Dus... Sinds de start van dit topic en alle reacties is er best wel veel veranderd. Ik heb veel van jullie invallen overwogen en ook meegenomen en hier veel van geleerd.
Ik wil nog niet te hard juichen, want we zijn er nog niet. Maar kijk met me mee...
Als eerste stap zijn we begonnen met het werk van Wild Magic LLC. Ik had er goede verhalen over gehoord maar vond het tegelijkertijd best wel 'zweverig'. Maar Tab reageerde hier zo enorm goed op! Je zag (ziet) hem met de week veranderen. Deze oefeningen doen we nog steeds bijna dagelijks. Ook ben ik veel met hem gaan wandelen met stukjes draf er tussendoor op aanraden van zijn fysio. Dat doen we op vrije dagen nu nog steeds.

Op aanraden van de dierenarts en hoefsmid, heeft hij voor speciaal beslag gekregen om te helpen met het corrigeren van zijn hoeven. Zij verwachten dat dit er over een tijdje, als de hoeven de goede kant op groeien, weer af kan. Hij doet het er super op. Aan de longe, wat we er ook wekelijks in houden, kreeg hij ineens zelfs sprong in galop!
Daarnaast verder gaan lessen. We beginnen echt vanaf 0 en Tab en ik vinden het beide heeeeel lastig, maar het gaat steeds een stukje beter. Tab heeft in verhouding met zijn rug, een erg lange en zware nek. Eerst willen we hem dus zo:

Om dan vervolgens wat te schakelen en hem daarmee stukjes 'omhoog' te liften:

Dat houdt hij nog niet lang vol maar dat is niet erg. Hij moet ook weer kracht en vooral vertrouwen krijgen in dat hij zijn buikspieren en benen weer kan gebruiken.
En... Na al dat wandelen begon het te kriebelen om hem weer mee op rit te nemen. Inmiddels gaan we al een aantal weken minimaal 1x/week samen op pad en hij vind dit zo fantastisch. Dit was/is voor mij zo'n stuk angst overwinnen. Buiten loopt ie lekker aan de lange teugel met z'n oortjes (en kop
) erop. Dressuurmatig niet correct, maar ik moet er dan wel helemaal op vertrouwen dat hij zichzelf redt. Op alle soorten paden, in alle gangenen in alle omstandigheden. En blij dat ie dan is!

Voor het eerst samen met zijn vriendin op pad:

Inmiddels doet hij meestal zo'n 5 dagen in de week 'iets'. En daarmee doel ik op rijden, maar ook op wandelen oid. De andere 2 dagen laat ik hem met rust en staat ie lekker paard te zijn met zijn vriendjes. Van het proces waar we in zitten, heb ik zo geleerd dat juist veel (laten) bewegen belangrijk is. Wat ik in eerste instantie echt niet durfde. Maar hij wordt er beter op.
Er zullen vast nog momenten komen dat ik het niet meer zie zitten met hem, want het blijft een portret met een rugzakje. Af en toe denk ik er ook nog wel eens over na om hem toch een maandje weg te brengen, gewoon om hem nog een stukje te boosten en voor mijn eigen rust. Niet meer uit angst omdat ik niet durf. Maar voorlopig... 


Edit: en toen ik dit verstuurde startte 'don't stop believing' van Journey op de radio, toeval of?