Vrijdagavond laat zaten we op een verjaardagsborrel toen ineens mijn telefoon af ging, het waren de eigenaren van Lagune of ze hem morgen konden komen brengen... Wooow, dat was even schrikken... Want ik had verwacht dat ze wilde wachten totdat de verzekering geld had uitgekeerd.... We besloten vroeger naar huis te gaan en bijtijds ons bed in te rollen, morgen zou een lange lange dag worden.
Op zaterdagochtend zijn we snel naar een Hypo-store geraced voor enkele benodigdheden. Lagune werd door hen voorzien van een complete HV-polo set met 70% korting (Zweetdeken, beenbeschermers en halsterset) onze dank was dan ook zeer groot.... Ik vond het zo lief dat een groot commercieel bedrijf zich toch begaan voelt met paardenleed absoluut een warme douche waardig. Daarna snel doorgeraced naar stal, alles gedesinfecteerd en zijn stal gevuld met ontzettend veel stro. Het was 2 uur, ze zouden pas rond half 4 komen.... Tijd genoeg om nog even een buitenrit te maken met mijn andere ruin.
KERSTAVOND:
De tijd tikte voorbij en ik stond inmiddels al uren te wachten in de kou, starend naar de weg waar ik hoopte dat ieder moment een trailer kon verschijnen. Maar niets... Ohhh brrrrr... wat een spanning, hoe zou hij eruit zien? Had ik er wel goed aan gedaan? Hij zag er vast vreselijk uit.... For sure.... Oh nog meer spanning. Inmiddels 2 uur later ging mijn telefoon, ze stonden helemaal aan de andere kant van het dorp en ze hadden geen idee hoe ze weer op de juiste weg moesten komen. Snel in mijn auto gesprongen en hun kant op gereden om nog geen 5 minuten later eindelijk de laadklep van de trailer open te kunnen gooien....
Tranen biggelde even over mijn wangen, zachtjes hinnikte hij.... Mijn lieve oude vriendje. Met stijve achterbenen liep hij voorzichtig achter mij aan richting zijn nieuwe stal, binnen no time stond hij rustig te eten. Ik heb nog zeker een uur naar hem staan kijken, soms keek hij verbaast op... Vaak met zijn oren plat in zijn nek. Ik heb hem met rust gelaten en ben thuis gaan gourmetten met mijn gezinnetje.

Lagune komt van de laadklep

Hijs boos... No kidding, ik zie op deze foto echt een verdrietig/ongelukkig paard.
Om 00.30uur begon ik me plotseling zorgen te maken, dus toch maar naar stal gegaan... Meneer lag heerlijk te ronken in zijn box
en was absoluut not amused dat ik hem wakker maakte. Chagerijnig sprong hij op en wilde me een knauw geven, ik reageerde niet... 5 minuten lang hebben we elkaar compleet gebiologeerd aan staan staren, alsof hij zich afvroeg 'Wat doe ik toch hier? Je weet toch dat ik nooit meer iets kan? Wat moet je van me?' Hij was boos, en het leek wel alsof hij stond de peinzen. Ik praat altijd tegen mijn paarden alsof het mensen zijn, zo ook nu....
"Ik verwacht niets meer in jou. Je hoeft niet meer te werken, je moet gewoon genieten van het paard-zijn, eindelijk paard-zijn. Ik maak je beter, dat beloof ik je. En ik word door heel veel mensen compleet voor gek verklaard, maar ik geloof in jou. Ik weet zeker dat je weer beter zult worden, daarom geef ik je deze kans. Het is aan jou of je hem grijpt of niet, ik zal je niet dwingen" ik sloot de boxdeur en ben naar mijn auto teruggelopen.
1E KERSTDAG:
S'morgensvroeg stonden er 2 luidhinnikende paardjes naast elkaar.... Ik werd oorverdovend begroet door Lagune die enthousiast boven zijn tralies uit probeerde te komen. Toen ik de boxdeur opendeed, gaf hij direct een lik over mijn gezicht, kriebelde door mijn haren heen. Oortjes naar voren. Ik heb hem aan de hand mee genomen voor zijn allereerste revalidatiewandelingetje, braaf liep hij mee langs de 80km weg... Maar het vreemde was, hij liep geen seconde kreupel. Heel de stijfheid was uit zijn benen, en op de terugweg draafde hij uitzichzelf enthousiast mee.... Ook in draf geen pas echt kreupel of stijf, wow!

^^ Het vrolijkere koppie komt al langzaam terug
Ik besloot hem toch even los te laten in het paddock, we hadden immers een flink stuk gewandeld en ik verwachtte geen bomexplosie meer. Meneer plofte direct in het zand neer om te rollen, en het was wel duidelijk dat hij dat al in geen weken meer had gedaan
En toen had hij ineens mijn andere paard in het vizier... Lagune spurde in volle galop weg (terwijl hij volgens de oude eigenaren al maanden niet meer kán galloperen) en knalde onverschrokken door de omheining met 6 dikke ijzerdraden.
Met deze vriendschap tot gevolg..... 
2E KERSTDAG:
Voor het eerst begonnen met coolpacks (diepgevroren). Been was inmiddels 5mm geslonken & Lagune liep nog steeds volledig zuiver.

Dinsdag 27 december 2011
Voor het eerst met Lagune in de avond gewandeld langs de 80km weg. Hetgeen hij toch nog wel erg spannend vind, gelukkig heeft hij inmiddels door dat de regels van vroeger nog steeds gelden en dat 'hoo' ook echt 'hoo' is. Ziek of niet ziek, hij was toch wel errrrrg imposant om te zien vanavond
Ik houd jullie op de hoogte