Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Sparky10 schreef:ja sandra het koste me een halve nacht maar het was zeer zeker de moeite waard!
happy end of niet, Desert heeft zoveel omschakelingen gehad van een naar verleden naar een super tevreden heden! absoluut respect daarvoor !
Gevoel is iets waar meer mensen naar zouden moeten luisteren! even een voorbeeldje :
ik heb een autoimmuun ziekte en kon daardoor niet zwanger worden, maar toch uiteindelijk na 6 jaar stabiel te zijn mocht het toch!
en daar na 8 maanden werd ik zwanger.. het voelde niet zoals het hoorde , het voelde niet goed, de echo's en de bloedwaardes en alles gaf aan dat het goed was, maar mijn gevoel zei foute boel!
de 20 weken echo was fenomenaal goed! iedereen riep ga nou genieten!!
ik kon het niet het voelde niet goed..
martijn heeft de hele babykamer gemaakt , ik hielp niet mee , weigerde , want het ging toch niet goed komen...
met 24 weken was ik zo van me padje af het zat niet goed ik voelde het! maar de arts nam mij niet serieus , luisteren met een dopler was voor haar voldoende..
met 26 weken was ik zo boos zo kwaad en zo verdrietig ik ben terug naar utrecht gereden met mijn moeder en heb een echo geeist! een gesprek ik wou serieus genomen worden, ik wou dat mijn gevoel dat er naar werd geluisterd!
de echo kreeg ik (kon ook niet anders heb de hele afdeling op de kop gezet , ben blijven schreeuwen tot ik de echo kreeg)
en jawel het was niet goed! op 24 weken is mijn placenta gestopt! en nienke gestopt met groeien ...
ik werd opgenomen , maar ook daar niet serieus genomen, ik riep nog het gaat niet goed het gaat niet goed!
die maandag morgen op 10 oktober 2011 kwam er een arts , mijn engel op dat moment en die zei het gaat niet goed met je he? ik ga je helpen en ik kreeg een infuus en moest bellen naar martijn en mijn ouders, ze gingen dr halen ...
met 540 gram en 29 cm werd nienke geboren..mijn gevoel was compleet van het padje, (zoals jij ook een paar keer gehad heb ) ik durfde niet van haar te houden , mijn gevoel zei ff niks.. en zelf lag ik ook kritiek dus ik kon ook niet goed denken..
na 8 weken kreeg ze een operatie , we moesten toestemming geven, mijn gevoel was rustig en we hebben getekend , alles was goed gegaan ..
na 2 maanden zouden ze weer een operatie willen doen, mijn allarmbellen gingen af, gevoel zei niet doen , niet doen! en ik heb geen toestemming gegeven tot groot ongenoegen van de artsen , maar het was mijn keus... en martijn ? die ging mee met mijn gevoel , daar vertrouwd hij ook enorm op!
na 6 maanden mocht nienke mee naar huis!
ze hebben een cardioloog elke 3 maanden naar haar hartje laten kijken (ze had gaatjes in dr boezems wat volgens hun niet dicht kon gaan, zonder operatie)
toen we 1,5 jaar verder waren heeft ze de hele medische wereld op de kop gezet, de gaatjes waren dicht!!
ze is 2,8 jaar en ze doet het super!! ik doe alles op gevoel en heb nu een arts die weet zodra ik bel dat het echt is en luisterd naar mijn gevoel ! heerlijk !
ook bij sparky doe ik veel op gevoel , of op de blikken in zijn ogen zijn hele houding alles! en ook dat gaat 17 jaar al goed:)
ben zo blij te lezen dat mensen op gevoel dingen doen en beslissen , want je gevoel spreekt vaak de waarheid!!
hoe gaat het nu met jullie? kan je het een plekje geven??
je mag me toevoegen op facebook![]()
joyce weitgraven dronten
Ymor schreef:Wow Joyce, kippenvel over mijn hele lijf. Pff wat is dit toch een bijzonder topic