Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Popstra schreef:Zie overigens veel paniek verhalen langs komen maar het paard is drager he, geen lijder. Nogmaals de dingetjes die de TS beschrijft kunnen ook voorkomen bij een paard zonder PSSM1 Daar komt ook nog eens bij Appaloosas bekend staan niet de makkelijkste paardjes te zijn onder de ,,Western,, rassen. Dan ook nog eens een merrie....
Vind het echt onzin te roepen het maar gelijk te laten inslapen.
DatBenIkNou schreef:.Luckystory schreef:Iedereen zijn grenzen liggen anders. Daar is op zich niets mis mee.
Als de intentie maar integer is.
Ik ga ervanuit dat je als eigenaar die inschatting het best zelf kan maken.
Wat ik wel 'bullshit' vind, (excusez-moi le mot) is het idee dat sterven voor een dier minder erg is.
Dood gaan is voor elk levend wezen het ergste wat hem/haar kan overkomen. Elk dier zal instinctief er alles aan doen dat te vermijden. En ze tonen wel degelijk angst voor de dood of voor gevaar.
En een zoogdier is doorgaans wel ontwikkeld genoeg om een besef van leven of dood te hebben.
Een paard denkt gelukkig niet: morgen ga ik dood? Dát besef hebben ze simpelweg niet. Dus hoe cru ook, als hij een enkeltje slager krijgt(waar hij ook nog nooit geweest is) dan hebben ze geen idee wat er gaat gebeuren. Voordat ze het beseffen zijn ze dan al hersendood, geen doodstrijd niks. Daarmee wil ik niet zeggen dat dat niet érg is, maar je moet ze ook geen menselijke eigenschappen gaan toedichten.
DatBenIkNou schreef:Een paard denkt gelukkig niet: morgen ga ik dood? Dát besef hebben ze simpelweg niet. Dus hoe cru ook, als hij een enkeltje slager krijgt(waar hij ook nog nooit geweest is) dan hebben ze geen idee wat er gaat gebeuren. Voordat ze het beseffen zijn ze dan al hersendood, geen doodstrijd niks. Daarmee wil ik niet zeggen dat dat niet érg is, maar je moet ze ook geen menselijke eigenschappen gaan toedichten.
Luckystory schreef:DatBenIkNou schreef:Een paard denkt gelukkig niet: morgen ga ik dood? Dát besef hebben ze simpelweg niet. Dus hoe cru ook, als hij een enkeltje slager krijgt(waar hij ook nog nooit geweest is) dan hebben ze geen idee wat er gaat gebeuren. Voordat ze het beseffen zijn ze dan al hersendood, geen doodstrijd niks. Daarmee wil ik niet zeggen dat dat niet érg is, maar je moet ze ook geen menselijke eigenschappen gaan toedichten.
Dus 'niet weten' maakt sterven minder erg?
Als ik morgen onder een bus loop, die ik niet zag aankomen is het minder erg dan dat ik sterf aan kanker en al weken weet dat het eraan komt? Dat idee?![]()
Dood is dood. Biologisch gezien het ergste wat elk levend wezen kan overkomen. Hoe dat sterven gebeurt, is maar een voetnoot.
Euthanasie is geen preventiemiddel maar een laatste optie om terminaal lijden te verkorten.
Dat je het minder ernstig inschat bij een dier, is ieder zijn goed recht.
Maar ik vind dat sommigen er wel heel erg makkelijk overheen gaan.
Luckystory schreef:DatBenIkNou schreef:Een paard denkt gelukkig niet: morgen ga ik dood? Dát besef hebben ze simpelweg niet. Dus hoe cru ook, als hij een enkeltje slager krijgt(waar hij ook nog nooit geweest is) dan hebben ze geen idee wat er gaat gebeuren. Voordat ze het beseffen zijn ze dan al hersendood, geen doodstrijd niks. Daarmee wil ik niet zeggen dat dat niet érg is, maar je moet ze ook geen menselijke eigenschappen gaan toedichten.
Dus 'niet weten' maakt sterven minder erg?
Als ik morgen onder een bus loop, die ik niet zag aankomen is het minder erg dan dat ik sterf aan kanker en al weken weet dat het eraan komt? Dat idee?![]()
Dood is dood. Biologisch gezien het ergste wat elk levend wezen kan overkomen. Hoe dat sterven gebeurt, is maar een voetnoot.
Euthanasie is geen preventiemiddel maar een laatste optie om terminaal lijden te verkorten.
Dat je het minder ernstig inschat bij een dier, is ieder zijn goed recht.
Maar ik vind dat sommigen er wel heel erg makkelijk overheen gaan.
belle_boef schreef:Sterven hoort bij het leven. Het enige wat zeker is. Wanneer het gebeurd doet er alleen voor mensen toe. En als ik naar mezelf kijk heb ik bij alle dieren die ik heb in laten slapen de keuze altijd te laat gemaakt voor het dier ten bate van mezelf. Vorig jaar een 7 jarige merrie in laten slapen. Mijn gevoel zei al maanden dat er iets niet goed was maar de DA gaf het laatste zetje toen die zei dat ze chronisch pijn had en behandelingen geen garanties zouden geven.
Weten dat een dier ziek is, chronisch ziek en nooit beter zal worden, volgens mij kan je de keuze dan nooit vroeg genoeg maken. Waarom wachten tot de pijn zichtbaar voor ons wordt.
Zapata schreef:Voor de mensen die denken dat ik teweinig gedaan heb voor mijn merrie zit helemaal fout...
Merrie heb k gekocht als 1 jarig veulen en heeft tot haar 2e jaar in de opfok gelopen.. Sindsdien is ze ik me, en ben k constant bezig geweest..
De nog steeds geen klik hebben heeft dus nix met 't verlies van de hengst te maken..
Op haar 3e heeft ze in de kliniek gestaan met een gescheurde hoef en was't opereren of in slapen...
Als k toen wist wat k nu wist had k waarschijnlijk andere keuzes gemaakt..
Maar toen koos k ook voor haar..
En dat doe ik nu nog steeds /weer..
Ik kan wel blijven proberen, maar 's 't er na 4 Bijna 5 jaar nog niet is..
Je koopt een veulen.. Je moet maar afwachten of 't ook klikt opatere leeftijd..
Dat ze pssm getest is ben k pas sinds kort achter..
Luckystory schreef:Waar ik wel 'lastig' van word, is de huidige tendens waarin de dood wordt gepresenteerd als een oplossing voor elk probleem als het ouder of niet helemaal gezond paard betreft.
Wat mij betreft is de dood een laatste optie, geen preventiemiddel.
janouk schreef:Popstra schreef:Zie overigens veel paniek verhalen langs komen maar het paard is drager he, geen lijder. Nogmaals de dingetjes die de TS beschrijft kunnen ook voorkomen bij een paard zonder PSSM1 Daar komt ook nog eens bij Appaloosas bekend staan niet de makkelijkste paardjes te zijn onder de ,,Western,, rassen. Dan ook nog eens een merrie....
Vind het echt onzin te roepen het maar gelijk te laten inslapen.
Helaas bestaat bij PSSM geen verschil tussen drager en lijder. Ook dragers kunnen symptomatisch zijn/worden naar mate ze ouder worden. Was het maar zo simpel.
Achterom schreef:Luckystory schreef:Waar ik wel 'lastig' van word, is de huidige tendens waarin de dood wordt gepresenteerd als een oplossing voor elk probleem als het ouder of niet helemaal gezond paard betreft.
Wat mij betreft is de dood een laatste optie, geen preventiemiddel.
Als je breder kijkt, bijvoorbeeld binnen de ethiek rondom geneeskunde is je opmerking niet terecht. Er wordt heel veel in het werk gesteld om levens te verlengen. Ongeacht wat het kost, en of de kwaliteit van leven nog wel voldoende is. En ongeacht of de patiënt zelf dit nog wel wil.
Op dit moment zitten we gelukkig op een omslagpunt: we beginnen ons steeds meer af te vragen of doodgaan eigenlijk wel erger is dan chronisch lijden, of gedwongen worden om door te leven terwijl je dat eigenlijk niet meer wil.
Dit levert enorme discussies op, zoals bijvoorbeeld over zelfmoordpillen. Deze manier van denken, namelijk dat de dood het ergste is wat je kan overkomen lijkt ook steeds meer vertaald te worden naar dieren.
Kijk maar naar hoeveel mensen veganistisch gaan eten. Dat is een goede indicatie.
Ik denk dan ook niet dat de trend is dat we de dood te snel zien als makkelijk alternatief voor een dier, maar dat we onze menselijke normen vertalen naar een dier en daar steeds minder nuchter naar kijken.
Het dier kan zelf niet beslissen, dus is het afhankelijk van ons....
Luckystory schreef:DatBenIkNou schreef:Een paard denkt gelukkig niet: morgen ga ik dood? Dát besef hebben ze simpelweg niet. Dus hoe cru ook, als hij een enkeltje slager krijgt(waar hij ook nog nooit geweest is) dan hebben ze geen idee wat er gaat gebeuren. Voordat ze het beseffen zijn ze dan al hersendood, geen doodstrijd niks. Daarmee wil ik niet zeggen dat dat niet érg is, maar je moet ze ook geen menselijke eigenschappen gaan toedichten.
Dus 'niet weten' maakt sterven minder erg?
Als ik morgen onder een bus loop, die ik niet zag aankomen is het minder erg dan dat ik sterf aan kanker en al weken weet dat het eraan komt? Dat idee?![]()
Dood is dood. Biologisch gezien het ergste wat elk levend wezen kan overkomen. Hoe dat sterven gebeurt, is maar een voetnoot.
Euthanasie is geen preventiemiddel maar een laatste optie om terminaal lijden te verkorten.
Dat je het minder ernstig inschat bij een dier, is ieder zijn goed recht.
Maar ik vind dat sommigen er wel heel erg makkelijk overheen gaan.
Citaat:Je hebt waarschijnlijk wel een punt.
Maar dan zit je met een glijdende schaal van 'lijden'.
Wanneer wordt lijden ondraaglijk? Ik geloof dat we voor onszelf als mensen die grens best ver leggen, als je het vergelijkt met dieren.
We zullen onszelf nooit euthanaseren voor een chronisch gewrichtsprobleem, een pijnlijke achillepees of een hernia... We leren daar mee leven, passen ons aan en gaan door ondanks de beperkingen.
Dat is voor een dier echt niet anders hoor. Ik heb hier al genoeg chronisch kreupele paarden gehad om te weten dat dieren zich even goed aanpassen aan lichamelijke beperkingen.
]Mijn (jonge) kuddeleidster heeft bijvoorbeeld een chronische peesblessure, ongeneeselijk helaas. Nou, ongeacht dat die de laatste maanden nog geen pas zuiver heeft gelopen, houdt ze de touwtjes stevig in handen. Veulen aan de voet en een kudde van 6 onder haar hoede. Ik zie geen ongelukkig paard. Ze laat zich niet tegenhouden door een kreupele voet.
DatBenIkNou schreef:Dood is inderdaad dood, zo simpel is het. Het houdt dan simpelweg op, dat was het dan. Ik weet niet zo goed waarom dat het ergste zou zijn wat biologisch gezien kan gebeuren? Ik ben er niet bang voor elk geval voor mijzelf. Wel bang om mijn dierbaren te verliezen. Ja inderdaad, kanker vind ik erger dan onder een bus lopen, aan kanker gaat namelijk een lijdensweg aan vooraf. Dieren hebben godzijdank het voordeel dat er voor hun sneller gekozen kan worden om hun dat lijden te besparen.
Luckystory schreef:DatBenIkNou schreef:Dood is inderdaad dood, zo simpel is het. Het houdt dan simpelweg op, dat was het dan. Ik weet niet zo goed waarom dat het ergste zou zijn wat biologisch gezien kan gebeuren? Ik ben er niet bang voor elk geval voor mijzelf. Wel bang om mijn dierbaren te verliezen. Ja inderdaad, kanker vind ik erger dan onder een bus lopen, aan kanker gaat namelijk een lijdensweg aan vooraf. Dieren hebben godzijdank het voordeel dat er voor hun sneller gekozen kan worden om hun dat lijden te besparen.
Omdat dat nu eenmaal de wetten van de biologie zijn. Wat is het biologisch doel van het betaan?
Dat is het voortbestaan van jezelf en je genen garanderen. Dat gaat iets makkelijker levend dan dood.
Hoe ernstig je dood van een dier inschat t.o.v. de totaliteit van dingen in de wereld is natuurlijk relatief.
Maar voor dat wezen persoonlijk, doe je hem wel degelijk het ergst mogelijke aan.
Wetenschappelijk gezien wordt sterven aan kanker gezien als de beste dood. Wist je dat?
Net omdat je beslissingsrecht hebt, tijd om dingen af te sluiten, afscheid te nemen etc...
Luckystory schreef:Iedereen zijn grenzen liggen anders. Daar is op zich niets mis mee.
Als de intentie maar integer is.
Ik ga ervanuit dat je als eigenaar die inschatting het best zelf kan maken.
Wat ik wel 'bullshit' vind, (excusez-moi le mot) is het idee dat sterven voor een dier minder erg is.
Dood gaan is voor elk levend wezen het ergste wat hem/haar kan overkomen. Elk dier zal instinctief er alles aan doen dat te vermijden. En ze tonen wel degelijk angst voor de dood of voor gevaar.
En een zoogdier is doorgaans wel ontwikkeld genoeg om een besef van leven of dood te hebben.
bigone schreef:Tja, wanneer je een roofdier bij een paard in de wei zet zal het er inderdaad alles aan doen om in leven te blijven. Mensen handelen van uit rationaliteit, dieren van uit instinct. En heel eerlijk, ik word zo ontzettend moe van al die mensen die menselijke gedragingen aan een dier toeschrijven. Een dier beleeft niet het laatste uurtje en het laatste snoepje, juist omdat ze in het nu leven en niet in de toekomst. Ja natuurlijk, er is aangeleerd gedrag, onze paarden werden vaak al vrolijk wanneer de vlechten er in gingen. Ze wisten wat er ging gebeuren. Maar wanneer er een da komt om ze in te slapen zullen ze hem nog een knuffel geven om het volgende moment dood om te kiepen. Dit kun je ze dus niet aanleren dus stop met vermenselijking van dieren.