Jolijn_b schreef:Erg naar om te lezen dat jullie dit een egoïstische vinden.
Ik heb er ontzettend veel moeite mee om mijn maatje weg te doen.
Maar ik merk dat ik dit niet meer wil en dat ik verder wil, en dan is is deze keuze naar mijn idee ook het beste voor mijn paard.
Uiteraard heb ik bij de verkoop aangegeven wat ze heeft gehad.
En om die reden verkoop ik haar ook als fokmerrie of recreatie en of gezelschap paard.
Heel naar om te lezen dat mensen mij egoïstisch vinden, alleen maar om dat ik het beste wil voor mijn paard.
Ik heb mijn paard 7 jaar, zoiets gaat je echt aan het hart hoor..
Natuurlijk is het heel rottig en moeilijk. Fijn dat je open over de blessure bent met potentiële kopers. Vooral voor het welzijn van je paard. Persoonlijk zou ik de dierenarts een aantekening in haar paspoort laten maken over de peesblessure. Het probleem met peesblessures is dat je het vaak niet kan zien. Paard ziet er goed uit en mensen gaan dan toch meer vragen dan het paard aankan of doorverkopen als wedstrijdpaard. Dan begint de ellende want de kans dat het paard dat niet redt is groot. Dan belanden ze in de handel.
Gezien dat de aanschaf van een paard een fractie is van de kosten van het houden van een paard zijn er maar weinig mensen die ook op lange termijn een paard als gezelschapsdier houden. Fokmerrie is natuurlijk een ander verhaal, maar van een echte fokmerrie verwacht je uitmuntende papieren plus keuringsresultaten en het liefst goede sportresultaten, anders wordt het een keer een veulentje voor de lol en dan weer rijden/handel.
Ik heb een pony met ernstige peesblessure. Zelfs als het helemaal goed komt (wordt op kliniek behandeld), heb ik besloten haar de rest van haar leven te houden en desnoods in te laten slapen om haar ellende in de toekomst te besparen.