Heel eerlijk ? Ik had een shet met cushing die dus niet reageerde op prascent. Moet erbij zeggen dat hij ook nog een chronisch lever ontsteking had en zomer eczeem. Het ging eigenlijk al langer niet zo goed met hem, maar je ziet vaak wat je wil zien. Ik heb toen gezegd dat ik er een eind aan maakte als er weer iets bij kwam en definitief duidelijk werd dat de prascent niets deed. Op bepaald moment kreeg hij dus hb aan de achtervoeten En rare plekken met wondjes op de achterbenen. Voor mij een reden om dat wat ik had gezegd in praktijk te brengen. Hij was pas zeven. Maar als prascent niet werkt en de complicaties komen, met je echt voor jezelf beslissen waar je de grens trekt...Hoe moeilijk ook. Maar vanaf dat punt is het echt dweilen met de kraan open. Sterkte met deze rotsituatie. Ik weet hoe het voelt.
jesito
Berichten: 12910
Geregistreerd: 14-08-04
Geplaatst door de TopicStarter: 25-03-14 18:27
Jeetje Liljebo, was dat paardje pas 7 jaar en wat al een kwalen zeg. Ook ik weet dat de toekomst moeilijk gaat worden en ik wil niet dat ze met ondragelijke pijn staat. Ik hield mezelf altijd voor ogen dat als ze niet meer in de groep zou kunnen staan het dan afgelopen is. Echter merk ik nu aan haar dat die groep helemaal niet meer zo belangrijk voor haar is. En eigenlijk zag je dat op de wei bij de groep ook al wel een beetje, het zijn allemaal jonge speelse paarden. Nu staat ze met mijn shet samen. Op dit moment vind ik haar nog te fleurig om te zeggen ik stop ermee. We gaan het maar eenskijken en hopelijk knapt ze gewoon nog lekker op en kan ze van de zomer gaan genieten.
Jep pas zeven. Triest. Wat voor jou kan helpen is een onafhankelijk en eerlijk persoon vragen om over je schouder mee te kijken. Zelf zie je niet altijd alles.
hoefbevangenheid is niet leuk mijn pony heeft het ook gehad en moest ingeslapen worden wat heb je er al tegen gedaan ??
geerke
Berichten: 31213
Geregistreerd: 06-09-07
Geplaatst: 25-03-14 22:41
ik zie je topic nu pas...Tja,moeilijk.Ik zit een klein beetje in het zelfde schuitje. Ook een oud paard van 28,cushing,ir,erg hb gevoelig.Erg uitkijken met voeren en ''weidegang''. Gelukkig is de weidegang een armzalige en in de zomer verdroogde heuvel.
Ik heb mijzelf voorgenomen als hij niet meer blij kijkt,niet meer goed eet en niet meer allert is dat het dan tijd is.Hij loopt op het moment rad.Beetje onregelmatig vind ik ook nog geen probleem. Maar die van mij staat wel op medicatie.Daar is hij veel beter van geworden(de dierenarts en boehringer ingelheim ook )
Lougino
Berichten: 1450
Geregistreerd: 02-06-08
Woonplaats: Amsterdam
Geplaatst: 26-03-14 11:51
Zit ook een beetje in hetzelfde pakket, heb een merrie van 25 die ook hb is (geweest, nu onder controle) snel koliek heeft en ook vermoed ik cushing heeft maar dit is nog niet meteen aantoonbaar in het bloedonderzoek. Heb mezelf ook voorgenomen dat als zij continue pijnstilling zou moeten krijgen om happy te zijn ik er een einde aan maak ook omdat ze van de pijnstilling weer nare bijwerkingen krijgt na verloop van tijd. Deze merrie is overigens een btje een 'einzelganger' en maakt zich totaal niet druk als ze even alleen in de paddock staat en de rest in de wei (grenst direct aan elkaar dus echt alleen kan ik het niet noemen) maar ideaal is anders, je wil ze toch het liefst met z'n allen samen buiten zien lopen.
jesito
Berichten: 12910
Geregistreerd: 14-08-04
Geplaatst door de TopicStarter: 26-03-14 19:09
Toen ik vanmorgen op stal kwam had ze hele erge pijn. Ik zag al meteen dat het niet goed was. Eenmaal uit de stal en met veel pijn naar de rijbak, iedere stap en beweging zag er uit als heel pijnlijk. Het zat niet meer alleen in de voorvoeten had ik het idee. Ook had ze een hele zware en vlugge ademhaling, de ellende was haar gewoon aan te zien. Ik heb de dierenarts gebeld en die gaf als eerste optie om haar helemaal op een flinke dosis pijnstiller te zetten. Dit zag ik niet zitten mede doordat het de vraag was of het wel over zou gaan en haar toekomst zou hierdoor ook niet zo leuk worden. Buiten cushing bleek ze ook echt wel insulineres. dit zijn gewoon slechte combi's. Ik kon de ellende ook niet meer aan zien en heb besloten haar te laten gaan. Na 20 jaar moet ik mijn beste maatje laten gaan. Volgens de dierenarts een goede beslissing, maar waarom voelt het zo fout. Toch heerst er ook een soort opluchting. Maar ik mis haar nu al.
Och gut, jesito, wat moeilijk. Je hebt wel de juiste beslissing genomen en ik denk dat je dat diep binnenin best weet. Je hebt haar een verdere lijdensweg bespaard, want dat wordt het, als cushing niet meer onder controle is. Ik weet daar alles van. Heel erg veel sterkte met dit verlies.
Het is idd ineens heel snel gegaan, maar mijn onderbuikgevoel was sinds zaterdag al niet goed. Dat komt ook mede doordat ze te rustig was voor haar doen. Ik zag iets aan haar en het beviel me niks. Gistermorgen werd het bevestigd, op dat moment leef je in een roes en nu komt het besef.
Je hebt 20 jaar super goed voor je paard gezorgd. Dan komt het moment dat je je moet gaan afvragen of alle behandelingen nog leiden tot een paardwaardig bestaan of dat je het alleen voor je jezelf doet omdat het moeilijk is om afstand te doen. Dat moment is voor jou nu gekomen. Je hebt alles gedaan wat in je vermogen lag dus voel je alsjebliebt niet schuldig. Je hebt een goede beslissing genomen. Vergeet niet: houden van is ook durven loslaten als de tijd daar is. Heel veel sterkte.
Mijn merrie had ook ontzettend veel klachten , uiteindelijk is ze maar acht jaar geworden. Ik zeg laat een paard niet onnodig leiden omdat je hem niet kan missen.