(er vanuit gaande dat ie niet al half bevangen is en pijn in zn voeten heeft)
[INFO] Insulineresistentie
Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
- Mandyke
-
- Berichten: 2332
- Geregistreerd: 20-09-06
- jolin
-
- Berichten: 727
- Geregistreerd: 05-02-09
- Woonplaats: op tholen
- Tooske
-
- Berichten: 6587
- Geregistreerd: 26-07-03
- Woonplaats: Almkerk
Re: Centraal: Insulineresistentie
Geplaatst: 29-05-12 13:54
Weet niet of iemand er ervaringen mee heeft?
Mijn merrie is dit weekend geinsemineerd proberen ze dus drachtig te krijgen en ze staat op de glucobalance.
Nu heb ik het er bij Laarakker over gehad en hun zeiden dat doorgaan geen kwaad kon maar ben er toch huiverig over.
Iemand bekend hiermee?
- jolin
-
- Berichten: 727
- Geregistreerd: 05-02-09
- Woonplaats: op tholen
Geplaatst: 29-05-12 14:02
Ik voel wat ze aan kan als ik rij en ik ga niet van start volgens het schema van een ander of iemand die mijn paard niet kent.
Tooske, ik heb geen idee of Gluco Balance hierop effect heeft.
- Ash_
-
- Berichten: 6254
- Geregistreerd: 05-01-06
- Woonplaats: Rijswijk
Re: Centraal: Insulineresistentie
Geplaatst: 29-05-12 14:52
Ben beneiuwd
- singasong
-
- Berichten: 8573
- Geregistreerd: 17-11-02
Geplaatst: 29-05-12 15:36
Leedebee schreef:Dit is misschien een hele domme vraag, maar waarom mag een IR paard niet een uur aan de arbeid?
(er vanuit gaande dat ie niet al half bevangen is en pijn in zn voeten heeft)
Ligt helemaal aan de conditie van je paard. Het ene paard is niet te vergelijken met het andere. Dus alle beweging moet je goed afstemmen op wat je paard is gewend en kijken hoe hij in conditie staat. Met een beetje logisch nadenken kom je dan een heel eind lijkt mij.
- Jannepauli
-
- Berichten: 10818
- Geregistreerd: 21-03-05
Re: Centraal: Insulineresistentie
Geplaatst: 29-05-12 16:38
Begin eens met 5 min stap 5 min draf 5 min stap 5 min draf en rustig laten uitstapen. En dat doe je een week, of twee.. opbouwen.
Waar het om gaat is dat de meeste mensen eerder hun heil zoeken in 'medicijnen' - beweging is echter gratis en in de meeste gevallen veel effectiever.
- joyce B
-
- Berichten: 16510
- Geregistreerd: 06-08-01
- Woonplaats: Net buiten een gehuchtje bij het bos ;)
Re: Centraal: Insulineresistentie
Geplaatst: 29-05-12 17:24
- Leedebee
-
- Berichten: 2293
- Geregistreerd: 28-08-06
- Woonplaats: Hazerswoude Rijndijk
Geplaatst: 29-05-12 19:37
Hij is al jaren in de zomer te dik en tegen hoefbevangenheid aan. Hij staat sinds vorig jaar met een graaskorf, dus ik kan inmiddels wel zijn ribben weer voelen, maar die vreselijke nek en vet kwabben blijven. Nu is hij zo ver dat zijn hoeven geen zeer meer doen, dus moet hij flink aan de arbeid. Ik probeer er altijd voor te zorgen dat hij genoeg doet om te zweten. (Uiteraard op een normale manier)
Vanaf deze week ben ik dus weer zo vaak mogelijk aan het rijden. Ik heb foto's gemaakt, dus ik ben benieuwd of ik over een paar weken al verschil zie...
- jolin
-
- Berichten: 727
- Geregistreerd: 05-02-09
- Woonplaats: op tholen
Re: Centraal: Insulineresistentie
Geplaatst: 29-05-12 20:02
- TanteFlavie
-
- Berichten: 788
- Geregistreerd: 26-02-10
- Woonplaats: Merksplas (België)
Re: Centraal: Insulineresistentie
Geplaatst: 29-05-12 20:34
Vorige maand heb ik mijn weide ingedeeld op zijn "paddock's paradise". Eerst een grote gang rond de verschillende paddockjes gemaakt en die stuk voor stuk laten "leeggrazen", om aan water te komen moesten ze telkens een goede wandeling maken. Het enige dat ze bijgevoerd kregen was een handje geweekte pulp om de magnesium in op te lossen... Alles liep goed.... tot ik helemaal achteraan kwam... Ik heb een klein paddockje geopend en hen 's nachts laten grazen... 2 weken terug zag ik dan dat Winnie "moeilijk" liep, maar hij was nog speels, en liep zelfs nog van me weg. Toen ik hem aan de muur heb vastgebonden zag ik pulsaties in zijn voorbenen... en heb ik de dierenarts gebeld. Winnie stond dus wel degelijk hoefbevangen...
Dus terug op een kleine zandpaddock en zeer oud hooi gegeven... Na 2 weken merk ik enkel dat zijn grasbuik weg is, zijn hals... en zijn vetkwabben... die blijven. Niemand gelooft me.
Max staat mee op regime, maar die hoeft eigenlijk niet te regimen... en ondertussen twijfel ik of ik toch geen graaskorf ga halen om hem aan de graaskorf te binden... Ik weet dat ik daar de eerste weken niets dan miserie ga halen...
Winnie is insulineresistent, staat aan de glucobalance momenteel en kreeg tot 2 weken terug en fikse portie Magnesiumchelaat. De allereerste kuur vond ik hem goed reageren op de magnesium, maar nu vond ik dat hij niet reageerde... verder krijgt hij in de winter Safe and Sound met wat Ultimate Balancer...
Op aanraden van de dierenarts en de hoefsmid (hij wordt bekapt) blijft hij "werken", in de mate van het mogelijke. De eerste week heeft hij aan de hand gestapt, dagelijks een 20 tot 30 minuten, nu wandelt hij met ruiter op zijn rug... wekelijks een keer of 3 in het bos. Gisteren ging het hem zeer goed af, en daar waren wij superblij om. We forceren niets...
maar.... ik weet het soms niet meer... het is zo lopen op een dunne draad, mijn paardjes lopen 24/24 buiten en dit 7/7 winter en zomer... Max mag alles, Winnie mag niets.... er zijn momenten dat ik er moedeloos bij word.
Als je ze samen ziet, Winnie heeft een ontzettend harde manenkam, een dikke nek... ik heb hem zo gekocht enkele jaren geleden en ik wist niets van IR... toen ik hem kocht dacht ik "die laat ik snel vermageren"... NIET DUS...
Een maand geleden dacht ik nog "het gaat goed"...
- Leedebee
-
- Berichten: 2293
- Geregistreerd: 28-08-06
- Woonplaats: Hazerswoude Rijndijk
Geplaatst: 29-05-12 21:31
Wat ik me afvraag is wanneer je bij jouw paard merkt dat je op het punt komt dat je iets forceert en waar hij dan last van krijgt. Of dat er misschien best meer uit te halen valt.. "Verbruikt" hij dan nu wel genoeg calorieën met alleen stappen? Als ik naar die van mij kijk is het bij hem al moeilijk weg te krijgen, en dan ben ik zelfs nog aan het draven / galopperen! (niet als kritiek of zo bedoeld, maar ter info voor mij
) - TanteFlavie
-
- Berichten: 788
- Geregistreerd: 26-02-10
- Woonplaats: Merksplas (België)
Re: Centraal: Insulineresistentie
Geplaatst: 29-05-12 21:43
Echt calorieën verbranden... als ik naar de omvang van zijn hals en manenkam kijk... doet hij niet, hij kijkt naar eten en hij wordt er dik van bij wijze van spreken. De dierenarts vroeg me te tonen wat ik gaf, hij kende Safe and Sound niet en vond het duidelijk "niet veel waard" (veel stro hé!) en ik zag aan zijn gezicht dat hij moeite had om me te geloven dat "ik dat maar" gaf...
Ik heb nu een paardje van een medebokker uitgenodigd om het gras te komen helpen opgrazen, dat krijgt hij niet meer....
Wordt vervolgd...
- Leedebee
-
- Berichten: 2293
- Geregistreerd: 28-08-06
- Woonplaats: Hazerswoude Rijndijk
Geplaatst: 29-05-12 22:01
Deze foto heb ik dit weekend gemaakt. Zijn nek was keihard met onwijze bobbels! Ik blijf ook maar gewoon rijden voor zover hij het kan hebben en hopen dat die nek gaat slinken...
Hij is trouwens niet zwaar bezweet, maar nog nat van het afspuiten
(sorry dat ie zo groot is, maar dat is de nek wel beter te zien + normaal heeft hij zijn korf om, maar dat staat zo raar op de foto
)
- Kinee_
-
- Berichten: 1427
- Geregistreerd: 26-06-05
- Woonplaats: Manege Groenesteyn - Utrecht
Re: Centraal: Insulineresistentie
Geplaatst: 30-05-12 09:34
Het is fijn dat het beestje eindelijk een naam heeft want we liepen zo te tobben!! Pollenallergie, slechte hoeven, slechte weerstand etc. etc. Maar dit verklaart een hoop!
- Babootje
-
- Berichten: 28708
- Geregistreerd: 25-06-05
Re: Centraal: Insulineresistentie
Geplaatst: 30-05-12 10:24
)Mijn pony gaat niet de wei op. Dat is me afgeraden. Tenzij ik een wei kan vinden die heel schraal is en ze met hooi bijgevoerd worden. En misschien later in het jaar als het gras minder voedzaam is. Of met een graasmasker idd. Ik wil het hem niet aandoen dat ie slechter van de wei komt dan ik hem erop zet.
Dat mijn pony IR is verbaasde mij enigszins, omdat hij zeker niet te dik was. Maar als je zeker weet waar je naar moet kijken (harde manenkam en vetopslag bij de staart etc) en met zijn symptomen in het achterhoofd (spierstijfheid), denk ik dat er veel meer IR paarden zijn dan wij denken. Niet zo verwonderlijk want wij douwen ze maar vol met suikers. Melasse in het voer en muesli's. In ieder vitaminepreparaat zit wel dextrose. En dan die LikIts...
- joyce B
-
- Berichten: 16510
- Geregistreerd: 06-08-01
- Woonplaats: Net buiten een gehuchtje bij het bos ;)
Geplaatst: 30-05-12 12:29
Ze was het waarschijnlijk al wel want toen de vorige eigenaren haar kochten was ze te dik en stond ze ook maar een halve dag op de wei en de rest in de paddock. zij weten het aan te weinig doen.
Bij hun werd ze getraind door hun instructrice, kwam niet in de wei maar alleen in stap en trainingsmolen, naast rijden en paddock en stal. Ze stond op dieet en kreeg dus ook erg veel beweging op een dag als je trainingsmolen en rijden-longeren en stapmolen allemaal bij elkaar op telt, en geen weidegang, dus weinig kans zich dik te eten.
Daar was ze dus heel goed afgeslankt, maar ze vertelden toen wel dat nog niet alles weg was en dat er nog wat vetbobbels op haar billen zaten. Toen wist ik niets van insulineresistentie dus er gingen me geen lampjes branden waarom zo´n slang en rank paardje vetbobbels naast de staart op haar billen had...
Ook liep ze op de handrem (na fysio ging dat wel goed en was ze weer gewoon lekker voorwaarts en voor het been) had lang nodig om los te komen en te ontspannen onder het zadel en veel spierproblemen (Jack Meagher sportmassage deed haar erg verbeteren, maar het kwam wel elke keer weer terug)
Bij mij kwam ze wel na langzaam opbouwen steeds meer in de wei en eerst zwaarde ze vooral uit,dacht dat het bij de leeftijd hoorde (net 9 jaar, mijn pony ging op die leeftijd ook uitzwaren) maar het jaar er op met hele dag weidegang en minder beweging vanwege een hoefscheur/losse wand/schimmelinfectie, werd ze wel dikker en wat pafferig.
Daarna weer trainen en als ik maar flink kon rijden ging het wel beter, maar slank kreeg ik haar niet meer, op dieet werd ze heel lelijk naar de anderen als ze honger had, dus wilde haar ook niet te erg terugschroeven in ruwvoer, daarbij liepen ze in de groep en mijn pony had meer nodig en zij was de baas die iedereen wegstuurde om de portie over te nemen...
Ik dacht nog steeds dat het probleem haar blessures en hoefproblemen waren en daardoor gebrek aan beweging. Na een buitenrit in de regen kou gevat op de trailer en daarna luchtwegproblemen er bij, een stukje glas in de witte lijn en weer een scheur en schimmelinfectie... En tenslotte mijn zwangerschap waarna ze ineens toen ik haar na de bevalling weer op wilde pakken en aan het werk zetten een ernstige blessure aan het achterbeen op liep.
Ondertussen was ze pafferig, te dik, bij haar navel/uier ook een vetbult, werd niet meer hengstig voor zover ik kon zien en geen enkele dierenarts die haar zag noemde het woord insulineresistentie...
Ook niet bij haar gevoelige voeten op het harde 2weken na bekappen waarvoor ik bij de dierenarts en hoefsmid in de kliniek kwam omdat ik bang was dat ze bevangen raakte (wel advies afvallen, maar merrie had dunne gevoelige zolen, dus 2 weken op natriumsalicylaat)
Zelfs niet toen ze na 1 nacht in de wei hoefbevangen raakte!
Pas toen ze na een maand ineens stokkreupel was en ze dachten dat ze weer bevangen was kwamen ze met bloedonderzoek naar het insulinegehalte en onderzoek naar Cushing.
Toen bleken de Insulinewaardes zo hoog dat ze de diagnose EMS hebben gesteld.
Ondertussen had ik de merrie dus al 4 jaar met verschillende klachten rondlopen...
Als de diagnose eerder gesteld was, had ik eerder haar graasregime aan kunnen passen en kunnen zoeken naar manieren om haar gezond te houden.
De weidegang wil ik haar niet helemaal ontnemen, ook omdat ze niet alleen kan staan, dus probeer ik een middenweg te zoeken tussen paddock en weidegang met graasmasker.
De Gluco-balance hebben we vrijwel de hele winter gebruikt, nu in het voorjaar een pauze gehad, maar wil het nog wel een keer proberen straks.
De hoefkwaliteit is nog steeds een groot probleem en daardoor kan ik haar ook moeilijk beweging geven.
Er was vanwege uitgroeien van de hoefzweren een heel diep stuk afgebroken van de wand, maar dat begint nu bij te groeien, dus als he straksde grond weer raakt wil ik weer terug naar de kliniek-hoefsmid en overleggen of een tijdelijk ijzer om het hoefmechanisme wat stil te zetten zodat de enorme steeds hoger wordende hoefscheur onder controle gebracht kan worden en ze ondertussen meer beweging zou kunnen krijgen, voor haar misschien toch een manier kan zijn haar klachten beter onder controle te krijgen.
Ze is een taaie, had voor zichzelf en de andere paarden, maar ze geniet van haar uurtjes in de wei met haar graasmasker en zie haar af en toe weer lichtvoetig door de wei draven, en zo lang ze er zelf lol in houd, doe ik mijn best om haar nog een plezierig leven te geven...
oh ja...
Ik had een Paddock Paradise op gras, maar door haar heb ik dat aan moeten passen...
De paarden kunnen nu niet zelf heen en weer, maar krijgen beperkt weidegang en we zijn bezig om een zandpad te realiseren zodat ze straks meer rond kan wandelen op zand en dichter bij de paarden kan zijn die wel op de wei mogen, zonder dat ze op gras hoeft te lopen.
Gewoon zwart fresen is hier helaas geen optie, dan krijg je moeras als het nat wordt...
Ik hoop dat we het zandpad voor het najaar klaar hebben, zodat de paarden er in de herfst en winter al volop gebruik van kunnen maken en ze in de wintermaanden meer zullen bewegen (hoe meer wandelen hoe beter...) en in de zomer een aantrekkelijk alternatief hebben voor de uren dat ze niet in het gras staan!
- Dyonne
- Moderator Over Paarden
-
- Berichten: 31037
- Geregistreerd: 10-03-02
- Woonplaats: Nijkerk
Re: Centraal: Insulineresistentie
Geplaatst: 30-05-12 13:09
Ik vroeg me af, als je een paardje al dieetgericht voert, heeft testen op IR dan wel zin? Of is er kans dat er dan niets uitkomt?
- Babootje
-
- Berichten: 28708
- Geregistreerd: 25-06-05
Geplaatst: 30-05-12 13:11
Een kennisje van mij heeft ook een IR paard. Hoeft maar te kijken naar voer om dik te worden. Is gewoon een KWPNer. Peesproblemen op peesproblemen. Ik ken haar niet anders dan wandelend. Met tussenpozen opbouwen. Hij had IR schimmel en leverproblemen. Sinds hij behandeld is gaat het goed nu, ze rijdt er zelfs alweer wedstrijden mee.
- Babootje
-
- Berichten: 28708
- Geregistreerd: 25-06-05
Geplaatst: 30-05-12 13:20
Leedebee schreef:Wat vervelend als je zo lang moet "zoeken" naar de oorzaak.
Ik zie hier ook steeds Gluco balance voorbij komen. Merken jullie dat dit echt effect heeft? en zo ja, waar merk je dat aan?
Zowiezo - ben ik van overtuigd - heeft het geholpen hem weer in balans te brengen. Maar je zou kunnen zeggen dat het anders voeren daar ook toe bijdraagt. Ik ben van 2 3/4 schepjes teruggegaan naar 1 3/4 schepje. Tussendoor ben ik eens gestopt een paar weken en daarna weer begonnen met 1 3/4 schepje ook omdat ik even wilde kijken of gluco balance alleen - naast zijn dieetvoer - ook nog wat doet. Wat ik merk is, dat - alhoewel het zonder glucobalance ook goed gaat - de glucobalance hem toch nog wat losser in de spieren houdt. Ik zou hem dat dus graag als onderhoudsdosis geven (net als een vitaminesupplement zeg maar) maar ik weet niet of dat kan. Hij krijgt er verder niets bij.
- Babootje
-
- Berichten: 28708
- Geregistreerd: 25-06-05
Geplaatst: 30-05-12 13:48
Dyonne schreef:Joyce, wat een verhaal zo. Maar ik herken het wel. Allemaal losse klachten, en ineens worden de puzzelstukjes gevormd tot een complete puzzel.
Ik vroeg me af, als je een paardje al dieetgericht voert, heeft testen op IR dan wel zin? Of is er kans dat er dan niets uitkomt?
Dan is er idd de kans dat er niks uitkomt. Als je mijn Tiesto nu zou prikken zou dat niets opleveren waarschijnlijk.
Bron: paardnatuurlijk.nl
Diagnose
Aan de symptomen kun je al goed afleiden of een paard waarschijnlijk aan insulineresistentie lijdt. Maar als je het echt zeker wilt weten kun je een dierenarts het glucose EN insulinegehalte van het bloed laten meten. Ook zijn er paarden die nog geen duidelijk zichtbare symptomen hebben maar desondanks wél insulineresistentie hebben, voor hen is een test dan ook heel verstandig.
Geef minimaal vier uur voor de test geen voedsel en laat het paard ook minimaal vier uur voor de test geen arbeid verrichten, dan is de test het meest betrouwbaar maar ook dan kan de uitslag van dag tot dag significant wisselen. Daarom is het aan te bevelen om meerdere malen de insulinewaarde te laten bepalen, aldus Shannon E. Pratt, PhD, of North Carolina State University.
Een waarde van 20-30�/ml betekent dat het paard een verhoogde waarde heeft en het beste in de nabije toekomst nogmaals kan worden getest (ondertussen zorg je er uiteraard voor dat ook dit paard zeer sober wordt gevoerd: geen krachtvoer of granen, voorzichtig met gras en absoluut geen wortels, appels, enz.). Een waarde van 30�/ml geeft aan dat het paard echt insulineresistent is. Als je weet dat een paard aan insulineresistentie lijdt, kun je het dieet zo aanpassen dat hij er zo weinig mogelijk last van heeft.
------
Het aanbod van glucose door het spijsverteringssysteem is niet constant; het hangt af van de hoeveelheid en het soort voedsel dat je paard krijgt. Daarnaast is het verbruik van glucose sterk afhankelijk van allerlei factoren, waaronder de spieractiviteit. Hoe meer de spieren worden gebruikt, des te meer brandstof ze verbruiken. Een aantal mechanismen bewaken het glucosepeil in het bloed. Vet wordt daarbij gebruikt als buffer: een eventueel overschot aan glucose wordt omgezet in vet, en in tijden van schaarste kan het vet weer worden omgezet in glucose.
Of er waarden in het bloed gemeten kunnen worden hangt dus af van verschillende factoren; hoe laat hoeveel en wat heeft ie gegeten, hoe laat na het eten wordt geprikt en heeft ie wel of niet bewogen. Een bloedonderzoek kan dan ook een vals positieve of vals negatieve uitslag geven.
Diabetes bij mensen komt in twee vormen voor:
Gebrekkige insulineproductie
Dit is de meest bekende oorzaak van diabetes. Het lichaam kan niet genoeg insuline aanmaken waardoor het glucosepeil in het bloed te hoog oploopt. Dit is een situatie die vroeg in het leven ontstaat en ook wel "diabetes type I" wordt genoemd. De behandeling bestaat uit het opheffen van het tekort door veelvuldig kunstmatig insuline toe te voegen door middel van injecties. Deze vorm van diabetes komt bij paarden nauwelijks voor.
Insulineresistentie (IR)
Bij insulineresistentie wordt er wel genoeg insuline aangemaakt, maar de cellen in het lichaam reageren niet meer goed op de insuline; ze zijn er ongevoelig voor geworden. Er is dan steeds meer insuline nodig om de cellen de glucose te laten opnemen. Deze vorm van diabetes ontstaat pas later in het leven en wordt "diabetes type II" genoemd. Bij mensen wordt vaak de term "ouderdomssuiker" gebruikt.
Bij insulineresistentie zijn er twee stadia te onderscheiden:
Het "pre-diabetes" stadium, ook wel "Impaired Glucose Tolerance" (IGT) genoemd. In deze situatie wordt de insulineresistentie door de pancreas gecompenseerd door steeds meer insuline aan te maken. De ongevoelig geworden cellen nemen dan door de verhoogde hoeveelheid insuline toch nog voldoende glucose op. Het glucosepeil is dan nog binnen de perken, maar het insulineniveau is dan aanmerkelijk verhoogd. Dit is het meest voorkomende stadium dat bij paarden wordt aangetroffen. Bij hogere aanvoer van snel verteerbare koolhydraten is er dan soms te weinig insuline beschikbaar waardoor het suikergehalte tijdelijk hoog oploopt. Het hoge insulineniveau zorgt ervoor dat er bij daling van het glucosepeil er nog te lang glucose wordt opgenomen: er wordt dan teveel glucose omgezet in vet terwijl het glucosepeil (te) lage waarden aanneemt. Als het proces van ongevoeliger worden voor insuline verder voortschrijdt kan het uiteindelijk leiden tot het volgende stadium:
Ondanks de hoge productie van insuline lukt het niet meer om het glucosepeil onder controle te houden. Bovendien kan de pancreas uitgeput raken waarbij het insulinepeil weer lager wordt. Het bloedsuikergehalte stijgt daarbij tot hoge waarden, terwijl de cellen geen glucose meer kunnen opnemen en verhongeren. In dit stadium zal het lichaam vermageren. Veel paarden bereiken dit stadium nooit, maar wanneer dat gebeurt zal bij uitblijven van de behandeling het dier vermageren en steeds meer kwalen oplopen die uiteindelijk leiden tot de dood.
Bij paarden komt insulineresistentie regelmatig voor, voornamelijk in de vorm die "Impaired Glucose Tolerance" wordt genoemd. Doordat de symptomen divers zijn wordt de oorzaak vaak niet herkend. Maar een relatie met hoefbevangenheid komt vaak voor.