Bokt.nl

RonAalders schreef:

Ik probeer al enkele keren nog wat meer te plaatsen maar word er steeds uitgegooid, met als gevolg dat ik mijn teksten weer kwijt ben. Tikkie irritant wel.

Maar goed die lamellen dus. Pas met een goed begrip van de structuur van de ondervoet en de "constructie" daarvan valt goed te begrijpen wat hoefbevangenheid vanuit een mechanisch perspectief inhoudt en waarom speciale ijzers als een banana shoe zo'n gunstig effect kunnen hebben.

[ Afbeelding ]

Dit plaatje is van een hoef in de kliniek die zich afgescheiden heeft van het paard. Een ontschoening een mogelijk gevolg van bevangenheid. En nee, dat helpt niet. Maar het geeft wel een goed beeld van die zo vaak genoemde lamellen. Het hoefbeen is namelijk -bij een gezond paard- met lamellen verbonden aan de binnenkant van de hoornschoen. Die lamellen verankeren het hoefbeen letterlijk. Het is zelfs zo dat een paard helemaal niet op de grond staat op de onderzijde van het hoefbeen met daartussen de zool of zoiets, nee het hoefbeen hangt letterlijk aan die lamellen in de hoornschoen.

Dr. Ric Redden heeft dat eens vergeleken met een hangmat. Het hoefbeen vormt de hangmat opgehangen aan twee bomen. De lamellaire band als de ene boom en de diepe buigpees als de andere boom. En dat vergelijk klopt. Als namelijk de lamellaire band verbroken wordt (bijvoorbeeld ten gevolge van hoefbevangenheid) blijft de diepe buiger gewoon trekken, misschien zelfs meer door de pijn. Het hoefbeen roteert dan en wel met de punt richting de zool. Die diepe buigpees is een enorm sterke pees en prima in staat om in extreme gevallen in enkele dagen het hoefbeen dwars door de zool heen te scheuren. In heel zeldzame gevallen zelfs in enkele uren. Het omgekeerde, namelijk dat niet de lamellaire band kapot gaat maar de diepe buiger scheurt komt ook voor. Bijvoorbeeld als ten gevolge van een neurectomie de analgie bijdraagt aan een ruptuur van de diepe buigpees ter hoogte van het distale sesamoid. (Ik begreep dat een enkeling een voorkeur voor moeilijke woorden heeft.) Oftewel als een zenuwsnede de slijtage van de diepe buiger op het straalbeen niet laat voelen, kan het zover komen dat de diepe buiger doorscheurt. Opvallend daarbij is dan dat inderdaad het hoefbeen de andere kant opkantelt. In zoverre klopt het vergelijk van Ric Redden dan ook.

Een goed begrip van juist dit gevolg van de plaatsing van het hoefbeen met als steun aan de ene kant de lamellen en aan de andere kant de diepe buigpees, maakt meteen duidelijk dat bij het gedeeltelijk wegvallen van de lamellen het hoefbeen niet anders kan dan draaien ofwel roteren. En iedere actie die de diepe buiger tot kracht uitoefening aanzet, vergroot dus de tractie en dus het roterende effect of het hoefbeen! De eerste stap bij hoefbevangen paarden is dus het aanbrengen van beslag dat de invloed van de diepe buigpees op het hoefbeen tot een minimum terug brengt. Hoe moeilijk kan het zijn zou je zeggen.

De wijze waarop dat gebeurd kom ik nog op maar eerst nog een heel belangrijk onderdeel noodzakelijk bij het herstel van bevangenheid, namelijk doorbloeding.

[ Afbeelding ]

Dit plaatje laat zien hoe verschrikkelijk weinig ruimte het heel uitgebreide haarvaten net in de ondervoet heeft. Iedereen zal begrijpen dat een rotatie, zelfs een milde, van het hoefbeen in die hoornschoen onmiddellijk effect heeft op de haarvaten. Die worden gewoon platgedrukt. Bloed zal er niet meer door heen lopen en voedingsstoffen worden dus niet meer toegevoerd en afvalstoffen niet meer afgevoerd. Weefsel zal afsterven (necrose) en dood weefsel veroorzaakt geweldige abcessen in de hoornschoen. Die abcessen veroorzaken zwellingen die in een hoornschoen geen ruimte krijgen, dus enorm pijnlijk zijn. Die abcessen doen zich meestal na 4 tot 6 weken na de initieele schade ten gevolge van de rotatie voor. In de USA noemt men dit "purulent stage" van de bevangenheid. Alleen van feitelijk drainage van pus is geen sprake, de hele zooi blijft in de hoornschoen achter. Dit is dan ook de reden dat vaak een gat geboord wordt in de wand van de hoef om die pus te kunnen draineren.

Het bovenstaande maakt dan ook duidelijk dat een mechanische aanpak van hoefbevangenheid moet zien op: 1. het voorkomen of corrigeren van rotatie van het hoefbeen en 2. het bevorderen van de doorbloeding in de ondervoet.

To be continued...........


Ronald Aalders



plaatjes toegevoegd door ElCamino....