SuperRoos schreef:Bij insulineresistentie zijn er twee stadia te onderscheiden:
•Het "pre-diabetes" stadium, ook wel "Impaired Glucose Tolerance" (IGT) genoemd. In deze situatie wordt de insulineresistentie door de pancreas gecompenseerd door steeds meer insuline aan te maken. De ongevoelig geworden cellen nemen dan door de verhoogde hoeveelheid insuline toch nog voldoende glucose op. Het glucosepeil is dan nog binnen de perken, maar het insulineniveau is dan aanmerkelijk verhoogd. Dit is het meest voorkomende stadium dat bij paarden wordt aangetroffen. Bij hogere aanvoer van snel verteerbare koolhydraten is er dan soms te weinig insuline beschikbaar waardoor het suikergehalte tijdelijk hoog oploopt. Het hoge insulineniveau zorgt ervoor dat er bij daling van het glucosepeil er nog te lang glucose wordt opgenomen: er wordt dan teveel glucose omgezet in vet terwijl het glucosepeil (te) lage waarden aanneemt. Als het proces van ongevoeliger worden voor insuline verder voortschrijdt kan het uiteindelijk leiden tot het volgende stadium:
•Ondanks de hoge productie van insuline lukt het niet meer om het glucosepeil onder controle te houden. Bovendien kan de pancreas uitgeput raken waarbij het insulinepeil weer lager wordt. Het bloedsuikergehalte stijgt daarbij tot hoge waarden, terwijl de cellen geen glucose meer kunnen opnemen en verhongeren. In dit stadium zal het lichaam vermageren. Veel paarden bereiken dit stadium nooit, maar wanneer dat gebeurt zal bij uitblijven van de behandeling het dier vermageren en steeds meer kwalen oplopen die uiteindelijk leiden tot de dood.
ik lees net jouw post, en helaas is bij Cheyenne dat 2de gebeurd.......
ze kreeg echt veel voordroog 3x zoveel als de rest om 19.30,en s`nachts rond 05.00 trapte ze deuken in de containerwand omdat ze waarschijnlijk stierf van de honger
ze werd [ in mijn ogen ] eindelijk mooi slank ,ze was best flink aan de maat en ik dacht toen dat we het uitgevonden hadden hoe haar te voeren en te rijden en haar in mooie conditie te krijgen.
achteraf valt alles op zijn plaats, maar toen wist ik [ en 2 DA ] niet beter
had ik maar geweten dat ze zo ziek eigenlijk was dan had ik daar iets mee kunnen doen.
maar nu is ze overvoert maar toch uitgehongerd en na paar maanden`` ineens`` acute EMS wat voor haar fataal was.
ik had voordien nog nooit gehoord van IR bij paarden en mijn DA hadden er ook geen ervaring mee, blijkt.
helaas was haar hele stofwisseling naar z`n grootje en niet meer te redden......