ik laat me nogal makkelijk beïnvloeden dus net als nu als we echt aan inslapen denken en ik lees hier een reactie van het zou kunnen beteren, zet even door dan voel ik me snel schuldig als ik zou opgeven , vorige week liep hij echt super goed, stond vooraan met eten , was vrolijk , en bovenal liep bijna rad zelfs.
Dus ja logisch dat je dan doorgaat, maar sinds begin deze week is het ellende.
Liefste hadden we gisteren hem al laten inslapen, maar de dierenarts had enorm druk ook en om zo door te pushen dan..dus nu komt hij om half vier, hij neemt wel alles mee.
Maar ja
het is verdomde moeilijk, dochtertje die al huilt vooraf nu, wij moeten ons sterk houden en je hoopt op een wonder natuurlijk maar
Ik voel me echt enorm slecht, we hadden hier nooit aan moeten beginnen, nu raakt het ons ook, mijn gezin, mijn andere paarden en we kunnen hem niet redden, en waarom, is het omdat hij echt niet te redden valt of door beslissingen die wij gemaakt hebben, dat weten we nooit, maar dat blijft door mijn hoofd spelen..
Cassis is zo'n deel gaan uitmaken van ons leven, ja misschien is het idd egoïstisch, we willen hem niet kwijt, logisch toch maar we weten wel dat we afscheid moeten nemen..