Vorige week donderdag, op stal, en ineens waren ze er weer. Nu al?, dacht ik nog. Ja, nu al.
Mijn rampzomer begint weer. Ik ben altijd al een wintermens geweest, maar ik haatte de zomer niet.
Nu wel. Vooral augustus, zelfs nog de maand waarin ik jarig ben, het mooi weer is, ik meestal vakantie heb en het eigenlijk gewoon leuk moet zijn.
Maar voor mijn kleine dame is het een drama.
Ze was 11 maanden toen ik haar kocht en ze was drie toen ze met haar eerste boett liep. Toen ging het nog redelijk.
Nu, bijna 5 jaar later, kan ze praktisch niet meer buiten. Terwijl ik juíst iemand ben die graag de paarden zoveel mogelijk buiten heeft,
ook in de winter. Mijn paarden zijn de enige op de pensionstal die buiten blijven en over een gigantisch pak haar beschikken.
Jewel komt in de zomer alleen nog buiten tussen 13 en 16 uur. De rest staat ze in een speciaal voor haar gemaakt stalletje, waar het donker en lekker koel is. Alleen zo komt ze de zomer goed door. Anders is het geheid gedonder. Ondanks de boett, maar haar hoofdje blijft niet gespaard. Ik heb daar helaas nog niks voor kunnen vinden. De kleinste maat muts is nog altijd beter geschikt voor mijn paard.
Zonder boett geen rust, zonder stal geen rust, zonder smeerseltjes geen rust. Het lijkt wel of ze bezeten is zonder eerder genoemde hulpmiddelen.
Zij geen rust = ik geen rust. Het klinkt stom, maar Jewel is een beetje mijn paardekind.
Ik kocht haar zwaar verwaarloosd als veulen op de Zuidlaardervoorjaarsmarkt en heeft iets speciaals.
Gelukkig sta ik op een hele fijne pensionstal waar rekening gehouden word met Jewel.
Ze wordt precies op tijd binnen en buiten gezet, en als er wat is hoor ik het gelijk.
Nou, daar gaan we weer. Iedereen in dit topic een rustige, zoveel mogelijk eczeemvrije zomer toegewenst
