte. Zodra dat omdraait en de behandelmogelijkheden 'op' zijn, is het klaar voor haar.

Ik kan echter niet in jouw portemonnee kijken. Dit kost gewoon veel geld (en veel zorgen). Als je daar meer info over wilt, mag je me gerust een pb sturen.

**Geplaatst**: 10-07-23 23:41

Re: Ouder paard, wanneer wel/niet behandelen

Geplaatst: 10-07-23 23:41

20 is in mijn ogen nog heel jong (maar voor sommige paarden heel oud).

Mijn merrie is nu 29 en werd tot haar 27e nog 5 dagen per week gereden. Nooit een pas kreupel gelopen maar begon toen moeite te krijgen met bochten en oneffenheden. Begon zelf aan te geven (altijd een vlugge geweest) dat het genoeg was. Netjes in het midden stilstaan "je kunt afstappen" had ze gezegd als ze kon praten.

Ze heeft extreme angst voor vreemde mensen (dus ook DA). Dus er wordt sowieso niet meer in haar gesneden of geopereerd, zou denkik bezwijken onder de stress. Een slokdarmverstopping of af een toe een injectie (als ik die zelf mag geven) of eventuele medicatie (oraal) zouden we wel nog doen. Als ze nog af en toe een pijnloos drafje door de wei doet en haar eigenwijze zelf is blijven we dat ook doen.

Als ik terug denk had ik haar denk ik nooit een riskante operatie laten ondergaan alleen een eventuele kleine ingreep. Omdat dat zoveel stress voor haar is en niet vanwege de kosten.

Dan heb ik een 5 jarige staan met ECVM (aangeboren halsafwijking) dus staat nu sinds een maand ook met pensioen. Op de kliniek hadden voorgesteld om een CT-scan te maken (nadat er röntgenfotos en echos gemaakt waren) en in te laten spuiten (gewrichtsontstekingen). Daarna te kijken hoe hij met rijden is. maar doordat hij door zijn vernauwde zenuwkanaal neurologische verschijnselen heeft en zenuwpijn heeft wat levensgevaarlijk gedrag veroorzaakt onder de man, en kans om samen over de kop te gaan, besloten dat niet te doen. Hier heb ik lang over getwijfeld maar het lukt hem niet om het aan te geven en mij de tijd te geven hem te helpen in een andere houding te lopen. Ook zonder hem te vragen in een bepaalde houding lukt het niet. Zijn zenuwbaan loopt alleen "goed" bij graashouding. Als hij nu wat zwaardere koliek krijgt laat ik hem gaan en anders laat ik hem einde van de zomer waarschijnlijk naar de eeuwige groene weides gaan. Paarden met deze halsafwijking gaan progressief achteruit en vliegen dan soms over de kop in de wei. Ik wil dit voor zijn, niet perse vanwege de kosten anders had ik hem nog wel pensioen gegund en gedaan wat nodig was (geen operaties)

Heel veel succes want deze beslissingen zijn zo moeilijk! :(:)

**Geplaatst**: 11-07-23 00:47

Geplaatst: 11-07-23 00:47

Karlijnxxx schreef:
Even kort bericht: Ik spreek nergens over inslapen, maar wanneer je ervoor kiest om niet door te behandelen. Met dit bedoel ik om risico’s te nemen die je bij sportpaard misschien niet zou nemen. Bijvoorbeeld om ervoor kiezen om met een blessure op de weide te zetten ipv maanden op te sluiten in een box met beperkte beweging. Pijnvrij krijgen klinkt leuk, maar als je paard daarvoor operaties moet ondergaan, zou je dit nog doen met een ouder dier? Iedereen die ervaringen heeft gedeeld, alvast heel erg bedankt. Dit helpt zeker. Alle andere reageerders zonder deze ervaring: ga toch niet direct van het ergste uit. Ik ga haar zeker niet zomaar afmaken.

Ik zou er altijd voor kiezen om het paard op de weide te zetten en niet in een box op te sluiten. Of het nou een grasmaaier of een sportpaard is.

En over wanneer paard behandelen versus paard laten gaan: Ik ben er zelf helaas laatst een soort van ingetrapt... zelf zag ik het niet meer zitten met het paard. Teveel ouderdomskwaaltjes en ik wilde het het paard niet meer aandoen. Helaas heeft de dierenarts 6 pogingen van mij om dit duidelijk te maken, genegeerd. En toen ging ik dus met een enorme rekening en de hele reutemeteut aan behandelingen naar huis. Het arme paard heeft alles moeten doorstaan, en ik ga er nu alsnog een eind aan moeten maken. Ik ben normaal niet op mijn mondje gevallen zegmaar, maar als je met je zieke paard in je handen bij de dierenarts staat, en die negeert al jouw pogingen om netjes te zeggen dat het niet meer hoeft.. tja.. je kunt het natuurlijk dan niet uit je strot krijgen om te zeggen van hee hallo, ik probeer je nu al 6 keer subtiel maar vrij duidelijk te zeggen dat ik wil dat je mijn paard doodmaakt. Want je wilt dat natuurlijk helemaal niet. Maargoed... het was zeker wel het beste voor het paard geweest

**Geplaatst**: 11-07-23 04:01

Re: Ouder paard, wanneer wel/niet behandelen

Geplaatst: 11-07-23 04:01

Mijn merrie heeft 2x een vrij heftige blessure gehad met 22 aan het ene achterbeen en met 23 aan het andere achterbeen. Het waren ook echt sportblessures en geen ouderdomsblessures.
Ze liep op dat moment nog op subtop niveau in de dressuur en was fit en vrolijk en fanatiek, dus wij zijn volle bak voor volledig herstel gegaan. Dat lag ook in de prognose dat dat moest lukken. De tijdspanne was alleen onduidelijk maar beide keren liep ze na de eerste controle (6weken?) alweer zuiver en konden we vanaf daar rustig verder opbouwen (rustig opbouwen is voor mietjes uiteraard, aldus mijn paard). Dus hier is het zeker alle moeite en revalidatie waard geweest.

Inmiddels doen we het wel iets kalmer aan, althans, dat probeer ik, dus versnelling lijkt er niet echt op te zitten. Zodra we echt gaan dressuren wordt ze gelijk weer erg fanatiek en ik wil uiteraard niet dat ze nog eens een blessure krijgt. Dus ik vind dat wel lastig managen. Tussen soepel houden en niet teveel doen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-07-23 08:41

Geplaatst door de TopicStarter : 11-07-23 08:41

Dorine92 schreef:
Ik zou er altijd voor kiezen om het paard op de weide te zetten en niet in een box op te sluiten. Of het nou een grasmaaier of een sportpaard is.

En over wanneer paard behandelen versus paard laten gaan: Ik ben er zelf helaas laatst een soort van ingetrapt... zelf zag ik het niet meer zitten met het paard. Teveel ouderdomskwaaltjes en ik wilde het het paard niet meer aandoen. Helaas heeft de dierenarts 6 pogingen van mij om dit duidelijk te maken, genegeerd. En toen ging ik dus met een enorme rekening en de hele reutemeteut aan behandelingen naar huis. Het arme paard heeft alles moeten doorstaan, en ik ga er nu alsnog een eind aan moeten maken. Ik ben normaal niet op mijn mondje gevallen zegmaar, maar als je met je zieke paard in je handen bij de dierenarts staat, en die negeert al jouw pogingen om netjes te zeggen dat het niet meer hoeft.. tja.. je kunt het natuurlijk dan niet uit je strot krijgen om te zeggen van hee hallo, ik probeer je nu al 6 keer subtiel maar vrij duidelijk te zeggen dat ik wil dat je mijn paard doodmaakt. Want je wilt dat natuurlijk helemaal niet. Maargoed... het was zeker wel het beste voor het paard geweest

Wat een vervelende ervaring Dorine. Dit is precies waar ik ook een beetje bang voor ben, misschien (nog) niet voor de huidige blessure maar wel met oog op de toekomst. Het is zo moeilijk om voor je dier keuzes te maken die je eigenlijk niet wilt maken. Heel veel sterkte gewenst!

**Geplaatst**: 11-07-23 09:04

Re: Ouder paard, wanneer wel/niet behandelen

Geplaatst: 11-07-23 09:04

Hier inmiddels een jaar of 7 geleden dat Mareentje (toen net de 20 voorbij) ineens met 1 been in de lucht in de wei stond. Zag er uit als einde verhaal. DA had er hetzelfde gevoel bij toen ze arriveerde. Onderzoek, foto's, pijnstiller en toen ging het wel weer een beetje. Maand of 2 later weer foto's en toen was er ineens artrose gaan woekeren.

Door de pijnstillers heen liep ze ook nog gevoelig. Was verder wel tevreden en hobbelde rond, rollen, goed opstaan en alles. Ze hoefde nergens naartoe, had alles rond en in de stal, maar koos er zelf toch voor om de wei rond te hobbelen en was duidelijk helemaal nog niet klaar met het leven

Lang verhaal kort: DA gaf 2 opties, in principe zouden ze naar de kliniek willen en gewricht met een plaatje vast willen zetten. In de hoop dat het dan op de juiste manier vast zou groeien. Dan wekenlang boxrust en gedoe. En dan maar afwachten hoe dat uit zou pakken.

Al met al vond ik dat geen optie voor dit paardje, omdat het een typje zenuwenlijer is :(:)

Die wilde ik het niet meer aandoen om op de trailer naar een kliniek te moeten.
Uit haar vertrouwde omgeving weg.
Operatie met narcose en alles ondergaan.
Dan wekenlang boxrust, terwijl ze altijd vrij rond en in- en uit kan lopen.
Nog onbekende prognose daarna.
En het kost een bult geld natuurlijk. Maar dat is slechts de kers op de taart bij al het voorgaande....

Dus gekozen voor de andere optie: aankijken of het vanzelf op de juiste manier vast zou groeien.
Kleine kans gaf DA aan. Maar ik dacht: laat maar gewoon doorhobbelen met pijnstilling. Ik kijk het per dag wel aan of ze zelf aangeeft er nog zin in te hebben en zodra ik zie dat ze zich niet meer prettig voelt dan heb ik zó gebeld voor het laatste spuitje :(:)

Of ik trek na dit zomertje de stekker er wel uit zodat ze de winter niet meer in hoeft.

Maar dat gebeurde niet, ze bleef gewoon lekker rondbanjeren en haar ding doen, al draafde en galoppeerde ze niet meer omdat dat toch te veel pijn deed denk ik :(:)

Van de pijnstelling van de DA overgegaan op Duivelsklauw. En na een jaar ofzo is het blijkbaar toch vastgegroeid of wat er ook gebeurd is, en nu doet ze gewoon alles weer. Galoppeert, bokt, rent de dijk op en af, graast de drooggevallen sloot leeg en gaat daar dus in en uit.

Heel af en toe ene stapritje met die kleine van ons. (Zij zou wel vaker willen maar die kleine niet helaas).
Dus madam staat lekker te grasmaaieren en zal inmiddels tegen de 30 zijn

**Geplaatst**: 11-07-23 10:51

Geplaatst: 11-07-23 10:51

Ik heb mijn destijds 23jarige met een peesblessure 'conservatief' behandeld.
Met een staptraject van maanden, geen boxrust maar vrije uitloop op niet al te groot stuk.

Geen stamcel therapie, geen laser of weet ik wat er allemaal mogelijk is inmiddels op het gebied van peesblessures, dus intensief traject bij de dierenarts, maar op klinisch beeld lang gestapt en heel voorzichtig weer opgebouwd en weer helemaal goed gekregen.

Hij is uiteindelijk tot en met zijn 29 jaar nog behoorlijk actief (in het bos) gereden, daarna nog steeds wel onder het zadel, maar minder vaak en minder intensief. Uiteindelijk heeft hij een leeftijd van bijna 33 jaar bereikt, met 23 was hij eigenlijk echt nog niet oud/afgeschreven te noemen.

Hij is overigens op latere leeftijd, meen 28, op aangepast beslag gegaan vanwege artrose en vanaf zn 31e oid op Prascend. Liet hem al een aantal jaar jaarlijks testen op ppid en bij een serieuze stijging van de waarde dus gaan behandelen met prascend.

Laatst bijgewerkt door Marije_jiplover op 11-07-23 11:02, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-07-23 10:59

Geplaatst: 11-07-23 10:59

Toen mijn paard rond de 20 was, nog wel fit maar ook met artrose. Toen heb ik besloten dat er geen grote operaties meer gedaan werden en boxrust ook niet. Klein weitje afzetten zou ik wel voor gekozen hebben.
Want ik vind bijvoorbeeld 6 weken op stal met een ouder paard dat dan stijf word niet paard waardig en vaak is het na die complete stalrust ook nog steeds veel op stal met wat opbouwend stappen.
Pracend had hij op een gegeven moment wel nodig en daar had ik ook geen probleem mee dat te geven.
Het ging mij ook niet om de kosten, maar om het welzijn.
Hij is 26 geworden. En gelukkig niet voor de keuze van boxrust komen te staan.

**Geplaatst**: 11-07-23 11:46

Geplaatst: 11-07-23 11:46

Ervaring hier, al was ze pas 16 ( nu 19).

Blessure, die vaag leek. Allen bij schouderbinnenwaarts kon je goed zien dat ze verkort liep.
Tot we de voet uitverdoofden en ze opeens nog net niet Z waardig in het rond liep, en ik besefte dat ze dus al een hele tijd met pijn liep.

MRI laten maken, probleem aan hoefbeen. Kon geopereerd worden 50/50 kans op succes. Maar met PSSM1 in combinatie met lange boxrust niet ideaal ( spierbevangen )

Dus ik vroeg de kliniek in Emmeloord ( waar ze toen stond )... wat vinden jullie ervan als ik zou kiezen haar met pensioen te doen : en het antwoord was een hele goede keuze, zouden meer eigenaren moeten doen.

Ook mijn eigen DA vond het een top idee.

Dus op een echte kwaliteitspensioenplek gezet. Blessure is op het oog over ( ze draaft en galoppeerd weer vrolijk door de wei ), stapritjes zijn vermoedelijk geen probleem, maar dat is niets voor mij en ook niet echt voor haar.

Na het eerste verdriet dat echt wel een paar maanden heeft geduurt( ze staat meer dan 100km hier vandaan, ik zie haar nog maar 1x per week soms 1x per 2 weken ) ben ik zo blij met de beslissing.
Paard gelukkig en ik blij dat ik haar dit kan geven na jaren alles voor me te hebben gedaan.

**Geplaatst**: 11-07-23 12:29

Re: Ouder paard, wanneer wel/niet behandelen

Geplaatst: 11-07-23 12:29

Mijn shet van 23 had tandenziekte EOTRH. De tandarts die eerst kwam had dit niet opgemerkt maar toen de bulten eenmaal onder haar tandvlees omhoog kwamen wist ik dat het niet goed was.
Er zijn operaties die je kan laten doen zoals snijtanden eruit en speciaal dieet maar we waren daarvoor al te laat.
Ik heb haar toen op de weide gezet en hoopte nog tot de herfst van haar te kunnen genieten.
Maar het ging ineens heel snel... ze had een kwartier lol en was haar oude zelf en vervolgens stond ze 45 minuten in trance in een hoekje. Dat was voor mij de reden om haar te laten gaan.
Toen de dierenarts kwam had ze net de goede 15 minuten en hij zei: "maar die laat ik niet inslapen"
"kijk maar eens in haar mond" zei ik en toen was hij het volledig met mij eens.

**Geplaatst**: 11-07-23 13:32

Geplaatst: 11-07-23 13:32

ChantalAM schreef:
Mijn shet van 23 had tandenziekte EOTRH. De tandarts die eerst kwam had dit niet opgemerkt maar toen de bulten eenmaal onder haar tandvlees omhoog kwamen wist ik dat het niet goed was.
Er zijn operaties die je kan laten doen zoals snijtanden eruit en speciaal dieet maar we waren daarvoor al te laat.
Ik heb haar toen op de weide gezet en hoopte nog tot de herfst van haar te kunnen genieten.
Maar het ging ineens heel snel... ze had een kwartier lol en was haar oude zelf en vervolgens stond ze 45 minuten in trance in een hoekje. Dat was voor mij de reden om haar te laten gaan.
Toen de dierenarts kwam had ze net de goede 15 minuten en hij zei: "maar die laat ik niet inslapen"
"kijk maar eens in haar mond" zei ik en toen was hij het volledig met mij eens.

Mag ik vragen waarom het te laat was om de tanden te trekken?

**Geplaatst**: 11-07-23 15:05

Re: Ouder paard, wanneer wel/niet behandelen

Geplaatst: 11-07-23 15:05

Omdat het te ver gevorderd was.

**Geplaatst**: 11-07-23 15:25

Geplaatst: 11-07-23 15:25

Ik heb mijn net geen 21-jarige afgelopen januari laten gaan.

Ze had al sinds haar 9de artrose. Ik heb haar als een malle opgespaard, haar op alle mogelijke manieren proberen ondersteunen. Tot haar 17de liep dat allemaal van een leien dakje. Toen knalde ze tegen een poortje, een jaar later trapte ze in een konijnenhol.

Ik zag haar ouder worden. Ik zag hoe ze niet echt meer rende. Hoe ze moeilijker recht geraakte.

Ik heb altijd gezegd: geen medische mallemolen voor ons. Want van artrose winnen we nooit.

Afgelopen december stond ze flink kreupel, uit het niets. Ze liep natuurlijk al jaren niet meer zuiver, maar dit was echt plots heel kreupel. En dat in die kou.. Ik heb haar er vrij vlot weer bovenop gekregen - maar je hoort de klok steeds harder tikken. En die benen.. Die hebben ze echt nodig.. Ze had al geen "goed been" meer over.. Een paar weken later was het weer raak, en flink raak. Ze liep compleet zijwaarts. Ik zag aan alles dat ze onderuit moet zijn gegaan. Ik weet niet hoe - uitgeschoven, mistrapt, geschrokken van iets, een aanval? Ik weet het niet. Ik heb alleen het resultaat gezien - en ik kon het haar niet nog langer aandoen.

Ze had ontzettend veel pijn. Ze was heel moe. Het levenslustige lichtje was er ineens niet meer.
En.. ik heb haar laten gaan. Het was genoeg geweest. Haar lichaam was moe en had pijn. En ik kon haar niet nog eens de pijn van het revalideren aandoen. Ik had het kunnen rekken - maar ik weet niet wat dat gegeven zou hebben. Zou ik haar een maand later onderuit hebben gevonden, niet meer kunnen rechtstaan, helemaal alleen?

Ik kon het niet. Ik kon haar dat niet aandoen.
Ik heb mijn hart gebroken - ik ziet hier nu alweer de janken - maar ik heb haar rust gegund. Ze heeft me al die jaren het beste van zichzelf gegeven. Ze was er altijd voor mij. Het gouden randje rondom élke dag.

Ik heb haar haar rust gegund. Het laatste wat ik voor haar kon doen, was haar pijn wegnemen.
Ook al ga ik er nog elke dag een beetje aan dood - ik heb haar pijn mogen wegnemen.

Edit - ik had al op versturen geklikt, ik kon even niet meer verder. Het haalt me nog steeds onderuit. Elke dag opnieuw. Ik moet van mijn dokter rouwbegeleiding zoeken, want ik ben echt helemaal stuk vanbinnen.
Wat ik nog wil meegeven: je hart zal het weten. Je zal het voelen. In mijn onderschrift vind je een linkje van ons afscheid. Lees dat eens op een rustig moment. Je zal het weten, wanneer het tijd is. Wanneer het tijd is voor je paard - want voor ons is het altijd te vroeg, ook al worden ze 100 jaar.

**Geplaatst**: 11-07-23 15:31

Geplaatst: 11-07-23 15:31

Ninx schreef:
ChantalAM schreef:
Mijn shet van 23 had tandenziekte EOTRH. De tandarts die eerst kwam had dit niet opgemerkt maar toen de bulten eenmaal onder haar tandvlees omhoog kwamen wist ik dat het niet goed was.
Er zijn operaties die je kan laten doen zoals snijtanden eruit en speciaal dieet maar we waren daarvoor al te laat.
Ik heb haar toen op de weide gezet en hoopte nog tot de herfst van haar te kunnen genieten.
Maar het ging ineens heel snel... ze had een kwartier lol en was haar oude zelf en vervolgens stond ze 45 minuten in trance in een hoekje. Dat was voor mij de reden om haar te laten gaan.
Toen de dierenarts kwam had ze net de goede 15 minuten en hij zei: "maar die laat ik niet inslapen"
"kijk maar eens in haar mond" zei ik en toen was hij het volledig met mij eens.

Mag ik vragen waarom het te laat was om de tanden te trekken?

Dat vraag ik me ook af.

Bij onze shet zijn alle snijtanden er in 1 keer uitgehaald en daarna was het probleem ook opgelost. Er is nog veel te weinig bekend over EOTRH en mensen doen veel verschillende beweringen, met name ook gebitsverzorgers.
Het is extreem pijnlijk, dus je kan ze er niet mee laten lopen.

Bij een shet vind ik leeftijd wel weer anders. Kochten onze mini met 22 toen ze haar veulen had en is dus nu 23 met haar laatste zoon van 1 jaar. Die is echt niet oud.
Vorige shet is 25+ geworden.

Ze kunnen net zo goed van alles mankeren, maar doorgaans kunnen ze echt behoorlijk oud worden.
Tanden verwijderen is geen hele heftige ingreep, bloederig, maar niet erg risicovol en herstel gaat snel.

**Geplaatst**: 11-07-23 16:12

Re: Ouder paard, wanneer wel/niet behandelen

Geplaatst: 11-07-23 16:12

leeftijd speelt bij mij niet mee, wel het vooruitzicht voor een pijnvrij leven als paard. Dus altijd op stal staan, medicatie die alles onderdrukt maar geen verbetering zal geven...

Dus een 3 jarige met een blessure die nooit meer beter wordt of een 20 jarige in de malemolen die nooit meer pijnvrij zal kunnen leven, kan voor beiden besloten worden om niet meer met ze verder te gaan.

We hebben een 25+ shetlander gehad, chronisch hoefbevangen, met af en toe pijnstilling goed controleerbaar, dan is een ernstige benauwdheid zonder goede reden ("we kunnen kijken wat medicatie gaat doen") wel een reden om haar in te laten slapen. Was het een slokdarmverstopping geweest, had ze zeker nog een kans gehad.