Wat een dapper besluit, houden van betekent ook deze keuzes maken en juist nu laat je zien dat je, hoeveel je ook om hem geeft, niet egoïstisch bent door hem maar in leven te houden
Heel veel sterkte!
Twee maanden geleden maakte ik op precies deze dag de keuze om de volgende dag mijn maatje in te laten slapen. Ik voelde me een moordenaar, terwijl m'n pony zo trouw naar me keek toen ik de afspraak maakte met de kliniek. De dag er na heb ik hem lekker staan poetsen en knuffelen en ik had echt een knoop in mijn maag, ik zag er zó tegenop. Toen ik met hem de trailer op liep, liep hij zoals altijd braaf achter me aan en ik voelde me een verrader. Een heel raar gevoel. Hoe dichter we bij de kliniek kwamen, hoe meer ik er tegen op begon te zien. Eenmaal daar waren we meteen aan de beurt en mocht ik hem van de trailer halen en naar binnen brengen. Ons laatste wandelingetje samen...
Mijn pony had altijd een enorme hekel aan de dierenarts en ik heb ook even getwijfeld tussen inslapen of slacht. Maar hij heeft werkelijk geen kik gegeven en stond keurig stil. Alsof hij het goed vond zo, heel apart. Hij is zo rustig en 'mooi' gegaan, ik had het niet durven hopen van te voren. Ik heb zo hard gehuild toen hij eenmaal weg was, ik dacht dat ik zou stikken. Maar ik kreeg alle tijd die ik nodig had om afscheid te nemen, heb een uur naast hem gezeten tot ik ineens voelde dat het 'goed' was om te gaan. Een laatste kus op zijn neus en niet meer omgekeken.
Laatst bijgewerkt door Susanne op 09-03-17 09:34, in het totaal 2 keer bewerkt