Bokt.nl

Memuska schreef:

Wat een verhaal!!! Gelukkig gaat je paard weer de goede kant uit.

Ik heb op 26 juni mijn paard laten opereren. Ik kwam met hem van de achttaltraining, hij had prima gelopen, niks op aan te merken. Om thuis te komen moet ik een stukje door het bos en daar begon hij plots te zwijmelen. Maar goed, het was héél warm, en hij was moe... Dus afgestapt en er langs gegaan, na enkele pasjes was hij weer zijn eigen vrolijke zelf. Thuisgekomen, afgezadeld, zoals steeds ging hij gelijk zijn stal in, staan wachten op zijn eten. Appel wou hij wel, wortel ook, brokjes niet. Raar, niet van zijn gewoonte, maar mijn Arab eet ook niet als ze moe is. Dan laat ze haar voer een half uurtje staan en begint er dan aan. Nog niet zo abnormaal dus. Even in de gaten gehouden, en aangezien hij toch maar niet wou eten heb ik zijn halster weer omgedaan en ben ik met hem gaan stappen. Dit was de periode dat er zoveel rhino-uitbraken waren, en eigenlijk leek het meer daarop... Zwijmelen, atactisch, koorts. Geen "typische" koliekverschijnselen zoals willen rollen en naar de buik kijken. De dierenarts gebeld, die kon pas twee uur later komen, maar na tien minuten heb ik haar teruggebeld dat ik zo lang niet kon wachten en heb ik rechtstreeks de dierenkliniek gebeld. De arts was snel ter plaatse en heeft hem opgevoeld: de dikke darm zat gekanteld. Pijnstillers, Buscopan en parafine opgieten... en wachten, wachten, wachten... Twee uur heeft hij nog thuis gelegen (we moesten sowieso wachten tot de verdoving uitgewerkt was), mijn zielig hoopje paard van 1.82 en een kleine 750 kg :s Na die twee uur was er geen beterschap en stelde de kliniek mij voor de keuze: opereren of cremeren... Tja, wat doe je dan? Inladen en maken dat je in het ziekenhuis bent!
Daar ging het allemaal heel snel. Ik kwam met hem binnen en er stonden al anesthesisten en artsen op hem te wachten. Hij werd gelijk verdoofd en geschoren in hals voor baksters en dergelijke. Ik ben hem dan gaan inschrijven en dan mocht ik nog even afscheid nemen voor ze hem gingen opereren. Ik ben gebleven tot hij op de operatietafel lag, daarna zijn we naar huis gegaan (is maar tien minuutjes van ons thuis). Ze zouden bellen als het OF hopeloos bleek, OF als hij wakker was. Na vele bange uren afwachten kreeg ik om 4h30 telefoon dat hij op zijn benen stond! Blijkbaar was de dikke darm niet enkel gekanteld, maar zat er ook een lus in - dat had met parrafine nooit kunnen genezen!
De volgende ochtend mocht ik hem al bezoeken, toen was hij nog een beetje suf maar tegen 's middags vond meneer het wel en begon hij de stal af te breken Een dikke week heeft hij in het ziekenhuis gestaan. Daarna mocht hij mee naar huis en werd hij gedoemd tot 2 maand stalrust met elke dag 2x 10 minuten rustig stappen (moet je eens proberen met zo'n kolos...). Daarna mocht hij op een kleine paddock staan gedurende een maand. De vierde maand mocht hij in de wei bij de anderen (héél stil opgebouwd) en mocht ik rustig terug gaan longeren. Mijn eigen dierenarts raadde aan om hem nog wat extra tijd te geven omdat het zo'n zwaar paard is, dus dat heb ik dan maar gedaan. Better safe then sorry. Na vijf maanden ben ik uiteindelijk terug gaan longeren, en een week later zat ik er op... Ik denk niet dat ik ooit al zo gehuild heb van geluk...
Nu, een dikke maand later, zijn we volop aan het conditie opbouwen. Door de sneeuw liggen we er weer even uit maar goed, dat gaat de ramp ook niet maken. Ik ben al lang blij dat hij er nog is. Hij doet het weer als vanouds, ik heb wel de indruk dat hij rustiger geworden is... Meer gelaten...

Succes met je paardje!!!!

c_alsemgeest schreef:

Ik zal van de week even foto's uploaden van hem ohz.
Met wat vergelijkings materiaal erbij.

clara schreef:

mijn merrie (zie eerder dit topic) is afgelopen maandag opnieuw geopereerd, ze had een buikhernia en in combinatie met de dracht was het toch wel belangrijk om snel te operen.