muiszje schreef:@ kiwiko et al:
Geld is het probleem zozeer niet.. als pepper 100% gezond zou zijnm, geen artrose zou hebben en al dat andere wat ze heeft, had ik deze vraag mezelf nooit gesteld. Ik heb ál mijn salaris,, jaar in jaar uit in haar gestopt (ik verdien altijd precies genoeg voor het stallingsgeld en alle extra dingetjes die erbij komen) en ben bereid om dat nog 10 jaar te doen.. maar helaas.. andere dingen neem ik in mijn overweging mee.. paardwaardigbestaan? wat is dat? tot waar trek je de grens? wanneer is het duidelijk genoeg? voor jezelf kiezen? of met onzekerheid voor nog een jaar erbij kiezen? Om deze vragen opende ik dit topic.. ik ben benieuwd wat andere mensen denken over een "paardwaardig" bestaan. Het maakt me inprincipe niet veel uit wat hiet allemaal gezegd wordt (hoe bot ook), want ik weet zelf dat ik zelf de beslissing moet nemen en dat ik zelf het beste beslissen kan over mijn eigen peppert,.ben gewoon erg benieuwd wat andere mensen zouden doen als ze voor mijn keuze zouden staan.
Je schrijft ergens dat je al jaar op jaar het gevoel hebt dat je je grens aan het opschuiven bent (meeste mensen doen dat hoor, is niks raars). Kun je voor jezelf omschrijven waar jouw grens ligt of waar je zou willen dat die gelegen had. Probeer dan eens eerlijk te kijken of de situatie van je paard daar nog aan voldoet? Je kunt aan jezelf vragen hoe je je paard in het leven wilt zien en of dat in de realiteit nog wel kan. Voor mij persoonlijk geldt dat je een paard (of een andere dier) niet tegen de klippen op in leven moet houden. Voor mij persoonlijk geldt dat de grens overschreden is zodra een paard pijnstillers nodig heeft om gewoon alleen maar op de wei te kunnen staan. Voor mij is dat over grens omdat ik vind dat een paard dat minimaal op eigen kracht moet kunnen, dat versta ik onder paardwaardig. Paarden zijn sterke, stoere dieren en horen niet als kneusjes behandeld te worden naar mijn idee. Je ziet vaak wel dat paarden bij een sprintje in de wei nog rad gaan, maar hang daar niet te veel aan op, het is vaak door de adrenaline van de opwinding dat ze hun kreupelheid kunnen verbergen, het is voor paarden erg belangrijk om zo min mogelijk te laten zien van hun gebreken, dat zit toch nog wel in het instinct. Een kreupelpaard dat een keer rad door de wei gaat, is niet minder kreupel, zijn blessure is niet minder erg of minder pijnlijk geworden, hij heeft heel even een manier gevonden om het te verbergen, dat is alles.
Als ik voor jouw keuze zou staan, zou ik mijn grens bereikt hebben en een afspraak maken met de veearts om het paard een afscheid te geven in een leven dat nog een beetje bij hem past. Sterkte ermee!