fargo schreef:En ik vind het ook jammer dat je je paard niet meer hebt laten testen in de tussentijd, dat was je toch wel van plan?
Zowiezo kan niets de voortgang of de snelheid waarmee een paard last krijgt stoppen, dat claimt ook niemand. Maar je kunt het beheersbaar maken met monnikspeper en pergolide/prascend. En de dosis die je nodig hebt, die hangt van het geval af en hoe die zich ontwikkelt dat geldt ook voor pergolide de een kan jaren toe met een halve of hele pil terwijl een ander het hoger moet zoeken..
En inderdaad het is de vraag of je niet zowiezo met pergolide moet starten als de resultaten er op wijzen, beter direct handelen en erger voorkomen. Maar het is gewoon best lastig.
Tja, achteraf heb ik daar ook wel spijt van, maar ze verbeterde in bepaalde opzichten toch zo dat ik dacht "so far, so good" - maar enfin, da's niet terug te draaien.
Dat er honderden hits op het internet tevoorschijn komen, zegt niks: ik zou die dan liever in de wetenschappelijke literatuur vinden. Anecdotische verslagen zeggen niks - dat zie je dus in mijn geval.
En wat mij betreft is ECIR dat toch door wetenschappers gerund wordt het meest betrouwbare referentiekader.
Daar raadde men mij destijds wel aan om met pergolide te starten, maar eigenwijs als ik ben heb ik voor PB gekozen. En dat leek ook goed te gaan, totdat de hoefbevangenheid ( uit het niets opeens ontstaan) op 4 hoeven en de testcijfers, mijn ongelijk bewezen..
Voor hen die het interesseert: Pauli krijgt nu 1 mg per dag en het gaat geweldig. De HB is al weer weg, ze is alert, vrolijk, was alweer aan het rennen en bokken en de dagelijkse pil gaat zonder probleem in een half krentebolletje naar binnen. Ze is geen moment sloom of afkerig van voedsel geweest.