Ik kan bevestigen dat het 100% geen stalondeugd was. Paard stond nooit op stal en de slijtage is zich tot zijn laatste dag (afgelopen mei) blijven voordoen. Ik heb overigens de hele wei nagezocht naar sporen van schrapen met tanden en nooit wat gevonden. Uiteindelijk zijn we samen met de tandarts tot de conclusie gekomen dat het kwam van kort gras eten. Hij had ook zachte hoefjes en wie weet dat dat in verband stond. Hij kon zn muil open doen en dan echt in de grond drukken om zoveel mogelijk gras binnen te krijgen (was dan ook bijna altijd te dik).
Uiteindelijk had hij op het laatst alleen de zijtanden nog en ook daarmee kon hij fantastisch eten.
EDIT: Dit was twee jaar terug bij een tandartsbezoek.