Moderators: Firelight, Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight
Dimari25 schreef:Hi bokkers,
Dit is mijn eerste post, na een lange tijd alleen te hebben meegelezen.
Ik zit met het volgende...
Recentelijk is er bij mijn paard, 14 jaar KWPN, een zeer ernstige tussenpeesblessure aan beiden achterbenen en een blessure aan de oppervlakkige buiger linksachter vastgesteld. Volgens dierenarts is deze blessure chronisch en degeneratief en gaat het niet meer herstellen of beter worden, ook niet met therapieën als PRP, shockwave of lasertherapie.
Mijn paard is altijd al week in de koten geweest, echter is het nu zo erg dat de dierenarts bang is dat hij door zijn koten heen zakt. Paard heeft pijn en kan nooit meer zonder pijnstillers de wei op. Advies van Emmeloord is dan ook inslapen. Paard staat nu met hoge dosis pijnstiller op de wei. Boxrust is geen optie.
Ik heb twee second opinions gevraagd, bij de Raaphorst en bij fpc de Hofstede op aanraden van stalgenoot. Franklin van de Raaphorst gaf helaas hetzelfde advies en ziet het niet beter worden. De derde dierenarts(Hofstede) vertelde dat ik mijn paard nog een maand bij hem op de kliniek kan zetten en dan alle therapieën die er zijn toe te passen en dan na 4 weken kijken of er enige vooruitgang in zit. Als dit niet zo is moet ik er alsnog voor kiezen om in te slapen. Hij geeft echter geen garantie op herstel, en zou het ook een rechtvaardige keuze vinden als ik hem laat inslapen.
Enerzijds kan ik rationeel denken, en wil ik hem de hele medische molen van een maand(of langer) niet aandoen. Dit geeft hem veel stress ivm nieuwe omgeving etc. Hij staat op de kliniek dan op boxrust en daar is hij absoluut het type paard niet voor. Hij is nogal een druktemaker en zijn formaat(1.85) helpt ook niet mee. Om hem nou elke dag te sederen om hem rustig te houden vind ik ook zo wat. Anderzijds, neemt mijn emotie het over en wil ik mijn beste maatje niet kwijt.
Ergens weet ik wel wat de juiste en meest eerlijke beslissing zou zijn voor hem.
Maar ik vind het enorm lastig om deze beslissing te maken merk ik.
Hoe ver ga je, en wanneer is het genoeg?
Ik vind het niet fijn om felle kritiek te krijgen. Situatie is al moeilijk en verdrietig genoeg. Steun en eerlijke meningen kan ik waarderen.
Bedankt voor het lezen van dit toch wel lange verhaal.
Dimari25 schreef:Dank jullie voor jullie lieve antwoorden en eerlijke meningen. Ik weet inderdaad ergens al wel wat de meest eerlijke beslissing is voor mijn grote vriendelijke reus. Hij staat nu lekker te grazen op de wei naast zijn maatjes.
Ik denk dat donderdag de dag is dat ik hem los moet laten. Verschrikkelijk dit![]()
Ik heb zeker al eens gehoord en ingelezen over DSLD/ESPA en het daar met de dierenarts over gehad. Die gaf echter aan dat er dan meer verkalking te zien had moeten zijn op de pezen. Mijn paard is er echter niet op getest..dus het zou alsnog kunnen. Maar ook dan is de uitkomst erg slecht.
@Elisa2 toen ik hem kreeg 1,5 jaar geleden ongeveer was hij net hersteld van een tussenpeesblessure rechtsachter. Vorige eigenaresse heeft hier heel veel moeite ingestoken om hem weer goed te krijgen. Ik ben daarna heel heel rustig begonnen met opbouwen, tussendoor nog een controlescan laten doen, die was ok genoeg om recreatieve ritjes mee te gaan maken, en dat is ook alles wat ik wilde. Geen sport meer voor hem. Altijd scherp geweest op zijn benen.
Paar weken terug haalde ik hem stokkreupel op 3 benen uit de paddock nadat hij had lopen spelen met zijn paddockmaatje. Linksachter was niet goed. Sindsdien elke dag zijn benen meermaals gekoeld, traumeel gesmeerd. Been bleef dik en is het nog steeds. Hij is gaan compenseren met rechts en die is nu helaas ook weer slecht.
Vorige week maandag deze prognose voor hem gekregen. Uiteraard heb ik gevraagd of hij als weide paard zijn leven kon leven. Dierenarts gaf aan dat dit ivm de pijn geen optie is. Ze waren vooral bang dat hij met een gekke sprong een keer een van die tussenpezen afscheurt en dan door zijn kogel zakt. Hij stond al week gekoot en nu nog extremer dan voorheen.
Wat jij voorstelt is iets wat ik het liefste wil, maar dan moet hij wel pijnvrij de wei op kunnen.
Dimari25 schreef:Donderdag rond een uur of 12 moet ik hem laten gaan. Ik kijk er verschrikkelijk tegenop. Mijn beste maatje, daarna voor altijd weg![]()
Het voelt alsof het nog niet echt gaat gebeuren...