Hier een ervaringsdeskundige van wie het paard het gelukkig overleefd heeft.
Mijn paard is 1,5 jaar geleden in de wei aangetroffen door een bijrijdster van een van de andere paarden. We voerden de paarden bij met kuil en vermoedelijk heeft er een dood diertje in de baal gezeten.
Symptomen bij mijn paard:
Koorts, hoge hartslag, pompende ademhaling, onbalans (geen controle over achterbenen), regelmatig omvallen, dikke slijmvliezen (vooral zijn dikke lippen vielen op) wijd open gesperde ogen, bruine urine, voortdurend kreunen en verminderde zintuigfunctie.
Gelukkig woont dierenarts twee straten van de wei af.
Ze heeft paard direct behandeld met antibiotica, pijnstiller, vitamine B en enzymen (dit laatste kan ik me nog herinneren maar ben hier niet helemaal zeker van).
Kans op herstel was erg klein en mijn paard was zo slecht dat transport naar een kliniek niet meer kon. Er werd mij ook verteld dat als ie t al zou overleven, hij grote kans had op neurologische schade.
Gelukkig kan ik zeggen dat er een wonder is gebeurd. Mijn paard heeft t overleefd, en de schade is echt heel erg beperkt gebleven. Ik maak zelfs weer bosritjes met hem.
Het is vreselijk om je paard zo te zien. Ik heb een paar keer tegen de DA gezegd dat ze hem mocht 'helpen', als t slechter zou gaan, gelukkig is dit dus niet nodig geweest. Het herstel heeft lang geduurd. De lever was beschadigd (terugkerend gele slijmvliezen) en nieren waren in t begin zwak. Als een wonder heeft mijn paard geen aantoonbare neurologische schade overgehouden. Testen gaven 'groen' licht, waardoor ik na een paar maanden heel voorzichtig kon gaan beginnen met opbouwen (korte wandelingenmaken)
Veel sterkte voor TS en de paardeneigenaren die hun paard verloren hebben. Het is afschuwelijk om je paard op die manier te moeten verliezen.
Laatst bijgewerkt door Akecheta op 11-07-15 23:30, in het totaal 1 keer bewerkt