Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Roosch schreef:Gaat het trouwens om de ruin in je profiel?
Ik citeer:Citaat:...ik op mezelf ging wonen en aan een nieuwe studie begon, moest ik hem vanwege tijdgebrek helaas verkopen. Iets wat mij heel erg aan het hart is gegaan, zeker omdat ik altijd het idee heb gehad nog niet 'klaar' te zijn met hem.
ik mis je! En als jouw tijd is gekomen om met pensioen te gaan, weet dan dat je hier welkom bent en dat ik je zal verzorgen tot je allerlaatste bries. Bedankt voor alles maatje!
Dan zou ik zeggen: Daar heb je je antwoord.
opisop_shop schreef:Wat betreft overkopen; de manege kan natuurlijk niet meer dan slachtprijs aan jou vragen, als ze er een slaatje uit willen slaan door daadwerkelijk tot verkoop over te gaan dan zou ik het niet doen, dat zou echt oneerlijk zijn.
opisop_shop schreef:ik zou het niet ten koste laten gaan van je andere paarden, zij hebben ook recht op een goede verzorging en om ze nou zomaar 24/7 buiten te zetten terwijl ze dit niet gewend zijn? Buiten dat, is het geen vervanging van een degelijke schuilmogelijkheid. Ze zullen toch een droog plekje moeten hebben om te kunnen liggen en dat kunnen je andere paarden natuurlijk niet verzorgen. Overigens lijkt me wel dat je er een soortgenoot bij moet zetten, heb je daar al over nagedacht?

opisop_shop schreef:Je kunt je paard toch terugkopen van de verzekering, dat jij het paard voor dat bedrag overneemt van de manege? Zal nooit veel zijn lijkt me.
Pinda_Dipje schreef:Hmmm... Met artrose moeten ze dus juist op de wei..... Maar met een peesblessure juist weer niet, en daar zit het knelpunt ook een beetje.
Heeft iemand van jullie misschien ervaring met het op de wei zetten van een peesblessure paard? Evt. in combinatie met het nodige stappen per dag?
Pinda_Dipje schreef:En is het uberhaupt fair om hem weer op te lappen, met het risico op pijn tijdens het herstel, en daarna nog wat jaartjes op de weide te laten genieten of te benutten voor wandelingetjes aan de hand? .
Lusitana schreef:Pinda_Dipje schreef:En is het uberhaupt fair om hem weer op te lappen, met het risico op pijn tijdens het herstel, en daarna nog wat jaartjes op de weide te laten genieten of te benutten voor wandelingetjes aan de hand? .
Er is geen herstel. Artrose is chronisch en progressief en een peesblessure die terug is gekomen kun je ook als chronisch beschouwen. Suikerziekte is ook blijvend.
Ik heb altijd het idee bij dit soort paarden dat we ze in leven laten omdat wij ze niet kunnen missen. Omdat het afscheid voor ons zo moeilijk is of omdat we denken dat ze het prettig vinden om langer te leven.
"Nog een paar jaar plezier gunnen" is meestal meer "nog een paar jaar laten lijden".
Een paard denkt niet na over hoeveel leven hij nog heeft. Het is geen keuze van "nu moet ik jonger sterven dan normaal" ofzo. Je hoeft je niet schuldig te voelen als je hun leven "kunstmatig verkort" om ze iets te besparen verderop.
Daarbij heb ik begrepen dat het paard niet meer van jullie is. Ik snap dat je betrokken bent, maar als ze de beslissing hebben genomen om hem te laten slachten, laat het dan bij hen, heb er vrede mee. Je "red" hem niet door hem dan maar te laten leven met zijn kwalen. Uiteindelijk moet hij toch een keer dood, grote kans dat het dan in een crisis is als hij veel pijn of orgaanuitval heeft (daar moet je bij insuline problemen-suikerziekte- wel rekening mee houden). Moet je het zover laten komen?
Gun het paard een vredige dood nu het nog niet zo erg er aan toe is. Hij gaat echt alsnog, later. En dan ben je weer nog meer aan hem gehecht en is het nog moeilijker.