Geplaatst: 18-05-09 14:02 Maar het komt heel veel voor bij paarden die later hoefbevangen/IR worden, of zijn. Hoe dat veterinair onderbouwd wordt weet ik niet, maar het heeft iets te maken met dat die opgeslagen vetproductie op een gegeven moment opgenomen wordt door arbeid, schrale tijd? Of door net het duwtje over de rand van net iets teveel? Misschien net als bij te dikke shetlanders die te snel afvallen, die vergiftigen zichzelf als het ware ook. Zo'n kap is meestal ook loeihard, echt keihard vet. De billen zijn vaak als het ware twee dikkere bulten,aan weerszijde van de ruggegraat, die niet 1 zijn met de rest.
Waar het gevoel van die heren zit wat betreft fructaan en het gevaar van dik? Ik weet het niet. Niet genoeg gevallen in de praktijk, en te weinig tijd om bij te studeren door werk? Wat ik gelezen heb, en mee gemaakt hier en bij anderen is het een signaal, een feit, geen fictie. En onkundigheid van 'hoge heren' had mij waarschijnlijk bijna twee paarden gekost.
Van goede bemesting, dus gras en hooi en KV gifte leer ik momenteel al weer veel bij, teveel om nu ff de weg te weten, moet het even verwerken
. Hangt veel af van hoeveel voedingswaarden er in het grondstuk zitten, en welke, niet alleen het fructaan. En wat je daar aan vast dus geeft aan KV, wanneer, en de waardes in het hooi. Handig is op paardnatuurlijk.nl de fructose waarschuwing. Maar die weet je vast al. 
, want ik weet dat er haar wat dwars zat, al vanaf dat ik haar kocht, maar zocht ergens anders, en die bevindingen leverden ook verbeteringen op, maar geen volledige oplossingen. Wat restte, toch licht sjaggie zijn bij opzadelen (daarvoor ontplofte ze), en geen knuffelpaard zijn, heb ik afgeschoven op karakter van het paard. Dingen zoals verkrampen van het achterbeen bij bekappen waren volgens twee hoefsmeden geen afwijkende reactie, die ik nu heb zegt wat anders, en dat is pas kort geleden. Ik weet dat ze behoorlijke littekens bij de 1e eigenaar op haar ziel heeft gekregen, en daar weet ik ook dingen aan.
.
)