Rchell schreef:Dank je wel meis.. Ja ik heb ook inderdaad naar mn gevoel geluisterd.. zowel beste paardenvriendin als stalhouder trokken mijn "we gaan naar utrecht" besluit in twijfel en bij allebei was het ongeloof groot toen ze hoorde dat het weer mis was.. Ik wist het gewoon..
Ik red het zelf ff niet momenteel.. iedereen die te lief voor me is = janken. Ik zit wel op mn werk maar t gaat voor geen meter, ik slaap niet, ben aldoor misselijk en heb geen trek. Al met al gewoon een steen in mn maag die niet weg wilt. Maargoed, dat komt wel weer. Ben volgende week na de kerst 2 extra dagen vrij dus dan hopelijk met paard veilig en gezond in zijn eigen box bijkomen... daar hoop ik op!
Heb al even gereageerd omdat ik eigenaresse van geopereerd koliekpaard inmiddels wel antenne heb ontwikkeld voor gevallen die te lang duren en gevaarlijk worden juist doordat een paard zo hard is voor zichzelf en kennelijk slecht pijn toont. Luister naar jouw gevoel. Het is jouw paard en jammer genoeg loopt het vaak genoeg mis en tijd die verstrijkt is daarin een heel belangrijke factor. Toen ik met de mijne aankwam in Bodegraven (hij liet zich steeds vallen thuis en wilde dat daar op de betonnen vloer binnen ook gewoon doen) heb ik geeist dat ze hem gingen bekijken. (DA was uiteraard thuis ook al 2 keer geweest in heel kort tijdsbestek en had me doorverwezen naar Bodegraven en gegevens doorgebeld etc) Ze gaven hem eigenlijk een beetje op omdat hij/het er slecht uitzag. Hij was nog maar 8 en is echt het paard van mijn leven. Bovendien heel gevoelig voor echte pijn, dan geeft ie zich daar aan over. Ze gingen opereren en al zijn bloedwaarden, hart e.a. waren GOED, dus hij was eigenlijk nog fit, ondanks dat hij er zo bezweet en naar uitzag. Bij hem was het een slag in zijn dunne darm en zijn dunne darm lag van zijn plek. Na operatie is hij heel echt erg voorspoedig hersteld. Ik ben dolblij dat ik hem zijn kans heb gegeven en mijn instinct gevolgd heb en heb geëist dat ze gingen kijken wat er aan de hand was.
Er is een topic van mij over koliek en de stress van op de kliniek staan, we begrijpen je daar helemaal! Kom maar eens kijken?? Voor nu heeeeel erg veel sterkte!!!
...zolang wachten in onzekerheid is voor niks goed...nu kan je tenminste weer wat verder aan't werk.